Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο κύριος 335: Larry Carlton
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="supersonic" data-source="post: 49644" data-attributes="member: 94"><p>Το 1988 ξεκινάει την ηχογράφηση του επόμενου δίσκου του <strong>On Solid Ground***1/2</strong>. Στην πορεία των ηχογραφήσεων, ένα βράδυ γίνεται μια διάρρηξη στο σπίτι του - στούντιο με αποτέλεσμα ο Larry να δεχθεί μια σφαίρα στο λαιμό προσπαθώντας να αμυνθεί και να προστατέψει την οικογένειά του και την περιουσία του. Η σφαίρα του προκαλεί ζημιά στις φωνητικές χορδές και στο νευρικό σύστημα. Μετά από εντατική θεραπεία και μεγάλη προσπάθεια καταφέρνει και επανέρχεται και ολοκληρώνει το δίσκο ένα χρόνο μετά. (1989). Ο τίτλος του δίσκου, η φωτογραφία του στο εξώφυλλο, η φωτογραφία του οπισθόφυλλου, το ύφος της μουσικής δείχνει καθαρά τη μπόρα που πέρασε. Θλιμμένο ύφος, μαύρα χρώματα, σκούρες σκιές.</p><p>Στο δίσκο παρ όλα αυτά υπάρχουν δύο άσσοι (όχι στο μανίκι). Το Josie των Steely Dan και το Layla του Clapton. Στο πρώτο, από το Aja, o Larry δεν έπαιξε καθώς το σόλο που κρατήθηκε ήταν αυτό του Becker. Η ενορχήστρωση όμως είναι η ίδια του Larry και το κομμάτι είναι ελάχιστα πιο αργό, που το δίνει μια σοβαρότητα. Στο layla παίρνει και τους δυο ρόλους κιθάρας δηλαδή του Clapton και του Duane Allman, ουσιαστικά τους κοπιάρει – νομίζεις ότι ακούς την αρχική εκτέλεση χωρίς φωνητικά. Το κοπιάρισμα όμως ήθελε θάρρος και θράσος! Τα σχόλια του Clapton σε συνεντεύξεις για την επανεκτέλεση ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά.</p><p></p><p>Το 1989 κυκλοφορεί το <strong>Christmas at my house****. </strong>Ο κιθαρίστας εμφανίζεται στο οπισθόφυλλο με την οικογένειά του δίπλα στο τζάκι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο! Πρώτη σκέψη…. Αρπαχτή? Υποχρεώσεις συμβολαίου? ΟΧΙ ! Προσωπικά είναι ο καλύτερος χριστουγεννιάτικος δίσκος, μαζί με εκείνους της GRP και των Jethro Tull.</p><p>Απόλυτος σχεδόν ήχος, jazz ύφος, με ροκ προεκτάσεις, με ηλεκτρικό είτε ακουστικό ήχο. </p><p>Στη δεκαετία του 1990 ο Larry Carlton υπογράφει στην GRP των Dave Grusin και Larry Rosen. Το ύφος και η γραμμή της εταιρείας είναι στο πιο σοβαρό, εύληπτο, εύηχο και πιο επαγγελματικό. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα είχε ήδη όμως ο κιθαρίστας στο παρελθόν. Οι δίσκοι του εμφανίζονται πιο στυλιζαρισμένοι και “στρογγυλεμένοι” χωρίς εξάρσεις.</p><p></p><p>Το <strong>Kid Gloves***1/2</strong> του 1992 είναι γενικά από τους καλύτερους που έκανε στην εταιρεία αυτή. Στη εταιρεία κάνει επίσης δύο συλλογές Collection I & II με επιτυχίες από την εποχή του 82 και μετά. </p><p></p><p>Ιδιαίτερα καλός είναι ο δίσκος της συνεργασίας του το 1995 με τον Lee Ritenour που ανέφερα σε άλλο αφιέρωμα το <strong>Larry and Lee****1/2</strong>. Ίσως ο καλύτερος στην GRP.</p><p></p><p>Το 2001 συνεργάζεται με τον Steve Lukather των Toto στο No substitutions <strong>Live in Osaka**. </strong>Ο δίσκος θυμίζει αρκετά αρπαχτή αυτή τη φορά. Ο Steve Lukather φανατικός θαυμαστής του Carlton και πολύ καλός κιθαρίστας με τους Toto αλλά και σε ένα σωρό δίσκους άλλων καλλιτεχνών όπως πχ Joni Mitchell, καταφέρνει μεν να παίξει δίπλα στον ήρωά του, αλλά ο ήχος της κιθάρας του είναι υπερβολικά βαρύς, φαζαρισμένος και βρώμικος – σε αντίθεση επαναλαμβάνω με παλιούς δίσκους του, τόσο που ουσιαστικά καταστρέφει κάθε κομμάτι από τη στιγμή που χτυπάει μια χορδή. Στην κονσόλα βέβαια, παραδόξως βλέπουμε άλλον ένα διάσημο κιθαρίστα τον Steve Vai.!!! (?)</p><p></p><p>Γενικά ο Larry Carlton σαν κιθαρίστας μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο πιο πολυάσχολος και περιζήτητος στούντιο μουσικός από το 1969 έως το 1985. Η εμπειρία του κολοσσιαία, για οποιοδήποτε καλλιτέχνη σήμαινε σίγουρη επιτυχία. Ουσιαστικά έχει αφήσει πίσω του μια σημαντική κληρονομιά σε δίσκους που φέρουν τα ονόματα άλλων και πολλές φορές δεν αναγράφουν ούτε το δικό του. Αν δεν έχετε ακούσει τους προσωπικούς του δίσκους ή δεν συνειδητοποιήσατε τι έχει πετύχει πχ στους δίσκους των Steely Dan ή της Joni Mitchell αξίζει να δώσετε άλλη μια ευκαιρία (τουλάχιστον για εκείνους τους τρεις τελευταίους των Dan, το Hejira της Mitchell, τον χρυσό πόπ του Cross και τους τρεις πρώτους προσωπικούς). Μιλάμε για την Ιστορία στην Μουσική, για το λόγο αυτό ίσως οι συμπολίτες του έχουν χαράξει και το όνομά του στο περίφημο πλακόστρωτο του Ηollywood!</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="supersonic, post: 49644, member: 94"] Το 1988 ξεκινάει την ηχογράφηση του επόμενου δίσκου του [B]On Solid Ground***1/2[/B]. Στην πορεία των ηχογραφήσεων, ένα βράδυ γίνεται μια διάρρηξη στο σπίτι του - στούντιο με αποτέλεσμα ο Larry να δεχθεί μια σφαίρα στο λαιμό προσπαθώντας να αμυνθεί και να προστατέψει την οικογένειά του και την περιουσία του. Η σφαίρα του προκαλεί ζημιά στις φωνητικές χορδές και στο νευρικό σύστημα. Μετά από εντατική θεραπεία και μεγάλη προσπάθεια καταφέρνει και επανέρχεται και ολοκληρώνει το δίσκο ένα χρόνο μετά. (1989). Ο τίτλος του δίσκου, η φωτογραφία του στο εξώφυλλο, η φωτογραφία του οπισθόφυλλου, το ύφος της μουσικής δείχνει καθαρά τη μπόρα που πέρασε. Θλιμμένο ύφος, μαύρα χρώματα, σκούρες σκιές. Στο δίσκο παρ όλα αυτά υπάρχουν δύο άσσοι (όχι στο μανίκι). Το Josie των Steely Dan και το Layla του Clapton. Στο πρώτο, από το Aja, o Larry δεν έπαιξε καθώς το σόλο που κρατήθηκε ήταν αυτό του Becker. Η ενορχήστρωση όμως είναι η ίδια του Larry και το κομμάτι είναι ελάχιστα πιο αργό, που το δίνει μια σοβαρότητα. Στο layla παίρνει και τους δυο ρόλους κιθάρας δηλαδή του Clapton και του Duane Allman, ουσιαστικά τους κοπιάρει – νομίζεις ότι ακούς την αρχική εκτέλεση χωρίς φωνητικά. Το κοπιάρισμα όμως ήθελε θάρρος και θράσος! Τα σχόλια του Clapton σε συνεντεύξεις για την επανεκτέλεση ήταν ιδιαίτερα κολακευτικά. Το 1989 κυκλοφορεί το [B]Christmas at my house****. [/B]Ο κιθαρίστας εμφανίζεται στο οπισθόφυλλο με την οικογένειά του δίπλα στο τζάκι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο! Πρώτη σκέψη…. Αρπαχτή? Υποχρεώσεις συμβολαίου? ΟΧΙ ! Προσωπικά είναι ο καλύτερος χριστουγεννιάτικος δίσκος, μαζί με εκείνους της GRP και των Jethro Tull. Απόλυτος σχεδόν ήχος, jazz ύφος, με ροκ προεκτάσεις, με ηλεκτρικό είτε ακουστικό ήχο. Στη δεκαετία του 1990 ο Larry Carlton υπογράφει στην GRP των Dave Grusin και Larry Rosen. Το ύφος και η γραμμή της εταιρείας είναι στο πιο σοβαρό, εύληπτο, εύηχο και πιο επαγγελματικό. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα είχε ήδη όμως ο κιθαρίστας στο παρελθόν. Οι δίσκοι του εμφανίζονται πιο στυλιζαρισμένοι και “στρογγυλεμένοι” χωρίς εξάρσεις. Το [B]Kid Gloves***1/2[/B] του 1992 είναι γενικά από τους καλύτερους που έκανε στην εταιρεία αυτή. Στη εταιρεία κάνει επίσης δύο συλλογές Collection I & II με επιτυχίες από την εποχή του 82 και μετά. Ιδιαίτερα καλός είναι ο δίσκος της συνεργασίας του το 1995 με τον Lee Ritenour που ανέφερα σε άλλο αφιέρωμα το [B]Larry and Lee****1/2[/B]. Ίσως ο καλύτερος στην GRP. Το 2001 συνεργάζεται με τον Steve Lukather των Toto στο No substitutions [B]Live in Osaka**. [/B]Ο δίσκος θυμίζει αρκετά αρπαχτή αυτή τη φορά. Ο Steve Lukather φανατικός θαυμαστής του Carlton και πολύ καλός κιθαρίστας με τους Toto αλλά και σε ένα σωρό δίσκους άλλων καλλιτεχνών όπως πχ Joni Mitchell, καταφέρνει μεν να παίξει δίπλα στον ήρωά του, αλλά ο ήχος της κιθάρας του είναι υπερβολικά βαρύς, φαζαρισμένος και βρώμικος – σε αντίθεση επαναλαμβάνω με παλιούς δίσκους του, τόσο που ουσιαστικά καταστρέφει κάθε κομμάτι από τη στιγμή που χτυπάει μια χορδή. Στην κονσόλα βέβαια, παραδόξως βλέπουμε άλλον ένα διάσημο κιθαρίστα τον Steve Vai.!!! (?) Γενικά ο Larry Carlton σαν κιθαρίστας μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ο πιο πολυάσχολος και περιζήτητος στούντιο μουσικός από το 1969 έως το 1985. Η εμπειρία του κολοσσιαία, για οποιοδήποτε καλλιτέχνη σήμαινε σίγουρη επιτυχία. Ουσιαστικά έχει αφήσει πίσω του μια σημαντική κληρονομιά σε δίσκους που φέρουν τα ονόματα άλλων και πολλές φορές δεν αναγράφουν ούτε το δικό του. Αν δεν έχετε ακούσει τους προσωπικούς του δίσκους ή δεν συνειδητοποιήσατε τι έχει πετύχει πχ στους δίσκους των Steely Dan ή της Joni Mitchell αξίζει να δώσετε άλλη μια ευκαιρία (τουλάχιστον για εκείνους τους τρεις τελευταίους των Dan, το Hejira της Mitchell, τον χρυσό πόπ του Cross και τους τρεις πρώτους προσωπικούς). Μιλάμε για την Ιστορία στην Μουσική, για το λόγο αυτό ίσως οι συμπολίτες του έχουν χαράξει και το όνομά του στο περίφημο πλακόστρωτο του Ηollywood! [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο κύριος 335: Larry Carlton
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…