Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σκωτσέζικο ντούς
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 237920" data-attributes="member: 206"><p><img src="http://static.flickr.com/122/315816508_d3990c3f17_o.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Ο Μπάκχαουζ, κάποτε θρύλος του πιάνου, έχει στις μέρες μας σχεδόν λησμονηθεί. Μαθητής του ντ' Αλμπέρ, γνώρισε τον Μπραμς, όπου έπαιξε μάλιστα και ενώπιον του και έγινε παγκόσμια γνωστός όταν το 1905 κέρδισε το διεθνή διαγωνισμό Άντον Ρουμπινστάιν, αφήνοντας δεύτερο το Μπέλα Μπάρτοκ.</p><p></p><p>Τα χρόνια εκείνα θεωρήθηκε σχεδόν μοντερνιστής, εισάγοντας ένα 'αντικειμενικό' ερμηνευτικό ύφος, απαλλαγμένο από φιοριτούρες και ακροβασίες δεξιοτεχνίας, στον αντίποδα διάπυρων απόστολων του ρομαντισμού, όπως ο Αλφρέντ Κορτώ. Η εκπληκτική τεχνική του έκανε τους συγχρόνους του να τον χαρακτηρίσουν ως λέοντα του πιάνου.</p><p></p><p>Μακροσκοπικά η βιογραφία του αποτελεί το υπόδειγμα του αφοσιωμένου, μονομανούς καλλιτέχνη. Εγκατέλειψε έγκαιρα τη Γερμανία για την Ελβετία όταν άρχισαν να σφίγγουν τα πράγματα, πριν την κατάληψη της κυβέρνησης από τους ναζιστές. Σε όλη τη ζωή του, κατόρθωσε να εκθέσει στη δημοσιότητα μόνο την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, διαφυλάσσοντας την ιδιωτικότητα του προσωπικού βίου του.</p><p></p><p>Μεταπολεμικά, απετέλεσε το 'αστέρι' της Decca, απέναντι στη DG με τον Κέμπφ και στην HMV με το Σνάμπελ. Εκεί ηχογράφησε και τον πλήρη κύκλο με τις σονάτες του Μπετόβεν, στα προχωρημένα εβδομήντα σε στέρεο, με εξαίρεση την 29 που δεν πρόλαβε και στο σετ συμπεριελήφθη παλαιότερη μονοφωνική του ηχογράφηση.</p><p></p><p>Μολονότι η χώρα που τον αναγνώρισε πρώτη ήταν η Αγγλία, τώρα οι κριτικοί του Πιγκουίνου τον αντιμετωπίζουν σχεδόν ως ντεμοντέ. Στο διαδίκτυο έχουν εμφανιστεί και επικριτικά σχόλια για το πιανίσσιμο του και για την εμμονή του στη ρυθμική ακρίβεια, που αναφέρθηκε παραπάνω ο Κώστας. Εντούτοις θυμάμαι στο Γκράμοφον στα τέλη της δεκαετίας του '80, στην κριτική τους για ερμηνείες στη σονάτα αρ. 29 του Μπετόβεν, να υποκλίνονται ακόμη στην αυθεντία του.</p><p></p><p>Αν και υπήρξε κυρίως πιανίστας ρεσιτάλ και ελάχιστα ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, η προσωπικότητα και το ύφος του ενέπνευσε πιανίστες των επόμενων γενεών, όπως του Μαουρίτσιο Πολλίνι, που στα νιάτα του τον είχε ως ίνδαλμα.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 237920, member: 206"] [IMG]http://static.flickr.com/122/315816508_d3990c3f17_o.jpg[/IMG] Ο Μπάκχαουζ, κάποτε θρύλος του πιάνου, έχει στις μέρες μας σχεδόν λησμονηθεί. Μαθητής του ντ' Αλμπέρ, γνώρισε τον Μπραμς, όπου έπαιξε μάλιστα και ενώπιον του και έγινε παγκόσμια γνωστός όταν το 1905 κέρδισε το διεθνή διαγωνισμό Άντον Ρουμπινστάιν, αφήνοντας δεύτερο το Μπέλα Μπάρτοκ. Τα χρόνια εκείνα θεωρήθηκε σχεδόν μοντερνιστής, εισάγοντας ένα 'αντικειμενικό' ερμηνευτικό ύφος, απαλλαγμένο από φιοριτούρες και ακροβασίες δεξιοτεχνίας, στον αντίποδα διάπυρων απόστολων του ρομαντισμού, όπως ο Αλφρέντ Κορτώ. Η εκπληκτική τεχνική του έκανε τους συγχρόνους του να τον χαρακτηρίσουν ως λέοντα του πιάνου. Μακροσκοπικά η βιογραφία του αποτελεί το υπόδειγμα του αφοσιωμένου, μονομανούς καλλιτέχνη. Εγκατέλειψε έγκαιρα τη Γερμανία για την Ελβετία όταν άρχισαν να σφίγγουν τα πράγματα, πριν την κατάληψη της κυβέρνησης από τους ναζιστές. Σε όλη τη ζωή του, κατόρθωσε να εκθέσει στη δημοσιότητα μόνο την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, διαφυλάσσοντας την ιδιωτικότητα του προσωπικού βίου του. Μεταπολεμικά, απετέλεσε το 'αστέρι' της Decca, απέναντι στη DG με τον Κέμπφ και στην HMV με το Σνάμπελ. Εκεί ηχογράφησε και τον πλήρη κύκλο με τις σονάτες του Μπετόβεν, στα προχωρημένα εβδομήντα σε στέρεο, με εξαίρεση την 29 που δεν πρόλαβε και στο σετ συμπεριελήφθη παλαιότερη μονοφωνική του ηχογράφηση. Μολονότι η χώρα που τον αναγνώρισε πρώτη ήταν η Αγγλία, τώρα οι κριτικοί του Πιγκουίνου τον αντιμετωπίζουν σχεδόν ως ντεμοντέ. Στο διαδίκτυο έχουν εμφανιστεί και επικριτικά σχόλια για το πιανίσσιμο του και για την εμμονή του στη ρυθμική ακρίβεια, που αναφέρθηκε παραπάνω ο Κώστας. Εντούτοις θυμάμαι στο Γκράμοφον στα τέλη της δεκαετίας του '80, στην κριτική τους για ερμηνείες στη σονάτα αρ. 29 του Μπετόβεν, να υποκλίνονται ακόμη στην αυθεντία του. Αν και υπήρξε κυρίως πιανίστας ρεσιτάλ και ελάχιστα ασχολήθηκε με τη διδασκαλία, η προσωπικότητα και το ύφος του ενέπνευσε πιανίστες των επόμενων γενεών, όπως του Μαουρίτσιο Πολλίνι, που στα νιάτα του τον είχε ως ίνδαλμα. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σκωτσέζικο ντούς
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…