Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι Ρώσοι ήρθαν - και έφυγαν.
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 100625" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://www.musicweb.uk.net/classRev/2002/Jan02/Shostakovich6_Polyansky.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>SHOSTAKOVICH – Symphony no. 6, op.54/The Execution of Stepan Razin, op.119</strong></p><p><strong> Anatoly Lochak, Russian State SO & Symphonic Capella, Valeri Polyansky</strong></p><p><strong> Chandos CHAN 9813</strong></p><p>Η Συμφωνία είναι από τις πιό αινιγματικές που έγραψε ποτέ ο μεγάλος Ρώσος: 3 μέρη που φαινομενικά δεν έχουν την παραμικρή σχέση, σαν να τα συγκόλησε πάνω σε μία ανεξήγητη παρόρμηση της στιγμής. Η συγκινησιακή αφήγηση είναι περίπου αδιαπέραστη γιατί η διάρθρωση της γραφής είναι συνειδητά ανισόρροπη: το έργο ανοίγει με ένα Largo που αποπνέει νεκρική ερήμωση έναν μυστήριο μονόλογο με μιά αίσθηση αυτοσχεδιασμού που αλλάζει συνέχεια και «φέρνει» λίγο στον τρόπο του Sibelius. Η ατμόσφαιρα είναι αφόρητα πένθιμη και η γλώσσα, ώρες ώρες ελεύθερα ατονική, χαιρετίζει ευλαβικά το Erwartung op. 17 του Schoenberg. Το έργο κλείνει με ένα rondo ηθελημένα κοροϊδευτικό που μοιάζει να δραπέτευσε από σχέδια του Rossini και θυμίζει παρέλαση τσιρκολάνων. Στο ενδιάμεσο σ έχει περάσει από 40 κύματα.</p><p>Οι απαιτήσεις της συμφωνικής γραφής του Shostakovich είναι εδώ λαμπρές: ο καμβάς είναι γεμάτος λεπτεπίλεπτες αποχρώσεις όπως πάντα αλλά ο μαέστρος έχει πολύ ζωτική σημασία ώστε να συντηρήσει επί μακρόν τη συγκινησιακή ένταση, να δώσει στο έργο μιά αίσθηση ενότητας και να καταφέρει να αναδείξει όλο το φάσμα απ το απίστευτο συναισθηματικό γαϊτανάκι που λανθάνει κάτω απ την επιφάανεια.</p><p>Υπάρχουν οι εξτρεμιστές - Mravinsky, Kondrashin, Golovanov- που είναι και οι επικρατέστεροι στις Συμφωνίες του Shostakovich αν θέλεις Ρώσικο ταμπεραμέντο. Υπάρχουν οι πιο ραφιναρισμένοι –Reiner, Jarvi- κια οι πιο αναλυτικοί νεο-Μαλερικοί -Haitink, Bernstein που τον υπερεκτιμούσε ο ίδιος ο συνθέτης. Είπα να πρωτοτυπήσω και να πάρω του Polyanski γιατί το δεύτερο από τα έργα (Stepan Razin) είναι αρκετά σπάνιο σε ηχογραφήσεις.</p><p>Την πάτησα μεγαλοπρεπέστατα βέβαια: στο δεύτερο έργο ο μαέστρος είναι εξαιρετικός γιατί είναι καντάτα και ο Polyansky είναι <em>Kapellmeister</em> και μάλιστα πρώτης γραμμής.</p><p>Στη Συμφωνία όμως είναι <em>λίγος</em>.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 100625, member: 62"] [IMG]http://www.musicweb.uk.net/classRev/2002/Jan02/Shostakovich6_Polyansky.jpg[/IMG] [B]SHOSTAKOVICH – Symphony no. 6, op.54/The Execution of Stepan Razin, op.119 Anatoly Lochak, Russian State SO & Symphonic Capella, Valeri Polyansky Chandos CHAN 9813[/B] Η Συμφωνία είναι από τις πιό αινιγματικές που έγραψε ποτέ ο μεγάλος Ρώσος: 3 μέρη που φαινομενικά δεν έχουν την παραμικρή σχέση, σαν να τα συγκόλησε πάνω σε μία ανεξήγητη παρόρμηση της στιγμής. Η συγκινησιακή αφήγηση είναι περίπου αδιαπέραστη γιατί η διάρθρωση της γραφής είναι συνειδητά ανισόρροπη: το έργο ανοίγει με ένα Largo που αποπνέει νεκρική ερήμωση έναν μυστήριο μονόλογο με μιά αίσθηση αυτοσχεδιασμού που αλλάζει συνέχεια και «φέρνει» λίγο στον τρόπο του Sibelius. Η ατμόσφαιρα είναι αφόρητα πένθιμη και η γλώσσα, ώρες ώρες ελεύθερα ατονική, χαιρετίζει ευλαβικά το Erwartung op. 17 του Schoenberg. Το έργο κλείνει με ένα rondo ηθελημένα κοροϊδευτικό που μοιάζει να δραπέτευσε από σχέδια του Rossini και θυμίζει παρέλαση τσιρκολάνων. Στο ενδιάμεσο σ έχει περάσει από 40 κύματα. Οι απαιτήσεις της συμφωνικής γραφής του Shostakovich είναι εδώ λαμπρές: ο καμβάς είναι γεμάτος λεπτεπίλεπτες αποχρώσεις όπως πάντα αλλά ο μαέστρος έχει πολύ ζωτική σημασία ώστε να συντηρήσει επί μακρόν τη συγκινησιακή ένταση, να δώσει στο έργο μιά αίσθηση ενότητας και να καταφέρει να αναδείξει όλο το φάσμα απ το απίστευτο συναισθηματικό γαϊτανάκι που λανθάνει κάτω απ την επιφάανεια. Υπάρχουν οι εξτρεμιστές - Mravinsky, Kondrashin, Golovanov- που είναι και οι επικρατέστεροι στις Συμφωνίες του Shostakovich αν θέλεις Ρώσικο ταμπεραμέντο. Υπάρχουν οι πιο ραφιναρισμένοι –Reiner, Jarvi- κια οι πιο αναλυτικοί νεο-Μαλερικοί -Haitink, Bernstein που τον υπερεκτιμούσε ο ίδιος ο συνθέτης. Είπα να πρωτοτυπήσω και να πάρω του Polyanski γιατί το δεύτερο από τα έργα (Stepan Razin) είναι αρκετά σπάνιο σε ηχογραφήσεις. Την πάτησα μεγαλοπρεπέστατα βέβαια: στο δεύτερο έργο ο μαέστρος είναι εξαιρετικός γιατί είναι καντάτα και ο Polyansky είναι [I]Kapellmeister[/I] και μάλιστα πρώτης γραμμής. Στη Συμφωνία όμως είναι [I]λίγος[/I]. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Οι Ρώσοι ήρθαν - και έφυγαν.
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…