Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο Αφέντης της Πραγματικότητας
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Simos.I" data-source="post: 884806" data-attributes="member: 16"><p><img src="http://g-ecx.images-amazon.com/images/G/01/ciu/21/b7/0cb8224128a0883c993c6010.L.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Ημουν το Σάββατο στο πατρικό μου σπίτι, καθώς κοίταζα τους δίσκους που ποτέ δεν πήρα ( αφού το έχω τώρα πλέον σε cd ), έπεσε το μάτι μου στο Master of Reality των Black Sabbath.</p><p></p><p>Δίσκο-Βινύλιο που τον είχα αγοράσει όταν πρωτοπήρα πικ-απ, εκεί στα τέλη του 70.</p><p></p><p>Ο δίσκος αποτελεί την 3η δουλειά των Black Sabbath, η οποία βγήκε στα δισκοπωλεία το 71</p><p></p><p>Το βινύλιο είναι κατασκευασμένο στην Ολλανδία, </p><p></p><p>Ο Iommi προσαρμόζει το παίξιμο στην κιθάρα του πιο χαμηλά, δημιουργώντας και επηρεάζοντας έτσι, μια πλειάδα κιθαριστών, αλλά και συγκροτημάτων σε αυτό το ύφος, με αποτέλεσμα να ξεπηδήσουν ρεύματα όπως doom που βασίστηκαν πάνω σε αυτή την τεχνική.</p><p></p><p>Βάζοντας το δίσκο να παίξει, γεμίζω άπο ρίγη συγκίνησης όταν η βελόνα γλυστρά βασανιστικά στα αυλάκια και ο μαγευτικός βήχας του Οzzy κυριαρχεί στα αυτιά μου, από το εισαγωγικό κομμάτι από το Sweet Leaf, που δεν μιλάει για αγάπες αλλά για πρώτη φορά για το "γλυκό φύλλο", αφορά τα ναρκωτικά. </p><p></p><p>Πριν καλά - καλά το καταλάβω, το αφοπλιστικό riff του "Sweet Leaf" συνεπαίρνει μυαλό και ψυχή. </p><p></p><p>Μεστή και πολύ δημιουργκιή δουλειά, με Οzzy και Iommi να βρίσκονται σε απίστευτη φόρμα, ενώ το μπάσο του Geezer Butler γεμίζει με απίστευτο όγκο μαζί με το αδιάκοπο σφυροκόπημα των ντραμς του Bill Ward.</p><p></p><p>Η άκρως ψυχεδελική εισαγωγή στο "After Forever" δίνει τη σειρά της σε ένα ακόμη μελαγχολικό tempo riff από τα απόκοσμα φωνητικά του Mr. Ozz.</p><p></p><p></p><p>1. Sweet Leaf</p><p></p><p>2. After Forever</p><p></p><p>3. Embryo</p><p></p><p>4. Children of The Grave</p><p></p><p>5. Orchid</p><p></p><p>6. Lord of This World</p><p></p><p>7. Solitude</p><p></p><p>8. Into The Void</p><p></p><p>Την καλύτερη στιγμή, αποτελούν κατά την γνώμη μου τα Lord Of This World, και Children of the Grave, που ενώ ξεκινάνε αργά την συνέχεια σπιντάρουν ανελέητα.</p><p></p><p>H μπαλάντα "Solitude", είναι τραγουδισμένη από τον κύριο Osbourne, σε εξαιρετικά διαφορετικό ύφος και κλίμα από όλο τον δίσκο, ίσως ένα από τα πιο απαισιόδοξα και μελαγχολικα κομμάτια, «...My name it means nothing / my fortune is less...».</p><p></p><p></p><p></p><p>Μήπως τελικά, πρέπει να φέρω το πικ απ στο σπίτι ?</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Simos.I, post: 884806, member: 16"] [IMG]http://g-ecx.images-amazon.com/images/G/01/ciu/21/b7/0cb8224128a0883c993c6010.L.jpg[/IMG] Ημουν το Σάββατο στο πατρικό μου σπίτι, καθώς κοίταζα τους δίσκους που ποτέ δεν πήρα ( αφού το έχω τώρα πλέον σε cd ), έπεσε το μάτι μου στο Master of Reality των Black Sabbath. Δίσκο-Βινύλιο που τον είχα αγοράσει όταν πρωτοπήρα πικ-απ, εκεί στα τέλη του 70. Ο δίσκος αποτελεί την 3η δουλειά των Black Sabbath, η οποία βγήκε στα δισκοπωλεία το 71 Το βινύλιο είναι κατασκευασμένο στην Ολλανδία, Ο Iommi προσαρμόζει το παίξιμο στην κιθάρα του πιο χαμηλά, δημιουργώντας και επηρεάζοντας έτσι, μια πλειάδα κιθαριστών, αλλά και συγκροτημάτων σε αυτό το ύφος, με αποτέλεσμα να ξεπηδήσουν ρεύματα όπως doom που βασίστηκαν πάνω σε αυτή την τεχνική. Βάζοντας το δίσκο να παίξει, γεμίζω άπο ρίγη συγκίνησης όταν η βελόνα γλυστρά βασανιστικά στα αυλάκια και ο μαγευτικός βήχας του Οzzy κυριαρχεί στα αυτιά μου, από το εισαγωγικό κομμάτι από το Sweet Leaf, που δεν μιλάει για αγάπες αλλά για πρώτη φορά για το "γλυκό φύλλο", αφορά τα ναρκωτικά. Πριν καλά - καλά το καταλάβω, το αφοπλιστικό riff του "Sweet Leaf" συνεπαίρνει μυαλό και ψυχή. Μεστή και πολύ δημιουργκιή δουλειά, με Οzzy και Iommi να βρίσκονται σε απίστευτη φόρμα, ενώ το μπάσο του Geezer Butler γεμίζει με απίστευτο όγκο μαζί με το αδιάκοπο σφυροκόπημα των ντραμς του Bill Ward. Η άκρως ψυχεδελική εισαγωγή στο "After Forever" δίνει τη σειρά της σε ένα ακόμη μελαγχολικό tempo riff από τα απόκοσμα φωνητικά του Mr. Ozz. 1. Sweet Leaf 2. After Forever 3. Embryo 4. Children of The Grave 5. Orchid 6. Lord of This World 7. Solitude 8. Into The Void Την καλύτερη στιγμή, αποτελούν κατά την γνώμη μου τα Lord Of This World, και Children of the Grave, που ενώ ξεκινάνε αργά την συνέχεια σπιντάρουν ανελέητα. H μπαλάντα "Solitude", είναι τραγουδισμένη από τον κύριο Osbourne, σε εξαιρετικά διαφορετικό ύφος και κλίμα από όλο τον δίσκο, ίσως ένα από τα πιο απαισιόδοξα και μελαγχολικα κομμάτια, «...My name it means nothing / my fortune is less...». Μήπως τελικά, πρέπει να φέρω το πικ απ στο σπίτι ? [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ο Αφέντης της Πραγματικότητας
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…