Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο Λύκος της Βελούδινης Τύχης [The Beau Brummels]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057126773" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Τρίγωνο</h3><p>Οι <strong>Beau Brummels</strong>, στις αρχές της δεκαετίας του '60 με τις επιτυχίες τους "<strong>Laugh Laugh</strong>" και "<strong>Just A Little</strong>", σε παραγωγή του <em>Sylvester "Sly Stone" Stewart</em>, έκαναν αίσθηση δημιουργώντας θόρυβο για το συγκρότημα με καταγωγή από το Σαν Φρανσίσκο αλλά με ήχο αντίστοιχο αυτών της βρετανικής εισβολής.</p><p></p><p><strong>The Beau Brummels - Triangle</strong> (Ιούλιος 1967, Warner Bros. Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]159987[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Are You Happy? (Elliott, Durand), A2 Only Dreaming Now (Elliott, Valentino), A3 Painter Of Women (Elliott, Durand), A4 The Keeper Of Time (Elliott, Durand), A5 It Won't Get Better (Elliott, Valentino), A6 Nine Pound Hammer (Merle Travis), B1 Magic Hollow (Elliott, Valentino), B2 And I've Seen Her (Elliott, Durand), B3 Triangle (Valentino, Elliott), B4 The Wolf Of Velvet Fortune (Valentino, Elliott), B5 Old Kentucky Home (Randy Newman)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Sal Valentino (φωνητικά, ενορχήστρωση), Ron Elliott (κιθάρα, ενορχήστρωση), Ron Meagher (μπάσο), Van Dyke Parks (τσέμπαλο B1), Carol Kaye (μπάσο), James Burton (κιθάρα), Jim Gordon (ντραμς), επίσης έγχορδα, πνευστά, ακορντεόν και πολλά είδη κρουστών</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Lenny Waronker / Lee Herschberg</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]160103[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Στο στούντιο με τον παραγωγό <em>Lenny Waronker</em> (αριστερά), αρχές του 1967 (φωτο Ed Thrasher)</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">TRIANGLE, από τους Beau Brummels. Τρεις νεαροί των οποίων η μουσική είναι μοναδική, συναρπαστική, περιπετειώδης. Στη μια πλευρά αυτού του Τριγώνου, ο τραγουδιστής Sal Valentino, ψηλός, μελαχρινός, με δημιουργική μάτια, μια φωνή τόσο σημαντική όσο κάθε άλλη στη μουσική σήμερα. Στη δεύτερη πλευρά, ο Ron Meagher, μπασίστας, ντυμένος όπως ο Buffalo Bill Cody, με το παίξιμο των δακτύλων του να είναι τόσο στιβαρό όσο του καθένα και πιο πολύ από τους περισσότερους. Η τρίτη πλευρά: ο Ron Elliott, ο γρήγορος κιθαρίστας και συνθέτης των περισσότερων τραγουδιών στο Τρίγωνο - τραγούδια, ευρηματικά τραγούδια, διαμορφωμένα σε μια σουίτα που τραγουδάει την περιπέτεια ενός ανθρώπου στον κόσμο μας . . . μεταφορικά, σε ένα Μαγικό Δάσος</span></em>».</p><p></p><p><em>Μπες εδώ σε ένα Μαγικό Δάσος. Μπες μ' έναν άνθρωπο, καθώς ταξιδεύει μέσα σ' αυτή την ερημιά που είναι η ζωή του. Ταξιδεύει όχι χρονολογικά, αλλά συναισθηματικά. Και άκουσέ τον, καθώς λέει τη ζωή του:</em></p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><p style="text-align: justify"><em>Στην άκρη του δάσους, σταματά για λίγο - κοιτάζοντας πίσω καθώς δεν την ξέχασε ακόμα. Κοιτάζοντάς την διερευνητικά, ρωτάει, κάποια που τώρα έχει φύγει από το πλευρό του, «Πως αισθάνεσαι;» ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ, τρέχοντας στο Καλοκαίρι, με τον Χειμώνα στο κατόπι σου; Και είσαι χαρούμενη, τρέχοντας στο καταφύγιο, όταν το καταφύγιο δεν σε κρύβει . . .<br /> <br /> Στη συνέχεια, μερικά βήματα πιο βαθιά μέσα στο δάσος, η παλιά της ζεστασιά τώρα ακόμη λιγότερη δίπλα του, το κεφάλι του χορεύει στην ανάμνηση που την είδε να κλαίει όταν οι καρδιές τους δεν ψεύδονταν . . . αλλά ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ.<br /> <br /> Ακόμα πιο βαθιά αυτός ο ασυνήθιστος Καθένας περιπλανιέται στο Δάσος. Δεν είναι ωραίο θέαμα, με τις φαντασιώσεις του να πετούν, αυτός ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, που τα χέρια του είναι τα μάτια του. Πάντα γύρω όπου βρίσκεται αγάπη. Επέλεξε το όνειρό του, και δεν μπορεί να σταματήσει χωρίς αυτό.<br /> <br /> Και καθώς περιπλανιέται, σκέψεις περαστικές, μοναχικές στιγμές τον ανησυχούν. Προσπαθεί να προβλέψει τα μελλοντικά του χρόνια, σαν τον ΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ που μένοντας πίσω από τις ώρες, αναβοσβήνει και ταλαντεύεται.<br /> <br /> Με μια τέτοια διάθεση, ο άνθρωπος λέει στον εαυτό του ότι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, και καλύτερα να ενεργήσει τώρα, στο Καλοκαίρι του, που όλα τα κορίτσια είναι στα καλύτερά τους. Ο χρόνος δεν θα τακτοποιήσει ξανά όλα τα πράγματα που πρέπει να αλλάξεις.<br /> <br /> Αλλά ακόμα και σ' αυτό το Μαγικό Δάσος, η ζωή είναι κουραστική. Σήκωσε το ΣΦΥΡΙ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ ΛΙΒΡΩΝ. Γνωρίζει το αναπόφευκτο, ξέρει ότι όταν έρθει ο θάνατος, η ταφόπλακά σου πρέπει να είναι από άνθρακα νούμερο εννιά.</em></p> </td><td><p style="text-align: justify"><em>Ο ταξιδιώτης ρωτάει: «Δεν θα ακολουθήσεις, ακολούθησε, μέσα στο σκοτάδι». Εκείνος, στον ονειρικό του κόσμο, ακούει τον κορυδαλλό της ΜΑΓΙΚΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ, που κελαηδά τη μελωδία της, κρυμμένη στη μνήμη του. Μαγεία.<br /> <br /> Ο αγώνας μεταξύ ελπίδας και παραίτησης, μεταξύ καρδιάς και μυαλού, ταλαντεύεται προς όφελος του νου: την θυμάται ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΕΙ να κοιμάται, είναι κλεισμένη στον εαυτό της. Και την έχω ακούσει να κλαίει, λέει ψέματα στον εαυτό της. Περιμένει να την ξέρουν, αλλά ζει ολομόναχη. Αλλά, ποτέ δεν θα τα παρατήσει. Πάει ξανά να κοιμηθεί.<br /> <br /> Μόνος του, οι σκέψεις του γυρίζουν έξω από αυτόν, τριγύρω στο Δάσος. Και το εύφορο ΤΡΙΓΩΝΟ που τον άρπαξε προς τα πάνω: το Τρίγωνο της αγάπης και του ήλιου και της βροχής. Η αιώνια μαντάλα που είναι μέρος της.<br /> <br /> Σ' αυτό, το βαθύτερο μέρος του δάσους, ο αέρας είναι γεμάτος παραξενιές. Φυσάει ένα ασυνήθιστο αεράκι. Κοιμάται. Και, όπως Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΒΕΛΟΥΔΙΝΗΣ ΤΥΧΗΣ, γίνεται απλοχέρης χωρίς να σκέφτεται να πάρει ή να επιστρέψει. Απόλαυση! Απόλαυση! Ακούγοντας ένα φοβισμένο λουλούδι που κλαίει, το αγκαλιάζει. Και σε αυτή την αγκαλιά, ταξιδεύει στην ομορφιά της αστραφτερής ασημένιας νύχτας.<br /> <br /> Είναι πιο σοφός. Σταματάει για λίγο. Επίλογος και απελευθέρωση από το Μαγικό Δάσος: Τραγουδώντας ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΚΙ, επιστρέφει, στο νέφτι και το κρασί πικραλίδας. «Πήρα φωτιά στην κοιλιά και στο κεφάλι μου, πηγαίνω ψηλότερα και ψηλότερα, μέχρι να . . . »</em><br /> - Stan Cornyn<br /> <br /> <br /> <br /> </p> </td></tr></table><p></p><p>Η ωρίμανση του γκρουπ ήταν ραγδαία και το <strong>Triangle</strong> κλέβει την παράσταση το 1967, στο καλοκαίρι της αγάπης, χωρίς βέβαια να σημειώσει εμπορική επιτυχία αλλά με αποδοχή στους αντεργκράουντ κύκλους και στους κριτικούς. Ο <strong>Sal Valentino</strong> είναι η φωνή των <em>Brummels</em>, μια φωνή από ωμή δύναμη και βιμπράτο, σίγουρα μια μοναδική φωνή που ταιριάζει σε ένα σχεδόν αταξινόμητο και εκπληκτικό άλμπουμ. Το <em>Triangle</em> τα έχει όλα, είναι ένα άλμπουμ με στοιχεία κάντρι, που έχει ροκ και φολκ ρίζες και είναι έντονα υπογραμμισμένο από ψυχεδελικές εικόνες. Η υπερπαραγωγή του, έγινε με ελκυστικό και ενδιαφέροντα τρόπο, παρά με γυαλιστερό και επιτηδευμένο, οι δε στίχοι του είναι αφηρημένοι, αντλούν έμπνευση από τη φλαμανδική ζωγραφική, περιέχουν Τολκινικά στοιχεία φαντασίας και ονειρικούς χαρακτήρες.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]159990[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ο μπασίστας <em>Ron Meagher</em> και ο κιθαρίστας <em>Ron Elliott</em> προετοιμάζονται ενώ ο τραγουδιστής <em>Sal Valentino</em></p> <p style="text-align: center">στέκεται στο βάθος στην τηλεοπτική σειρά <em>Hullabaloo</em> του <em>NBC</em> στις 27 Σεπτεμβρίου 1965, στη Νέα Υόρκη</p><p></p><p>Εννέα από τα έντεκα κομμάτια γράφτηκαν από τον <strong>Ron Elliott</strong>, με βοήθεια από τους <em>Sal Valentino</em> και <em>Bob Durand</em>*. Το εναρκτήριο "<strong>Are You Happy?</strong>" αν και έχει την αίσθηση τραγουδιού των <em>Lovin' Spoonful</em> κυριαρχείται από τα αιθέρια φωνητικά του <em>Valentino</em>, γεμάτα μυστήριο και ρομαντισμό. Το "<strong>Only Dreaming Now</strong>" με την ενορχήστρωση και την κιθάρα του <em>Elliott</em>, τα δυναμικά φωνητικά και τις εναλλαγές του τσέλου και του ακορντεόν. Στο "<strong>Painter of Women</strong>" ο <em>Valentino</em> μουρμουρίζει, ενώ το "<strong>It Won't Get Better</strong>" μας επαναφέρει στα λημέρια του <em>John Sebastian</em>.</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Θέλω να ξέρω αν θα πας στη Μαγική Κοιλάδα<br /> Ναι, έλα μαζί μου<br /> Έλα μαζί μου στη Μαγική Κοιλάδα<br /> Άγγιξε τα αστέρια όπως σ' ένα όνειρο<br /> Ό,τι αγγίζεις θεωρείται<br /> Μαγεία, μαγεία...<br /> Πρέπει να βρεις χρόνο<br /> Να κάνεις μια φορά αυτό που σου λείπει<br /> Μαγική απόλαυση πέρα από αυτά που βλέπεις<br /> Φανταστικές φυλακές...<br /> <br /> Φώτα και χρώματα παρατεταμένα<br /> Τους τυλίγουν, αγγίζουν, θρυμματίζονται<br /> Μαγεία, είναι μαγεία<br /> --- [Οργανική γέφυρα]<br /> Η μεριά μου είναι ευλογημένη<br /> Δεν έχεις μαντέψει<br /> Έτσι δεν θα ακολουθήσεις<br /> Ακολούθησε το σκοτάδι<br /> Ακούω τον κορυδαλλό της Μαγικής Κοιλάδας<br /> Να κελαηδά μια μελωδία<br /> Κρυμμένη μέσα στη μνήμη μου<br /> Μαγεία, μαγεία</em><br /> - Magic Hollow (Elliott, Valentino)</td><td><em>Ο αέρας είναι παράξενος,<br /> ένα άγνωστο αεράκι φυσάει<br /> από βαθιά μέσα στο δάσος<br /> νομίζω ότι θα πάω να δω<br /> <br /> Τι είναι αυτό πίσω μου<br /> σε σκιές όπου δεν φυσάει ο άνεμος<br /> ένα φοβισμένο λουλούδι που κλαίει,<br /> χωρίς απαλή αύρα<br /> <br /> Κλαίει για το φως του ήλιου,<br /> που άφησε πίσω η σκιά του<br /> κλαίει για τη δροσιά<br /> του ανέμου που δεν αισθάνθηκε ποτέ<br /> <br /> Η μέρα γίνεται όλο και μεγαλύτερη<br /> σκοτεινιάζει αργά τώρα<br /> το φεγγάρι μια ασήμι φυσαλίδα<br /> που όλα τα παρακολουθεί<br /> <br /> Απόλαυση! Απόλαυση!<br /> Ο λύκος της βελούδινης τύχης ξεκινάει την εύθυμη πτήση του!<br /> Καληνύχτα! Καληνύχτα!<br /> Ταξιδεύει στην ομορφιά της αργυρο-λαμπερής βραδιάς!<br /> Απόλαυση</em>...<br /> - The Wolf Of Velvet Fortune (Elliott, Valentino)</td></tr></table><p></p><p>Τα "<strong>Magic Hollow</strong>" και "<strong>The Wolf of Fortune Velvet</strong>" είναι, από μόνα τους, αρκετά για να τοποθετήσουν τον <em>Ron Elliott</em> στο πάνθεο των πιο "φωτεινών" τραγουδοποιών της δεκαετίας του '60. Το συνηθισμένο μίγμα τους, ακουστικής-ηλεκτρικής κιθάρας, εδώ διανθίζεται με συμπαθητικές ενορχηστρώσεις από σέσιον μουσικούς. Το "<strong>Magic Hollow</strong>" είναι ένα απόκοσμο βαλς, συνοδευόμενο από το τσέμπαλο του <strong>Van Dyke Parks</strong>, ακορντεόν και έγχορδα. Τα φωνητικά του <em>Valentino</em> αμφιταλαντευόμενα, σπαρακτικά και θεατρικά. Από την άλλη πλευρά, το "<strong>The Wolf of Velvet Fortune</strong>" ξεκινά ήσυχα, ενώ οι κιθάρες κλιμακώνουν την ανησυχία με τη φωνή να προσφέρει την τελική λύτρωση.</p><p></p><p>Τα μόνα τραγούδια που δεν συνέθεσε το γκρουπ, ήταν το "<strong>Old Kentucky Home</strong>", από τον παλιό φίλο του παραγωγού <em>Waronker</em>, τον <strong>Randy Newman</strong> και μια θαυμάσια φολκ-ροκ εκτέλεση του "<strong>Nine Pound Hammer</strong>", του <strong>Merle Travis</strong>. Αυτά τα δύο, υποδήλωναν μια κάντρι-ροκ κατεύθυνση που θα ενισχυόταν σε μεγάλο βαθμό στο επόμενο <em>LP</em> τους, το "<strong><span style="color: Dodgerblue">Bradley's Barn</span></strong>" του 1968.</p><p></p><p>Το άλμπουμ είναι ένας υποτιμημένος θησαυρός, ένα λυρικό ποίημα, που αξίζει να ακούσετε και σήμερα, χωρίς να έχει χάσει τίποτα από τη γοητεία του.</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, The Rising Storm, Perfect Sound Forever)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]113959[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Ron Elliott, Ron Meagher</em> και <em>Sal Valentino</em> στο στούντιο για τα σέσιον του <em>Triangle</em></p><p></p><p>ΥΓ. Το βινύλιο αγοράστηκε στα '80ς όταν περιέργως τυπώθηκε από την ελληνική <em>WEA</em> και πολύ αργότερα προμηθεύτηκα και την επανέκδοση της <em>Collectors' Choice Music</em> σε <em>CD</em>. Το αυθεντικό <em>LP</em> παραμένει ακριβούτσικο (μιντ από 50+ δολάρια).</p><p>__________</p><p>[*] Ο <em>Bob Durand</em>, αν και δεν ήταν μέλος των <em>Beau Brummels</em>, συνέγραψε μια σειρά από τραγούδια με τον κύριο τραγουδοποιό και κιθαρίστα τους, <em>Ron Elliott</em>. Ο Έλιοτ και ο Ντουράντ ήταν φίλοι από το γυμνάσιο και παρόλο που ο Έλιοτ έγραφε συχνά μόνος, ο Ντουράντ βοηθούσε τον Έλιοτ με τους στίχους στα τραγούδια που δούλευαν μαζί.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057126773, member: 30418"] [HEADING=2]Τρίγωνο[/HEADING] Οι [B]Beau Brummels[/B], στις αρχές της δεκαετίας του '60 με τις επιτυχίες τους "[B]Laugh Laugh[/B]" και "[B]Just A Little[/B]", σε παραγωγή του [I]Sylvester "Sly Stone" Stewart[/I], έκαναν αίσθηση δημιουργώντας θόρυβο για το συγκρότημα με καταγωγή από το Σαν Φρανσίσκο αλλά με ήχο αντίστοιχο αυτών της βρετανικής εισβολής. [B]The Beau Brummels - Triangle[/B] (Ιούλιος 1967, Warner Bros. Records) [CENTER][ATTACH alt="BeauBrummelsTriangle.jpg"]159987[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Are You Happy? (Elliott, Durand), A2 Only Dreaming Now (Elliott, Valentino), A3 Painter Of Women (Elliott, Durand), A4 The Keeper Of Time (Elliott, Durand), A5 It Won't Get Better (Elliott, Valentino), A6 Nine Pound Hammer (Merle Travis), B1 Magic Hollow (Elliott, Valentino), B2 And I've Seen Her (Elliott, Durand), B3 Triangle (Valentino, Elliott), B4 The Wolf Of Velvet Fortune (Valentino, Elliott), B5 Old Kentucky Home (Randy Newman) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Sal Valentino (φωνητικά, ενορχήστρωση), Ron Elliott (κιθάρα, ενορχήστρωση), Ron Meagher (μπάσο), Van Dyke Parks (τσέμπαλο B1), Carol Kaye (μπάσο), James Burton (κιθάρα), Jim Gordon (ντραμς), επίσης έγχορδα, πνευστά, ακορντεόν και πολλά είδη κρουστών [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Lenny Waronker / Lee Herschberg [CENTER][ATTACH alt="InTheStudioWithLennyWaronker.jpg"]160103[/ATTACH] Στο στούντιο με τον παραγωγό [I]Lenny Waronker[/I] (αριστερά), αρχές του 1967 (φωτο Ed Thrasher)[/CENTER] «[I][COLOR=Darkorange]TRIANGLE, από τους Beau Brummels. Τρεις νεαροί των οποίων η μουσική είναι μοναδική, συναρπαστική, περιπετειώδης. Στη μια πλευρά αυτού του Τριγώνου, ο τραγουδιστής Sal Valentino, ψηλός, μελαχρινός, με δημιουργική μάτια, μια φωνή τόσο σημαντική όσο κάθε άλλη στη μουσική σήμερα. Στη δεύτερη πλευρά, ο Ron Meagher, μπασίστας, ντυμένος όπως ο Buffalo Bill Cody, με το παίξιμο των δακτύλων του να είναι τόσο στιβαρό όσο του καθένα και πιο πολύ από τους περισσότερους. Η τρίτη πλευρά: ο Ron Elliott, ο γρήγορος κιθαρίστας και συνθέτης των περισσότερων τραγουδιών στο Τρίγωνο - τραγούδια, ευρηματικά τραγούδια, διαμορφωμένα σε μια σουίτα που τραγουδάει την περιπέτεια ενός ανθρώπου στον κόσμο μας . . . μεταφορικά, σε ένα Μαγικό Δάσος[/COLOR][/I]». [I]Μπες εδώ σε ένα Μαγικό Δάσος. Μπες μ' έναν άνθρωπο, καθώς ταξιδεύει μέσα σ' αυτή την ερημιά που είναι η ζωή του. Ταξιδεύει όχι χρονολογικά, αλλά συναισθηματικά. Και άκουσέ τον, καθώς λέει τη ζωή του:[/I] [TABLE] [TR] [TD][JUSTIFY][I]Στην άκρη του δάσους, σταματά για λίγο - κοιτάζοντας πίσω καθώς δεν την ξέχασε ακόμα. Κοιτάζοντάς την διερευνητικά, ρωτάει, κάποια που τώρα έχει φύγει από το πλευρό του, «Πως αισθάνεσαι;» ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ, τρέχοντας στο Καλοκαίρι, με τον Χειμώνα στο κατόπι σου; Και είσαι χαρούμενη, τρέχοντας στο καταφύγιο, όταν το καταφύγιο δεν σε κρύβει . . . Στη συνέχεια, μερικά βήματα πιο βαθιά μέσα στο δάσος, η παλιά της ζεστασιά τώρα ακόμη λιγότερη δίπλα του, το κεφάλι του χορεύει στην ανάμνηση που την είδε να κλαίει όταν οι καρδιές τους δεν ψεύδονταν . . . αλλά ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ. Ακόμα πιο βαθιά αυτός ο ασυνήθιστος Καθένας περιπλανιέται στο Δάσος. Δεν είναι ωραίο θέαμα, με τις φαντασιώσεις του να πετούν, αυτός ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, που τα χέρια του είναι τα μάτια του. Πάντα γύρω όπου βρίσκεται αγάπη. Επέλεξε το όνειρό του, και δεν μπορεί να σταματήσει χωρίς αυτό. Και καθώς περιπλανιέται, σκέψεις περαστικές, μοναχικές στιγμές τον ανησυχούν. Προσπαθεί να προβλέψει τα μελλοντικά του χρόνια, σαν τον ΦΥΛΑΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ που μένοντας πίσω από τις ώρες, αναβοσβήνει και ταλαντεύεται. Με μια τέτοια διάθεση, ο άνθρωπος λέει στον εαυτό του ότι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, και καλύτερα να ενεργήσει τώρα, στο Καλοκαίρι του, που όλα τα κορίτσια είναι στα καλύτερά τους. Ο χρόνος δεν θα τακτοποιήσει ξανά όλα τα πράγματα που πρέπει να αλλάξεις. Αλλά ακόμα και σ' αυτό το Μαγικό Δάσος, η ζωή είναι κουραστική. Σήκωσε το ΣΦΥΡΙ ΤΩΝ ΕΝΝΙΑ ΛΙΒΡΩΝ. Γνωρίζει το αναπόφευκτο, ξέρει ότι όταν έρθει ο θάνατος, η ταφόπλακά σου πρέπει να είναι από άνθρακα νούμερο εννιά.[/I][/JUSTIFY][/TD] [TD][JUSTIFY][I]Ο ταξιδιώτης ρωτάει: «Δεν θα ακολουθήσεις, ακολούθησε, μέσα στο σκοτάδι». Εκείνος, στον ονειρικό του κόσμο, ακούει τον κορυδαλλό της ΜΑΓΙΚΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ, που κελαηδά τη μελωδία της, κρυμμένη στη μνήμη του. Μαγεία. Ο αγώνας μεταξύ ελπίδας και παραίτησης, μεταξύ καρδιάς και μυαλού, ταλαντεύεται προς όφελος του νου: την θυμάται ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΕΙ να κοιμάται, είναι κλεισμένη στον εαυτό της. Και την έχω ακούσει να κλαίει, λέει ψέματα στον εαυτό της. Περιμένει να την ξέρουν, αλλά ζει ολομόναχη. Αλλά, ποτέ δεν θα τα παρατήσει. Πάει ξανά να κοιμηθεί. Μόνος του, οι σκέψεις του γυρίζουν έξω από αυτόν, τριγύρω στο Δάσος. Και το εύφορο ΤΡΙΓΩΝΟ που τον άρπαξε προς τα πάνω: το Τρίγωνο της αγάπης και του ήλιου και της βροχής. Η αιώνια μαντάλα που είναι μέρος της. Σ' αυτό, το βαθύτερο μέρος του δάσους, ο αέρας είναι γεμάτος παραξενιές. Φυσάει ένα ασυνήθιστο αεράκι. Κοιμάται. Και, όπως Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΒΕΛΟΥΔΙΝΗΣ ΤΥΧΗΣ, γίνεται απλοχέρης χωρίς να σκέφτεται να πάρει ή να επιστρέψει. Απόλαυση! Απόλαυση! Ακούγοντας ένα φοβισμένο λουλούδι που κλαίει, το αγκαλιάζει. Και σε αυτή την αγκαλιά, ταξιδεύει στην ομορφιά της αστραφτερής ασημένιας νύχτας. Είναι πιο σοφός. Σταματάει για λίγο. Επίλογος και απελευθέρωση από το Μαγικό Δάσος: Τραγουδώντας ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΚΙ, επιστρέφει, στο νέφτι και το κρασί πικραλίδας. «Πήρα φωτιά στην κοιλιά και στο κεφάλι μου, πηγαίνω ψηλότερα και ψηλότερα, μέχρι να . . . »[/I] - Stan Cornyn [/JUSTIFY][/TD] [/TR] [/TABLE] Η ωρίμανση του γκρουπ ήταν ραγδαία και το [B]Triangle[/B] κλέβει την παράσταση το 1967, στο καλοκαίρι της αγάπης, χωρίς βέβαια να σημειώσει εμπορική επιτυχία αλλά με αποδοχή στους αντεργκράουντ κύκλους και στους κριτικούς. Ο [B]Sal Valentino[/B] είναι η φωνή των [I]Brummels[/I], μια φωνή από ωμή δύναμη και βιμπράτο, σίγουρα μια μοναδική φωνή που ταιριάζει σε ένα σχεδόν αταξινόμητο και εκπληκτικό άλμπουμ. Το [I]Triangle[/I] τα έχει όλα, είναι ένα άλμπουμ με στοιχεία κάντρι, που έχει ροκ και φολκ ρίζες και είναι έντονα υπογραμμισμένο από ψυχεδελικές εικόνες. Η υπερπαραγωγή του, έγινε με ελκυστικό και ενδιαφέροντα τρόπο, παρά με γυαλιστερό και επιτηδευμένο, οι δε στίχοι του είναι αφηρημένοι, αντλούν έμπνευση από τη φλαμανδική ζωγραφική, περιέχουν Τολκινικά στοιχεία φαντασίας και ονειρικούς χαρακτήρες. [CENTER][ATTACH alt="MeagherValentinoElliott1965.jpg"]159990[/ATTACH] Ο μπασίστας [I]Ron Meagher[/I] και ο κιθαρίστας [I]Ron Elliott[/I] προετοιμάζονται ενώ ο τραγουδιστής [I]Sal Valentino[/I] στέκεται στο βάθος στην τηλεοπτική σειρά [I]Hullabaloo[/I] του [I]NBC[/I] στις 27 Σεπτεμβρίου 1965, στη Νέα Υόρκη[/CENTER] Εννέα από τα έντεκα κομμάτια γράφτηκαν από τον [B]Ron Elliott[/B], με βοήθεια από τους [I]Sal Valentino[/I] και [I]Bob Durand[/I]*. Το εναρκτήριο "[B]Are You Happy?[/B]" αν και έχει την αίσθηση τραγουδιού των [I]Lovin' Spoonful[/I] κυριαρχείται από τα αιθέρια φωνητικά του [I]Valentino[/I], γεμάτα μυστήριο και ρομαντισμό. Το "[B]Only Dreaming Now[/B]" με την ενορχήστρωση και την κιθάρα του [I]Elliott[/I], τα δυναμικά φωνητικά και τις εναλλαγές του τσέλου και του ακορντεόν. Στο "[B]Painter of Women[/B]" ο [I]Valentino[/I] μουρμουρίζει, ενώ το "[B]It Won't Get Better[/B]" μας επαναφέρει στα λημέρια του [I]John Sebastian[/I]. [TABLE] [TR] [TD][I]Θέλω να ξέρω αν θα πας στη Μαγική Κοιλάδα Ναι, έλα μαζί μου Έλα μαζί μου στη Μαγική Κοιλάδα Άγγιξε τα αστέρια όπως σ' ένα όνειρο Ό,τι αγγίζεις θεωρείται Μαγεία, μαγεία... Πρέπει να βρεις χρόνο Να κάνεις μια φορά αυτό που σου λείπει Μαγική απόλαυση πέρα από αυτά που βλέπεις Φανταστικές φυλακές... Φώτα και χρώματα παρατεταμένα Τους τυλίγουν, αγγίζουν, θρυμματίζονται Μαγεία, είναι μαγεία --- [Οργανική γέφυρα] Η μεριά μου είναι ευλογημένη Δεν έχεις μαντέψει Έτσι δεν θα ακολουθήσεις Ακολούθησε το σκοτάδι Ακούω τον κορυδαλλό της Μαγικής Κοιλάδας Να κελαηδά μια μελωδία Κρυμμένη μέσα στη μνήμη μου Μαγεία, μαγεία[/I] - Magic Hollow (Elliott, Valentino)[/TD] [TD][I]Ο αέρας είναι παράξενος, ένα άγνωστο αεράκι φυσάει από βαθιά μέσα στο δάσος νομίζω ότι θα πάω να δω Τι είναι αυτό πίσω μου σε σκιές όπου δεν φυσάει ο άνεμος ένα φοβισμένο λουλούδι που κλαίει, χωρίς απαλή αύρα Κλαίει για το φως του ήλιου, που άφησε πίσω η σκιά του κλαίει για τη δροσιά του ανέμου που δεν αισθάνθηκε ποτέ Η μέρα γίνεται όλο και μεγαλύτερη σκοτεινιάζει αργά τώρα το φεγγάρι μια ασήμι φυσαλίδα που όλα τα παρακολουθεί Απόλαυση! Απόλαυση! Ο λύκος της βελούδινης τύχης ξεκινάει την εύθυμη πτήση του! Καληνύχτα! Καληνύχτα! Ταξιδεύει στην ομορφιά της αργυρο-λαμπερής βραδιάς! Απόλαυση[/I]... - The Wolf Of Velvet Fortune (Elliott, Valentino)[/TD] [/TR] [/TABLE] Τα "[B]Magic Hollow[/B]" και "[B]The Wolf of Fortune Velvet[/B]" είναι, από μόνα τους, αρκετά για να τοποθετήσουν τον [I]Ron Elliott[/I] στο πάνθεο των πιο "φωτεινών" τραγουδοποιών της δεκαετίας του '60. Το συνηθισμένο μίγμα τους, ακουστικής-ηλεκτρικής κιθάρας, εδώ διανθίζεται με συμπαθητικές ενορχηστρώσεις από σέσιον μουσικούς. Το "[B]Magic Hollow[/B]" είναι ένα απόκοσμο βαλς, συνοδευόμενο από το τσέμπαλο του [B]Van Dyke Parks[/B], ακορντεόν και έγχορδα. Τα φωνητικά του [I]Valentino[/I] αμφιταλαντευόμενα, σπαρακτικά και θεατρικά. Από την άλλη πλευρά, το "[B]The Wolf of Velvet Fortune[/B]" ξεκινά ήσυχα, ενώ οι κιθάρες κλιμακώνουν την ανησυχία με τη φωνή να προσφέρει την τελική λύτρωση. Τα μόνα τραγούδια που δεν συνέθεσε το γκρουπ, ήταν το "[B]Old Kentucky Home[/B]", από τον παλιό φίλο του παραγωγού [I]Waronker[/I], τον [B]Randy Newman[/B] και μια θαυμάσια φολκ-ροκ εκτέλεση του "[B]Nine Pound Hammer[/B]", του [B]Merle Travis[/B]. Αυτά τα δύο, υποδήλωναν μια κάντρι-ροκ κατεύθυνση που θα ενισχυόταν σε μεγάλο βαθμό στο επόμενο [I]LP[/I] τους, το "[B][COLOR=Dodgerblue]Bradley's Barn[/COLOR][/B]" του 1968. Το άλμπουμ είναι ένας υποτιμημένος θησαυρός, ένα λυρικό ποίημα, που αξίζει να ακούσετε και σήμερα, χωρίς να έχει χάσει τίποτα από τη γοητεία του. (*****, πηγές: εξώφυλλο, The Rising Storm, Perfect Sound Forever) [CENTER][ATTACH alt="TriangleSessions.jpg"]113959[/ATTACH] [I]Ron Elliott, Ron Meagher[/I] και [I]Sal Valentino[/I] στο στούντιο για τα σέσιον του [I]Triangle[/I][/CENTER] ΥΓ. Το βινύλιο αγοράστηκε στα '80ς όταν περιέργως τυπώθηκε από την ελληνική [I]WEA[/I] και πολύ αργότερα προμηθεύτηκα και την επανέκδοση της [I]Collectors' Choice Music[/I] σε [I]CD[/I]. Το αυθεντικό [I]LP[/I] παραμένει ακριβούτσικο (μιντ από 50+ δολάρια). __________ [*] Ο [I]Bob Durand[/I], αν και δεν ήταν μέλος των [I]Beau Brummels[/I], συνέγραψε μια σειρά από τραγούδια με τον κύριο τραγουδοποιό και κιθαρίστα τους, [I]Ron Elliott[/I]. Ο Έλιοτ και ο Ντουράντ ήταν φίλοι από το γυμνάσιο και παρόλο που ο Έλιοτ έγραφε συχνά μόνος, ο Ντουράντ βοηθούσε τον Έλιοτ με τους στίχους στα τραγούδια που δούλευαν μαζί. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο Λύκος της Βελούδινης Τύχης [The Beau Brummels]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…