Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Schubert - Piano Sonata D.894
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 5027" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/sv/thumb/a/a0/Schubert,_Franz_5.jpg/200px-Schubert,_Franz_5.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Η D.894 είναι η 18η από τις 21 συνολικά Σονάτες για πιάνο του Schubert και κατά πολλούς είναι και η πιό σπουδαία. Για τον Ρίχτερ τα έχουμε πεί: δεν μπορούσε Ποτέ να είναι ‘συνηθισμένος’. Για τη συγκεκριμένη συναυλία ο Ρίχτερ έκλεισε το καπάκι του πιάνου έτσι που αυτό ήρθε πάνω ακριβώς απ τις χορδές – όχι μισόκλειστο αλλά τελείως κλειστό. Ηθελε να φιμώσει τη λαμπρότητα και κυρίως την ένταση του μεγάλου σύγχρονου concert grand που φυσικά διαφέρει κατά κάποια έτη φωτός από τα πιάνα της εποχής του συνθέτη. Σκοπός του Ρίχτερ ήταν να δώσει στο ακροατήριο μιά εντύπωση Εποχής. Η έκταση του πρώτου μέρους του έργου, μαζί με την γαλήνη και τη νωχελικότητα είναι τα στοιχεία που του δίνουν τον τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Είναι το μόνο μέρος Σονάτας σε ολόκληρη την πιανιστική φιλολογία, που γράφτηκε για να υποστηρίξει έναν τόσο έντονο λυρισμό για τόσο πολύ χρόνο και αυτή η ένταση, μαζί με τη διάρκεια κάνει το έργο ‘δύσκολο’ για τα μεγάλα ακροατήρια. Δεν υπάρχει τεχνική επίδειξη από μέρους του σολίστ, φαινομενικά δεν χρειάζεται η παραμικρή ιδιαίτερη δεξιοτεχνία. Ολη η ‘γκέλα’ είναι ακριβώς στο να ισορροπήσει ο πιανίστας όλες αυτές τις κομψές, λεπτές αποχρώσεις, να χτίσει και να κρατήσει τον απίστευτο λυρισμό ‘στα κόκκινα’: κι όλα αυτά, για περισσότερη από τη μισή διάρκεια του πρώτου μέρους, στο εύρος εκείνο που προσδιορίζεται σαν pianissimo. ‘’Η μουσική πρέπει να κατεβαίνει από το υπέροχο στο γλαφυρό και μετά να γλιστράει στην επιτήδευση κι από ‘κεί στη φλύαρη επιπολαιότητα’’ γράφει γι αυτό το πρώτο μέρος ο Donald Francis Tovey. Εχω ακούσει άπειρες εκτελέσεις της συγκεκριμένης Σονάτας αλλά καμμία τους δεν συγκρίνεται με αυτήν του Ρίχτερ. Απελπιστικά αργή, υπνωτική, επαναληπτική σαν mantra σε κρατάει σε συναγερμό από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος της. </p><p>Υπήρχε στην καταργημένη σειρά της Philips <strong>The Authorised Recordings</strong>. Ελπίζουμε στην επανακυκλοφορία της. </p><p></p><p><img src="http://web.singnet.com.sg/~lionelc/sr64.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 5027, member: 62"] [IMG]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/sv/thumb/a/a0/Schubert,_Franz_5.jpg/200px-Schubert,_Franz_5.jpg[/IMG] Η D.894 είναι η 18η από τις 21 συνολικά Σονάτες για πιάνο του Schubert και κατά πολλούς είναι και η πιό σπουδαία. Για τον Ρίχτερ τα έχουμε πεί: δεν μπορούσε Ποτέ να είναι ‘συνηθισμένος’. Για τη συγκεκριμένη συναυλία ο Ρίχτερ έκλεισε το καπάκι του πιάνου έτσι που αυτό ήρθε πάνω ακριβώς απ τις χορδές – όχι μισόκλειστο αλλά τελείως κλειστό. Ηθελε να φιμώσει τη λαμπρότητα και κυρίως την ένταση του μεγάλου σύγχρονου concert grand που φυσικά διαφέρει κατά κάποια έτη φωτός από τα πιάνα της εποχής του συνθέτη. Σκοπός του Ρίχτερ ήταν να δώσει στο ακροατήριο μιά εντύπωση Εποχής. Η έκταση του πρώτου μέρους του έργου, μαζί με την γαλήνη και τη νωχελικότητα είναι τα στοιχεία που του δίνουν τον τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Είναι το μόνο μέρος Σονάτας σε ολόκληρη την πιανιστική φιλολογία, που γράφτηκε για να υποστηρίξει έναν τόσο έντονο λυρισμό για τόσο πολύ χρόνο και αυτή η ένταση, μαζί με τη διάρκεια κάνει το έργο ‘δύσκολο’ για τα μεγάλα ακροατήρια. Δεν υπάρχει τεχνική επίδειξη από μέρους του σολίστ, φαινομενικά δεν χρειάζεται η παραμικρή ιδιαίτερη δεξιοτεχνία. Ολη η ‘γκέλα’ είναι ακριβώς στο να ισορροπήσει ο πιανίστας όλες αυτές τις κομψές, λεπτές αποχρώσεις, να χτίσει και να κρατήσει τον απίστευτο λυρισμό ‘στα κόκκινα’: κι όλα αυτά, για περισσότερη από τη μισή διάρκεια του πρώτου μέρους, στο εύρος εκείνο που προσδιορίζεται σαν pianissimo. ‘’Η μουσική πρέπει να κατεβαίνει από το υπέροχο στο γλαφυρό και μετά να γλιστράει στην επιτήδευση κι από ‘κεί στη φλύαρη επιπολαιότητα’’ γράφει γι αυτό το πρώτο μέρος ο Donald Francis Tovey. Εχω ακούσει άπειρες εκτελέσεις της συγκεκριμένης Σονάτας αλλά καμμία τους δεν συγκρίνεται με αυτήν του Ρίχτερ. Απελπιστικά αργή, υπνωτική, επαναληπτική σαν mantra σε κρατάει σε συναγερμό από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος της. Υπήρχε στην καταργημένη σειρά της Philips [B]The Authorised Recordings[/B]. Ελπίζουμε στην επανακυκλοφορία της. [IMG]http://web.singnet.com.sg/~lionelc/sr64.jpg[/IMG] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Schubert - Piano Sonata D.894
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…