Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Ποίηση....γιατί όχι;
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Cicadelic Ranger" data-source="post: 1058442166" data-attributes="member: 48688"><p><u>Το Φως</u></p><p></p><p>Καθώς περνούν τα χρόνια</p><p>πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν~</p><p>καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες</p><p>φωνές,</p><p>βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια~</p><p>ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν,</p><p>το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός</p><p>που τελειώνει στη γύμνια.</p><p>Οπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά,</p><p>άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου</p><p>που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου~</p><p>τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι~</p><p>ο δωρικός χιτώνας</p><p>που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά,</p><p>είναι ένα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του είναι στο</p><p>σκοτάδι.</p><p></p><p>Κι αυτούς που αφήσαν την παλαίστρα για να πάρουν τα</p><p>δοξάρια</p><p>και χτύπησαν το θεληματικό μαραθωνοδρόμο</p><p>κι εκείνος είδε τη σφενδόνη ν’ αρμενίζει στο αίμα</p><p>v’ αδειάζει ο κόσμος όπως το φεγγάρι</p><p>και να μαραίνουνται τα νικηφόρα περιβόλια~</p><p>τους βλέπετς μες στον ήλιο, πίσω από τον ήλιο.</p><p>Και τα παιδιά που κάναν μακροβούτια απ’ τα μπαστούνια</p><p>πηγαίνουν σαν αδράχτια γνέθοντας ακόμη,</p><p>σώματα γυμνά βουλιάζοντας μέσα στο μαύρο φως</p><p>μ’ ένα νόμισμα στα δόντια, κολυμπώντας ακόμη,</p><p>καθώς ο ήλιος ράβει με βελονιές μαλαματένιες</p><p>πανιά και ξύλα υγρά και χρώματα πελαγίσια~</p><p>ακόμη τώρα κατεβαίνουνε λοξά</p><p>προς τα χαλίκια του βυθού</p><p>οι άσπρες λήκυθοι.</p><p></p><p>Αγγελικό και μαύρο, φως,</p><p>γέλιο των κυμάτων στις δημοσιές του πόντου,</p><p>δακρυσμένο γέλιο,</p><p>σε βλέπει ο γέροντας ικέτης</p><p>πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες</p><p>καθρεφτισμένο στο αίμα του</p><p>που γέννησε τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη.</p><p>Αγγελική και μαύρη, μέρα~</p><p>η γλυφή γέψη της γυναίκας που φαρμακώνει το φυλακισμένο</p><p>βγαίνει απ’ το κύμα δροσερό κλωνάρι στολισμένο στάλες.</p><p></p><p>Τραγούδησε μικρή Αντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε…</p><p>δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη~</p><p>στόλισε τα μαλλιά σου με τ’ αγκάθια του ήλιου,</p><p>σκοτεινή κοπέλα~</p><p>η καρδιά του Σκορπιού βασίλεψε,</p><p>ο τύραννος μέσα απ’ τον άνθρωπο έχει φύγει,</p><p>κι όλες οι κόρες του πόντου, Νηρηίδες, Γραίες</p><p>τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης~</p><p>όποιος ποτέ του δεν αγάπησε Θ’ αγαπήσει,</p><p>στο φως~</p><p>και είσαι</p><p>σ’ ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά</p><p>τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας από που</p><p>να κοιτάξεις πρώτα,</p><p>γιατί Θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά</p><p>και το τιτίβισμα των πουλιών</p><p>Θ’ αδειάσει η θάλασσα, Θρυμματισμένο γυαλί, από βοριά</p><p>και νότο</p><p>Θ’ αδειάσουν τα μάτια σου απ’ το φως της μέρας</p><p>πως σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια.</p><p></p><p>Σεφερης in “Γαλήνη”, 1946</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Cicadelic Ranger, post: 1058442166, member: 48688"] [U]Το Φως[/U] Καθώς περνούν τα χρόνια πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν~ καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές, βλέπεις τον ήλιο μ’ άλλα μάτια~ ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν, το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός που τελειώνει στη γύμνια. Οπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά, άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου~ τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι~ ο δωρικός χιτώνας που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά, είναι ένα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του είναι στο σκοτάδι. Κι αυτούς που αφήσαν την παλαίστρα για να πάρουν τα δοξάρια και χτύπησαν το θεληματικό μαραθωνοδρόμο κι εκείνος είδε τη σφενδόνη ν’ αρμενίζει στο αίμα v’ αδειάζει ο κόσμος όπως το φεγγάρι και να μαραίνουνται τα νικηφόρα περιβόλια~ τους βλέπετς μες στον ήλιο, πίσω από τον ήλιο. Και τα παιδιά που κάναν μακροβούτια απ’ τα μπαστούνια πηγαίνουν σαν αδράχτια γνέθοντας ακόμη, σώματα γυμνά βουλιάζοντας μέσα στο μαύρο φως μ’ ένα νόμισμα στα δόντια, κολυμπώντας ακόμη, καθώς ο ήλιος ράβει με βελονιές μαλαματένιες πανιά και ξύλα υγρά και χρώματα πελαγίσια~ ακόμη τώρα κατεβαίνουνε λοξά προς τα χαλίκια του βυθού οι άσπρες λήκυθοι. Αγγελικό και μαύρο, φως, γέλιο των κυμάτων στις δημοσιές του πόντου, δακρυσμένο γέλιο, σε βλέπει ο γέροντας ικέτης πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες καθρεφτισμένο στο αίμα του που γέννησε τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη. Αγγελική και μαύρη, μέρα~ η γλυφή γέψη της γυναίκας που φαρμακώνει το φυλακισμένο βγαίνει απ’ το κύμα δροσερό κλωνάρι στολισμένο στάλες. Τραγούδησε μικρή Αντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε… δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη~ στόλισε τα μαλλιά σου με τ’ αγκάθια του ήλιου, σκοτεινή κοπέλα~ η καρδιά του Σκορπιού βασίλεψε, ο τύραννος μέσα απ’ τον άνθρωπο έχει φύγει, κι όλες οι κόρες του πόντου, Νηρηίδες, Γραίες τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης~ όποιος ποτέ του δεν αγάπησε Θ’ αγαπήσει, στο φως~ και είσαι σ’ ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας από που να κοιτάξεις πρώτα, γιατί Θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά και το τιτίβισμα των πουλιών Θ’ αδειάσει η θάλασσα, Θρυμματισμένο γυαλί, από βοριά και νότο Θ’ αδειάσουν τα μάτια σου απ’ το φως της μέρας πως σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια. Σεφερης in “Γαλήνη”, 1946 [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Ποίηση....γιατί όχι;
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…