Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Post mortem αριστούργημα
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 637698" data-attributes="member: 79"><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drl700/l723/l72339lbdqa.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Είμαι φαν. Δεδηλωμένος . Και ως φαν απολύτως υποκειμενικός . Οι <strong>Esbjorn Svensson Trio </strong>είναι το πιο σημαντικό τζαζ τρίο των τελευταίων ετών και το <strong>Leucocyte </strong>ο πιο σημαντικός δίσκος τους και ένα σπουδαίο έργο που θα μείνει κλασσικό στα χρόνια που έρχονται . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Από τότε που το «Jazz και Τζαζ» περιέλαβε ένα κομμάτι τους στο ένθετο cd του κόλλησα δια παντός μαζί τους . Αγόρασα σχεδόν όλα τα cd τους και μπήκα στον κόσμο τους . εκεί όπου η παράδοση , το Bop συναντά την electronica και την ποπ και ήδη σήμερα το heavy metal . Οι <strong>E.s.t</strong>. με κάθε τους κυκλοφορία – τουλάχιστον μέχρι το “<strong>Seven days of falling</strong>” - κατάφερναν να διατηρούνται στην αιχμή της πρωτοπορίας όντας ταυτόχρονα εύληπτοι , απολύτως προσωπικοί , μπολιάζοντας την τέχνη του τρίο με ό,τι πιο σύγχρονο , ως άκουσμα , εμφανιζόταν τα τελευταία χρόνια. Και παρ’όλο που τα τελευταία χρόνια οι στούντιο κυκλοφορίες τους – τα <strong>"Viaticum" </strong>και <strong>"Tuesday Wonderland" </strong>-έφερναν στο φως μερικές ποπ ευαισθησίες , εμφανίζοντας συγχρόνως μια στατικότητα στην αναπαραγωγή του μελωδικού τους προσανατολισμού , ήταν τα λάιβ τους , όπως το εξαιρετικό <strong>“Live in Hamburg</strong>” , όπου οι αυτοσχεδιαστικές τάσεις τους επανέκαμπταν πιο δυναμικές και φρέσκες από ποτέ άλλοτε , απαλλαγμένες από μορφολογικές «αγκυλώσεις» και κρατούσαν ψηλά τον πηχυ , επαναβεβαιώνοντας την κατάκτηση της κορυφής. </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Ωσπου πριν λίγο καιρό η είδηση του θανάτου του Svensson μας πάγωσε , τόσο με το άτυχο και ανόητο του τρόπου του , όσο και με την συνειδητοποίηση ότι το σπουδαίο αυτό τρίο , τέλειωσε .</span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Λίγο καιρό αργότερα το “<strong>Leucocyte</strong>” τελευταίο «στούντιο» άλμπουμ του γκρούπ , μια post mortem κυκλοφορία , έκανε την εμφάνιση του στις προθήκες των δισκοπωλείων , ιντερνετικών και μη , και ο τύπος – έντυπος και «άϋλος» παραληρούσε . Και δικαίως . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Διότι αρκούν μόνον δύο –τρείς ακροάσεις για να αντιληφθεί κανείς το προφανές . Οι <strong>E.s.t.</strong> επέστρεφαν , δυστυχώς για μία και μοναδική φορά , με το πλέον ρηξικέλευθο , επαναστατικό και απόλυτα σύγχρονο άλμπουμ τους , αυτό που έδινε μια νέα ώθηση στο εντελώς προσωπικό ιδίωμα τους και βάδιζε σε μονοπάτια που δεν είχαν ξαναπατήσει μέχρι σήμερα. Κυρίαρχη βάση ο αυτοσχεδιασμός , η ουσία της τζαζ . Λάιβ στο στούντιο από ένα γκρούπ που μετά από τόσα χρόνια μαζί είχε φτάσει σε ένα απόλυτα ζηλευτό επίπεδο επικοινωνίας , αλληλεπίδρασης , αλληλοκάλυψης και δεξιοτεχνίας . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Δυο εκτεταταμένες συνθέσεις , το <strong>"Premonition" </strong>και το ομότιτλο <strong>"Leucocyte" </strong>καλύπτουν το μεγαλύτερο τμήμα του cd υπερβαίνοντας τα 40 λεπτά . Η πρωτη αποτελείται από δύο μέρη , με το πρωτο , το <strong>"Earth" </strong>, να περιστρέφεται γύρω από ένα γκρουβάτο ριφ του μπάσου , υψίστης δομικής σπουδαιότητας και χεβιμεταλλικής ρυθμολογίας και συνδυάζεται με τα drums που σιγά σιγά χτίζουν ένα ντελιριακό οικοδόμημα για να ξεσπάσουν εκρηκτικά στο μέσο περίπου , φέρνοντας στο νου το <em>Machine Gun </em>του Χέντριξ με τον <em>Μitch Mitchell </em>πίσω από τα ντραμς. Κι ο Svensson με ένα από τα καλύτερα σόλο του στο πιάνο οδηγεί το κομμάτι όπως θα έκανε ο <em>Keith Jarret </em>στα πιανιστικά τρίο του . Μόνο που ο Jarret δεν θα είχε ποτέ ένα τέτοιο γκρουβαριστό ριφ στο μπάσο , ως κορμό ανάπτυξης . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Η δεύτερη εκτεταμένη τετραμερής σουίτα είναι το ομότιλο κομμάτι με το πρωτο μέρος του <strong>"Ad Initio" </strong>να ηχεί πιο επιθετικό από οτιδήποτε έχουν ηχογραφήσει οι E.s.t έως σήμερα , προσεγγίζοντας οριακά το χέβυ μέταλ - οι Motorhead παίζουν τζαζ ; - υπερβαίνοντας κάθε στυλιστικό όριο και αισθητικό περιορισμό . Ογκώδης ρυθμ σέξιον , παραμόρφωση στο έπακρο και το πιάνο του Svensson να κλωθογυρίζει , να υπογραμμίζει , να αντιτίθεται και να συμπλέει .Μεσολαβεί το <strong>"Ad Interim" </strong>, ενός λεπτού σιγή στην πραγματικότητα και το κομμάτι περνά στο τρίτο και τέταρτο μέρος του , <strong>"Ad mortem" και "Ad Infinitum"</strong> , αντίστοιχα , όπου ο ηλεκτρονικός θόρυβος των <em>Supersilent </em>και οι noise εξτραβαγκάντζες του <em>Sun Ra </em>ή των <em>Black Dice</em>, παραλαμβάνουν την σκυτάλη αποδομώντας τα πάντα , με μόνο το πιάνο να παραμένει και να θυμίζει ότι ακούμε κάτι συγγενές προς την τζαζ , εκτελώντας μετέωρα γοητευτικές φράσεις , ως αντίθεση στον ορυμαγδό και την πανδαισία των ηλεκτρονικών ήχων και των συχνοτήτων . </span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px">Τα υπόλοιπα κομμάτια εξ ίσου σπουδαία , όπως το free bop “Jazz” , το ηλεκτρονικής μορφής ηχοτοπίο του Still , συμπληρώνουν επάξια έναν σπουδαίο δίσκο , ένα σημαντικό έργο , χωρίς αμφιβολία .</span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 637698, member: 79"] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drl700/l723/l72339lbdqa.jpg[/IMG] [FONT="Times New Roman"][SIZE="3"]Είμαι φαν. Δεδηλωμένος . Και ως φαν απολύτως υποκειμενικός . Οι [B]Esbjorn Svensson Trio [/B]είναι το πιο σημαντικό τζαζ τρίο των τελευταίων ετών και το [B]Leucocyte [/B]ο πιο σημαντικός δίσκος τους και ένα σπουδαίο έργο που θα μείνει κλασσικό στα χρόνια που έρχονται . Από τότε που το «Jazz και Τζαζ» περιέλαβε ένα κομμάτι τους στο ένθετο cd του κόλλησα δια παντός μαζί τους . Αγόρασα σχεδόν όλα τα cd τους και μπήκα στον κόσμο τους . εκεί όπου η παράδοση , το Bop συναντά την electronica και την ποπ και ήδη σήμερα το heavy metal . Οι [B]E.s.t[/B]. με κάθε τους κυκλοφορία – τουλάχιστον μέχρι το “[B]Seven days of falling[/B]” - κατάφερναν να διατηρούνται στην αιχμή της πρωτοπορίας όντας ταυτόχρονα εύληπτοι , απολύτως προσωπικοί , μπολιάζοντας την τέχνη του τρίο με ό,τι πιο σύγχρονο , ως άκουσμα , εμφανιζόταν τα τελευταία χρόνια. Και παρ’όλο που τα τελευταία χρόνια οι στούντιο κυκλοφορίες τους – τα [B]"Viaticum" [/B]και [B]"Tuesday Wonderland" [/B]-έφερναν στο φως μερικές ποπ ευαισθησίες , εμφανίζοντας συγχρόνως μια στατικότητα στην αναπαραγωγή του μελωδικού τους προσανατολισμού , ήταν τα λάιβ τους , όπως το εξαιρετικό [B]“Live in Hamburg[/B]” , όπου οι αυτοσχεδιαστικές τάσεις τους επανέκαμπταν πιο δυναμικές και φρέσκες από ποτέ άλλοτε , απαλλαγμένες από μορφολογικές «αγκυλώσεις» και κρατούσαν ψηλά τον πηχυ , επαναβεβαιώνοντας την κατάκτηση της κορυφής. Ωσπου πριν λίγο καιρό η είδηση του θανάτου του Svensson μας πάγωσε , τόσο με το άτυχο και ανόητο του τρόπου του , όσο και με την συνειδητοποίηση ότι το σπουδαίο αυτό τρίο , τέλειωσε . Λίγο καιρό αργότερα το “[B]Leucocyte[/B]” τελευταίο «στούντιο» άλμπουμ του γκρούπ , μια post mortem κυκλοφορία , έκανε την εμφάνιση του στις προθήκες των δισκοπωλείων , ιντερνετικών και μη , και ο τύπος – έντυπος και «άϋλος» παραληρούσε . Και δικαίως . Διότι αρκούν μόνον δύο –τρείς ακροάσεις για να αντιληφθεί κανείς το προφανές . Οι [B]E.s.t.[/B] επέστρεφαν , δυστυχώς για μία και μοναδική φορά , με το πλέον ρηξικέλευθο , επαναστατικό και απόλυτα σύγχρονο άλμπουμ τους , αυτό που έδινε μια νέα ώθηση στο εντελώς προσωπικό ιδίωμα τους και βάδιζε σε μονοπάτια που δεν είχαν ξαναπατήσει μέχρι σήμερα. Κυρίαρχη βάση ο αυτοσχεδιασμός , η ουσία της τζαζ . Λάιβ στο στούντιο από ένα γκρούπ που μετά από τόσα χρόνια μαζί είχε φτάσει σε ένα απόλυτα ζηλευτό επίπεδο επικοινωνίας , αλληλεπίδρασης , αλληλοκάλυψης και δεξιοτεχνίας . Δυο εκτεταταμένες συνθέσεις , το [B]"Premonition" [/B]και το ομότιτλο [B]"Leucocyte" [/B]καλύπτουν το μεγαλύτερο τμήμα του cd υπερβαίνοντας τα 40 λεπτά . Η πρωτη αποτελείται από δύο μέρη , με το πρωτο , το [B]"Earth" [/B], να περιστρέφεται γύρω από ένα γκρουβάτο ριφ του μπάσου , υψίστης δομικής σπουδαιότητας και χεβιμεταλλικής ρυθμολογίας και συνδυάζεται με τα drums που σιγά σιγά χτίζουν ένα ντελιριακό οικοδόμημα για να ξεσπάσουν εκρηκτικά στο μέσο περίπου , φέρνοντας στο νου το [I]Machine Gun [/I]του Χέντριξ με τον [I]Μitch Mitchell [/I]πίσω από τα ντραμς. Κι ο Svensson με ένα από τα καλύτερα σόλο του στο πιάνο οδηγεί το κομμάτι όπως θα έκανε ο [I]Keith Jarret [/I]στα πιανιστικά τρίο του . Μόνο που ο Jarret δεν θα είχε ποτέ ένα τέτοιο γκρουβαριστό ριφ στο μπάσο , ως κορμό ανάπτυξης . Η δεύτερη εκτεταμένη τετραμερής σουίτα είναι το ομότιλο κομμάτι με το πρωτο μέρος του [B]"Ad Initio" [/B]να ηχεί πιο επιθετικό από οτιδήποτε έχουν ηχογραφήσει οι E.s.t έως σήμερα , προσεγγίζοντας οριακά το χέβυ μέταλ - οι Motorhead παίζουν τζαζ ; - υπερβαίνοντας κάθε στυλιστικό όριο και αισθητικό περιορισμό . Ογκώδης ρυθμ σέξιον , παραμόρφωση στο έπακρο και το πιάνο του Svensson να κλωθογυρίζει , να υπογραμμίζει , να αντιτίθεται και να συμπλέει .Μεσολαβεί το [B]"Ad Interim" [/B], ενός λεπτού σιγή στην πραγματικότητα και το κομμάτι περνά στο τρίτο και τέταρτο μέρος του , [B]"Ad mortem" και "Ad Infinitum"[/B] , αντίστοιχα , όπου ο ηλεκτρονικός θόρυβος των [I]Supersilent [/I]και οι noise εξτραβαγκάντζες του [I]Sun Ra [/I]ή των [I]Black Dice[/I], παραλαμβάνουν την σκυτάλη αποδομώντας τα πάντα , με μόνο το πιάνο να παραμένει και να θυμίζει ότι ακούμε κάτι συγγενές προς την τζαζ , εκτελώντας μετέωρα γοητευτικές φράσεις , ως αντίθεση στον ορυμαγδό και την πανδαισία των ηλεκτρονικών ήχων και των συχνοτήτων . Τα υπόλοιπα κομμάτια εξ ίσου σπουδαία , όπως το free bop “Jazz” , το ηλεκτρονικής μορφής ηχοτοπίο του Still , συμπληρώνουν επάξια έναν σπουδαίο δίσκο , ένα σημαντικό έργο , χωρίς αμφιβολία .[/SIZE][/FONT] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Post mortem αριστούργημα
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…