Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Saxy and Blue
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 965717" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51KJBSSHVJL._SS500_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Arthur Blythe: Lenox Avenue Breakdown (Koch CD - 1979)</strong></p><p></p><p>Στις κιθάρες είναι ο James Blood Ulmer.</p><p>Στο μπάσο ο Cecil McBee.</p><p>Στην τούμπα ο Bob Stuart και στο φλάουτο ο James Newton.</p><p>Ντραμς ο Jack DeJohnette και κρουστά ο Guillermo Franco.</p><p>Ο Μαύρος Αρθούρος παίζει άλτο σαξόφωνο και ξεκίνησε από το rhythm’n’blues. Η μουσική του γλώσσα περιδιαβαίνει τα πάντα από τον Jelly Roll Morton και τον Fats Waller μέχρι τη Δεύτερη Σχολή της Βιέννης και τον John Coltrane. Αλλά μέσα στις φλέβες του κυλάνε τα blues. Στατικά ostinati εισάγουν τα riffs, τα κρουστά και η κιθάρα εξαπολύουν μιά ρυθμική καταιγίδα γεμάτη θραύσματα και συντρίμια. Σου θυμίζουν αμυδρά μισοξεχασμένα τραγούδια που μόλις και μετά βίας ανακαλείς στη μνήμη σου, χάνεις στιγμιαία τον μπούσουλα και πάνω που ψάχνεσαι η ένταση ‘χτυπάει κόκκινα’ με το άλτο και το φλάουτο να στήνουν χορό. Η rhythm section είναι ρωμαλέα και στιβαρή και ποτισμένη στα blues μέχρι το μεδούλι - μόνο που εδώ, το μουσικό λεξιλόγιο δεν μπορεί πια να προσδιοριστεί μέσα από παραδοσιακές δομικές φόρμες. Αν ο ορισμός σας για τα blues είναι ο πρωτογονισμός του Lightnin’ Hopkins ή του Elmore James, απλά ...χάσατε: έντονα κοντράστ (ρυθμικά, μελωδικά, τονικά) και εξωτικά ηχοχρώματα διατρέχουν συνέχεια το ακρόαμα καθώς ένα φαινομενικά απέραντο απόθεμα από μελωδικά σχήματα από τα πνευστά στήνει καβγά με τα ενδημικά riffs. Αστικός ήχος, αλήτης, ενήμερος με κάθε τι που συμβαίνει γύρω του, το <strong>Lenox Avenue Breakdown </strong>είναι ανάμεσα στα 5 ή 6 πιο αντιπροσωπευτικά άλμπουμ της τζαζ που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του ’70 και ασυζητητί μέσα στα 50 καλύτερα από καταβολής του ιδιώματος. </p><p>Ο Arthur Blythe δεν έμελλε να το πλησιάσει καν στα χρόνια που έρχονταν: έβγαλε 2-3 αξιοπρεπείς δίσκους, μετά κουράστηκε, έβαλε νερό στο κρασί του κι ο ήχος του άρχισε να βραχνιάζει. Τα τελευταία 10 χρόνια κινείται στην μετριότητα.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 965717, member: 62"] [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/51KJBSSHVJL._SS500_.jpg[/IMG] [B]Arthur Blythe: Lenox Avenue Breakdown (Koch CD - 1979)[/B] Στις κιθάρες είναι ο James Blood Ulmer. Στο μπάσο ο Cecil McBee. Στην τούμπα ο Bob Stuart και στο φλάουτο ο James Newton. Ντραμς ο Jack DeJohnette και κρουστά ο Guillermo Franco. Ο Μαύρος Αρθούρος παίζει άλτο σαξόφωνο και ξεκίνησε από το rhythm’n’blues. Η μουσική του γλώσσα περιδιαβαίνει τα πάντα από τον Jelly Roll Morton και τον Fats Waller μέχρι τη Δεύτερη Σχολή της Βιέννης και τον John Coltrane. Αλλά μέσα στις φλέβες του κυλάνε τα blues. Στατικά ostinati εισάγουν τα riffs, τα κρουστά και η κιθάρα εξαπολύουν μιά ρυθμική καταιγίδα γεμάτη θραύσματα και συντρίμια. Σου θυμίζουν αμυδρά μισοξεχασμένα τραγούδια που μόλις και μετά βίας ανακαλείς στη μνήμη σου, χάνεις στιγμιαία τον μπούσουλα και πάνω που ψάχνεσαι η ένταση ‘χτυπάει κόκκινα’ με το άλτο και το φλάουτο να στήνουν χορό. Η rhythm section είναι ρωμαλέα και στιβαρή και ποτισμένη στα blues μέχρι το μεδούλι - μόνο που εδώ, το μουσικό λεξιλόγιο δεν μπορεί πια να προσδιοριστεί μέσα από παραδοσιακές δομικές φόρμες. Αν ο ορισμός σας για τα blues είναι ο πρωτογονισμός του Lightnin’ Hopkins ή του Elmore James, απλά ...χάσατε: έντονα κοντράστ (ρυθμικά, μελωδικά, τονικά) και εξωτικά ηχοχρώματα διατρέχουν συνέχεια το ακρόαμα καθώς ένα φαινομενικά απέραντο απόθεμα από μελωδικά σχήματα από τα πνευστά στήνει καβγά με τα ενδημικά riffs. Αστικός ήχος, αλήτης, ενήμερος με κάθε τι που συμβαίνει γύρω του, το [B]Lenox Avenue Breakdown [/B]είναι ανάμεσα στα 5 ή 6 πιο αντιπροσωπευτικά άλμπουμ της τζαζ που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του ’70 και ασυζητητί μέσα στα 50 καλύτερα από καταβολής του ιδιώματος. Ο Arthur Blythe δεν έμελλε να το πλησιάσει καν στα χρόνια που έρχονταν: έβγαλε 2-3 αξιοπρεπείς δίσκους, μετά κουράστηκε, έβαλε νερό στο κρασί του κι ο ήχος του άρχισε να βραχνιάζει. Τα τελευταία 10 χρόνια κινείται στην μετριότητα. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Saxy and Blue
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…