Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Προσκύνημα
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="supersonic" data-source="post: 253526" data-attributes="member: 94"><p>δεν ξέρω τον συγκεκριμένο δίσκο.</p><p>Τον Saluzzi όμως τον γνώρισα από το Heart of the Immigrants </p><p><img src="http://ec1.images-amazon.com/images/I/51VYME0TS1L._AA240_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>της World Sinfonia του Al Dimeola (1993) που ήταν ένα αξιόλογο πόνημα του κιθαρίστα, που σύμφωνα με τις σημειώσεις του δίσκου χρησιμοποίησε αρκετές συνθέσεις του Piazzola μεταγραμμένες γιά κιθάρα. </p><p>Οι μουσικοί καταπληκτικοί, το ύφος του δίσκου χαλαρό και επιβλητικό, ενώ ο Al συνεισφέρει απλά χωρίς να τονίζει το (απεχθές γιά κάποιους) βιρτουόζικο ταλέντο του. Αξίζει επίσης ο άγγλος κιθαρίστας κλασικής κιθάρας και φλαμένγκο Chris Carrington όπως και ο γνωστός μας Arto (όχι ο Lidsay, ο αρμένιος) σε πολύ σεμνή και συγκινητικότατη ερμηνεία, πάντα υπό το πνεύμα του μόλις αναχωρήσαντος Astor.</p><p></p><p>Στη συνέχεια τον Saluzzi τον άκουσα εδώ:</p><p><img src="http://ec1.images-amazon.com/images/I/41JHCE56VWL._AA240_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>Το La cite de la Musique είναι δίσκος του 1997. Φαίνεται ό ιδαίτερα ώριμος μουσικός, αν και απίστευτα καλός στο μπαντονεόν και με διαφορετικό ύφος ως οργανοπαικτης από τον Piazzola, δεν πείθει τόσο πολύ ως ηγέτης ή έστω συνθέτης. Η μουσική είναι αποκλειστικά δια κατά μόνας, ήρεμη, αργή, χαλαρωτική και φυσικά ανένταχτη. Πρέπει να σε βρει σε πολύ κατάλληλη στιγμή, στο σκοτάδι γιά να σου μιλήσει και πάλι ίσως κάποιους αμετανόητους σαν εμένα να μην τους πείσει. Εξ ού και αν ανατρέξετε στις αγγελίες θα τον βρείτε ακόμα να περιμένει αγοραστή.</p><p></p><p>όπως επίσης και εδώ:</p><p><img src="http://ec1.images-amazon.com/images/I/411QEWKDYRL._AA240_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>Myriam Alter IF (2003)</p><p>Εδώ αναλαμβάνει τον γνωστό ρόλο του εκτελεστή και τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα και με τάξη οργανωμένα από το γυναικείο μυαλό της εβραίας Μύριαμ Αλτερ. Οι συνθέσεις είναι jazz μπαλάντες, κοντά στο πνεύμα της ecm όπως ο προηγούμενος (εντάξει είναι enja), αλλά η διαφορά από τον προηγούμενο είπαμε είναι η συνθετική ικανότητα και το πιάνο της Alter.</p><p></p><p>Και οι τρείς εξαιρετικοί δίσκοι με βαθμό δυσκολίας μικρό, μεγάλο, μέτριο αντίστοιχα.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="supersonic, post: 253526, member: 94"] δεν ξέρω τον συγκεκριμένο δίσκο. Τον Saluzzi όμως τον γνώρισα από το Heart of the Immigrants [IMG]http://ec1.images-amazon.com/images/I/51VYME0TS1L._AA240_.jpg[/IMG] της World Sinfonia του Al Dimeola (1993) που ήταν ένα αξιόλογο πόνημα του κιθαρίστα, που σύμφωνα με τις σημειώσεις του δίσκου χρησιμοποίησε αρκετές συνθέσεις του Piazzola μεταγραμμένες γιά κιθάρα. Οι μουσικοί καταπληκτικοί, το ύφος του δίσκου χαλαρό και επιβλητικό, ενώ ο Al συνεισφέρει απλά χωρίς να τονίζει το (απεχθές γιά κάποιους) βιρτουόζικο ταλέντο του. Αξίζει επίσης ο άγγλος κιθαρίστας κλασικής κιθάρας και φλαμένγκο Chris Carrington όπως και ο γνωστός μας Arto (όχι ο Lidsay, ο αρμένιος) σε πολύ σεμνή και συγκινητικότατη ερμηνεία, πάντα υπό το πνεύμα του μόλις αναχωρήσαντος Astor. Στη συνέχεια τον Saluzzi τον άκουσα εδώ: [IMG]http://ec1.images-amazon.com/images/I/41JHCE56VWL._AA240_.jpg[/IMG] Το La cite de la Musique είναι δίσκος του 1997. Φαίνεται ό ιδαίτερα ώριμος μουσικός, αν και απίστευτα καλός στο μπαντονεόν και με διαφορετικό ύφος ως οργανοπαικτης από τον Piazzola, δεν πείθει τόσο πολύ ως ηγέτης ή έστω συνθέτης. Η μουσική είναι αποκλειστικά δια κατά μόνας, ήρεμη, αργή, χαλαρωτική και φυσικά ανένταχτη. Πρέπει να σε βρει σε πολύ κατάλληλη στιγμή, στο σκοτάδι γιά να σου μιλήσει και πάλι ίσως κάποιους αμετανόητους σαν εμένα να μην τους πείσει. Εξ ού και αν ανατρέξετε στις αγγελίες θα τον βρείτε ακόμα να περιμένει αγοραστή. όπως επίσης και εδώ: [IMG]http://ec1.images-amazon.com/images/I/411QEWKDYRL._AA240_.jpg[/IMG] Myriam Alter IF (2003) Εδώ αναλαμβάνει τον γνωστό ρόλο του εκτελεστή και τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα και με τάξη οργανωμένα από το γυναικείο μυαλό της εβραίας Μύριαμ Αλτερ. Οι συνθέσεις είναι jazz μπαλάντες, κοντά στο πνεύμα της ecm όπως ο προηγούμενος (εντάξει είναι enja), αλλά η διαφορά από τον προηγούμενο είπαμε είναι η συνθετική ικανότητα και το πιάνο της Alter. Και οι τρείς εξαιρετικοί δίσκοι με βαθμό δυσκολίας μικρό, μεγάλο, μέτριο αντίστοιχα. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Προσκύνημα
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…