Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο ...χαζοβιόλης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 206473" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://clanfaw.free.fr/mozart_ico05.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>Mozart: Piano Sonatas K.310, K.331, K.533/494 – Murray Perahia (Sony CD)</strong></p><p></p><p>“Οσο εύκολη είναι για τον αρχάριο, τόσο δύσκολη είναι για τον βιρτουόζο”.</p><p>Aυτή η φράση του Edwin Fischer, για τη μουσική για πιάνο του Mozart, τα λέει, νομίζω, όλα.</p><p>Ο Ferrucio Busoni έλεγε ότι στον Mozart, το πάν είναι το Τραγούδι: από αυτό απορρέει όλη η κατακλυσμική μουσικότητα που λαμπυρίζει μέσα από τις συνθέσεις του, “όπως οι καμπύλες μιάς γυναίκας που διακρίνονται κάτω από το φόρεμά της”.</p><p>Πολύ μελάνι έχει χυθεί γύρω από το Πώς πρέπει να παίζεται στο πιάνο ο Mozart. Το πως βρίσκει κανείς τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στη φρεσκάδα και στην αβρότητα, στη ζωτικότητα και στη διαύγεια, στο ανεπιτήδευτο και στην ειρωνεία, στην ακαταδεξία και στην οικειότητα, στο πάθος και στη χάρη, στην εγκατάλειψη και στο στύλ. Ο Alfred Brendel συνοψίζει, λέγοντας πως o Mozart, δεν είναι φτιαγμένος ούτε από μάρμαρο, ούτε από ζάχαρη, ούτε από πορσελάνη. Πως στον πιανιστικό Mozart, η ποίηση είναι το καρύκευμα – ποτέ δεν είναι το κυρίως πιάτο. Πως o Μozart είναι σαν το καλό λικέρ: όση ζάχαρη και να του προσθέσεις, κρατάει επίμονα μιά δική του νοστιμιά που σε ζαλίζει.</p><p>Εναν τέτοιο Mozart προτείνει ο Murray Perahia. Ο δίσκος του είναι μνημειακός: μιά ερμηνευτική άποψη γεμάτη ένταση και ταυτόχρονα εύθραυστη - δεν παραχωρεί το παραμικρό στην υπερβολή, στη χαρωπή ανεμελιά (λέγε με <em>χαζοβιόλη</em>), στην υπνογόνο κομψεπίκομψη ευγένεια, σε όλα τα στερεότυπα με τα οποία η πλειονότητα των ανθρώπων έχει σελώσει τον Mozart.</p><p>O Perahia διαφυλάττει σαν κόρη οφθαλμού τη θεατρική ουσία στον δικό του Mozart. Του αρνείται όλες τις ευκολίες της αθωότητας. Αν η μεγαλοφυία του Mozart είναι ολοκληρωτικά στο στοιχείο της στην όπερα, η φύση της δεν αλλάζει στο ελάχιστο όταν περνάει στο πιάνο: αυτός εδώ ο Mozart είναι ξεκάθαρα προ-Μετοβενικός: απλόχωρος, καθόλου εμφατικός, γεμάτος χρώματα με εντυπωσιακές αντιθέσεις στις αποχρώσεις, ένα παιχνίδι με ερωτήσεις και αποκρίσεις.</p><p>Ο καλύτερος που έχω ακούσει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 206473, member: 62"] [IMG]http://clanfaw.free.fr/mozart_ico05.jpg[/IMG] [B]Mozart: Piano Sonatas K.310, K.331, K.533/494 – Murray Perahia (Sony CD)[/B] “Οσο εύκολη είναι για τον αρχάριο, τόσο δύσκολη είναι για τον βιρτουόζο”. Aυτή η φράση του Edwin Fischer, για τη μουσική για πιάνο του Mozart, τα λέει, νομίζω, όλα. Ο Ferrucio Busoni έλεγε ότι στον Mozart, το πάν είναι το Τραγούδι: από αυτό απορρέει όλη η κατακλυσμική μουσικότητα που λαμπυρίζει μέσα από τις συνθέσεις του, “όπως οι καμπύλες μιάς γυναίκας που διακρίνονται κάτω από το φόρεμά της”. Πολύ μελάνι έχει χυθεί γύρω από το Πώς πρέπει να παίζεται στο πιάνο ο Mozart. Το πως βρίσκει κανείς τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στη φρεσκάδα και στην αβρότητα, στη ζωτικότητα και στη διαύγεια, στο ανεπιτήδευτο και στην ειρωνεία, στην ακαταδεξία και στην οικειότητα, στο πάθος και στη χάρη, στην εγκατάλειψη και στο στύλ. Ο Alfred Brendel συνοψίζει, λέγοντας πως o Mozart, δεν είναι φτιαγμένος ούτε από μάρμαρο, ούτε από ζάχαρη, ούτε από πορσελάνη. Πως στον πιανιστικό Mozart, η ποίηση είναι το καρύκευμα – ποτέ δεν είναι το κυρίως πιάτο. Πως o Μozart είναι σαν το καλό λικέρ: όση ζάχαρη και να του προσθέσεις, κρατάει επίμονα μιά δική του νοστιμιά που σε ζαλίζει. Εναν τέτοιο Mozart προτείνει ο Murray Perahia. Ο δίσκος του είναι μνημειακός: μιά ερμηνευτική άποψη γεμάτη ένταση και ταυτόχρονα εύθραυστη - δεν παραχωρεί το παραμικρό στην υπερβολή, στη χαρωπή ανεμελιά (λέγε με [I]χαζοβιόλη[/I]), στην υπνογόνο κομψεπίκομψη ευγένεια, σε όλα τα στερεότυπα με τα οποία η πλειονότητα των ανθρώπων έχει σελώσει τον Mozart. O Perahia διαφυλάττει σαν κόρη οφθαλμού τη θεατρική ουσία στον δικό του Mozart. Του αρνείται όλες τις ευκολίες της αθωότητας. Αν η μεγαλοφυία του Mozart είναι ολοκληρωτικά στο στοιχείο της στην όπερα, η φύση της δεν αλλάζει στο ελάχιστο όταν περνάει στο πιάνο: αυτός εδώ ο Mozart είναι ξεκάθαρα προ-Μετοβενικός: απλόχωρος, καθόλου εμφατικός, γεμάτος χρώματα με εντυπωσιακές αντιθέσεις στις αποχρώσεις, ένα παιχνίδι με ερωτήσεις και αποκρίσεις. Ο καλύτερος που έχω ακούσει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο ...χαζοβιόλης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…