Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1415171" data-attributes="member: 18005"><p>Αγαπητή Κάλλη,</p><p></p><p>Εγώ προσωπικά θα πρότεινα μεταξύ Bernstein και Fricsay ή καλύτερα και τα 2 αν είναι δυνατόν.</p><p></p><p>Οι λόγοι λίγο-πολύ:</p><p></p><p>O Fricsay έχει μια μοναδική αρτιότητα ως προς την μουσική προσέγγιση του έργου. Αποτέλεσμα είναι να εκφράζει και μια όμορφη αισθητικά περίοδο της ανασυγκροτημένης Γερμανίας, όπου ανακάμπτει σε όλα τα επίπεδα και παρουσιάζει (λόγω και όπερα) πολύ όμορφα το έργο. Για μένα η πιο μουσική ερμηνεία.</p><p></p><p>Από την άλλη, o Bernstein μας δίνει την πιο ολοκληρωμένη καλλιτεχνικά ερμηνεία του έργου, η οποία φέρει την δικιά του σφραγίδα, ιδιαίτερα στη αισθητική. Αυτό ή το λατρεύεις ή το απορρίπτεις. Είναι μοναδικός πάντως και εγώ ανήκω στους πρώτους. Αντιλαμβάνεται τα καλλιτεχνικά κενά, τα αποδέχεται και ως ένα σημείο προσπαθεί να τα καλύψει. Προσωπικά με γοήτευσε η προσπάθεια του στο κορυφαίο ντουέτο της 1ης σκηνής της 2ης πράξης. Εκεί βγάζει λίγο και τον συνθέτη από μέσα του. Καθώς τελείωνει το ντουέτο με τα χάλκινα και ολοκληρώνεται, ήδη δίνει σήμα (ενώ ακόμα παίζουν τα χάλκινα) σε ομάδα εγχόρδων να παίξουν τις συγχορδίες της εισαγωγής Leonore III, παραλείποντας τον χαρακτηριστικό τυμπανισμό που έχει η εισαγωγή Leonore III, όπου εξελίσσεται σε συνέχεια και χωρίς παύση-διακοπή για μετάβαση από το ντουέτο στην εισαγωγή. Καλλιτεχνική παρέμβαση, υψηλής αισθητικής και ακολουθεί μια χειμαρρώδης ερμηνεία της Leonore III.</p><p></p><p>Ο Kna είναι για χαζά παιδάκια (like me) που έχουν ακούσει αρκετές εκδοχές (δεν ξέρω πόσες έχω), που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και έχουν πλήρη άποψη (νομίζουμε...). Δεν αποτελεί προτεινόμενη αρχική ακρόαση άλλα όσοι έχουν εμπειρίες αρκετών ακροάσεων και ξέρουν το έργο, να προετοιμασθούν για ένα πολιτισμικό σοκ ή ζαβλαμά (εξαρτάται από την τοποθέτηση). Εγώ όταν θέλω να ακούσω Fidelio επανέρχομαι σε αυτήν την εκδοχή. Δύσκολος θα έλεγα, αλλά τον προτιμώ τελευταία.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1415171, member: 18005"] Αγαπητή Κάλλη, Εγώ προσωπικά θα πρότεινα μεταξύ Bernstein και Fricsay ή καλύτερα και τα 2 αν είναι δυνατόν. Οι λόγοι λίγο-πολύ: O Fricsay έχει μια μοναδική αρτιότητα ως προς την μουσική προσέγγιση του έργου. Αποτέλεσμα είναι να εκφράζει και μια όμορφη αισθητικά περίοδο της ανασυγκροτημένης Γερμανίας, όπου ανακάμπτει σε όλα τα επίπεδα και παρουσιάζει (λόγω και όπερα) πολύ όμορφα το έργο. Για μένα η πιο μουσική ερμηνεία. Από την άλλη, o Bernstein μας δίνει την πιο ολοκληρωμένη καλλιτεχνικά ερμηνεία του έργου, η οποία φέρει την δικιά του σφραγίδα, ιδιαίτερα στη αισθητική. Αυτό ή το λατρεύεις ή το απορρίπτεις. Είναι μοναδικός πάντως και εγώ ανήκω στους πρώτους. Αντιλαμβάνεται τα καλλιτεχνικά κενά, τα αποδέχεται και ως ένα σημείο προσπαθεί να τα καλύψει. Προσωπικά με γοήτευσε η προσπάθεια του στο κορυφαίο ντουέτο της 1ης σκηνής της 2ης πράξης. Εκεί βγάζει λίγο και τον συνθέτη από μέσα του. Καθώς τελείωνει το ντουέτο με τα χάλκινα και ολοκληρώνεται, ήδη δίνει σήμα (ενώ ακόμα παίζουν τα χάλκινα) σε ομάδα εγχόρδων να παίξουν τις συγχορδίες της εισαγωγής Leonore III, παραλείποντας τον χαρακτηριστικό τυμπανισμό που έχει η εισαγωγή Leonore III, όπου εξελίσσεται σε συνέχεια και χωρίς παύση-διακοπή για μετάβαση από το ντουέτο στην εισαγωγή. Καλλιτεχνική παρέμβαση, υψηλής αισθητικής και ακολουθεί μια χειμαρρώδης ερμηνεία της Leonore III. Ο Kna είναι για χαζά παιδάκια (like me) που έχουν ακούσει αρκετές εκδοχές (δεν ξέρω πόσες έχω), που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και έχουν πλήρη άποψη (νομίζουμε...). Δεν αποτελεί προτεινόμενη αρχική ακρόαση άλλα όσοι έχουν εμπειρίες αρκετών ακροάσεων και ξέρουν το έργο, να προετοιμασθούν για ένα πολιτισμικό σοκ ή ζαβλαμά (εξαρτάται από την τοποθέτηση). Εγώ όταν θέλω να ακούσω Fidelio επανέρχομαι σε αυτήν την εκδοχή. Δύσκολος θα έλεγα, αλλά τον προτιμώ τελευταία. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Όταν ένας συμφωνιστής συνθέτει μια πολιτική όπερα: Fidelio του L.v. Beethoven
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…