Που είναι...

[Tzimisce]

Έλα βρε πουλάκι μου που είσαι τόσο καιρό.

ΥΓ .Θα επανέλθω μόλις τελειώσω το σοβάτισμα.

Εγώ βρε και παρουσιάσεις έκανα τελευταία, και συνεχίζω και το ψάχνω και τυράκια πετάω.

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Quiz:

Αλήθεια.


Υπάρχει καλύτερο άλμπουμ στη δισκογραφία των Opeth από το Blackwater Park;
Η απάντηση είναι ναι..Υπάρχει.
Υπάρχει δυσκολότερο;
Εννοείται πως υπάρχει.
Συμπίπτει το καλύτερο με το δυσκολότερο;
Σαφώς..
Ποιός συμφωνεί με τα παραπάνω και ποιό μπορεί να είναι αυτό το άλμπουμ;

(Ιωάννου ετοιμάσου).

Αι στον διάολο μεσημεριάτικα και σήμερα το αγόρασα !!!

Δεν πρόλαβα να το ακούσω ακόμα και θα μου το βγάλεις σκάρτο;;;;

Δεν τρώγεστε όλοι σας πιά.

Εγώ φταίω που σας ακούω εδώ μέσα.

 

[Haagenti]

Παίδες είμαι όλη μέρα στον ήλιο..Να ηρεμήσω λίγο και αργότερα θα απαντήσω σε όλους.

@Δημήτρης Ιωάννου δεν έχεις ξεμπερδεψει με τις αγορές..Υπάρχουν αρκετοί συνδυασμοί που θα σε πείσουν ότι πρέπει να ολοκληρώσεις το αρχικό κολάζ.
Θα γίνω σαφέστερος αργότερα.

 

[superfly]

Οι Opeth είναι οι Celtic Frost του σήμερα και για μένα δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερο κομπλιμέντο.
Δεν υπάρχει δίσκος τους που να τον ακούω και να θέλω να προσπεράσω έστω ένα κομμάτι.
Εμένα μου αρέσει και η ύστερη περίοδος τους,ασχέτως αν έχουν αλλάξει ρότα.'Εχουν στυλ και κορυφαία αισθητική.
Και το Pale Communion και το Sorceress και το τελευταίο τους In Cauda Venenum ήταν ψιλοβελονιές..
Λέγοντας αυτά...Blackwater Park και Deliverance μέχρι να σβήσει ο ήλιος....

 

[vsklav]

Σαφως σαφεστατα οι ανθρωποι η πιο σωστα ο Akerfeldt γραφει μουσικη με την κυριολεκτικη εννοια. Ειτε μεταλ ειτε ροκ ειτε φολκ ειτε οτι θες....

Η υστερη περιοδος τους εχει μεσα διαμαντακια οπως το τελευταιο που ναι μαλλον και το καλυτερο της συγκεκριμενης περιοδου που διανυουν.

Deliverance ε? Μαζι με το damnation ειναι σιγουρα οι πιο βαρετοι τους δισκοι για μενα.

Κατα τ αλλα blackwater park μεχρι να σβησει ο ηλιος

 

[superfly]

Deliverance ε?

Ξερω γω?
Aύριο θα μπορούσε να είναι το Watershed,το Still Life,το Ghost Reveries,το Damnation,καταλαβαίνεις που το πάω...

 

[Haagenti]

Ξερω γω?
Aύριο θα μπορούσε να είναι το Watershed,το Still Life,το Ghost Reveries,το Damnation,καταλαβαίνεις που το πάω...

Εδώ ακριβώς ήθελα να φτάσουμε..Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα.
Σε προσωπικό επίπεδο είμαι δεμένος περισσότερο με το Still Life..Ήταν το δεύτερο κατά σειρά άλμπουμ τους που άκουσα και κατάλαβα ότι ο πήχης έχει μπει πλέον πολύ ψηλά και σε διαφορετικό επίπεδο όσον αφορά τις συνθέσεις στον χώρο.
Ας μην ξεχνάμε όμως δύο κομβικά άλμπουμς που έχουν προηγηθεί..Και στα δύο έχει συμμετάσχει ο Mikael ..Φυσικά αναφέρομαι στο Brave Murder Day ,το δεύτερο άλμπουμ των Katatonia ,πριν ακόμα ακολουθήσουν και αυτοί μια ιδιότυπη progressive φόρμα ( με την κορύφωση να έρχεται το 2006 στο The Great Cold Distance κατά τη γνώμη μου ) και φυσικά στο Crimson των Edge Of Sanity του ανθρώπου που έβγαλε στο "κλαρί" τη μισή σουηδική σκηνή ,του αγαπημένου Dan Swano.
Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο άλμπουμ των Opeth από το My Arms ,Your Hearse (1998) μεχρι και το Watershed).
Μια γεμάτη δεκαετία με συνεχείς πειραματισμούς πάνω στον ίδιο όμως άξονα.
Ο άξονας αυτός έχει μια και μοναδική βάση..Ένα στοιχείο..Τη ροή.
Τσεκαρα μια τα καλύτερα progressive άλμπουμς ολων των εποχών σύμφωνα με το Rolling Stone και είδα ότι το Blackwater Park βρίσκεται στο No 28.
Η αλήθεια είναι ότι το περίμενα σε υψηλότερη θέση.
Και μερικά παρελκόμενα.
Όταν άκουσα το The Lotus Eater (από το Watershed) έπαθα ένα μικρό σοκ γιατί δεν είχα ξανακουσει καθαρά φωνητικά πάνω σε blast beats.
Στο Blackwater Park εκτός από τα φωνητικά ,ο Steven Wilson συμμετέχει και στις κιθάρες..Ένα υποψιασμένο αφτί θα ακούσει μες στον χαμό κάποια ακορντα σήμα κατατεθέν των Porcupine Tree.
Το Ghost Reveries είναι το τελευταίο άλμπουμ του σπουδαίου Martin Lopez πίσω από τα τύμπανα.
Επειδή τότε ήμουν σε άλλο κόσμο δεν είχα ασχοληθεί και ιδιαίτερα,είχε ακουστεί πως έπασχε από κάποια αρρώστια στο αίμα.
Σε μια συνέντευξή του που είδα σχετικά πρόσφατα,ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε ότι ήθελε να φύγει επειδή είχε τις δικές του συνθέσεις τις οποίες και ήθελε να προβάλλει.
Την συνέχεια όλοι την ξέρουμε,δημιούργησε τους Soen που προσεγγίζουν τον ήχο των Tool αλλά με μια θα έλεγα, ελαφρολαϊκή διάθεση.
Τώρα..Αν ήθελα να μυήσω κάποιον άσχετο στη μουσική τους,μάλλον το Deliverance θα του έβαζα από τον ομώνυμο δίσκο κυρίως για το μετρονομικό κλείσιμο του κομματιού.

Κατά τα άλλα,ο πιο σκοτεινός τους δίσκος είναι μάλλον το Ghost Reveries..Το Blackwater Park είναι η all around επιλογή,το Still Life ίσως η πιο συναισθηματικά φορτισμένη,το Damnation μας δείχνει τι μπορούν να κάνουν σε καθαρά ακουστικό επίπεδο με κομμάτια τόσο πολύπλοκα αλλά τόσο οικία και μεστά,το Deliverance αναδεικνύει την τεχνοκρατική πλευρά τους και το My Arms ,Your Hearse είναι απλά η νέα δυναμική που γίνεται σύνθημα: Demon Of The Fall.

 

[vsklav]

Καλημερες. Σχεδον σε ολα λετε συμφωνω και σας νιωθω. Ολα τα αλμπουμς εχουν να δωσουν κατι αναλογως του ποτε τα ακους.

Απλα το blackwater κατ εμε ειναι πιο πανω. Εχει αυτη την ατμοσφαιρα και το "τσιριχτο κλαμα" στις κιθαρες που κανεις δε το ειχε επιχειρησει μεχρι τοτε...

Απο κει και περα οντως μιλαμε για χαος απο ποιοτικα αλμπουμς και εγω βαζω και την τωρινη περιοδο τους.

 

[Haagenti]

Πιο πάνω παρέθεσα την limited edition του My Arms , Your Hearse.
Δύσκολο να βρεθεί τώρα κάτω από κατοστάρα απ' ότι είδα .
Η παρακάτω special edition του Watershed (cd & dvd) βρίσκεται αρκετά πιο κάτω και είναι πολύ καλή.
Γράμμα από τη Στοκχόλμη.