Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ραγισμένη καρδιά [Alexander Spence]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057506587" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Τα δάκρυα πέφτουν σαν βροχή...</h3><p><strong>Alexander Spence - Oar</strong> (Μάιος 1969, Columbia)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]121035[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Little Hands - 3:42, A2 Cripple Creek - 2:13, A3 Diana - 3:28, A4 Margaret - Tiger Rug - 2:16, A5 Weighted Down (The Prison Song) - 6:25, A6 War In Peace - 4:03, B1 Broken Heart - 3:27, B2 All Come To Meet Her - 2:00, B3 Books Of Moses - 2:38, B4 Dixie Peach Promenade (Yin For Yang) - 2:50, B5 Lawrence Of Euphoria - 1:26, B6 Grey / Afro - 11:37</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Alexander "Skip" Spence (μουσική, στίχοι, φωνητικά, ακουστική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, ντραμς)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί / Μίξη</span>: Alexander Spence / Charlie Bradley, Don Meehan, Mike Figlio / Don Meehan, David Rubinson</p><p><span style="color: Indianred">Σημειώσεις εξώφυλλου</span>: David Rubinson</p><p></p><p>Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Κολούμπια στο Νάσβιλ, στις 3 έως 12 Δεκεμβρίου του 1968</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]121036[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">"<em><span style="color: Darkorange">ένα από τα πιο οδυνηρά ντοκουμέντα πόνου και σύγχυσης που έγιναν ποτέ...</span></em>"</p><p></p><p>Το καλοκαίρι της αγάπης είχε περάσει και η κορύφωση της ψυχεδέλειας ήταν σύντομη, παρότι "ταξίδεψε" μεγάλη απόσταση, με μεγάλη ταχύτητα, αλλά η πτώση από το 1968 ήταν σκληρή. Η σκηνή υπέφερε από την έλλειψη διάρθρωσης, υπέστη τον αντίκτυπο της φήμης και του χρήματος, το μη ρεαλιστικό θρίαμβο της ευφορίας και τις "φθίνουσες" επιπτώσεις της εμπειρίας των ουσιών. Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, στις αρχές Δεκεμβρίου του 1968, το <strong>Oar</strong> του <em>Skip Spence</em> μοιράζεται την αίσθηση της απώλειας και της απασφάλισης μιας γενιάς και τη θλίψη για τη διακοπή της ελπίδας. Όπως και με το The <em>Madcap Laughs</em> του <a href="http://avclub.gr/forum/showthread.php/145266-Ο-αυλητής-στις-πύλες-της-αυγής" target="_blank">Syd Barrett</a>, είναι ένας δίσκος από έναν άνθρωπο ταραγμένο, το είδωλο μιας νέας εποχής που, σαν τον Ίκαρο, πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο.</p><p></p><p>Μετά από ένα ψυχωτικό επεισόδιο με ένα τσεκούρι (αποπειράθηκε να επιτεθεί στους συντρόφους του, <em>Don Stevenson</em> και <em>Jerry Miller</em> των <em>Grape</em>), ο <em>Spence</em> νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο <em>Bellevue</em> της Νέας Υόρκης για έξι μήνες. Ο μύθος λέει, ότι με το εξιτήριό του, κατευθύνθηκε στο Νάσβιλ με μια Χάρλεϊ Ντάβιντσον φορώντας τις πιτζάμες του (η ιστορία διαψεύδεται από τη σύζυγό του) και ηχογράφησε, σε διάστημα τεσσάρων ημερών, αρκετά τραγούδια και αποσπάσματα από αυτά που είχε γράψει ενώ νοσηλευόταν, με την τελευταία, 12η Δεκεμβρίου του 1968, να είναι η πιο παραγωγική. Κάθε μέρα έκανε και κάτι διαφορετικό παίζοντας όλα τα μουσικά όργανα και κάνοντας και την παραγωγή. Ο Γκρέιλ Μάρκους, σημειώνει στην κριτική του, το Σεπτέμβριο του 1969, "<em><span style="color: Darkorange">μεγάλο μέρος του Oar ακούγεται σαν το είδος της αμεθόδευτης φολκ μουσικής που μπορεί να παιζόταν γύρω από φωτιές κατά τον πυρετό του χρυσού στην Καλιφόρνια - λυπημένες, αδέξιες μελωδίες που μοιάζουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους...</span></em>".</p><p></p><p>Τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν, όπως το "<strong>War In Peace</strong>", ανέδειξαν την "υγρή" ηλεκτρική κιθάρα του, που συνοψίζει τον <a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=141388" target="_blank">ήχο του Σαν Φρανσίσκο</a>. Το δεύτερο σέσιον ήταν ακουστικό με μια ποικιλία από φωνές - συμφιλιωμένη ("<strong>Weighted Down</strong>"), κωμική ("<strong>Lawrence Of Euphoria</strong>") και ενορατική ("<strong>Books Of Moses</strong>"). Η τελική παρτίδα - όλο και περισσότερο αποσπασματική, καθώς προχωρούσε - διέθετε μόνο τα βασικά, σκέτο μπάσο και ντραμς. Ενώ το "<strong>Margaret/Tiger Rug</strong>" είναι το παραστράτημα του άλμπουμ, το κλιμακούμενο, εννιάλεπτο "<strong>Grey/Afro</strong>" είναι ένα εκστασιακό αριστούργημα, με την σαν φάντασμα φωνή του <em>Spence</em> να ψιθυρίζει πάνω σε ένα ακομπανιαμέντο που πηγαίνει εντός και εκτός φάσης.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]121037[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057506587, member: 30418"] [HEADING=2]Τα δάκρυα πέφτουν σαν βροχή...[/HEADING] [B]Alexander Spence - Oar[/B] (Μάιος 1969, Columbia) [CENTER][ATTACH=CONFIG]121035._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Little Hands - 3:42, A2 Cripple Creek - 2:13, A3 Diana - 3:28, A4 Margaret - Tiger Rug - 2:16, A5 Weighted Down (The Prison Song) - 6:25, A6 War In Peace - 4:03, B1 Broken Heart - 3:27, B2 All Come To Meet Her - 2:00, B3 Books Of Moses - 2:38, B4 Dixie Peach Promenade (Yin For Yang) - 2:50, B5 Lawrence Of Euphoria - 1:26, B6 Grey / Afro - 11:37 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Alexander "Skip" Spence (μουσική, στίχοι, φωνητικά, ακουστική κιθάρα, ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, ντραμς) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί / Μίξη[/COLOR]: Alexander Spence / Charlie Bradley, Don Meehan, Mike Figlio / Don Meehan, David Rubinson [COLOR=Indianred]Σημειώσεις εξώφυλλου[/COLOR]: David Rubinson Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της Κολούμπια στο Νάσβιλ, στις 3 έως 12 Δεκεμβρίου του 1968 [CENTER][ATTACH=CONFIG]121036._xfImport[/ATTACH] "[I][COLOR=Darkorange]ένα από τα πιο οδυνηρά ντοκουμέντα πόνου και σύγχυσης που έγιναν ποτέ...[/COLOR][/I]"[/CENTER] Το καλοκαίρι της αγάπης είχε περάσει και η κορύφωση της ψυχεδέλειας ήταν σύντομη, παρότι "ταξίδεψε" μεγάλη απόσταση, με μεγάλη ταχύτητα, αλλά η πτώση από το 1968 ήταν σκληρή. Η σκηνή υπέφερε από την έλλειψη διάρθρωσης, υπέστη τον αντίκτυπο της φήμης και του χρήματος, το μη ρεαλιστικό θρίαμβο της ευφορίας και τις "φθίνουσες" επιπτώσεις της εμπειρίας των ουσιών. Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, στις αρχές Δεκεμβρίου του 1968, το [B]Oar[/B] του [I]Skip Spence[/I] μοιράζεται την αίσθηση της απώλειας και της απασφάλισης μιας γενιάς και τη θλίψη για τη διακοπή της ελπίδας. Όπως και με το The [I]Madcap Laughs[/I] του [URL="http://avclub.gr/forum/showthread.php/145266-Ο-αυλητής-στις-πύλες-της-αυγής"]Syd Barrett[/URL], είναι ένας δίσκος από έναν άνθρωπο ταραγμένο, το είδωλο μιας νέας εποχής που, σαν τον Ίκαρο, πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο. Μετά από ένα ψυχωτικό επεισόδιο με ένα τσεκούρι (αποπειράθηκε να επιτεθεί στους συντρόφους του, [I]Don Stevenson[/I] και [I]Jerry Miller[/I] των [I]Grape[/I]), ο [I]Spence[/I] νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο [I]Bellevue[/I] της Νέας Υόρκης για έξι μήνες. Ο μύθος λέει, ότι με το εξιτήριό του, κατευθύνθηκε στο Νάσβιλ με μια Χάρλεϊ Ντάβιντσον φορώντας τις πιτζάμες του (η ιστορία διαψεύδεται από τη σύζυγό του) και ηχογράφησε, σε διάστημα τεσσάρων ημερών, αρκετά τραγούδια και αποσπάσματα από αυτά που είχε γράψει ενώ νοσηλευόταν, με την τελευταία, 12η Δεκεμβρίου του 1968, να είναι η πιο παραγωγική. Κάθε μέρα έκανε και κάτι διαφορετικό παίζοντας όλα τα μουσικά όργανα και κάνοντας και την παραγωγή. Ο Γκρέιλ Μάρκους, σημειώνει στην κριτική του, το Σεπτέμβριο του 1969, "[I][COLOR=Darkorange]μεγάλο μέρος του Oar ακούγεται σαν το είδος της αμεθόδευτης φολκ μουσικής που μπορεί να παιζόταν γύρω από φωτιές κατά τον πυρετό του χρυσού στην Καλιφόρνια - λυπημένες, αδέξιες μελωδίες που μοιάζουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους...[/COLOR][/I]". Τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν, όπως το "[B]War In Peace[/B]", ανέδειξαν την "υγρή" ηλεκτρική κιθάρα του, που συνοψίζει τον [URL="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=141388"]ήχο του Σαν Φρανσίσκο[/URL]. Το δεύτερο σέσιον ήταν ακουστικό με μια ποικιλία από φωνές - συμφιλιωμένη ("[B]Weighted Down[/B]"), κωμική ("[B]Lawrence Of Euphoria[/B]") και ενορατική ("[B]Books Of Moses[/B]"). Η τελική παρτίδα - όλο και περισσότερο αποσπασματική, καθώς προχωρούσε - διέθετε μόνο τα βασικά, σκέτο μπάσο και ντραμς. Ενώ το "[B]Margaret/Tiger Rug[/B]" είναι το παραστράτημα του άλμπουμ, το κλιμακούμενο, εννιάλεπτο "[B]Grey/Afro[/B]" είναι ένα εκστασιακό αριστούργημα, με την σαν φάντασμα φωνή του [I]Spence[/I] να ψιθυρίζει πάνω σε ένα ακομπανιαμέντο που πηγαίνει εντός και εκτός φάσης. [CENTER][ATTACH=CONFIG]121037._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ραγισμένη καρδιά [Alexander Spence]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…