Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Mozart - Τα Βασικά
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 1486" data-attributes="member: 62"><p>Bιβλιογραφία</p><p></p><p>Ενας Ωκεανός από εξαιρετικά βιβλία έχουν κατά καιρούς εκδοθεί για το Μότσαρτ, μια βιβλιογραφία που είναι αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς και θα χρειαζόταν μιά ζωή για να τη διαβάσει ολόκληρη και να την αξιολογήσει. Από τα λίγα που έχει διαβάσει ο γράφων, τα σημαντικότερα είναι τα παρακάτω:</p><p>Τό ´´Mozart: His Character, His Work’’ του Alfred Einstein (Galaxy Books), Κλασσικό, γραμμένο το 1938 δεν έχει χάσει ίχνος από τη λάμψη του, η καλύτερη δυνατή Είσοδος στο Σύμπαν του Μότσαρτ.</p><p>Autonomy and Mercy: Reflections on Mozart´s Operas του Ivan Nagel (Harvard Univercity Press-reprint edition 1991) και Mozart´s Operas των Daniel Heartz και Thomas Bauman (Univ. of California Press – 1990) – Δύο εξαιρετικά βιβλία για όποιον θέλει να ψάξει το πράγμα λίγο πιο σοβαρά. Το πρώτο ψάχνει τη σχέση που έχουν οι Οπερες του Μότσαρτ με την Ευρωπαϊκή κουλτούρα της εποχής τους – τον Γκαίτε, το Φον Κλάϊστ, τον Γ κλούκ, το Μπετόβεν. Το δεύτερο κάνει τις Οπερες ‘φύλλο και φτερό’. Δεν πρόκειται βέβαια για αναγνώσματα αναψυχής αλλά είναι άνετα στα μέτρα του μέσου ακροατή και του μέσου φιλέρευνου αναγνώστη. Απλετο φώς πέφτει στις λιγότερο γνωστές από τις Οπερες (´La Clemenza di Tito’, ’Idomeneo’, ’Cosi fan tutte’ κλπ). Πέρα από τις λαμπρές και πολύ ουσιαστικές αναλύσεις των δύο συγγραφέων (προσωπικά με κάλυψαν ως εκεί που δεν παίρνει άλλο) μου δημιούργησαν και την επιθυμία να ψάξω το τοπίο της Οπερας πρίν το Μότσαρτ: Τους ’αφανείς’ Gluck, Piccini, Paisiello, Beaumarchais που διαφέντευαν το χώρο πρίν από την έλευση του μεγάλου Εμπρηστή.</p><p>Ανάγνωσμα αναψυχής και μάλιστα εξαιρετικό το The Life and Death of Mozart του Michael Levey (Weidenfeld and Nicolson -1971), το βρίσκει πιά κανείς μόνο μεταχειρισμένο. Ο συγγραφέας είναι φανατικός, στον αντίποδα του σοβαρού αναλυτή –μουσικολόγου σαν στύλ γραφής αλλά με καθόλου λιγότερες γνώσεις και …ερμηνευτικά εργαλεία. Ο τρόπος που γράφει είναι πολύ ζωντανός, το χιούμορ υψηλής καλαισθησίας και η φαντασία του σε μόνιμο παροξυσμό. Η λατρεία του για τον Μότσαρτ διαποτίζει κάθε γραμμή του κειμένου. Γράφει εδώ (και τεκμηριώνει) πράγματα όπως Γιατί θεωρεί τη μεγάλη συμφωνία του Διός -Νο. 41, Κ.551- ένα έργο ’Απογοητευτικό’(!) και καθόλου αντάξιο του ινδάλματός του. Ο Levey είναι fan και δεν του αρέσουν οι Προφανείς εξηγήσεις. Εχει εμβαθύνει όσο λίγοι πάνω στο αντικείμενο της λατρείας του. Η εικόνα της Καθημερινότητας, της οικιακής ζωής του Μότσαρτ που συνάγεται από το βιβλίο είναι πολύ έξυπνη και εφευρετική. Μας λέει για παράδειγμα ότι ο Μότσαρτ πρέπει να ήξερε πολλά πάνω στις...καμαριέρες της εποχής του απ’ ότι φαίνεται στον τρόπο που τις απεικονίζει στις Οπερες του. Ή εμβαθύνει πάνω σε πράγματα όπως ‘γιατί το Παιδί-Θαύμα δεν σκουπιζόταν Πάντα από τα σάλια που άφηναν πάνω του τα φιλιά από τις Κυρίες’ (Ο Levey εικάζει ότι σκουπιζόταν μόνο όταν τον φιλούσαν γυναίκες που ήταν Γρηές, Ασχημες ‘ή και τα δύο’). </p><p>Mozart Speaks: Views on Music, Musicians and the World του Robert L. Marshall (Schirmer Books – 1995) – Εδώ έχουμε μιά ανθολόγηση αποσπασμάτων από τα γράμματα του Μότσαρτ με ανεκτίμητες επεξηγήσεις και κάθε λογής σχόλια από το συγγραφέα. Οι απόψεις και η φιλοσοφία του συνθέτη πάνω στην Εποχή του, τους Μουσικούς, τις Τέχνες, την προσωπική του ζωή. Η μανιοκαταθλιπτική πλευρά του Μότσαρτ προβάλλει ανάγλυφη μέσα από την αλληλογραφία του: συχνά-πυκνά βλέπεις π.χ. μιά φοβερή αυτοπεποίθηση και ζωντάνια που, μερικές μόλις εβδομάδες αργότερα ακολουθείται από αισθήματα ‘προδοσίας’, απογοήτευσης και σκέψεις για εχθρούς που συνομωτούν εναντίον του. (Να πώ εδώ ότι η ταινία των Forman-Shaffer που προσωπικά θεωρώ Εξαιρετική -‘Amadeus’- ‘κουβαλάει του Διαβόλου νερό’: ο Salieri ήταν μιά Ευγενική ψυχή με κάθε πιθανή έννοια του όρου, Γενναιόδωρος, Προστάτης των πιό φτωχών από τους ομότεχνούς του και φιγούρα μεγάλου κύρους στη Βιέννη της εποχής, χρημάτισε δάσκαλος μετέπειτα του Μπετόβεν, του Σούμπερτ και του Λίστ. Ευτυχώς ο σεναριογράφος δεν τον δείχνει να φθονεί την επιτυχία του Μότσαρτ αλλά το ταλέντο του, πράγμα πέρα γιά πέρα ανθρώπινο και αν ψάξετε τα chats γύρω από την ταινία θα δείτε πολύ κόσμο να εκφράζει την άποψη ότι ο...Κακός εδώ είναι ο Amadeus: ένα ‘Τέρας’ που δημιουργεί με μανιακό ρυθμό και στη ζωή του δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από τη μουσική και τη ‘λύσσα’ του να αποδείξει στους πάτρονες ότι Αυτός είναι ο Πρώτος των Πρώτων). Το βιβλίο του Marshall είναι έξοχο και πολύ διαφωτιστικό. Ισως πρόκειται γιά το καλύτερο από τα πρόσφατα...πονήματα με αντικείμενο αυτή τη μεγαλοφυία.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 1486, member: 62"] Bιβλιογραφία Ενας Ωκεανός από εξαιρετικά βιβλία έχουν κατά καιρούς εκδοθεί για το Μότσαρτ, μια βιβλιογραφία που είναι αδύνατον να παρακολουθήσει κανείς και θα χρειαζόταν μιά ζωή για να τη διαβάσει ολόκληρη και να την αξιολογήσει. Από τα λίγα που έχει διαβάσει ο γράφων, τα σημαντικότερα είναι τα παρακάτω: Τό ´´Mozart: His Character, His Work’’ του Alfred Einstein (Galaxy Books), Κλασσικό, γραμμένο το 1938 δεν έχει χάσει ίχνος από τη λάμψη του, η καλύτερη δυνατή Είσοδος στο Σύμπαν του Μότσαρτ. Autonomy and Mercy: Reflections on Mozart´s Operas του Ivan Nagel (Harvard Univercity Press-reprint edition 1991) και Mozart´s Operas των Daniel Heartz και Thomas Bauman (Univ. of California Press – 1990) – Δύο εξαιρετικά βιβλία για όποιον θέλει να ψάξει το πράγμα λίγο πιο σοβαρά. Το πρώτο ψάχνει τη σχέση που έχουν οι Οπερες του Μότσαρτ με την Ευρωπαϊκή κουλτούρα της εποχής τους – τον Γκαίτε, το Φον Κλάϊστ, τον Γ κλούκ, το Μπετόβεν. Το δεύτερο κάνει τις Οπερες ‘φύλλο και φτερό’. Δεν πρόκειται βέβαια για αναγνώσματα αναψυχής αλλά είναι άνετα στα μέτρα του μέσου ακροατή και του μέσου φιλέρευνου αναγνώστη. Απλετο φώς πέφτει στις λιγότερο γνωστές από τις Οπερες (´La Clemenza di Tito’, ’Idomeneo’, ’Cosi fan tutte’ κλπ). Πέρα από τις λαμπρές και πολύ ουσιαστικές αναλύσεις των δύο συγγραφέων (προσωπικά με κάλυψαν ως εκεί που δεν παίρνει άλλο) μου δημιούργησαν και την επιθυμία να ψάξω το τοπίο της Οπερας πρίν το Μότσαρτ: Τους ’αφανείς’ Gluck, Piccini, Paisiello, Beaumarchais που διαφέντευαν το χώρο πρίν από την έλευση του μεγάλου Εμπρηστή. Ανάγνωσμα αναψυχής και μάλιστα εξαιρετικό το The Life and Death of Mozart του Michael Levey (Weidenfeld and Nicolson -1971), το βρίσκει πιά κανείς μόνο μεταχειρισμένο. Ο συγγραφέας είναι φανατικός, στον αντίποδα του σοβαρού αναλυτή –μουσικολόγου σαν στύλ γραφής αλλά με καθόλου λιγότερες γνώσεις και …ερμηνευτικά εργαλεία. Ο τρόπος που γράφει είναι πολύ ζωντανός, το χιούμορ υψηλής καλαισθησίας και η φαντασία του σε μόνιμο παροξυσμό. Η λατρεία του για τον Μότσαρτ διαποτίζει κάθε γραμμή του κειμένου. Γράφει εδώ (και τεκμηριώνει) πράγματα όπως Γιατί θεωρεί τη μεγάλη συμφωνία του Διός -Νο. 41, Κ.551- ένα έργο ’Απογοητευτικό’(!) και καθόλου αντάξιο του ινδάλματός του. Ο Levey είναι fan και δεν του αρέσουν οι Προφανείς εξηγήσεις. Εχει εμβαθύνει όσο λίγοι πάνω στο αντικείμενο της λατρείας του. Η εικόνα της Καθημερινότητας, της οικιακής ζωής του Μότσαρτ που συνάγεται από το βιβλίο είναι πολύ έξυπνη και εφευρετική. Μας λέει για παράδειγμα ότι ο Μότσαρτ πρέπει να ήξερε πολλά πάνω στις...καμαριέρες της εποχής του απ’ ότι φαίνεται στον τρόπο που τις απεικονίζει στις Οπερες του. Ή εμβαθύνει πάνω σε πράγματα όπως ‘γιατί το Παιδί-Θαύμα δεν σκουπιζόταν Πάντα από τα σάλια που άφηναν πάνω του τα φιλιά από τις Κυρίες’ (Ο Levey εικάζει ότι σκουπιζόταν μόνο όταν τον φιλούσαν γυναίκες που ήταν Γρηές, Ασχημες ‘ή και τα δύο’). Mozart Speaks: Views on Music, Musicians and the World του Robert L. Marshall (Schirmer Books – 1995) – Εδώ έχουμε μιά ανθολόγηση αποσπασμάτων από τα γράμματα του Μότσαρτ με ανεκτίμητες επεξηγήσεις και κάθε λογής σχόλια από το συγγραφέα. Οι απόψεις και η φιλοσοφία του συνθέτη πάνω στην Εποχή του, τους Μουσικούς, τις Τέχνες, την προσωπική του ζωή. Η μανιοκαταθλιπτική πλευρά του Μότσαρτ προβάλλει ανάγλυφη μέσα από την αλληλογραφία του: συχνά-πυκνά βλέπεις π.χ. μιά φοβερή αυτοπεποίθηση και ζωντάνια που, μερικές μόλις εβδομάδες αργότερα ακολουθείται από αισθήματα ‘προδοσίας’, απογοήτευσης και σκέψεις για εχθρούς που συνομωτούν εναντίον του. (Να πώ εδώ ότι η ταινία των Forman-Shaffer που προσωπικά θεωρώ Εξαιρετική -‘Amadeus’- ‘κουβαλάει του Διαβόλου νερό’: ο Salieri ήταν μιά Ευγενική ψυχή με κάθε πιθανή έννοια του όρου, Γενναιόδωρος, Προστάτης των πιό φτωχών από τους ομότεχνούς του και φιγούρα μεγάλου κύρους στη Βιέννη της εποχής, χρημάτισε δάσκαλος μετέπειτα του Μπετόβεν, του Σούμπερτ και του Λίστ. Ευτυχώς ο σεναριογράφος δεν τον δείχνει να φθονεί την επιτυχία του Μότσαρτ αλλά το ταλέντο του, πράγμα πέρα γιά πέρα ανθρώπινο και αν ψάξετε τα chats γύρω από την ταινία θα δείτε πολύ κόσμο να εκφράζει την άποψη ότι ο...Κακός εδώ είναι ο Amadeus: ένα ‘Τέρας’ που δημιουργεί με μανιακό ρυθμό και στη ζωή του δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από τη μουσική και τη ‘λύσσα’ του να αποδείξει στους πάτρονες ότι Αυτός είναι ο Πρώτος των Πρώτων). Το βιβλίο του Marshall είναι έξοχο και πολύ διαφωτιστικό. Ισως πρόκειται γιά το καλύτερο από τα πρόσφατα...πονήματα με αντικείμενο αυτή τη μεγαλοφυία. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Mozart - Τα Βασικά
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…