Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 163840" data-attributes="member: 62"><p>...είναι μυστήριο.</p><p>Παληά, τα ίδια γίνονταν με τους δίσκους του Ντύλαν: αυτοί που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη τυπώνονταν στην Ολλανδία. CBS εισαγωγής, ακούγονταν πολύ καλύτεροι από τις Ελληνικές εκτυπώσεις που έβγαιναν στο εδώ εργοστάσιο. Δεν έπιαναν χαρτωσιά όμως, μπροστά στα originals Αμερικάνικα: μόλις τα άκουγες "καπάκι", καταλάβαινες αμέσως τη διαφορά. Και δεν μιλάμε για τίποτε εξωτικές παραγωγές: κιθάρα, μπάσο, ντράμς άντε και φυσαρμόνικα.</p><p></p><p>Σκεφτόμασταν "θα φταίει το εδώ εργοστάσιο που λιώνει το χρησιμοποιημένο βινύλιο μαζί με τις ετικέττες (!!)". Και μετά ήρθαν οι ψηφιακοί δίσκοι. Είχα κάνει όρκο να μην "ντουμπλάρω" δίσκους, να μην πάρω σε CD πράγματα που είχα ήδη σε βινύλιο. Μόλις όμως αγόρασα το πρώτο μου CD player (1990), αγόρασα και το αγαπημένο μου άλμπουμ των Talking Heads (Fear Of Music) για να απολαύσω την καινούργια τεχνολογία. CD Εισαγωγής, Γερμανική προέλευση. Ακουγόταν σαφώς χειρότερα από το Αμερικάνικο βινύλιο που είχα. Καμμία σχέση! Η ...τάξη αποκαταστάθηκε όταν άκουσα την κόπια φίλου που ήταν CD αγορασμένο από Αμερική: η διαφορά ήταν, απλά, απίστευτη. Και <em>δεν</em> είμαι χαϊεντάς.</p><p>Από τότε παρατήρησα το φαινόμενο να συμβαίνει κατά κόρον, κι όταν θέλω Αμερικάνικους δίσκους -εννοώ από Αμερικάνους καλλιτέχνες ή γκρουπ- προτιμώ να παραγγέλνω <em>κατευθείαν απ την πηγή</em>. Το τι διαφορές έχουν ακούσει κατά καιρούς τα αυτάκια μου δεν περιγράφεται. </p><p>Δεν μπορώ να το εξηγήσω: με τις μαγνητοταινίες ή τα μηχανήματα εκτύπωσης παληά, μπορούσα να σκεφτώ κάποιες εξηγήσεις αλλά με τις ψηφιακές ηχογραφήσεις δεν το καταλαβαίνω. Χάνεται κάτι στο δρόμο; Συχνά, ιδιαίτερα οι απαιτητικές παραγωγές, ακούγονται μπασαρισμένες, όργανα θαμένα στο mix κλπ. Και, τις περισσότερες φορές, η Αμερικάνικη κόπια ακούγεται κατά πολύ καλύτερη. Αυτό στις κανονικές κυκλοφορίες. Γιατί όταν αναλαμβάνουν εταιρίες οπως η Rhino τα remasters, τρίβεις τ αυτιά σου.</p><p>Πρόσφατο παράδειγμα το Five Guys Walk Into A Bar, μια Συλλογή box-set με 4 CDs των Faces. Εγώ με τους Faces είχα ψύχωση και τους ξέρω απέξω κι ανακατωτά: το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ρ'ν'ρ γκρούπ μετά τους Rolling Stones. Ε...ακούω τώρα τα remasters της Rhino και ψάχνομαι.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 163840, member: 62"] ...είναι μυστήριο. Παληά, τα ίδια γίνονταν με τους δίσκους του Ντύλαν: αυτοί που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη τυπώνονταν στην Ολλανδία. CBS εισαγωγής, ακούγονταν πολύ καλύτεροι από τις Ελληνικές εκτυπώσεις που έβγαιναν στο εδώ εργοστάσιο. Δεν έπιαναν χαρτωσιά όμως, μπροστά στα originals Αμερικάνικα: μόλις τα άκουγες "καπάκι", καταλάβαινες αμέσως τη διαφορά. Και δεν μιλάμε για τίποτε εξωτικές παραγωγές: κιθάρα, μπάσο, ντράμς άντε και φυσαρμόνικα. Σκεφτόμασταν "θα φταίει το εδώ εργοστάσιο που λιώνει το χρησιμοποιημένο βινύλιο μαζί με τις ετικέττες (!!)". Και μετά ήρθαν οι ψηφιακοί δίσκοι. Είχα κάνει όρκο να μην "ντουμπλάρω" δίσκους, να μην πάρω σε CD πράγματα που είχα ήδη σε βινύλιο. Μόλις όμως αγόρασα το πρώτο μου CD player (1990), αγόρασα και το αγαπημένο μου άλμπουμ των Talking Heads (Fear Of Music) για να απολαύσω την καινούργια τεχνολογία. CD Εισαγωγής, Γερμανική προέλευση. Ακουγόταν σαφώς χειρότερα από το Αμερικάνικο βινύλιο που είχα. Καμμία σχέση! Η ...τάξη αποκαταστάθηκε όταν άκουσα την κόπια φίλου που ήταν CD αγορασμένο από Αμερική: η διαφορά ήταν, απλά, απίστευτη. Και [I]δεν[/I] είμαι χαϊεντάς. Από τότε παρατήρησα το φαινόμενο να συμβαίνει κατά κόρον, κι όταν θέλω Αμερικάνικους δίσκους -εννοώ από Αμερικάνους καλλιτέχνες ή γκρουπ- προτιμώ να παραγγέλνω [I]κατευθείαν απ την πηγή[/I]. Το τι διαφορές έχουν ακούσει κατά καιρούς τα αυτάκια μου δεν περιγράφεται. Δεν μπορώ να το εξηγήσω: με τις μαγνητοταινίες ή τα μηχανήματα εκτύπωσης παληά, μπορούσα να σκεφτώ κάποιες εξηγήσεις αλλά με τις ψηφιακές ηχογραφήσεις δεν το καταλαβαίνω. Χάνεται κάτι στο δρόμο; Συχνά, ιδιαίτερα οι απαιτητικές παραγωγές, ακούγονται μπασαρισμένες, όργανα θαμένα στο mix κλπ. Και, τις περισσότερες φορές, η Αμερικάνικη κόπια ακούγεται κατά πολύ καλύτερη. Αυτό στις κανονικές κυκλοφορίες. Γιατί όταν αναλαμβάνουν εταιρίες οπως η Rhino τα remasters, τρίβεις τ αυτιά σου. Πρόσφατο παράδειγμα το Five Guys Walk Into A Bar, μια Συλλογή box-set με 4 CDs των Faces. Εγώ με τους Faces είχα ψύχωση και τους ξέρω απέξω κι ανακατωτά: το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ρ'ν'ρ γκρούπ μετά τους Rolling Stones. Ε...ακούω τώρα τα remasters της Rhino και ψάχνομαι. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
SANTANA , AMIGOS 1976 Was it a sellout ?
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…