Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σκωτσέζικο ντούς
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 237886" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://historische-daten.de/projekte/museum/sterne/backhs.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Ολοι αυτοί οι ημιμαθείς, που θεωρούν ότι η κλασσική είναι η μουσική των “καλλιεργημένων” και των …<em>ανώτερων υπάρξεων</em>, καλά θα έκαναν να ακούσουν τη Σονάτα για πιάνο νο. 18, Op. 31/3 του <strong>Beethoven</strong>. Την είχα ακούσει σε μιά καταπληκτική εκτέλεση, με τον <strong>Lazar Berman</strong>, σ ένα παληό βινύλιο της CBS και νόμιζα ότι τα ξέρω όλα γι αυτήν. Αλλά ο Δαμιανός μου την έδοσε, πριν λίγες μέρες, στην καλύτερη εκδοχή της που άκουσα ποτέ, με τον <strong>Wilhelm Backhaus</strong>.</p><p></p><p>Η Σονάτα νο. 18, Op. 31/3 είναι από τις παραμελημένες του μεγάλου Γερμανού: δεν θα τη βρείτε ποτέ σε ...αντιπροσωπευτικές ανθολογίες, που δειγματίζουν τη μουσική του για το πιάνο. Αλλά οι τυχεροί που θα καταδυθούν μέσα της, θα διαπιστώσουν πως, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα πρότυπο ...Σκωτσέζικου ντούς: έχεις την εντύπωση πως, μπροστά σου, βρίσκεται ένα λιοντάρι σε κλουβί, που προσπαθούν να το εξημερώσουν με το κνούτο. Κάτω από το κλασσικό γυαλιστερό βερνίκι, ελλοχεύουν κάθε λογής δαίμονες. Οι θυμικές εναλλαγές της, σου κόβουν την ανάσα: από τη μιά η παγερή αρχιτεκτονική της, αποθέωση της λογικής, με τους δαίδαλους των παραλλαγών τέλεια δομημένους, σχεδόν υπνωτικούς – κι από την άλλη, μέσα από τις ένθετες εσωτερικές φωνές, μέσα από τη δυναμική κινητικότητα και το ελλειψοειδές θεματικό πήγαινε-έλα, ξεπηδάει ένα διάπυρο πάθος απτό, φαινομενικά υπό καταστολή αλλά που σε ζεματάει, όντας απίστευτα εκφραστικό. “Ενας Beethoven “επαναστατικός”, εξερευνητής του ύστερου Haydn (Συμφωνίες νο. 88, 97, 99 και κουαρτέτα op. 77)” αποφάνθηκαν οι μελετητές.</p><p>O Wilhelm Backhaus θεωρείται πιανίστας της παλαιάς σχολής. Οι Αγγλοσάξωνες τού κόλλησαν το παρατσούκλι ζωντανός μετρονόμος για την τεχνική του που σε αφήνει άναυδο, υπονοώντας ίσως και κάποια ψυχρότητα στην εκφορά του. Αυτό που ακούω εγώ, είναι μιά εκπληκτική οικονομία πάθους, μιά άρθρωση μαργαριταρένια και μαζί αιχμηρή, ένα αριστερό χέρι νευρικό αλλά με ακρίβεια μικρογραμμάριου κι ένα δεξί που προσδίδει στο έργο μιά θεατρικότητα εξαιρετικά σπάνια.</p><p></p><p>Αυτό που αγαπώ πάνω απ όλα στην πιανιστική φιλολογία, είναι η απουσία οριστικών εκδοχών: το έργο δεν ηχεί <em>ποτέ</em> ίδιο την επόμενη φορά – ακόμη κι από τον ίδιο εκτελεστή. </p><p>Αλλά νιώθω πως, η ερμηνεία του <strong>Backhaus</strong>, με καλύπτει απόλυτα προς το παρόν.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 237886, member: 62"] [IMG]http://historische-daten.de/projekte/museum/sterne/backhs.jpg[/IMG] Ολοι αυτοί οι ημιμαθείς, που θεωρούν ότι η κλασσική είναι η μουσική των “καλλιεργημένων” και των …[I]ανώτερων υπάρξεων[/I], καλά θα έκαναν να ακούσουν τη Σονάτα για πιάνο νο. 18, Op. 31/3 του [B]Beethoven[/B]. Την είχα ακούσει σε μιά καταπληκτική εκτέλεση, με τον [B]Lazar Berman[/B], σ ένα παληό βινύλιο της CBS και νόμιζα ότι τα ξέρω όλα γι αυτήν. Αλλά ο Δαμιανός μου την έδοσε, πριν λίγες μέρες, στην καλύτερη εκδοχή της που άκουσα ποτέ, με τον [B]Wilhelm Backhaus[/B]. Η Σονάτα νο. 18, Op. 31/3 είναι από τις παραμελημένες του μεγάλου Γερμανού: δεν θα τη βρείτε ποτέ σε ...αντιπροσωπευτικές ανθολογίες, που δειγματίζουν τη μουσική του για το πιάνο. Αλλά οι τυχεροί που θα καταδυθούν μέσα της, θα διαπιστώσουν πως, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα πρότυπο ...Σκωτσέζικου ντούς: έχεις την εντύπωση πως, μπροστά σου, βρίσκεται ένα λιοντάρι σε κλουβί, που προσπαθούν να το εξημερώσουν με το κνούτο. Κάτω από το κλασσικό γυαλιστερό βερνίκι, ελλοχεύουν κάθε λογής δαίμονες. Οι θυμικές εναλλαγές της, σου κόβουν την ανάσα: από τη μιά η παγερή αρχιτεκτονική της, αποθέωση της λογικής, με τους δαίδαλους των παραλλαγών τέλεια δομημένους, σχεδόν υπνωτικούς – κι από την άλλη, μέσα από τις ένθετες εσωτερικές φωνές, μέσα από τη δυναμική κινητικότητα και το ελλειψοειδές θεματικό πήγαινε-έλα, ξεπηδάει ένα διάπυρο πάθος απτό, φαινομενικά υπό καταστολή αλλά που σε ζεματάει, όντας απίστευτα εκφραστικό. “Ενας Beethoven “επαναστατικός”, εξερευνητής του ύστερου Haydn (Συμφωνίες νο. 88, 97, 99 και κουαρτέτα op. 77)” αποφάνθηκαν οι μελετητές. O Wilhelm Backhaus θεωρείται πιανίστας της παλαιάς σχολής. Οι Αγγλοσάξωνες τού κόλλησαν το παρατσούκλι ζωντανός μετρονόμος για την τεχνική του που σε αφήνει άναυδο, υπονοώντας ίσως και κάποια ψυχρότητα στην εκφορά του. Αυτό που ακούω εγώ, είναι μιά εκπληκτική οικονομία πάθους, μιά άρθρωση μαργαριταρένια και μαζί αιχμηρή, ένα αριστερό χέρι νευρικό αλλά με ακρίβεια μικρογραμμάριου κι ένα δεξί που προσδίδει στο έργο μιά θεατρικότητα εξαιρετικά σπάνια. Αυτό που αγαπώ πάνω απ όλα στην πιανιστική φιλολογία, είναι η απουσία οριστικών εκδοχών: το έργο δεν ηχεί [I]ποτέ[/I] ίδιο την επόμενη φορά – ακόμη κι από τον ίδιο εκτελεστή. Αλλά νιώθω πως, η ερμηνεία του [B]Backhaus[/B], με καλύπτει απόλυτα προς το παρόν. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σκωτσέζικο ντούς
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…