Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νέα μαθήματα στο progressive : Henry Cow
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 142367" data-attributes="member: 79"><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd300/d359/d35961n6i8f.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p><strong>Legend </strong></p><p>Το legend ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 1973 , ασχέτως αν οι <strong>Henry Cow </strong>υπήρχαν ως σχήμα ήδη από το 1968 . Ηδη από το εναρκτήριο κομμάτι <strong>Nirvana for Mice </strong>καθίστανται εμφανείς οι επιρροές τους ( <strong>Soft Machine , Frank Zappa</strong> ) αλλά και η ικανότητα τους να δημιουργούν μια δική τους μουσικά , γλώσσα , ένα δικό τους προσωπικό ύφος , το οποίο τους κατέταξε ευθύς αμέσως στους «ακατάτακτους» ( conradictio in terminis ) . O <strong>Geoff Leigh </strong>στα πνευστά φλερτάρει με την φρη τζαζ , ο <strong>Fred Frith </strong>στην κιθάρα και στο βιολί , ο <strong>Chris Cutler </strong>στα πάσης φύσεως κρουστά και ντραμς , με την ιδιόρρυθμη τεχνική του υποστηρίζει τις συνθέσεις άψογα - καίτοι η ηχογράφηση των ντραμς δεν είναι και η πιο πετυχημένη – ο <strong>Tim Hogkinson </strong>στο όργανο , πιάνο και συνθς , και <strong>ο John Greaves</strong> στο μπάσσο , αποτελούν τα μέλη του γκρούπ σε αυτή την ηχογράφηση που κινείται ανάμεσα στα όρια του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού ( χωρίς όμως να γίνεται χαοτικός ) και της τζαζ . Από το ροκ δανείζονται τον ηλεκτρισμό και την αντισυμβατικότητα στην δομή των συνθέσεων και την χρήση του στούντιο ως οργάνου . Κορυφαίες στιγμές και τα <strong>teenbeat </strong>και <strong>teenbeat ( repris</strong>e ) και <strong>Nine funerals for the Citizen king </strong>– η μόνη σύνθεση που έχει στίχους και ακουστικό χαρακτήρα .</p><p></p><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd500/d576/d57678k7eiy.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p><strong>Unrest </strong></p><p>Την επόμενη χρονιά αποχωρεί ο <strong>Leigh </strong>και προστίθεται στο δυναμικό του γκρούπ η <strong>Lindsay Cooper </strong>, καθιστώντας έτσι τους <strong>Henry Cow </strong>το πρώτο και μοναδικό έως σήμερα «ροκ» γκρούπ που χρησιμοποιούσε βαρύαυλο και όμποε στα κομμάτια του. Με αυτήν την αλλαγή στην σύνθεση , μπαίνουν στο στούντιο για την ηχογράφηση του δεύτερου τους δίσκου , ένα ακόμη πιο φιλόδοξο έργο. </p><p></p><p>Το <strong>Unrest </strong>είναι χωρισμένο σε δύο μέρη που καθένα τους καταλαμβάνει και από μία πλευρά του βινυλίου και κάθε μέρος αναδεικνύει τις δύο πλευρές των <strong>Ηenry Cow </strong>. Από την μια η οργανωμένη σύνθεση και από την άλλη ο συλλογικός , εντός του στούντιο , αυτοσχεδιασμός . Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι οι <strong>Henry Cow </strong>λειτουργούσαν πραγματικά ως «κομμούνα» , κολλεκτίβα , λαμβάνοντας όλες τις αποφάσεις , που τους αφορούσαν – ακόμα και επί της μουσικής – με δημοκρατικό τρόπο. Κάθε μέλος που παρουσίαζε μια σύνθεση του στα άλλα μέλη δεν τους την επέβαλλε , ούτε και την θεωρούσε ολοκληρωμένη . Αντίθετα , κάθε άλλο μέλος μπορούσε να προτείνει αλλαγές στο κομμάτι , μια άλλη άποψη , μια άλλη οπτική και όλες αυτές ήταν ισότιμες με του αρχικού συνθέτη . Είναι αδύνατον βέβαια να αποφασίσει κάποιος αν αυτή η τακτική τους τους ωφέλησε ή τους έβλαψε ή εάν το μουσικό τους προφίλ θα ήταν διαφορετικό εάν υπήρχε ο ηγέτης με τον σταθερό ρόλο ή τουλάχιστον ο primus inter pares . </p><p></p><p>Η πρώτη βινυλιακή πλευρά περιλαμβάνει λοιπόν τρία κομμάτια , τρείς «ατομικές» συνθέσεις , με το <strong>Bitter Storm over Ulm </strong>να ροκάρει , κινούμενο όσο πιο κοντά στο ροκ ήρθαν ποτέ οι Cow , το <strong>Half asleep , half awake </strong>να δεσπόζει με την συγκλονιστική ομορφιά του και το 12λεπτο <strong>Ruins </strong>να κυριαρχείται από ένα περιπαικτικό βιολί . </p><p></p><p>Η δεύτερη πλευρά όμως , με την εξαίρεση του εναρκτήριου <strong>Solemn Music </strong>που είχε γραφτεί για μια θεατρική παράσταση έργου του Σαίξπηρ , αποτελείται από αυτοσχεδιασμούς που γεννήθηκαν μέσα στο στούντιο , με την βοήθεια του στούντιο ( ορισμένα μέρη του bassoon ή του όμποε π.χ είναι γραμμένα σε διπλή ή σε μισή ταχύτητα ) . Τα κομμάτια αυτά ενώ σε πρώτο άκουσμα φαίνονται περίεργα και ίσως «κακόφωνα» ( dissonant ) , εν τούτοις σιγά σιγά αποκαλύπτουν την εσωτερική λογική στην οποία υπακούουν και την συγκινησιακή φόρτιση τους και καταδεικνύουν την σχέση των Cow με την avant garde , περισσότερο από οποιωνδήποτε άλλων . </p><p></p><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd300/d364/d3640283834.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p><strong>In praise of learning</strong> ( 1975 ) </p><p>Τρίτο LP με την κάλτσα στο εξώφυλλο και οι <strong>Cow </strong>, συγχωνεύονται με τους <strong>Slapp Happy </strong>( <strong>Dagmar Krause </strong>: vocals , <strong>Anthony Moore </strong>: piano , electronics & tapework , <strong>Peter Blegvad </strong>: guitar ) παρ’ όλο που στο εμπροσθόφυλλο υπάρχει μόνο το όνομα των <strong>Henry Cow </strong>. Aν και θα ήταν περισσότερο αναμενόμενο η συνεργασία αυτή να μπολιάσει την μουσική τους με πιο ποπ φόρμες , εν τούτοις οι Η . C ριζοσπαστικοποιούνται εδώ ακόμη περισσότερο , περιλαμβάνουν για πρωτη φορά στίχους ( με την μοναδική εξαίρεση του Nine Funerals από το πρώτο τους LP ) που τους αποδίδει με την χαρακτηριστική φωνή της η Krause , και είναι φυσικά αρκούντως πολιτικοποιημένοι . Αλλωστε μια ματιά στο οπισθόφυλλο και στους τίτλους τα λέει όλα . <span style="color: Red">Art is not a mirror - it’s a hammer </span>αναγράφει η τελευταία φράση στο οπισθόφυλλο , ενώ η μεν σύνθεση <strong>Beginning : The long march </strong>αναφέρεται στην μεγάλη πορεία του Μάο και της Κινεζικής Επανάστασης , η δε <strong>Morning Star </strong>στην ομώνυμη καθημερινή εφημερίδα – όργανο του κομμουνιστικού κόμματος Βρεττανίας . </p><p></p><p>Εδώ για πρωτη φορά έχουμε μια τόσο μεγάλη χρονικά σύνθεση , το <strong>Living in the heart of the beast </strong>που καλύπτει 15 περίπου λεπτά της β´ πλευράς και είναι το έπος του γκρούπ . Στο μεγαλύτερο μέρος της κυριαρχείται από την κιθάρα του <strong>frith </strong>, το πιάνο του <strong>Hodgkinson </strong>που είναι και ο βασικός συνθέτης και την φωνή της <strong>Krause </strong>. Μεγαλειώδεις στιγμές επικών διαστάσεων , δαιδαλώδης φόρμα . Την πρώτη πλευρά ανοίγει το πολύπλοκο , γεμάτο αλλαγές ενός ούτως ή άλλως ιδότροπου τέμπου , <strong>"War "</strong>με την τρομπέτα του <strong>Mongezi Feza </strong>στο middle section να προσδίδει έναν τζάζυ χαρακτήρα, ενώ στην δεύτερη υπάρχουν δύο συλλογικοί στουντιακοί αυτοσχεδιασμοί και μία «κανονική» σύνθεση ( <strong>Beautiful as the moon ; terrible as an army with banners</strong>) . </p><p></p><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drc500/c593/c593521g34g.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p><strong>Western Culture</strong></p><p>Το <strong>Western Cutlture </strong>ηχογραφήθηκε τρία χρόνια μετά ( 1978 ) με τους <strong>Hodgkinson , Cutler , Cooper και Frith </strong>να είναι τα μόνα εναπομείντα μέλη και σηματοδοτεί την αρχή του Chamber rock . H α´ πλευρά ανήκει συνθετικά στον <strong>hodgkinson </strong>και η β´ στην <strong>Cooper </strong>και παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον . Παρ’ όλα αυτά , κατά την προσωπική μου εκτίμηση ο δίσκος είναι ο λιγότερο ενδιαφέρων της καριέρας τους , αρκετά στεγνός και ορισμένες στιγμές στριφνός και στυφός με κορυφαία στιγμή το <strong>Gretels Tale </strong>όπου η <em><strong>Irene Schweizer </strong></em>ως καλεσμένη παίζει ένα εκπληκτικό πιάνο , πλουτίζοντας την σύνθεση και σπάζοντας την ομοιομορφία και αυτού και των άλλων κομματιών . </p><p></p><p>Λίγο μετά ο <strong>Chris Cutler </strong>και εν μέσω κούρασης , και έλλειψης υλικού , προτείνει να ηχογραφήσουν ένα Lp πιο κοντά στην φόρμα του τραγουδιού . Οσοι τελικά συμφωνούν και παραμένουν στο γκρούπ ( <strong>Cutler , Frith , Krause</strong> ) , θα κυκλοφορήσουν το LP ως <strong>Art bears </strong>, αφού αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει συνέχεια και συνάφεια με τους H.C.</p><p></p><p>Προτείνω ανεπιφύλακτα τα τρία τους πρώτα άλμπουμ – με την κάλτσα στο εξώφυλλο , ως πλέον ενδιαφέροντα και αντιπροσωπευτικά ενός ιστορικού γκρούπ .</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 142367, member: 79"] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd300/d359/d35961n6i8f.jpg[/IMG] [B]Legend [/B] Το legend ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 1973 , ασχέτως αν οι [B]Henry Cow [/B]υπήρχαν ως σχήμα ήδη από το 1968 . Ηδη από το εναρκτήριο κομμάτι [B]Nirvana for Mice [/B]καθίστανται εμφανείς οι επιρροές τους ( [B]Soft Machine , Frank Zappa[/B] ) αλλά και η ικανότητα τους να δημιουργούν μια δική τους μουσικά , γλώσσα , ένα δικό τους προσωπικό ύφος , το οποίο τους κατέταξε ευθύς αμέσως στους «ακατάτακτους» ( conradictio in terminis ) . O [B]Geoff Leigh [/B]στα πνευστά φλερτάρει με την φρη τζαζ , ο [B]Fred Frith [/B]στην κιθάρα και στο βιολί , ο [B]Chris Cutler [/B]στα πάσης φύσεως κρουστά και ντραμς , με την ιδιόρρυθμη τεχνική του υποστηρίζει τις συνθέσεις άψογα - καίτοι η ηχογράφηση των ντραμς δεν είναι και η πιο πετυχημένη – ο [B]Tim Hogkinson [/B]στο όργανο , πιάνο και συνθς , και [B]ο John Greaves[/B] στο μπάσσο , αποτελούν τα μέλη του γκρούπ σε αυτή την ηχογράφηση που κινείται ανάμεσα στα όρια του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού ( χωρίς όμως να γίνεται χαοτικός ) και της τζαζ . Από το ροκ δανείζονται τον ηλεκτρισμό και την αντισυμβατικότητα στην δομή των συνθέσεων και την χρήση του στούντιο ως οργάνου . Κορυφαίες στιγμές και τα [B]teenbeat [/B]και [B]teenbeat ( repris[/B]e ) και [B]Nine funerals for the Citizen king [/B]– η μόνη σύνθεση που έχει στίχους και ακουστικό χαρακτήρα . [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd500/d576/d57678k7eiy.jpg[/IMG] [B]Unrest [/B] Την επόμενη χρονιά αποχωρεί ο [B]Leigh [/B]και προστίθεται στο δυναμικό του γκρούπ η [B]Lindsay Cooper [/B], καθιστώντας έτσι τους [B]Henry Cow [/B]το πρώτο και μοναδικό έως σήμερα «ροκ» γκρούπ που χρησιμοποιούσε βαρύαυλο και όμποε στα κομμάτια του. Με αυτήν την αλλαγή στην σύνθεση , μπαίνουν στο στούντιο για την ηχογράφηση του δεύτερου τους δίσκου , ένα ακόμη πιο φιλόδοξο έργο. Το [B]Unrest [/B]είναι χωρισμένο σε δύο μέρη που καθένα τους καταλαμβάνει και από μία πλευρά του βινυλίου και κάθε μέρος αναδεικνύει τις δύο πλευρές των [B]Ηenry Cow [/B]. Από την μια η οργανωμένη σύνθεση και από την άλλη ο συλλογικός , εντός του στούντιο , αυτοσχεδιασμός . Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι οι [B]Henry Cow [/B]λειτουργούσαν πραγματικά ως «κομμούνα» , κολλεκτίβα , λαμβάνοντας όλες τις αποφάσεις , που τους αφορούσαν – ακόμα και επί της μουσικής – με δημοκρατικό τρόπο. Κάθε μέλος που παρουσίαζε μια σύνθεση του στα άλλα μέλη δεν τους την επέβαλλε , ούτε και την θεωρούσε ολοκληρωμένη . Αντίθετα , κάθε άλλο μέλος μπορούσε να προτείνει αλλαγές στο κομμάτι , μια άλλη άποψη , μια άλλη οπτική και όλες αυτές ήταν ισότιμες με του αρχικού συνθέτη . Είναι αδύνατον βέβαια να αποφασίσει κάποιος αν αυτή η τακτική τους τους ωφέλησε ή τους έβλαψε ή εάν το μουσικό τους προφίλ θα ήταν διαφορετικό εάν υπήρχε ο ηγέτης με τον σταθερό ρόλο ή τουλάχιστον ο primus inter pares . Η πρώτη βινυλιακή πλευρά περιλαμβάνει λοιπόν τρία κομμάτια , τρείς «ατομικές» συνθέσεις , με το [B]Bitter Storm over Ulm [/B]να ροκάρει , κινούμενο όσο πιο κοντά στο ροκ ήρθαν ποτέ οι Cow , το [B]Half asleep , half awake [/B]να δεσπόζει με την συγκλονιστική ομορφιά του και το 12λεπτο [B]Ruins [/B]να κυριαρχείται από ένα περιπαικτικό βιολί . Η δεύτερη πλευρά όμως , με την εξαίρεση του εναρκτήριου [B]Solemn Music [/B]που είχε γραφτεί για μια θεατρική παράσταση έργου του Σαίξπηρ , αποτελείται από αυτοσχεδιασμούς που γεννήθηκαν μέσα στο στούντιο , με την βοήθεια του στούντιο ( ορισμένα μέρη του bassoon ή του όμποε π.χ είναι γραμμένα σε διπλή ή σε μισή ταχύτητα ) . Τα κομμάτια αυτά ενώ σε πρώτο άκουσμα φαίνονται περίεργα και ίσως «κακόφωνα» ( dissonant ) , εν τούτοις σιγά σιγά αποκαλύπτουν την εσωτερική λογική στην οποία υπακούουν και την συγκινησιακή φόρτιση τους και καταδεικνύουν την σχέση των Cow με την avant garde , περισσότερο από οποιωνδήποτε άλλων . [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drd300/d364/d3640283834.jpg[/IMG] [B]In praise of learning[/B] ( 1975 ) Τρίτο LP με την κάλτσα στο εξώφυλλο και οι [B]Cow [/B], συγχωνεύονται με τους [B]Slapp Happy [/B]( [B]Dagmar Krause [/B]: vocals , [B]Anthony Moore [/B]: piano , electronics & tapework , [B]Peter Blegvad [/B]: guitar ) παρ’ όλο που στο εμπροσθόφυλλο υπάρχει μόνο το όνομα των [B]Henry Cow [/B]. Aν και θα ήταν περισσότερο αναμενόμενο η συνεργασία αυτή να μπολιάσει την μουσική τους με πιο ποπ φόρμες , εν τούτοις οι Η . C ριζοσπαστικοποιούνται εδώ ακόμη περισσότερο , περιλαμβάνουν για πρωτη φορά στίχους ( με την μοναδική εξαίρεση του Nine Funerals από το πρώτο τους LP ) που τους αποδίδει με την χαρακτηριστική φωνή της η Krause , και είναι φυσικά αρκούντως πολιτικοποιημένοι . Αλλωστε μια ματιά στο οπισθόφυλλο και στους τίτλους τα λέει όλα . [COLOR="Red"]Art is not a mirror - it’s a hammer [/COLOR]αναγράφει η τελευταία φράση στο οπισθόφυλλο , ενώ η μεν σύνθεση [B]Beginning : The long march [/B]αναφέρεται στην μεγάλη πορεία του Μάο και της Κινεζικής Επανάστασης , η δε [B]Morning Star [/B]στην ομώνυμη καθημερινή εφημερίδα – όργανο του κομμουνιστικού κόμματος Βρεττανίας . Εδώ για πρωτη φορά έχουμε μια τόσο μεγάλη χρονικά σύνθεση , το [B]Living in the heart of the beast [/B]που καλύπτει 15 περίπου λεπτά της β´ πλευράς και είναι το έπος του γκρούπ . Στο μεγαλύτερο μέρος της κυριαρχείται από την κιθάρα του [B]frith [/B], το πιάνο του [B]Hodgkinson [/B]που είναι και ο βασικός συνθέτης και την φωνή της [B]Krause [/B]. Μεγαλειώδεις στιγμές επικών διαστάσεων , δαιδαλώδης φόρμα . Την πρώτη πλευρά ανοίγει το πολύπλοκο , γεμάτο αλλαγές ενός ούτως ή άλλως ιδότροπου τέμπου , [B]"War "[/B]με την τρομπέτα του [B]Mongezi Feza [/B]στο middle section να προσδίδει έναν τζάζυ χαρακτήρα, ενώ στην δεύτερη υπάρχουν δύο συλλογικοί στουντιακοί αυτοσχεδιασμοί και μία «κανονική» σύνθεση ( [B]Beautiful as the moon ; terrible as an army with banners[/B]) . [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drc500/c593/c593521g34g.jpg[/IMG] [B]Western Culture[/B] Το [B]Western Cutlture [/B]ηχογραφήθηκε τρία χρόνια μετά ( 1978 ) με τους [B]Hodgkinson , Cutler , Cooper και Frith [/B]να είναι τα μόνα εναπομείντα μέλη και σηματοδοτεί την αρχή του Chamber rock . H α´ πλευρά ανήκει συνθετικά στον [B]hodgkinson [/B]και η β´ στην [B]Cooper [/B]και παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον . Παρ’ όλα αυτά , κατά την προσωπική μου εκτίμηση ο δίσκος είναι ο λιγότερο ενδιαφέρων της καριέρας τους , αρκετά στεγνός και ορισμένες στιγμές στριφνός και στυφός με κορυφαία στιγμή το [B]Gretels Tale [/B]όπου η [I][B]Irene Schweizer [/B][/I]ως καλεσμένη παίζει ένα εκπληκτικό πιάνο , πλουτίζοντας την σύνθεση και σπάζοντας την ομοιομορφία και αυτού και των άλλων κομματιών . Λίγο μετά ο [B]Chris Cutler [/B]και εν μέσω κούρασης , και έλλειψης υλικού , προτείνει να ηχογραφήσουν ένα Lp πιο κοντά στην φόρμα του τραγουδιού . Οσοι τελικά συμφωνούν και παραμένουν στο γκρούπ ( [B]Cutler , Frith , Krause[/B] ) , θα κυκλοφορήσουν το LP ως [B]Art bears [/B], αφού αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει συνέχεια και συνάφεια με τους H.C. Προτείνω ανεπιφύλακτα τα τρία τους πρώτα άλμπουμ – με την κάλτσα στο εξώφυλλο , ως πλέον ενδιαφέροντα και αντιπροσωπευτικά ενός ιστορικού γκρούπ . [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Νέα μαθήματα στο progressive : Henry Cow
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…