Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σικάγο Μπλουζ [+28 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058773306" data-attributes="member: 30418"><p style="text-align: center">[ATTACH=full]198045[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Howlin’ Wolf</em> και <em>Muddy Waters</em>, στα παρασκήνια του <em>Ann Arbor Blues Festival</em> το 1969</p><p></p><p>Σύντομα εμφανίστηκαν φρέσκες ενισχυόμενες μπάντες που ξεφύτρωσαν από παντού, καθώς κυκλοφόρησε γρήγορα η είδηση ότι το Σικάγο γινόταν η νέα γη της επαγγελίας των μπλουζ. Ο ανταγωνισμός ήταν άγριος και σκληρός, με λίγες μπάντες όπως οι <em>Langley Avenue Jivecats</em> του <strong>Bo Diddley</strong> ή ο <strong>Earl Hooker</strong> να εργάζονται για φιλοδωρήματα στη <strong>Maxwell Street</strong>, ενώ άλλες στριμώχνονταν σε λιλιπούτειες σκηνές προσπαθώντας απλώς να εδραιώσουν τη φήμη τους. Μεταξύ αυτών ήταν οι μελλοντικοί θρύλοι του μπλουζ, σε διαδικασία εξέλιξης, <strong>Big Walter Horton</strong>, <strong>Johnny Shines</strong>, <strong>J.B. Lenoir</strong>, <strong>Snooky Pryor</strong>, <strong>Jimmy Reed</strong>, <strong>John Brim</strong>, <strong>Billy Boy Arnold</strong> και <strong>J.B. Hutto</strong>. Η πρώτη πρόκληση για τον <em>Muddy Waters</em> στο νεοαποκτηθέν στέμμα του ως βασιλιάς του κυκλώματος ήρθε από τον μπλούζμαν του Μέμφις, <strong>Howlin' Wolf</strong>. Ο <em>Wolf</em> μόλις είχε υπογράψει συμβόλαιο με την <em>Chess Records</em> και είχε μια επιτυχία στα <em>R&B</em> τσαρτ να τον ακολουθεί. Ήρθε στην πόλη, αναζητώντας δουλειά και, κατά γενική ομολογία, ο <em>Muddy</em> ήταν πολύ χρήσιμος για να τον βοηθήσει να ξεκινήσει. Αλλά αυτό που άρχισε ως επαγγελματική ευγένεια σύντομα εξελίχθηκε σε μια πικρή, έντονη αντιπαλότητα μεταξύ των δύο αρχηγών γκρουπ που κράτησε μέχρι τον θάνατο του <em>Wolf</em> το 1976. Ο μοναδικός ήχος του <em>Wolf</em> ήταν ένας συνδυασμός άγριας έντασης και ενορχηστρωτικού σφυροκοπήματος, που συνδυάστηκαν με τη σχετικά εξελιγμένη κιθάρα του <em>Willie Johnson</em> και, αργότερα, του <em>Hubert Sumlin</em>.</p><p></p><p>Η επικράτηση της σκηνής των κλαμπ στο Σικάγο είναι καθοριστική για την κατανόηση, του πώς αναπτύχθηκε η μουσική. Παρά την επιχειρηματική τους οξυδέρκεια και την εμπορική τους ειδημοσύνη, η <em>Chess</em> και κάθε άλλη εταιρεία του Σικάγο που ηχογράφησε αυτή τη μουσική το έκανε επειδή ήταν δημοφιλής στην κοινότητα των Μαύρων. Αυτή ήταν μια ανεκμετάλλευτη αγορά που είχε βαρεθεί να ταΐζεται με τους δίσκους του <em>Billy Eckstine</em> και του <em>Nat King Cole</em> και ήθελε να την 'ταξιδέψουν' πίσω στο σπίτι, και ένα τρίλεπτο 78άρι απ' αυτό, θα ήταν ό,τι έπρεπε. Ακριβώς όπως κάθε άλλη ειλικρινής τάση ή εξέλιξη στην αμερικάνικη μουσική, απλά συνέβη. Το κοινό ανταποκρίθηκε, και κάποιος ήταν αρκετά έξυπνος για να το ηχογραφήσει και να το πουλήσει.</p><p></p><p>Αλλά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 -όπως το έθεσε ένας μπλούζμαν- «<em><span style="color: Darkorange">ο ρυθμός είχε αλλάξει</span></em>». «<em><span style="color: Darkorange">Το μπλουζ έκανε ένα μωρό και το ονόμασαν ροκ εντ ρολ</span></em>». Ξαφνικά, όλοι, από τον <em>Big Joe Turner</em> μέχρι τον <em>Bo Diddley</em>, βρέθηκαν μαζί με τον <em>Elvis</em> και τον <em>Bill Haley</em> και εκατό φωνητικά γκρουπ που πήραν το όνομά τους από πουλιά ή αυτοκίνητα. Το Μαύρο κοινό άρχισε να στρέφεται από τα μπλουζ στη νέα μουσική και ξαφνικά η τοπική σκηνή χρειάστηκε μετάγγιση νέου αίματος. Στη Δυτική πλευρά, οι νεότεροι μουσικοί ερωτεύτηκαν πλήρως το στυλ παιξίματος και τραγουδιού του <em>B.B. King</em> και άρχισαν να ενσωματώνουν και τα δύο σε ένα νέο μπλουζ υβρίδιο του Σικάγο. Δουλεύοντας με ένα ζευγάρι σαξόφωνα, μπασίστα και ντράμερ, τα περισσότερα γκρουπ της Δυτική πλευράς ήταν περιορισμένες προσεγγίσεις της μεγάλης μπάντας του <em>B.B.</em> Όταν το γκρουπ δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά το τμήμα σαξοφώνων, οι κιθαρίστες άρχισαν να ρίχνουν βαριά τζαζ γεμίσματα, σαν-συγχορδίες, για να εμπλουτίσουν τον ήχο. Ξαφνικά οι <strong>Otis Rush</strong>, <strong>Buddy Guy</strong> και <strong>Magic Sam</strong> αντιμετωπίζονταν ισότιμα με τους ήδη καταξιωμένους κιθαρίστες, και ακόμη ο <strong>Howlin' Wolf</strong> και ο <strong>Elmore James</strong> άρχισαν τακτικά να ηχογραφούν και να παίζουν με σαξόφωνα. Καθώς το ρυθμ εντ μπλουζ άρχισε να αποκτά έναν πιο σκληρό ήχο ενώ μετακινούνταν από τα μέσα της δεκαετίας του '60 στην επικράτεια της σόουλ μουσικής, το μπλουζ άρχισε να έχει τα αυτιά του ανοιχτά και τον ρυθμό του να γίνεται χορευτικός. Αν και τα τρία κύρια γκρουβ μέχρι τώρα ήταν ένα αργό μπλουζ, ένα μπούγκι σαφλ και ένα "κατ σαφλ" (όπως το "<em>Got My Mojo Working</em>" του <em>Muddy</em>), ξαφνικά δεν πείραζε να αναμιχθεί μπλουζ σε ένα ροκ γκρουβ, μερικές φορές με αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058773306, member: 30418"] [CENTER][ATTACH type="full"]198045[/ATTACH] [I]Howlin’ Wolf[/I] και [I]Muddy Waters[/I], στα παρασκήνια του [I]Ann Arbor Blues Festival[/I] το 1969[/CENTER] Σύντομα εμφανίστηκαν φρέσκες ενισχυόμενες μπάντες που ξεφύτρωσαν από παντού, καθώς κυκλοφόρησε γρήγορα η είδηση ότι το Σικάγο γινόταν η νέα γη της επαγγελίας των μπλουζ. Ο ανταγωνισμός ήταν άγριος και σκληρός, με λίγες μπάντες όπως οι [I]Langley Avenue Jivecats[/I] του [B]Bo Diddley[/B] ή ο [B]Earl Hooker[/B] να εργάζονται για φιλοδωρήματα στη [B]Maxwell Street[/B], ενώ άλλες στριμώχνονταν σε λιλιπούτειες σκηνές προσπαθώντας απλώς να εδραιώσουν τη φήμη τους. Μεταξύ αυτών ήταν οι μελλοντικοί θρύλοι του μπλουζ, σε διαδικασία εξέλιξης, [B]Big Walter Horton[/B], [B]Johnny Shines[/B], [B]J.B. Lenoir[/B], [B]Snooky Pryor[/B], [B]Jimmy Reed[/B], [B]John Brim[/B], [B]Billy Boy Arnold[/B] και [B]J.B. Hutto[/B]. Η πρώτη πρόκληση για τον [I]Muddy Waters[/I] στο νεοαποκτηθέν στέμμα του ως βασιλιάς του κυκλώματος ήρθε από τον μπλούζμαν του Μέμφις, [B]Howlin' Wolf[/B]. Ο [I]Wolf[/I] μόλις είχε υπογράψει συμβόλαιο με την [I]Chess Records[/I] και είχε μια επιτυχία στα [I]R&B[/I] τσαρτ να τον ακολουθεί. Ήρθε στην πόλη, αναζητώντας δουλειά και, κατά γενική ομολογία, ο [I]Muddy[/I] ήταν πολύ χρήσιμος για να τον βοηθήσει να ξεκινήσει. Αλλά αυτό που άρχισε ως επαγγελματική ευγένεια σύντομα εξελίχθηκε σε μια πικρή, έντονη αντιπαλότητα μεταξύ των δύο αρχηγών γκρουπ που κράτησε μέχρι τον θάνατο του [I]Wolf[/I] το 1976. Ο μοναδικός ήχος του [I]Wolf[/I] ήταν ένας συνδυασμός άγριας έντασης και ενορχηστρωτικού σφυροκοπήματος, που συνδυάστηκαν με τη σχετικά εξελιγμένη κιθάρα του [I]Willie Johnson[/I] και, αργότερα, του [I]Hubert Sumlin[/I]. Η επικράτηση της σκηνής των κλαμπ στο Σικάγο είναι καθοριστική για την κατανόηση, του πώς αναπτύχθηκε η μουσική. Παρά την επιχειρηματική τους οξυδέρκεια και την εμπορική τους ειδημοσύνη, η [I]Chess[/I] και κάθε άλλη εταιρεία του Σικάγο που ηχογράφησε αυτή τη μουσική το έκανε επειδή ήταν δημοφιλής στην κοινότητα των Μαύρων. Αυτή ήταν μια ανεκμετάλλευτη αγορά που είχε βαρεθεί να ταΐζεται με τους δίσκους του [I]Billy Eckstine[/I] και του [I]Nat King Cole[/I] και ήθελε να την 'ταξιδέψουν' πίσω στο σπίτι, και ένα τρίλεπτο 78άρι απ' αυτό, θα ήταν ό,τι έπρεπε. Ακριβώς όπως κάθε άλλη ειλικρινής τάση ή εξέλιξη στην αμερικάνικη μουσική, απλά συνέβη. Το κοινό ανταποκρίθηκε, και κάποιος ήταν αρκετά έξυπνος για να το ηχογραφήσει και να το πουλήσει. Αλλά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50 -όπως το έθεσε ένας μπλούζμαν- «[I][COLOR=Darkorange]ο ρυθμός είχε αλλάξει[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Το μπλουζ έκανε ένα μωρό και το ονόμασαν ροκ εντ ρολ[/COLOR][/I]». Ξαφνικά, όλοι, από τον [I]Big Joe Turner[/I] μέχρι τον [I]Bo Diddley[/I], βρέθηκαν μαζί με τον [I]Elvis[/I] και τον [I]Bill Haley[/I] και εκατό φωνητικά γκρουπ που πήραν το όνομά τους από πουλιά ή αυτοκίνητα. Το Μαύρο κοινό άρχισε να στρέφεται από τα μπλουζ στη νέα μουσική και ξαφνικά η τοπική σκηνή χρειάστηκε μετάγγιση νέου αίματος. Στη Δυτική πλευρά, οι νεότεροι μουσικοί ερωτεύτηκαν πλήρως το στυλ παιξίματος και τραγουδιού του [I]B.B. King[/I] και άρχισαν να ενσωματώνουν και τα δύο σε ένα νέο μπλουζ υβρίδιο του Σικάγο. Δουλεύοντας με ένα ζευγάρι σαξόφωνα, μπασίστα και ντράμερ, τα περισσότερα γκρουπ της Δυτική πλευράς ήταν περιορισμένες προσεγγίσεις της μεγάλης μπάντας του [I]B.B.[/I] Όταν το γκρουπ δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά το τμήμα σαξοφώνων, οι κιθαρίστες άρχισαν να ρίχνουν βαριά τζαζ γεμίσματα, σαν-συγχορδίες, για να εμπλουτίσουν τον ήχο. Ξαφνικά οι [B]Otis Rush[/B], [B]Buddy Guy[/B] και [B]Magic Sam[/B] αντιμετωπίζονταν ισότιμα με τους ήδη καταξιωμένους κιθαρίστες, και ακόμη ο [B]Howlin' Wolf[/B] και ο [B]Elmore James[/B] άρχισαν τακτικά να ηχογραφούν και να παίζουν με σαξόφωνα. Καθώς το ρυθμ εντ μπλουζ άρχισε να αποκτά έναν πιο σκληρό ήχο ενώ μετακινούνταν από τα μέσα της δεκαετίας του '60 στην επικράτεια της σόουλ μουσικής, το μπλουζ άρχισε να έχει τα αυτιά του ανοιχτά και τον ρυθμό του να γίνεται χορευτικός. Αν και τα τρία κύρια γκρουβ μέχρι τώρα ήταν ένα αργό μπλουζ, ένα μπούγκι σαφλ και ένα "κατ σαφλ" (όπως το "[I]Got My Mojo Working[/I]" του [I]Muddy[/I]), ξαφνικά δεν πείραζε να αναμιχθεί μπλουζ σε ένα ροκ γκρουβ, μερικές φορές με αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Σικάγο Μπλουζ [+28 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…