Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οργασμός από την Κόλαση...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κάλλη Συνοδινού" data-source="post: 1056082820" data-attributes="member: 17637"><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"><strong>Naked City - Torture Garden (1989)</strong></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Διάρκεια μικρότερη από 30 λεπτά.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">42 κομμάτια, το απόλυτο μουσικό hardcore. </span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Ένας δίσκος τζαζ, που δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους για την τζαζ. Αν ο<strong> Zorn</strong> των Masada είναι κάπως έθνικ - ας μου επιτραπεί ο όρος - , ο Zorn των Electric Masada είναι κάπως πειραματικός και ηλεκτρικός, ο Zorn των Βιβλίων των Αγγέλων είναι ένας αναζητητής και σύγχρονος ερμηνευτής της Εβραϊκής μουσικής παράδοσης, αυτός εδώ είναι απλά βασανιστικός.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Τα κομμάτια, θα μπορούσα να τα πω και τραγούδια μιας και υπάρχουν και στίχοι και φωνή, διαδέχονται το ένα το άλλο σαν ατέλειωτα χτυπήματα.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Δύσκολο να διακρίνεις αν τα ουρλιαχτά είναι από τον <strong>Yamatsuka Eye</strong> ή από το άλτο σαξόφωνο, το μπάσο σε διαπερνάει με ηλεκτρικό ρεύμα, σαν να σέρνεις τη λάμα ενός μαχαιριού πάνω σε μια μεταλλική επιφάνεια ή να ξεριζώνεις νύχια και τα ντραμς είναι σαν μαστιγώματα στην πλάτη.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Σκέφτομαι συζητήσεις επί συζητήσεων για όμορφες φωνές και φωνητικές δυνατότητες καθώς ακούω το τι κάνει αυτός ο Γιαπωνέζος με το λαρύγγι του. Πραγματικά, αν η φωνή της<strong> Μίννι</strong> είναι ο ορισμός της φωνής ενός αγγέλου, ο Eye είναι το ουρλιαχτό του διαβόλου ή οι ανατριχιαστικές κραυγές ηδονής ενός αλγολάγνου.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Παραπλανητικά εντυπωσιακό είναι το ότι ένα κομμάτι μπορεί να ξεκινήσει σαν μια country μελωδία ή σαν ένα τρυφερό soundtrack και στα πρώτα δύο δευτερόλεπτα να μετατραπεί στο απόλυτο βασανιστήριο, τελειώνοντας σαν ένα γλυκό νανούρισμα, κι όλα αυτά σε διάστημα μικρότερο των 30 δευτερολέπτων, μιας και ελάχιστα κομμάτια διαρκούν περισσότερο. </span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Οι περισσότεροι, θα φύγουν στα πρώτα δύο λεπτά του δίσκου, ίσως και πολλά να λέω. </span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Οι υπόλοιποι, που θα τον ακούσουν, αναρωτιέμαι αν κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν ως έχοντες έφεση στα Σ/Μ σπορ και οπαδοί του γνωστού "ευγενούς".</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Εγώ, θα έλεγα ότι είναι ακόμα μια πρόκληση να ξεπεράσει κανείς την πεπατημένη, να υπερβεί τα μουσικά του όρια, να διακρίνει τη δεξιοτεχνία γνωστών μουσικών όπως ο <strong>Bill Frisell</strong> (guitar) ,ο <strong>Fred Firth</strong> (bass), ο <strong>Wayne Horvitz</strong> (keyboards) , και ο <strong>Joeye Baron</strong> (drums) πέραν του "ηθικού αυτουργού" της παράνοιας και του "screamo" Eye.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Με τίτλους τραγουδιών όπως Pigfucker, Victims of Torture, Perfume of a Critic's Burning Flesh, Demon Sanctuary δεν περιμένεις βέβαια κάτι λιγότερο "άγριο" και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό. </span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Φαντάζομαι, ότι χωρίς το σαξόφωνο του Ζορν και τις υπερ-φυσικές φωνητικές δυνατότητες του 'τρελλού' Γιαπωνέζου με τα πολλά διαφορετικά ψευδώνυμα, ο δίσκος θα ήταν απλώς ένας μέταλ δίσκος.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Όμως και το σαξόφωνο υπάρχει, και τα ουρλιαχτά, κι έτσι είναι μια αποκάλυψη, αν και κινείται στο πνεύμα και τις φόρμες των Naked City, τουλάχιστον έτσι όπως τις διέκρινα εγώ έχοντας ακούσει πριν από αυτό τα Heretic και Naked City.</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Αυτό, είναι το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του δίσκου, όπως κυκλοφόρησε από την Elektra Nonesuch,</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"><img src="http://farm1.static.flickr.com/67/180691699_2b1c7dd027.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"></span></span></span></p><p> <span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">προφανώς όμως δεν συμμερίστηκαν όλοι την αισθητική παρέμβαση του Ζορν κι έτσι ο Ζ. διέκοψε την συνεργασία τους συνεχίζοντας στα επόμενα άλμπουμ τους με την Shimmy Disk και την (δική του) Tzadik .</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">Το εσώφυλλο με τα κάπως "ωμά" σκίτσα του Maruo Suehiro, το έχω βάλει στις "κρυφές" <a href="http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=1506960&postcount=163" target="_blank">http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=1506960&postcount=163</a></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'">για να μην με μαζέψει καμμιά κλούβα!!!!</span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Georgia'"></span></span></span></p><p><span style="font-family: 'Garamond'"><span style="font-size: 12px"></span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κάλλη Συνοδινού, post: 1056082820, member: 17637"] [FONT="Garamond"][SIZE="3"][FONT="Georgia"] [B]Naked City - Torture Garden (1989)[/B] Διάρκεια μικρότερη από 30 λεπτά. 42 κομμάτια, το απόλυτο μουσικό hardcore. Ένας δίσκος τζαζ, που δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους για την τζαζ. Αν ο[B] Zorn[/B] των Masada είναι κάπως έθνικ - ας μου επιτραπεί ο όρος - , ο Zorn των Electric Masada είναι κάπως πειραματικός και ηλεκτρικός, ο Zorn των Βιβλίων των Αγγέλων είναι ένας αναζητητής και σύγχρονος ερμηνευτής της Εβραϊκής μουσικής παράδοσης, αυτός εδώ είναι απλά βασανιστικός. Τα κομμάτια, θα μπορούσα να τα πω και τραγούδια μιας και υπάρχουν και στίχοι και φωνή, διαδέχονται το ένα το άλλο σαν ατέλειωτα χτυπήματα. Δύσκολο να διακρίνεις αν τα ουρλιαχτά είναι από τον [B]Yamatsuka Eye[/B] ή από το άλτο σαξόφωνο, το μπάσο σε διαπερνάει με ηλεκτρικό ρεύμα, σαν να σέρνεις τη λάμα ενός μαχαιριού πάνω σε μια μεταλλική επιφάνεια ή να ξεριζώνεις νύχια και τα ντραμς είναι σαν μαστιγώματα στην πλάτη. Σκέφτομαι συζητήσεις επί συζητήσεων για όμορφες φωνές και φωνητικές δυνατότητες καθώς ακούω το τι κάνει αυτός ο Γιαπωνέζος με το λαρύγγι του. Πραγματικά, αν η φωνή της[B] Μίννι[/B] είναι ο ορισμός της φωνής ενός αγγέλου, ο Eye είναι το ουρλιαχτό του διαβόλου ή οι ανατριχιαστικές κραυγές ηδονής ενός αλγολάγνου. Παραπλανητικά εντυπωσιακό είναι το ότι ένα κομμάτι μπορεί να ξεκινήσει σαν μια country μελωδία ή σαν ένα τρυφερό soundtrack και στα πρώτα δύο δευτερόλεπτα να μετατραπεί στο απόλυτο βασανιστήριο, τελειώνοντας σαν ένα γλυκό νανούρισμα, κι όλα αυτά σε διάστημα μικρότερο των 30 δευτερολέπτων, μιας και ελάχιστα κομμάτια διαρκούν περισσότερο. Οι περισσότεροι, θα φύγουν στα πρώτα δύο λεπτά του δίσκου, ίσως και πολλά να λέω. Οι υπόλοιποι, που θα τον ακούσουν, αναρωτιέμαι αν κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν ως έχοντες έφεση στα Σ/Μ σπορ και οπαδοί του γνωστού "ευγενούς". Εγώ, θα έλεγα ότι είναι ακόμα μια πρόκληση να ξεπεράσει κανείς την πεπατημένη, να υπερβεί τα μουσικά του όρια, να διακρίνει τη δεξιοτεχνία γνωστών μουσικών όπως ο [B]Bill Frisell[/B] (guitar) ,ο [B]Fred Firth[/B] (bass), ο [B]Wayne Horvitz[/B] (keyboards) , και ο [B]Joeye Baron[/B] (drums) πέραν του "ηθικού αυτουργού" της παράνοιας και του "screamo" Eye. Με τίτλους τραγουδιών όπως Pigfucker, Victims of Torture, Perfume of a Critic's Burning Flesh, Demon Sanctuary δεν περιμένεις βέβαια κάτι λιγότερο "άγριο" και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικό. Φαντάζομαι, ότι χωρίς το σαξόφωνο του Ζορν και τις υπερ-φυσικές φωνητικές δυνατότητες του 'τρελλού' Γιαπωνέζου με τα πολλά διαφορετικά ψευδώνυμα, ο δίσκος θα ήταν απλώς ένας μέταλ δίσκος. Όμως και το σαξόφωνο υπάρχει, και τα ουρλιαχτά, κι έτσι είναι μια αποκάλυψη, αν και κινείται στο πνεύμα και τις φόρμες των Naked City, τουλάχιστον έτσι όπως τις διέκρινα εγώ έχοντας ακούσει πριν από αυτό τα Heretic και Naked City. Αυτό, είναι το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης του δίσκου, όπως κυκλοφόρησε από την Elektra Nonesuch, [IMG]http://farm1.static.flickr.com/67/180691699_2b1c7dd027.jpg[/IMG] προφανώς όμως δεν συμμερίστηκαν όλοι την αισθητική παρέμβαση του Ζορν κι έτσι ο Ζ. διέκοψε την συνεργασία τους συνεχίζοντας στα επόμενα άλμπουμ τους με την Shimmy Disk και την (δική του) Tzadik . Το εσώφυλλο με τα κάπως "ωμά" σκίτσα του Maruo Suehiro, το έχω βάλει στις "κρυφές" [url]http://www.avclub.gr/forum/showpost.php?p=1506960&postcount=163[/url] για να μην με μαζέψει καμμιά κλούβα!!!! [/FONT] [/SIZE][/FONT] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οργασμός από την Κόλαση...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…