Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι Ρώσοι ήρθαν - και έφυγαν.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 100627" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://cover6.cduniverse.com/MuzeAudioArt/510/514008.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p></p><p><strong>Ο Mozart του Vladimir Sofronitzky</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Mozart: Fantasies; Beethoven: Sonatas etc/Sofronitzky CD - Urania</strong></p><p>Πέρα απ τα Ιερά Τέρατα, το Ρώσικο κοινό αγαπούσε ένα σωρό άλλους πιανίστες που ποτέ δεν έγιναν γνωστοί στη Δύση. Το Samuel Feinberg -έχει κάνει ένα εξαιρετικό Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Bach, το μόνο απ όσα ξέρω που κοιτάει στα μάτια εκείνο του μεγάλου Edwin Fisher- τη Maria Yudina, το Vladimir Sofronitzky. Aυτόν τον τελευταίο κυριολεκτικά τον λάτρευαν.</p><p>Το Ρώσικο κοινό είναι ...περίεργο με την έννοια ότι δεν μασάει: δεν αγαπούν τους αθλητές του κλαβιέ, τους ...Γρήγορους. Αυτοί που παίζουν πιο γρήγορα κι απ τη σκιά τους αφήνουν το Ρώσικο κοινό ψυχρό: αγαπούν τους πιανίστες με τον προσωπικό ρυθμικό οίστρο, το φτεροπόδαρο φραζάρισμα, τα ζωηρά tempi, το παιχνίδι με τα κοντράστ και πάνω απ όλα αυτό το είδος της φαιδρότητας που χορεύει στα όρια του τραγικού και πάει γάντι στην ιδιοσυγκρασία του Ρώσου.</p><p>Ο Sofronitzky ήταν αντι-τουριστικός: δεν ήταν αλκοολικός (για Ρώσος έτσι; Μην τρελλαθούμε κιόλας...), δεν ήταν ναρκομανής, ήταν ένας δανδής, όμορφος, μελαγχολικός. Τέλη δεκαετίας του ’20 έκανε μιά τουρνέ στη Γαλλία αλλά πέρασε στο ντούκου εξαιτίας του μεγάλου Horowitz που εκείνη την εποχή ερωτευόταν τυφλά ο δυτικός κόσμος.</p><p>Ο Sofronitzky κέρδισε μόνο τον τίτλο του “σπεσιαλίστα στον Scriabin” κι αυτόν του Σλαύου Cortot. Δεν ηχογραφούσε σχεδόν ποτέ σε στούντιο, πέθανε το 1961, οι Ρώσοι τον πένθησαν όσο κανέναν ομότεχνό του, άφησε έναν Schumann ανάμεσα στα Αριστουργήματα της δισκογραφίας.</p><p>Ο Mozart του Sofronitzky δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Να πώ τι εννοώ: θεωρώ τον πιανιστικό Mozart ένα απίστευτο παλούκι για τον εκτελεστή και μόνο τον Fisher έχω ακούσει να τον αποδίδει καλά. έχω ακούσει τον Mozart του Guilels – ο Guilels τον παίζει άψογα, χωρίς εκπλήξεις, κλασσική αυστηρή ανάγνωση. Αλλά ηχεί βαρύς, σαν να παίζει το Πένθιμο απ τη 2η Σονάτα του Chopin – ο Mozart του είναι εκτός εποχής, υπερβολικά τέλειος και γι αυτό κρατάει τον ακροατή σε κάποια απόσταση.</p><p>Ο Mozart του Sofronitzky είναι μάλλον παληομοδίτης, γεμάτος αβρότητα και μαζί ένα αδιανόητο Συμφωνικό εύρος. Το κυριότερο: ο Sofronitzky δε φαίνεται να ξεχνάει ούτε λεπτό πως ο Mozart ήταν πρώτα και πάνω απ όλα ένας συνθέτης Οπέρας. Με άφθονο τραγούδι στον τόνο και στο φραζάρισμά του και με μιά φοβερή γκάμα από φευγαλέες, σχεδόν ανεπαίσθητες ερωταποκρίσεις ανάμεσα στις φωνές, μιά ηχητική παλέτα αξεπέραστη από άποψη εύρους και ποικιλίας.</p><p>Μαζί με τις δύο Φαντασίες του Mozart(Κ.396 και Κ.475) ο δίσκος περιέχει εξαιρετικές αναγνώσεις Beethoven, τις Σονάτες νο.14 (υπό το Σεληνόφως) και νο. 23 (Appassionata</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 100627, member: 62"] [IMG]http://cover6.cduniverse.com/MuzeAudioArt/510/514008.jpg[/IMG] [B]Ο Mozart του Vladimir Sofronitzky Mozart: Fantasies; Beethoven: Sonatas etc/Sofronitzky CD - Urania[/B] Πέρα απ τα Ιερά Τέρατα, το Ρώσικο κοινό αγαπούσε ένα σωρό άλλους πιανίστες που ποτέ δεν έγιναν γνωστοί στη Δύση. Το Samuel Feinberg -έχει κάνει ένα εξαιρετικό Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Bach, το μόνο απ όσα ξέρω που κοιτάει στα μάτια εκείνο του μεγάλου Edwin Fisher- τη Maria Yudina, το Vladimir Sofronitzky. Aυτόν τον τελευταίο κυριολεκτικά τον λάτρευαν. Το Ρώσικο κοινό είναι ...περίεργο με την έννοια ότι δεν μασάει: δεν αγαπούν τους αθλητές του κλαβιέ, τους ...Γρήγορους. Αυτοί που παίζουν πιο γρήγορα κι απ τη σκιά τους αφήνουν το Ρώσικο κοινό ψυχρό: αγαπούν τους πιανίστες με τον προσωπικό ρυθμικό οίστρο, το φτεροπόδαρο φραζάρισμα, τα ζωηρά tempi, το παιχνίδι με τα κοντράστ και πάνω απ όλα αυτό το είδος της φαιδρότητας που χορεύει στα όρια του τραγικού και πάει γάντι στην ιδιοσυγκρασία του Ρώσου. Ο Sofronitzky ήταν αντι-τουριστικός: δεν ήταν αλκοολικός (για Ρώσος έτσι; Μην τρελλαθούμε κιόλας...), δεν ήταν ναρκομανής, ήταν ένας δανδής, όμορφος, μελαγχολικός. Τέλη δεκαετίας του ’20 έκανε μιά τουρνέ στη Γαλλία αλλά πέρασε στο ντούκου εξαιτίας του μεγάλου Horowitz που εκείνη την εποχή ερωτευόταν τυφλά ο δυτικός κόσμος. Ο Sofronitzky κέρδισε μόνο τον τίτλο του “σπεσιαλίστα στον Scriabin” κι αυτόν του Σλαύου Cortot. Δεν ηχογραφούσε σχεδόν ποτέ σε στούντιο, πέθανε το 1961, οι Ρώσοι τον πένθησαν όσο κανέναν ομότεχνό του, άφησε έναν Schumann ανάμεσα στα Αριστουργήματα της δισκογραφίας. Ο Mozart του Sofronitzky δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Να πώ τι εννοώ: θεωρώ τον πιανιστικό Mozart ένα απίστευτο παλούκι για τον εκτελεστή και μόνο τον Fisher έχω ακούσει να τον αποδίδει καλά. έχω ακούσει τον Mozart του Guilels – ο Guilels τον παίζει άψογα, χωρίς εκπλήξεις, κλασσική αυστηρή ανάγνωση. Αλλά ηχεί βαρύς, σαν να παίζει το Πένθιμο απ τη 2η Σονάτα του Chopin – ο Mozart του είναι εκτός εποχής, υπερβολικά τέλειος και γι αυτό κρατάει τον ακροατή σε κάποια απόσταση. Ο Mozart του Sofronitzky είναι μάλλον παληομοδίτης, γεμάτος αβρότητα και μαζί ένα αδιανόητο Συμφωνικό εύρος. Το κυριότερο: ο Sofronitzky δε φαίνεται να ξεχνάει ούτε λεπτό πως ο Mozart ήταν πρώτα και πάνω απ όλα ένας συνθέτης Οπέρας. Με άφθονο τραγούδι στον τόνο και στο φραζάρισμά του και με μιά φοβερή γκάμα από φευγαλέες, σχεδόν ανεπαίσθητες ερωταποκρίσεις ανάμεσα στις φωνές, μιά ηχητική παλέτα αξεπέραστη από άποψη εύρους και ποικιλίας. Μαζί με τις δύο Φαντασίες του Mozart(Κ.396 και Κ.475) ο δίσκος περιέχει εξαιρετικές αναγνώσεις Beethoven, τις Σονάτες νο.14 (υπό το Σεληνόφως) και νο. 23 (Appassionata [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι Ρώσοι ήρθαν - και έφυγαν.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…