Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μπαχαντέλες...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 344024" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/411HAS77CNL._SS500_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Το πιάνο ήταν για τον Beethoven πάντα ένα τετράδιο για σχέδια: εκεί δοκίμαζε τις ιδέες του, εκεί έθετε και έλυνε κάθε είδους προβλήματα τεχνικής φύσεως, εκεί σκάλιζε και σμίλευε τα ευρήματά του. Οι 32 Σονάτες για πιάνο είναι το αρχιπέλαγος: κάθε μία τους κι ένα νησί, ένας κόσμος ολόκληρος, ένας μάρτυρας αυτής της Οδύσσειας. Δίκαια θεωρούνται η Καινή Διαθήκη του πιάνου (η Παλαιά, είναι το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Bach).</p><p>Ακούω τώρα τα πιο δεύτερα κομμάτια του, αυτά που δεν έγιναν γνωστά, σχέδια και παιχνίδια, ανεμομαζώματα και σκόρπια φύλλα που τηρουμένων των αναλογιών, μου θυμίζουν κατά κάποιο τρόπο τα Μικρά Ηθικά (Minima Moralia) του Adorno: bagatelles, σκαριφήματα/παραλλαγές πάνω σε γνωστά τραγουδάκια της εποχής και δημοφιλείς άριες από λαϊκές όπερες και επιθεωρήσεις της εποχής. Τα έχουν προσφυώς χαρακτηρίσει σαν “ροκανίδια και πελεκούδια από το τραπέζι του μάστορα”. Σωστή περιγραφή αλλά τα αδικεί: τα κομμάτια αυτά έχουν Χαρακτήρα - όσο τα ακούς να ακροβατούν από την τρυφερότητα και τον λυρισμό στην πιο δημαγωγική ρητορεία, από την πιο Δωρική λιτότητα στην πιο οργιαστική ποικιλία, βυθίζεσαι βαθμιαία σε μια ατσάλινη, Δρακόντεια αισθητική: αιχμηρή, γεμάτη από δομικές προκλήσεις κι έναν απίστευτο εφευρετικό πλούτο, ορμητική αλλά που ταυτόχρονα διαθέτει κρυστάλλινη σαφήνεια και έχει μια μοναδική ικανότητα να εμφυσά θεατρική υπόσταση σε κάθε τι που αγγίζει: κάθε “φτηνή”, παιχνιδιάρικη μελωδία, κάθε εμβατήριο της πεντάρας, κάθε ταπεινός κοινότυπος λαϊκός σκοπός, αποκτούν εδώ μια πνοή περιπέτειας, αστραφτερή και επιβλητική. Σκέφτεσαι τον ορισμό του Ρομαντισμού: “Μια μεγαλύτερη διάσταση στο συνηθισμένο. Μια αίσθηση άπειρου στο πεπερασμένο”.</p><p> </p><p>Δεν έχω να προσθέσω τίποτα στην παρουσίαση του διπλού άλμπουμ με τις Παραλλαγές και Βagatelles του Beethoven από τον Glenn Gould που έκανε, στις αρχές της φετινής χρονιάς, ο Σπύρος. </p><p><a href="http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=6115&highlight=bagatelles" target="_blank">http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=6115&highlight=bagatelles</a></p><p>Ο Gould είναι σε δική του κατηγορία: πραγματικός καλλιτέχνης, δίνει σε κάθε τι που αγγίζει μια καινούργια μορφή, έτσι που νιώθεις πως δεν το γνώριζες ή πως η γνώση σου γι αυτό ήταν απίστευτα ελλιπής. Ο Gould ψάχνοντας την ουσία τους, γδύνει αυτές τις μινιατούρες, σχεδόν τις γδέρνει και τις αποσκελετώνει. Ακούς ένα ανεμοδαρμένο κροτάλισμα στις ατάκες, φαινομενικά ψυχρό και αναλυτικό με κάθε νότα και κάθε φράση τέλεια ανεξαρτητοποιημένη και τη μεταμόρφωσή τους κυριολεκτικά ανάγλυφη μπροστά σου σε διαρκή εξέλιξη. Το φιλέτο εδώ είναι οι 32 Παραλλαγές WoO 80 που αξίζουν από μόνες τους την αγορά αυτού του διπλού άλμπουμ. </p><p>Μόνο τον Guilels έχω ακούσει να τις παίζει πιο υπερφορτισμένος και συγκλονιστικός, σ ένα παληό βινύλιο της Melodiya (νομίζω…) σε μια ζωντανή του εμφάνιση.</p><p></p><p>Για τις Παραλλαγές “Eroica” op. 35, προσωπικά πηγαίνω κατευθείαν στον Alfred Brendel: κανένας άλλος, ποτέ, δεν μου έδωσε αυτή την αίσθηση πύρινης ροής και αρμονικής ισορροπίας που αποκτούν αυτοί οι πιανιστικοί μικρόκοσμοι στα χέρια του Brendel.</p><p></p><p>Το άλμπουμ του Πλετνιόφ είναι ίσως το πιο συγκλονιστικό από όλα. Κάθε λεπτοφυής λεπτομέρεια, κάθε χρωματικός ιριδισμός, καθένας από τους περίπλοκους ρυθμούς, φωτίζονται και έρχονται στο προσκήνιο. Η άρθρωση είναι υποδειγματική στη διαφάνειά της κι έχεις διαρκώς την εντύπωση μιάς Υψηλής Καλλιτεχνίας εν τω γίγνεσθαι, πέρα για πέρα φυσικής και αβίαστης. Λυρική ονειροβασία γεμάτη λογής λογής ρυθμικούς-αρμονικούς “κινδύνους”, ζυγισμένη τέλεια με ακρίβεια μικρογραμμαρίου και που, ταυτόχρονα, μοιάζει έτοιμη να παρεκτραπεί και να ξεσαλώσει ανα πάσα στιγμή.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 344024, member: 62"] [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/411HAS77CNL._SS500_.jpg[/IMG] Το πιάνο ήταν για τον Beethoven πάντα ένα τετράδιο για σχέδια: εκεί δοκίμαζε τις ιδέες του, εκεί έθετε και έλυνε κάθε είδους προβλήματα τεχνικής φύσεως, εκεί σκάλιζε και σμίλευε τα ευρήματά του. Οι 32 Σονάτες για πιάνο είναι το αρχιπέλαγος: κάθε μία τους κι ένα νησί, ένας κόσμος ολόκληρος, ένας μάρτυρας αυτής της Οδύσσειας. Δίκαια θεωρούνται η Καινή Διαθήκη του πιάνου (η Παλαιά, είναι το Καλοσυγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο του Bach). Ακούω τώρα τα πιο δεύτερα κομμάτια του, αυτά που δεν έγιναν γνωστά, σχέδια και παιχνίδια, ανεμομαζώματα και σκόρπια φύλλα που τηρουμένων των αναλογιών, μου θυμίζουν κατά κάποιο τρόπο τα Μικρά Ηθικά (Minima Moralia) του Adorno: bagatelles, σκαριφήματα/παραλλαγές πάνω σε γνωστά τραγουδάκια της εποχής και δημοφιλείς άριες από λαϊκές όπερες και επιθεωρήσεις της εποχής. Τα έχουν προσφυώς χαρακτηρίσει σαν “ροκανίδια και πελεκούδια από το τραπέζι του μάστορα”. Σωστή περιγραφή αλλά τα αδικεί: τα κομμάτια αυτά έχουν Χαρακτήρα - όσο τα ακούς να ακροβατούν από την τρυφερότητα και τον λυρισμό στην πιο δημαγωγική ρητορεία, από την πιο Δωρική λιτότητα στην πιο οργιαστική ποικιλία, βυθίζεσαι βαθμιαία σε μια ατσάλινη, Δρακόντεια αισθητική: αιχμηρή, γεμάτη από δομικές προκλήσεις κι έναν απίστευτο εφευρετικό πλούτο, ορμητική αλλά που ταυτόχρονα διαθέτει κρυστάλλινη σαφήνεια και έχει μια μοναδική ικανότητα να εμφυσά θεατρική υπόσταση σε κάθε τι που αγγίζει: κάθε “φτηνή”, παιχνιδιάρικη μελωδία, κάθε εμβατήριο της πεντάρας, κάθε ταπεινός κοινότυπος λαϊκός σκοπός, αποκτούν εδώ μια πνοή περιπέτειας, αστραφτερή και επιβλητική. Σκέφτεσαι τον ορισμό του Ρομαντισμού: “Μια μεγαλύτερη διάσταση στο συνηθισμένο. Μια αίσθηση άπειρου στο πεπερασμένο”. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα στην παρουσίαση του διπλού άλμπουμ με τις Παραλλαγές και Βagatelles του Beethoven από τον Glenn Gould που έκανε, στις αρχές της φετινής χρονιάς, ο Σπύρος. [url]http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=6115&highlight=bagatelles[/url] Ο Gould είναι σε δική του κατηγορία: πραγματικός καλλιτέχνης, δίνει σε κάθε τι που αγγίζει μια καινούργια μορφή, έτσι που νιώθεις πως δεν το γνώριζες ή πως η γνώση σου γι αυτό ήταν απίστευτα ελλιπής. Ο Gould ψάχνοντας την ουσία τους, γδύνει αυτές τις μινιατούρες, σχεδόν τις γδέρνει και τις αποσκελετώνει. Ακούς ένα ανεμοδαρμένο κροτάλισμα στις ατάκες, φαινομενικά ψυχρό και αναλυτικό με κάθε νότα και κάθε φράση τέλεια ανεξαρτητοποιημένη και τη μεταμόρφωσή τους κυριολεκτικά ανάγλυφη μπροστά σου σε διαρκή εξέλιξη. Το φιλέτο εδώ είναι οι 32 Παραλλαγές WoO 80 που αξίζουν από μόνες τους την αγορά αυτού του διπλού άλμπουμ. Μόνο τον Guilels έχω ακούσει να τις παίζει πιο υπερφορτισμένος και συγκλονιστικός, σ ένα παληό βινύλιο της Melodiya (νομίζω…) σε μια ζωντανή του εμφάνιση. Για τις Παραλλαγές “Eroica” op. 35, προσωπικά πηγαίνω κατευθείαν στον Alfred Brendel: κανένας άλλος, ποτέ, δεν μου έδωσε αυτή την αίσθηση πύρινης ροής και αρμονικής ισορροπίας που αποκτούν αυτοί οι πιανιστικοί μικρόκοσμοι στα χέρια του Brendel. Το άλμπουμ του Πλετνιόφ είναι ίσως το πιο συγκλονιστικό από όλα. Κάθε λεπτοφυής λεπτομέρεια, κάθε χρωματικός ιριδισμός, καθένας από τους περίπλοκους ρυθμούς, φωτίζονται και έρχονται στο προσκήνιο. Η άρθρωση είναι υποδειγματική στη διαφάνειά της κι έχεις διαρκώς την εντύπωση μιάς Υψηλής Καλλιτεχνίας εν τω γίγνεσθαι, πέρα για πέρα φυσικής και αβίαστης. Λυρική ονειροβασία γεμάτη λογής λογής ρυθμικούς-αρμονικούς “κινδύνους”, ζυγισμένη τέλεια με ακρίβεια μικρογραμμαρίου και που, ταυτόχρονα, μοιάζει έτοιμη να παρεκτραπεί και να ξεσαλώσει ανα πάσα στιγμή. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μπαχαντέλες...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…