Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Ποίηση....γιατί όχι;
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="by proxy" data-source="post: 1056142734" data-attributes="member: 31328"><p>ΕΝΤΙΤΛΟ</p><p></p><p>Οι σμαραγδένιοι άγγελοι , </p><p>παραγωγές αιθέριες του μυαλού μου οπτασίες , </p><p>χορόν εστήσανε θαρρώ</p><p>δυο ίντσες πάνω από την κεφαλή μου</p><p>-προμήνυμα θανάτου ελλοχεύοντος στ’ απόκρυφα σου μέρη.</p><p>Κοιτάζω με απόγνωση την σκιά του εαυτού μου </p><p>να διαγράφεται θολή πάνω στον τοίχο της ματιάς σου</p><p>κι απορώ .</p><p>Στ’ ακριβοθώρητα σου όνειρα </p><p>οι αισθήσεις μου αρνούνται ν’ απαντήσουν</p><p>βουβές από την φρικαλέα παγωνιά της αιωνιότητας , </p><p>που ύπουλα χαϊδεύει τα ημίνεκρα μου μέλη .</p><p>Αγγίζοντες ερωτικά τις παρυφές της άμωμης σου παρθενίας</p><p>ανήνορες θεοί</p><p>αμέτρητοι </p><p>θνητοί κι αθάνατοι λογοκριτές</p><p>χαμογελούν αδιόρατα απεικονιζόμενοι</p><p>μες τα πολύχρωμα ενσταντανέ </p><p>-αποδείξεις απολείπουσας ζωής –</p><p>προσποιούμενοι άγνοια του θανάτου</p><p>και της ακραιφνούς σιωπής</p><p>αιώνια κυριαρχούσης μεσα κι έξω απ την ψυχή μου</p><p>ακούοντας – αλλοίμονο-</p><p>αδιάφορα το έσχατο θλιμμένο θρόϊσμα της άμοιρης ζωής μου.</p><p>Απρόσκλητοι εξουσιαστές της ταλαιπωρημένης σπαραζούσης ύπαρξης μου</p><p>αργότερα ίσως και να αναδειχθούν </p><p>σε παραχρήμα αυτόκλητους του βίου μου τιμητές .</p><p>Οι ακραείς ανέμοι μεταδίδοντες θερμότητα</p><p>από τα παγωμένα δάχτυλα μου στα θερμά δικά σου</p><p>εκπνέουν ήρεμα.</p><p>Το τελευταίο μόριο της ψυχής μου εσέ αναζητά</p><p>συνουσιαζόμενο απροκάλυπτα κι αδιάντροπα</p><p>με τις αμέτρητες ψυχές</p><p>-ταλανισμένες άυλες υπάρξεις-</p><p>στους χώρους της μηδενικής προσωπικής μου διάστασης.</p><p>Κάθε φορά που προσπαθώ </p><p>τοποθετούμενος μέσα στις λέξεις μου </p><p>να νιώσω την αμαρτωλή του Είναι περηφάνεια</p><p>φραγμοί αξεπέραστοι υψώνονται ανάμεσα μας</p><p>ωσάν ο Λόγος που εχαράχθη στο χαρτί </p><p>να μην ανήκει πλέον εις εμένα.</p><p>ειρμό δεν έχω , μήτε συνείδηση πιά.</p><p>Υπάρχουν άλλωστε μόνον οι λέξεις που διακοσμούν τα χαρτιά μου</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="by proxy, post: 1056142734, member: 31328"] ΕΝΤΙΤΛΟ Οι σμαραγδένιοι άγγελοι , παραγωγές αιθέριες του μυαλού μου οπτασίες , χορόν εστήσανε θαρρώ δυο ίντσες πάνω από την κεφαλή μου -προμήνυμα θανάτου ελλοχεύοντος στ’ απόκρυφα σου μέρη. Κοιτάζω με απόγνωση την σκιά του εαυτού μου να διαγράφεται θολή πάνω στον τοίχο της ματιάς σου κι απορώ . Στ’ ακριβοθώρητα σου όνειρα οι αισθήσεις μου αρνούνται ν’ απαντήσουν βουβές από την φρικαλέα παγωνιά της αιωνιότητας , που ύπουλα χαϊδεύει τα ημίνεκρα μου μέλη . Αγγίζοντες ερωτικά τις παρυφές της άμωμης σου παρθενίας ανήνορες θεοί αμέτρητοι θνητοί κι αθάνατοι λογοκριτές χαμογελούν αδιόρατα απεικονιζόμενοι μες τα πολύχρωμα ενσταντανέ -αποδείξεις απολείπουσας ζωής – προσποιούμενοι άγνοια του θανάτου και της ακραιφνούς σιωπής αιώνια κυριαρχούσης μεσα κι έξω απ την ψυχή μου ακούοντας – αλλοίμονο- αδιάφορα το έσχατο θλιμμένο θρόϊσμα της άμοιρης ζωής μου. Απρόσκλητοι εξουσιαστές της ταλαιπωρημένης σπαραζούσης ύπαρξης μου αργότερα ίσως και να αναδειχθούν σε παραχρήμα αυτόκλητους του βίου μου τιμητές . Οι ακραείς ανέμοι μεταδίδοντες θερμότητα από τα παγωμένα δάχτυλα μου στα θερμά δικά σου εκπνέουν ήρεμα. Το τελευταίο μόριο της ψυχής μου εσέ αναζητά συνουσιαζόμενο απροκάλυπτα κι αδιάντροπα με τις αμέτρητες ψυχές -ταλανισμένες άυλες υπάρξεις- στους χώρους της μηδενικής προσωπικής μου διάστασης. Κάθε φορά που προσπαθώ τοποθετούμενος μέσα στις λέξεις μου να νιώσω την αμαρτωλή του Είναι περηφάνεια φραγμοί αξεπέραστοι υψώνονται ανάμεσα μας ωσάν ο Λόγος που εχαράχθη στο χαρτί να μην ανήκει πλέον εις εμένα. ειρμό δεν έχω , μήτε συνείδηση πιά. Υπάρχουν άλλωστε μόνον οι λέξεις που διακοσμούν τα χαρτιά μου [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Ποίηση....γιατί όχι;
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…