Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Shostakovich:Symphony No13''Βabi Yar''.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 1453099" data-attributes="member: 206"><p>Υπάρχουν δύο εκδόσεις του ποιήματος που έχουν χρησιμοποιηθεί στις εκτελέσεις ή ηχογραφήσεις του έργου. Η αρχική, που στις πρόσφατες ηχογραφήσεις δείχνει να επικρατεί και που μια κοπτορραπτική μετάφρασης έκανα για την μουσική της έκθεσης και είναι η ακόλουθη:</p><p></p><p>Γ. Γεφτουσένκο: Μπάμπι Γιαρ</p><p></p><p>Πέρα εκεί, στο Μπάμπι Γιαρ δεν έστησαν μνημείο.</p><p>Τραχιά επιτύμβια πλάκα η απόκρημνη λοφοπλαγιά.</p><p>Ο τρόμος με κυκλώνει. </p><p>Σήμερα είμαι τόσο γέρος όσο και η φυλή των Ιουδαίων.</p><p>Αυτήν την ώρα είμαι και εγώ ένας Εβραίος.</p><p>Σέρνομαι στην αρχαία Αίγυπτο. </p><p>Επάνω στο σταυρό είμαι και χάνομαι.</p><p>Φέρω ακόμα των τύπο των ήλων.</p><p>Τον Ντρέυφους φέρνω στο νου μου </p><p>και γίνομαι ένα μ’ αυτόν.</p><p>Δεσμώτης, απομονωμένος, από παντού κλεισμένος, </p><p>κατάπτυστος και συκοφαντημένος.</p><p>Με χτυπούν στο πρόσωπο με τις ομπρέλες τους</p><p>υστερικές κυρίες ντυμένες με δαντέλες Βρυξελλών.</p><p>Από το Μπιελοστόκ ειμ’ εν’ αγόρι, </p><p>το αίμα που στάζει απλώνεται στο πάτωμα, </p><p>οι επικεφαλής θορυβούν στα καπηλειά, </p><p>μέσα σε μιαν αποφορά από κρεμμύδια και βότκα.</p><p>Με κλοτσιές κείτομαι αβοήθητος, μάταια ικετεύω τους διώκτες μου.</p><p>Μ’ ένα κρώξιμο: «Τσακίστε τους Οβριούς και σώστε τη Ρωσία!» </p><p>οι μικροπωλητές δέρνουν τη μάνα μου.</p><p>Ω ρωσικέ λαέ μου, γνωρίζω πως είσαι από καρδιάς διεθνιστής.</p><p>Ανόητα χέρια διασύρανε το καθαρό όνομα σου.</p><p>Γνωρίζω την καλοσύνη της πατρίδας μου.</p><p>Πόσο χυδαίος είναι ο τίτλος με τον οποίο </p><p>ξεδιάντροπα αυτοαποκαλούνται </p><p>οι αντισημίτες: «Ένωση του Ρωσικού Λαού».</p><p>Νιώθω σα να είμαι η Άννα Φρανκ, </p><p>Τρυφερός, σαν Απριλιάτικος μίσχος </p><p>είμαι ερωτευμένος και </p><p>δεν έχω ανάγκη από κουβέντες.</p><p>Να κοιταζόμαστε μονάχα θέλω.</p><p>Τώρα που αποχωριστήκαμε </p><p>τις φυλλωσιές, τον ουρανό, </p><p>πόσο λίγα απόμειναν να μυρίσουμε, </p><p>να δούμε, πόσα πολλά, πόσα πολλά, </p><p>όταν αβρά στη σκοτεινή σοφίτα μ’ αγκαλιάζεις.</p><p>«Έρχονται!» «Μη φοβάσαι! </p><p>Είναι το βουητό της Άνοιξης που έρχεται! </p><p>Έλα κοντά μου και δώσε μου τα χείλη σου!» </p><p>«Σπάνε την πόρτα!», «Όχι! Είναι οι πάγοι που σπάνε!»</p><p>Πέρα εκεί, στο Μπάμπι Γιαρ θροΐζει άγριο το χορτάρι.</p><p>Κοιτάζουν απειλητικά τα δένδρα που μοιάζουν με δικαστές.</p><p>Το καθετί είναι μια σιωπηλή κραυγή.</p><p>Βγάζω το σκούφο μου, </p><p>νοιώθω σιγά – σιγά ν’ ασπρίζω και </p><p>πάνω από τις χιλιάδες τους νεκρούς, </p><p>είμαι κι’ εγώ μια σιωπηλή κραυγή.</p><p>Γίνομαι ο κάθε δολοφονημένος γέρος, </p><p>το κάθε δολοφονημένο αγόρι.</p><p>Κανένα μέρος του κορμιού μου </p><p>δεν μπορεί να το ξεχάσει.</p><p>Όταν ο τελευταίος αντισημίτης πάνω στη γη</p><p>χαθεί για πάντα, τότε θ’ αντηχήσει η Διεθνής.</p><p>Στις φλέβες μου δεν τρέχει αίμα Εβραϊκό, </p><p>αλλά τόσο πολύ μ’ έχει μισήσει </p><p>ο κάθε αντισημίτης, </p><p>σα να ‛μουνα Εβραίος.</p><p>Αλλά γι’ αυτό είμαι Ρώσος!</p><p></p><p>Και μια αναθεωρημένη, λιγότερο αιχμηρή και πιο 'πολιτικά ορθή' έκδοση, που δημοσίευσε ο Γιεφτουσένκο το 1963 και απαντάται σε πολλές ηχογραφήσεις, κυρίως προ του 2000.</p><p></p><p>Αυτή χρησιμοποιεί και η εξαιρετική ερμηνεία και θαυμάσια ηχογράφηση (και μάλιστα ζωντανή), του γιου του Μαξίμ, στη Σούπραφον.</p><p></p><p><img src="http://www.envi.osakafu-u.ac.jp/develp/staff/kudo/dsch/cd/supraphon-su01602231.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 1453099, member: 206"] Υπάρχουν δύο εκδόσεις του ποιήματος που έχουν χρησιμοποιηθεί στις εκτελέσεις ή ηχογραφήσεις του έργου. Η αρχική, που στις πρόσφατες ηχογραφήσεις δείχνει να επικρατεί και που μια κοπτορραπτική μετάφρασης έκανα για την μουσική της έκθεσης και είναι η ακόλουθη: Γ. Γεφτουσένκο: Μπάμπι Γιαρ Πέρα εκεί, στο Μπάμπι Γιαρ δεν έστησαν μνημείο. Τραχιά επιτύμβια πλάκα η απόκρημνη λοφοπλαγιά. Ο τρόμος με κυκλώνει. Σήμερα είμαι τόσο γέρος όσο και η φυλή των Ιουδαίων. Αυτήν την ώρα είμαι και εγώ ένας Εβραίος. Σέρνομαι στην αρχαία Αίγυπτο. Επάνω στο σταυρό είμαι και χάνομαι. Φέρω ακόμα των τύπο των ήλων. Τον Ντρέυφους φέρνω στο νου μου και γίνομαι ένα μ’ αυτόν. Δεσμώτης, απομονωμένος, από παντού κλεισμένος, κατάπτυστος και συκοφαντημένος. Με χτυπούν στο πρόσωπο με τις ομπρέλες τους υστερικές κυρίες ντυμένες με δαντέλες Βρυξελλών. Από το Μπιελοστόκ ειμ’ εν’ αγόρι, το αίμα που στάζει απλώνεται στο πάτωμα, οι επικεφαλής θορυβούν στα καπηλειά, μέσα σε μιαν αποφορά από κρεμμύδια και βότκα. Με κλοτσιές κείτομαι αβοήθητος, μάταια ικετεύω τους διώκτες μου. Μ’ ένα κρώξιμο: «Τσακίστε τους Οβριούς και σώστε τη Ρωσία!» οι μικροπωλητές δέρνουν τη μάνα μου. Ω ρωσικέ λαέ μου, γνωρίζω πως είσαι από καρδιάς διεθνιστής. Ανόητα χέρια διασύρανε το καθαρό όνομα σου. Γνωρίζω την καλοσύνη της πατρίδας μου. Πόσο χυδαίος είναι ο τίτλος με τον οποίο ξεδιάντροπα αυτοαποκαλούνται οι αντισημίτες: «Ένωση του Ρωσικού Λαού». Νιώθω σα να είμαι η Άννα Φρανκ, Τρυφερός, σαν Απριλιάτικος μίσχος είμαι ερωτευμένος και δεν έχω ανάγκη από κουβέντες. Να κοιταζόμαστε μονάχα θέλω. Τώρα που αποχωριστήκαμε τις φυλλωσιές, τον ουρανό, πόσο λίγα απόμειναν να μυρίσουμε, να δούμε, πόσα πολλά, πόσα πολλά, όταν αβρά στη σκοτεινή σοφίτα μ’ αγκαλιάζεις. «Έρχονται!» «Μη φοβάσαι! Είναι το βουητό της Άνοιξης που έρχεται! Έλα κοντά μου και δώσε μου τα χείλη σου!» «Σπάνε την πόρτα!», «Όχι! Είναι οι πάγοι που σπάνε!» Πέρα εκεί, στο Μπάμπι Γιαρ θροΐζει άγριο το χορτάρι. Κοιτάζουν απειλητικά τα δένδρα που μοιάζουν με δικαστές. Το καθετί είναι μια σιωπηλή κραυγή. Βγάζω το σκούφο μου, νοιώθω σιγά – σιγά ν’ ασπρίζω και πάνω από τις χιλιάδες τους νεκρούς, είμαι κι’ εγώ μια σιωπηλή κραυγή. Γίνομαι ο κάθε δολοφονημένος γέρος, το κάθε δολοφονημένο αγόρι. Κανένα μέρος του κορμιού μου δεν μπορεί να το ξεχάσει. Όταν ο τελευταίος αντισημίτης πάνω στη γη χαθεί για πάντα, τότε θ’ αντηχήσει η Διεθνής. Στις φλέβες μου δεν τρέχει αίμα Εβραϊκό, αλλά τόσο πολύ μ’ έχει μισήσει ο κάθε αντισημίτης, σα να ‛μουνα Εβραίος. Αλλά γι’ αυτό είμαι Ρώσος! Και μια αναθεωρημένη, λιγότερο αιχμηρή και πιο 'πολιτικά ορθή' έκδοση, που δημοσίευσε ο Γιεφτουσένκο το 1963 και απαντάται σε πολλές ηχογραφήσεις, κυρίως προ του 2000. Αυτή χρησιμοποιεί και η εξαιρετική ερμηνεία και θαυμάσια ηχογράφηση (και μάλιστα ζωντανή), του γιου του Μαξίμ, στη Σούπραφον. [IMG]http://www.envi.osakafu-u.ac.jp/develp/staff/kudo/dsch/cd/supraphon-su01602231.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Shostakovich:Symphony No13''Βabi Yar''.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…