Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Post mortem αριστούργημα
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 638322" data-attributes="member: 62"><p>Περίεργος δίσκος. Από τη μιά τον θαυμάζω...από την άλλη, δεν είναι από αυτούς στους οποίους θα επιστρέφω συχνά. Είναι πρωτόλειο φυσικά: studio jam, ακατέργαστο σκίτσο, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο μακαρίτης θα το κυκλοφορούσε σε αυτήν εδώ την πρωτογενή μορφή του ή θα το επεξεργαζόταν παραπάνω. Η ειδοποιός διαφορά του με τα προηγούμενα E.S.T. είναι, για μένα, ο μπασίστας: κυριολεκτικά εκπληκτικός. Το κατατάσσω μαζί με τα άλλα E.S.T. που θεωρώ β' διαλογής, τα Viaticum και Tuesday Wonderland - όταν λέω β' διαλογής εννοώ ότι είναι πολύ καλοί δίσκοι in their own right - απλά δεν στέκονται στο ύψος του Winter In Venice που για μένα είναι το καλύτερό τους ή του Live In Hambourg που δίνει μιά πολύ καλή γεύση για το τι ακριβώς ήταν ικανό αυτό το γκρούπ σε μιά καλή συναυλία του.</p><p>Την άποψη ότι οι Βόρειοι -και η ECM- είναι "ψυχροί" δεν θα τη σχολιάσω: μου αρκεί ότι μπορώ να αντιπαραθέσω περισσότερες από 100 κυκλοφορίες της εν λόγω εταιρίας που την κάνουν, κυριολεκτικά, συντρίμια. Γενικά η ECM έχει ακούσει τα εξ αμάξης από καταβολής της: ότι είναι "τα...blue chips της σύγχρονης τζάζ", ότι οι ήχοι της "δεν θυμίζουν αδρές πινελιές αλλά χρώματα παστέλ" και άλλα τέτοια (τα προηγούμενα είναι από τα πιο ανώδυνα...), γενικεύσεις που προσωπικά θεωρώ αβασάνιστες και, σε πολλές περιπτώσεις, πέρα για πέρα άδικες. </p><p>Οποιος θέλει να πιάσει τον σφυγμό της κατάστασης των πραγμάτων πάνω στο κεφάλαιο σύγχρονο Piano Trio, θα του συνιστούσα να ακούσει το τελευταίο άλμπουμ του Bobo Stenson με τίτλο Cantando. Είναι στην ECM και συγκαταλέγεται στα 3 ή 4 πιο συγκλονιστικά άλμπουμ που άκουσα φέτος: δεν μπορώ να το βγάλω απ το player και με βλέπω να επιστρέφω για πολύ καιρό.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 638322, member: 62"] Περίεργος δίσκος. Από τη μιά τον θαυμάζω...από την άλλη, δεν είναι από αυτούς στους οποίους θα επιστρέφω συχνά. Είναι πρωτόλειο φυσικά: studio jam, ακατέργαστο σκίτσο, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο μακαρίτης θα το κυκλοφορούσε σε αυτήν εδώ την πρωτογενή μορφή του ή θα το επεξεργαζόταν παραπάνω. Η ειδοποιός διαφορά του με τα προηγούμενα E.S.T. είναι, για μένα, ο μπασίστας: κυριολεκτικά εκπληκτικός. Το κατατάσσω μαζί με τα άλλα E.S.T. που θεωρώ β' διαλογής, τα Viaticum και Tuesday Wonderland - όταν λέω β' διαλογής εννοώ ότι είναι πολύ καλοί δίσκοι in their own right - απλά δεν στέκονται στο ύψος του Winter In Venice που για μένα είναι το καλύτερό τους ή του Live In Hambourg που δίνει μιά πολύ καλή γεύση για το τι ακριβώς ήταν ικανό αυτό το γκρούπ σε μιά καλή συναυλία του. Την άποψη ότι οι Βόρειοι -και η ECM- είναι "ψυχροί" δεν θα τη σχολιάσω: μου αρκεί ότι μπορώ να αντιπαραθέσω περισσότερες από 100 κυκλοφορίες της εν λόγω εταιρίας που την κάνουν, κυριολεκτικά, συντρίμια. Γενικά η ECM έχει ακούσει τα εξ αμάξης από καταβολής της: ότι είναι "τα...blue chips της σύγχρονης τζάζ", ότι οι ήχοι της "δεν θυμίζουν αδρές πινελιές αλλά χρώματα παστέλ" και άλλα τέτοια (τα προηγούμενα είναι από τα πιο ανώδυνα...), γενικεύσεις που προσωπικά θεωρώ αβασάνιστες και, σε πολλές περιπτώσεις, πέρα για πέρα άδικες. Οποιος θέλει να πιάσει τον σφυγμό της κατάστασης των πραγμάτων πάνω στο κεφάλαιο σύγχρονο Piano Trio, θα του συνιστούσα να ακούσει το τελευταίο άλμπουμ του Bobo Stenson με τίτλο Cantando. Είναι στην ECM και συγκαταλέγεται στα 3 ή 4 πιο συγκλονιστικά άλμπουμ που άκουσα φέτος: δεν μπορώ να το βγάλω απ το player και με βλέπω να επιστρέφω για πολύ καιρό. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Post mortem αριστούργημα
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…