Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μοναχή!Δυστυχώς μοναχή-Το αίμα θα μιλήσει-Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω χωρίς να ζω!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1500854" data-attributes="member: 18005"><p>Παρακαλώ και υπάρχει απόλυτο δίκιο και σε αυτό, αν εξαιρέσουμε το τι αντιλαμβάνεται το ΕΣΥ ;-) Λες να κινήθηκα με όρους του ΕΣΥ?</p><p></p><p></p><p></p><p>Εδώ θα διαφωνήσω. Θεωρώ ότι η Ηλέκτρα μουσικά ξεπερνάει την Σαλώμη. Σύγκριση με τον Ιππότη δεν μπορώ να κάνω γιατί κινείται σε εντελώς διαφορετικό ύφος. Η μουσική στην Ηλέκτρα δεν είναι τόσο δημοφιλής αλλά είναι τόσο ποικίλη, τόσο εξαντλητική στην λεπτομέρεια της που ποτέ κανένα άλλο έργο του δεν έφτασε αυτά τα σημεία, με εξαίρεση την Κυρία χωρίς Σκιά (Die Frau ohne Schatten) και τα 4 τελευταία τραγούδια που φτάνει σε κάτι ανάλογο με άλλον τρόπο.</p><p></p><p>Όσο για τα υπόλοιπα</p><p>Γενικότερα δεν αντιπαρέθεσα ούτε σύγκρινα τον Σοφοκλή με τον Χοφμανσταλ, το θεώρησα περιττό. Το έργο όπως και να το κάνουμε είναι του Στράους. Η βάση του Χοφμανσταλ ήταν η δομή του Σοφοκλή στην τραγωδία και όχι η κατανόηση της Ελληνικής τραγωδίας. Μεταξύ μας όσο ζω εγώ, δεν έχω ικανοποιηθεί με καμμιά από τις παραστάσεις που παρακολούθησα, ίσως η φιλολογική προσέγγιση που έτυχα να έχω σε κάποιες τραγωδίες να έβαλαν τροχοπέδη ή τον πήχη ψηλά - εξαρτάται πως τοποθετείσαι ;-)</p><p></p><p>Αν θέλουμε μια συνέπεια της τραγωδίας σε όπερα, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε της όπερες - τραγωδίες του Orff, που είναι πολύ σημαντικές αλλά και άλλο πράγμα.</p><p></p><p>Όπως ανέφερα ήταν θεατρικό του Χόφμανσταλ που προσαρμόστηκε ως όπερα, το οποίο θεατρικό λησμονήθηκε, ενώ η όπερα (παρότι είδος σε μεγαλύτερη κρίση) όχι. Επίσης πιστεύω ότι τον Χοφμανσταλ δεν θα τον γνωρίζαμε αν δεν υπήρχε ο Στράους. Εν αντιθέσει με την Σαλώμη όπου έχουμε τον Wilde και ο Στράους χρησιμοποιεί την Γερμανική μετάφραση του έργου, σε ένα σχετικά εφικτό έμμετρο λόγο. Ναι η Σαλώμη έχει καλύτερο Λιμπρέτο λόγω της πιο άμεσης καταγωγής από τον Wilde, σε σχέση με την Ηλέκτρα όπως προέκυψε από Χόφμανσταλ.</p><p></p><p>Σκηνοθετικά και θεματολογικά όμως, δίνει μεγάλες δυνατότητες σε εμπνευσμένους σκηνοθέτες να βγάλουν πολλά πράγματα στην επιφάνεια ειδικά αν έχουν στο μυαλό τους την Ηλέκτρα του Σοφοκλή (και όχι μόνο τα σεξουαλικά απωθημένα τους, όπως είναι μια σύγχρονη τάση στις παραγωγές όπερας, πραγματικά κενές που κάνουν πολύ κόσμο να σιχαίνεται, και όχι αδίκως, την όπερα).</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1500854, member: 18005"] Παρακαλώ και υπάρχει απόλυτο δίκιο και σε αυτό, αν εξαιρέσουμε το τι αντιλαμβάνεται το ΕΣΥ ;-) Λες να κινήθηκα με όρους του ΕΣΥ? Εδώ θα διαφωνήσω. Θεωρώ ότι η Ηλέκτρα μουσικά ξεπερνάει την Σαλώμη. Σύγκριση με τον Ιππότη δεν μπορώ να κάνω γιατί κινείται σε εντελώς διαφορετικό ύφος. Η μουσική στην Ηλέκτρα δεν είναι τόσο δημοφιλής αλλά είναι τόσο ποικίλη, τόσο εξαντλητική στην λεπτομέρεια της που ποτέ κανένα άλλο έργο του δεν έφτασε αυτά τα σημεία, με εξαίρεση την Κυρία χωρίς Σκιά (Die Frau ohne Schatten) και τα 4 τελευταία τραγούδια που φτάνει σε κάτι ανάλογο με άλλον τρόπο. Όσο για τα υπόλοιπα Γενικότερα δεν αντιπαρέθεσα ούτε σύγκρινα τον Σοφοκλή με τον Χοφμανσταλ, το θεώρησα περιττό. Το έργο όπως και να το κάνουμε είναι του Στράους. Η βάση του Χοφμανσταλ ήταν η δομή του Σοφοκλή στην τραγωδία και όχι η κατανόηση της Ελληνικής τραγωδίας. Μεταξύ μας όσο ζω εγώ, δεν έχω ικανοποιηθεί με καμμιά από τις παραστάσεις που παρακολούθησα, ίσως η φιλολογική προσέγγιση που έτυχα να έχω σε κάποιες τραγωδίες να έβαλαν τροχοπέδη ή τον πήχη ψηλά - εξαρτάται πως τοποθετείσαι ;-) Αν θέλουμε μια συνέπεια της τραγωδίας σε όπερα, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε της όπερες - τραγωδίες του Orff, που είναι πολύ σημαντικές αλλά και άλλο πράγμα. Όπως ανέφερα ήταν θεατρικό του Χόφμανσταλ που προσαρμόστηκε ως όπερα, το οποίο θεατρικό λησμονήθηκε, ενώ η όπερα (παρότι είδος σε μεγαλύτερη κρίση) όχι. Επίσης πιστεύω ότι τον Χοφμανσταλ δεν θα τον γνωρίζαμε αν δεν υπήρχε ο Στράους. Εν αντιθέσει με την Σαλώμη όπου έχουμε τον Wilde και ο Στράους χρησιμοποιεί την Γερμανική μετάφραση του έργου, σε ένα σχετικά εφικτό έμμετρο λόγο. Ναι η Σαλώμη έχει καλύτερο Λιμπρέτο λόγω της πιο άμεσης καταγωγής από τον Wilde, σε σχέση με την Ηλέκτρα όπως προέκυψε από Χόφμανσταλ. Σκηνοθετικά και θεματολογικά όμως, δίνει μεγάλες δυνατότητες σε εμπνευσμένους σκηνοθέτες να βγάλουν πολλά πράγματα στην επιφάνεια ειδικά αν έχουν στο μυαλό τους την Ηλέκτρα του Σοφοκλή (και όχι μόνο τα σεξουαλικά απωθημένα τους, όπως είναι μια σύγχρονη τάση στις παραγωγές όπερας, πραγματικά κενές που κάνουν πολύ κόσμο να σιχαίνεται, και όχι αδίκως, την όπερα). [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μοναχή!Δυστυχώς μοναχή-Το αίμα θα μιλήσει-Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω χωρίς να ζω!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…