Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μοναχή!Δυστυχώς μοναχή-Το αίμα θα μιλήσει-Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω χωρίς να ζω!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1500403" data-attributes="member: 18005"><p>Όσον αφορά τις ηχογραφήσεις:</p><p></p><p>Προσωπικά, θα ξεχωρίσω του Giuseppe Sinopoli με την Φιλαρμονική της Βιέννης. Ο Μαέστρος - ψυχολόγος φαίνεται ότι ήξερε και αναγνώριζε στα έργα αυτά κάτι παραπάνω από του υπόλοιπους. Η ερμηνεία του άλλοτε σκληρή, σε σημεία σχεδόν αισθαντική τόσο εκφραστική κάθε φορά, που τέτοιο πράγμα σπάνια ηχογραφείται. Η Ορχήστρα σε απίστευτη φόρμα και ο ήχος απλά τέλειος. Το γυναικείο κάστ μπορεί να μας φανεί αδύναμο, διαβάζοντας τα ονόματα του αλλά η χημεία που επιτυγχάνουν μεταξύ τους είναι καταπληκτική. Πιθανόν να οφείλεται και στον μαέστρο. Έτσι η Alessandra Marc μπορεί να μην αποτελεί την θρυλικότερη Ηλέκτρα αλλά από την πρώτη της νότα μας πείθει και σχεδόν μας μαγνητίζει. Το δυνατότερο σημείο της είναι στην σκηνή της συνάντησης με το Ορέστη. Τόσο η ορχήστρα όσο και η Marc παράγουν ένα ζεστό και όμορφο μουσικό τόνο, αντιφατικό σε σχέση με όλο το έργο αλλά τόσο σωστό (έργο Sinopoli είμαι απολύτως πεπεισμένος). Η Hanna Schwarz είναι μια δυνατή Κλυταιμνήστρα, σε κάθε στιγμή υποδηλώνει την κυριαρχικότητα της και σε καμμιά στιγμή δεν δείχνει να χάνεται από την αντιδραστικότητα της Ηλέκτρας. Η χημεία των 2 χαρακτήρων σε αυτή την ηχογράφηση είναι από τις τελειότερες που έχουν καταγραφεί. Η Deborah Voight έχει μια φωνή πραγματικό κρύσταλλο. Η ερμηνεία της επίσης ισχυρή και δυνατή που το κοντράστ μεταξύ Ηλέκτρας και Χρυσόθεμις, δεν χάνεται σε καμμιά στιγμή. O Sinopoli κατά την γνώμη μου είναι υπεύθυνος για όλα αυτά και προχώρησε το έργο πιο πέρα από ότι είχαμε γνωρίσει και ακούσει. Αν επικεντρωθεί κανείς σε μια ερμηνεία, κατά την γνώμη μου αυτή είναι.</p><p><img src="http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4534292.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>Εξαιρετική η Ηλέκτρα του Sir Georg Solti με την Birgite Nilsson να κυριαρχεί έναντι όλων. Σκληρή δυνατή άφθαρτη και αλύγιστη φωνή δεν υπάρχει όμοιά της. Με διαφορά η σπουδαιότερη Ηλέκτρα των εποχών. Δίπλα της ο Solti βγάζει ένα εξαιρετικό ήχο από την Φιλαρμονική της Βιέννης, με το γνωστό κοφτό του παίξιμο που ταιριάζει σε αυτό το έργο. Η Χρυσόθεμις σε αυτή την ηχογράφηση, καταπατιέται και τσαλακώνεται από την Ηλέκτρα ενώ η Κλυταιμνήστρα της Regina Resnik είναι από τις καλύτερες που έχουν ηχογραφηθεί. Ο ήχος και η ποιότητα των ηχογραφήσεων όπερας όπως γινόταν από την Decca είναι ιδανικός. Η παραγωγή του θρυλικού παραγωγου Christopher Raeburn και του τεχνικού Kenneth Wilkinson και John Lock που πραγματικά κάνανε διαφορά σε ότι πιάναν στα χέρια τους. Να αναφερθούμε λίγο στους δευτεραγωνιστές, του αφανείς ήρωες, των υπέροχων ηχογραφήσεων του παρελθόντος που έχουμε, των οποίων η ποιότητα δεν είναι μόνο έργο καλλιτεχνών αλλά και των τεχνικών της εποχής.</p><p><img src="http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4758231.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> </p><p>Ο Karl Bohm είναι προφανής επιλογή στο Richard Strauss και ίσως αυτός από τις καταγεγραμμένες ερμηνείες που έχουμε, γνώριζε καλύτερα κάποιες λεπτομέρειες του έργου, απευθείας από τον συνθέτη. Δεν υπάρχει πιο ακριβής μαέστρος στο έργο του Strauss και οι καταγραφές του μας αφήνουν κάθε λεπτομέρεια του ήχου, κάθε οργάνου, τόσο ξεκάθαρα και μοναδικά. 2 καταγραφές έχουμε. Η πρώτη είναι με την Όπερα της Δρέσδης και ηχογραφήθηκε το 1960 με την θρυλική Ιnge Borkh στο ρόλο της Ηλέκτρας. Από τις πιο δυνατές φωνές, εκ φύσεως που υπήρξαν (μαζί με την Dimitrova). H 2η ηχογράφηση έγινε στα πλαίσια μιας όπερας-ταινίας το 1979 όταν ο μαέστρος ήταν στα 90 του χρόνια, με την φιλαρμονική της Βιέννης. Σε αυτή την ηχογράφηση απαίτησε από την Leonie Rysanek να ερμηνεύσει την Ηλέκτρα, ενώ εκείνη την εποχή ήταν μια θρυλική Κλυταιμνήστρα. Και έτσι έγινε η 1η σοπράνο που ερμηνεύσε και τους 3 γυναικείους ρόλους της όπερας (η 2η που το κατάφερε ήταν η Eva Marton). Η ταινία έχει πολύ καλή αισθητική σκηνοθεσίας, η ερμηνεία υψηλών προδιαγραφών αλλά ξεφεύγει της οπερετικής αισθητικής και λίγο μπορεί να φανεί παράξενο. Να βλέπεις τους τραγουδιστές ως ηθοποιούς να κουνάν χείλια χωρίς να εκφράζεται στα χείλια του αυτό που ακούς είναι κάπως... παρότι δίνει περισσότερη ευελιξία για θεατρική προσέγγιση, δεν είναι όπερα.</p><p><img src="http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4453292.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><img src="http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/0734095.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>H Eva Marton είναι μια επίσης θρυλική Ηλέκτρα. Έχει την απαραίτητη δραματικότητα στη φωνής της για αυτούς τους ρόλους. Στις ηχογραφήσεις έχουμε μια εξαιρετικής ποιότητας ηχογράφηση με τον Wolfgang Sawallisch να διευθύνει την ορχήστρα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας. Παρά πολύ καλή ερμηνεία, με τον Sawallisch να έχει ελαφρώς πιο γρήγορα τέμπι από το συνηθισμένο. Είναι αυτή που άκουγα όσο έγραφα την παρουσίαση.</p><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51ftlbaVMpL._SS500_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Το τσαγανό της Astrid Varnay σε αυτή την ζωντανή ηχογράφηση από το φεστιβάλ του Σαλζμπουργκ υπό την διεύθυνση του ποιοτικότερου ερμηνευτή του Richard Strauss, δηλαδή του Herbert von Karajan, αποτελεί μια από τις προτιμήσεις μου (2η μετά του Sinopoli). Απαιτεί κάποιον συμβιβασμό μικρό στον ήχο και φαίνεται ότι στην Orfeo κάναν καλή δουλειά. Η κασέτα φαίνεται ότι είχε ξεκινήσει "αργόστροφα" στο αρχικό θέμα του Αγαμέμνονα αλλά πολύ σύντομα διορθώνεται και έχουμε μια πολύ καλή ακρόαση. Η ηχογράφηση αυτή είναι μαραθώνια. Αισθάνεσαι την κούραση της Varnay, την εξόντωση της και εκεί που λες ότι θα καταρρεύσει, να ξεσπάει και να ακούγεται πιο δυνατή από ποτέ! O Karajan βρήκε απόλυτη χημεία και η συνοδεία του ήταν αντίστοιχη. Δεν ηχογράφησε ποτέ ξανά την Ηλέκτρα γιατί όπως δήλωνε τον εξόντωσε (αν και είχε εκφράσει την επιθυμία του να την ηχογραφήσει με την "Σαλώμη" την Behrens.</p><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/41QB73N4DDL._SL500_AA300_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>Τέλος όσο αφορά ακρόαση και παρακολούθηση η επιλογή πρέπει να είναι μία και μόνο μία. Claudio Abbado, όπερα της Βιέννης, Eva Marton ως Ηλέκτρα, μια απίστευτη Birgitte Fassbaender ως Κλυταιμνήστρα (η καλύτερη που έχω ακούσει) και Cheryl Studer ως Χρυσόθεμις. Πιο ιδανική συνάντηση ερμηνευτών δεν νομίζω να υπήρξε και υπο την διεύθυνση ενός μεγάλου αρχιμουσικού. Η όπερα σε κερδίζει σε όλα τα επίπεδα της ερμηνείας. Στην φωνή, στην ηθοποιία, στα σκηνικά, κοστούμια μακιγιάζ κ.λπ κ.λπ όλα επικεντρωμένα να εκφράζουν την σκοτεινότητα της όπερας. Η ένταση είναι κορυφωμένη από την αρχή ως το τέλος. Η Σκηνοθεσία είναι του Harry Kuppfer και είναι επιπέδου θρίλερ και είχε σοκάρει τόσο το κοινό της Βιέννης, παρότι είχαμε συνολικά ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, δεν έλειψαν τα γιουχαρίσματα προς στον σκηνοθέτη και τον καλλιτεχνικό διευθυντή (τον Abbado) ενώ αποθεωνόταν οι τραγουδιστές. Και πως να μην είναι σοκαριστικό, όταν στην σκηνή της θυσίας είχαμε ανθρωποθυσία, η οποία ήταν αρκετά ρεαλιστική! Ήταν όμως μια παραγωγή, η εκφραστικότερη του ύφους του έργου. Η ηχογράφηση του Sinopoli και αυτό το DVD είναι τα ακραίως προτεινόμενα κατά την δική μου άποψη και όποιος αντέχει και αντιλαμβάνεται, προχωρεί. </p><p><img src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/411AZMV1V0L._SL500_AA300_.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p>H Ελληνική Τραγωδία δεν εκφράστηκε ποτέ καλύτερα σε κανένα άλλο έργο τέχνης, σε μια τέτοια ολότητα, όσο εκφράστηκε σε αυτή την όπερα του Richard Strauss</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1500403, member: 18005"] Όσον αφορά τις ηχογραφήσεις: Προσωπικά, θα ξεχωρίσω του Giuseppe Sinopoli με την Φιλαρμονική της Βιέννης. Ο Μαέστρος - ψυχολόγος φαίνεται ότι ήξερε και αναγνώριζε στα έργα αυτά κάτι παραπάνω από του υπόλοιπους. Η ερμηνεία του άλλοτε σκληρή, σε σημεία σχεδόν αισθαντική τόσο εκφραστική κάθε φορά, που τέτοιο πράγμα σπάνια ηχογραφείται. Η Ορχήστρα σε απίστευτη φόρμα και ο ήχος απλά τέλειος. Το γυναικείο κάστ μπορεί να μας φανεί αδύναμο, διαβάζοντας τα ονόματα του αλλά η χημεία που επιτυγχάνουν μεταξύ τους είναι καταπληκτική. Πιθανόν να οφείλεται και στον μαέστρο. Έτσι η Alessandra Marc μπορεί να μην αποτελεί την θρυλικότερη Ηλέκτρα αλλά από την πρώτη της νότα μας πείθει και σχεδόν μας μαγνητίζει. Το δυνατότερο σημείο της είναι στην σκηνή της συνάντησης με το Ορέστη. Τόσο η ορχήστρα όσο και η Marc παράγουν ένα ζεστό και όμορφο μουσικό τόνο, αντιφατικό σε σχέση με όλο το έργο αλλά τόσο σωστό (έργο Sinopoli είμαι απολύτως πεπεισμένος). Η Hanna Schwarz είναι μια δυνατή Κλυταιμνήστρα, σε κάθε στιγμή υποδηλώνει την κυριαρχικότητα της και σε καμμιά στιγμή δεν δείχνει να χάνεται από την αντιδραστικότητα της Ηλέκτρας. Η χημεία των 2 χαρακτήρων σε αυτή την ηχογράφηση είναι από τις τελειότερες που έχουν καταγραφεί. Η Deborah Voight έχει μια φωνή πραγματικό κρύσταλλο. Η ερμηνεία της επίσης ισχυρή και δυνατή που το κοντράστ μεταξύ Ηλέκτρας και Χρυσόθεμις, δεν χάνεται σε καμμιά στιγμή. O Sinopoli κατά την γνώμη μου είναι υπεύθυνος για όλα αυτά και προχώρησε το έργο πιο πέρα από ότι είχαμε γνωρίσει και ακούσει. Αν επικεντρωθεί κανείς σε μια ερμηνεία, κατά την γνώμη μου αυτή είναι. [IMG]http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4534292.jpg[/IMG] Εξαιρετική η Ηλέκτρα του Sir Georg Solti με την Birgite Nilsson να κυριαρχεί έναντι όλων. Σκληρή δυνατή άφθαρτη και αλύγιστη φωνή δεν υπάρχει όμοιά της. Με διαφορά η σπουδαιότερη Ηλέκτρα των εποχών. Δίπλα της ο Solti βγάζει ένα εξαιρετικό ήχο από την Φιλαρμονική της Βιέννης, με το γνωστό κοφτό του παίξιμο που ταιριάζει σε αυτό το έργο. Η Χρυσόθεμις σε αυτή την ηχογράφηση, καταπατιέται και τσαλακώνεται από την Ηλέκτρα ενώ η Κλυταιμνήστρα της Regina Resnik είναι από τις καλύτερες που έχουν ηχογραφηθεί. Ο ήχος και η ποιότητα των ηχογραφήσεων όπερας όπως γινόταν από την Decca είναι ιδανικός. Η παραγωγή του θρυλικού παραγωγου Christopher Raeburn και του τεχνικού Kenneth Wilkinson και John Lock που πραγματικά κάνανε διαφορά σε ότι πιάναν στα χέρια τους. Να αναφερθούμε λίγο στους δευτεραγωνιστές, του αφανείς ήρωες, των υπέροχων ηχογραφήσεων του παρελθόντος που έχουμε, των οποίων η ποιότητα δεν είναι μόνο έργο καλλιτεχνών αλλά και των τεχνικών της εποχής. [IMG]http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4758231.jpg[/IMG] Ο Karl Bohm είναι προφανής επιλογή στο Richard Strauss και ίσως αυτός από τις καταγεγραμμένες ερμηνείες που έχουμε, γνώριζε καλύτερα κάποιες λεπτομέρειες του έργου, απευθείας από τον συνθέτη. Δεν υπάρχει πιο ακριβής μαέστρος στο έργο του Strauss και οι καταγραφές του μας αφήνουν κάθε λεπτομέρεια του ήχου, κάθε οργάνου, τόσο ξεκάθαρα και μοναδικά. 2 καταγραφές έχουμε. Η πρώτη είναι με την Όπερα της Δρέσδης και ηχογραφήθηκε το 1960 με την θρυλική Ιnge Borkh στο ρόλο της Ηλέκτρας. Από τις πιο δυνατές φωνές, εκ φύσεως που υπήρξαν (μαζί με την Dimitrova). H 2η ηχογράφηση έγινε στα πλαίσια μιας όπερας-ταινίας το 1979 όταν ο μαέστρος ήταν στα 90 του χρόνια, με την φιλαρμονική της Βιέννης. Σε αυτή την ηχογράφηση απαίτησε από την Leonie Rysanek να ερμηνεύσει την Ηλέκτρα, ενώ εκείνη την εποχή ήταν μια θρυλική Κλυταιμνήστρα. Και έτσι έγινε η 1η σοπράνο που ερμηνεύσε και τους 3 γυναικείους ρόλους της όπερας (η 2η που το κατάφερε ήταν η Eva Marton). Η ταινία έχει πολύ καλή αισθητική σκηνοθεσίας, η ερμηνεία υψηλών προδιαγραφών αλλά ξεφεύγει της οπερετικής αισθητικής και λίγο μπορεί να φανεί παράξενο. Να βλέπεις τους τραγουδιστές ως ηθοποιούς να κουνάν χείλια χωρίς να εκφράζεται στα χείλια του αυτό που ακούς είναι κάπως... παρότι δίνει περισσότερη ευελιξία για θεατρική προσέγγιση, δεν είναι όπερα. [IMG]http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/4453292.jpg[/IMG] [IMG]http://www.deutschegrammophon.com/imgs/s300x300/0734095.jpg[/IMG] H Eva Marton είναι μια επίσης θρυλική Ηλέκτρα. Έχει την απαραίτητη δραματικότητα στη φωνής της για αυτούς τους ρόλους. Στις ηχογραφήσεις έχουμε μια εξαιρετικής ποιότητας ηχογράφηση με τον Wolfgang Sawallisch να διευθύνει την ορχήστρα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας. Παρά πολύ καλή ερμηνεία, με τον Sawallisch να έχει ελαφρώς πιο γρήγορα τέμπι από το συνηθισμένο. Είναι αυτή που άκουγα όσο έγραφα την παρουσίαση. [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/51ftlbaVMpL._SS500_.jpg[/IMG] Το τσαγανό της Astrid Varnay σε αυτή την ζωντανή ηχογράφηση από το φεστιβάλ του Σαλζμπουργκ υπό την διεύθυνση του ποιοτικότερου ερμηνευτή του Richard Strauss, δηλαδή του Herbert von Karajan, αποτελεί μια από τις προτιμήσεις μου (2η μετά του Sinopoli). Απαιτεί κάποιον συμβιβασμό μικρό στον ήχο και φαίνεται ότι στην Orfeo κάναν καλή δουλειά. Η κασέτα φαίνεται ότι είχε ξεκινήσει "αργόστροφα" στο αρχικό θέμα του Αγαμέμνονα αλλά πολύ σύντομα διορθώνεται και έχουμε μια πολύ καλή ακρόαση. Η ηχογράφηση αυτή είναι μαραθώνια. Αισθάνεσαι την κούραση της Varnay, την εξόντωση της και εκεί που λες ότι θα καταρρεύσει, να ξεσπάει και να ακούγεται πιο δυνατή από ποτέ! O Karajan βρήκε απόλυτη χημεία και η συνοδεία του ήταν αντίστοιχη. Δεν ηχογράφησε ποτέ ξανά την Ηλέκτρα γιατί όπως δήλωνε τον εξόντωσε (αν και είχε εκφράσει την επιθυμία του να την ηχογραφήσει με την "Σαλώμη" την Behrens. [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/41QB73N4DDL._SL500_AA300_.jpg[/IMG] Τέλος όσο αφορά ακρόαση και παρακολούθηση η επιλογή πρέπει να είναι μία και μόνο μία. Claudio Abbado, όπερα της Βιέννης, Eva Marton ως Ηλέκτρα, μια απίστευτη Birgitte Fassbaender ως Κλυταιμνήστρα (η καλύτερη που έχω ακούσει) και Cheryl Studer ως Χρυσόθεμις. Πιο ιδανική συνάντηση ερμηνευτών δεν νομίζω να υπήρξε και υπο την διεύθυνση ενός μεγάλου αρχιμουσικού. Η όπερα σε κερδίζει σε όλα τα επίπεδα της ερμηνείας. Στην φωνή, στην ηθοποιία, στα σκηνικά, κοστούμια μακιγιάζ κ.λπ κ.λπ όλα επικεντρωμένα να εκφράζουν την σκοτεινότητα της όπερας. Η ένταση είναι κορυφωμένη από την αρχή ως το τέλος. Η Σκηνοθεσία είναι του Harry Kuppfer και είναι επιπέδου θρίλερ και είχε σοκάρει τόσο το κοινό της Βιέννης, παρότι είχαμε συνολικά ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, δεν έλειψαν τα γιουχαρίσματα προς στον σκηνοθέτη και τον καλλιτεχνικό διευθυντή (τον Abbado) ενώ αποθεωνόταν οι τραγουδιστές. Και πως να μην είναι σοκαριστικό, όταν στην σκηνή της θυσίας είχαμε ανθρωποθυσία, η οποία ήταν αρκετά ρεαλιστική! Ήταν όμως μια παραγωγή, η εκφραστικότερη του ύφους του έργου. Η ηχογράφηση του Sinopoli και αυτό το DVD είναι τα ακραίως προτεινόμενα κατά την δική μου άποψη και όποιος αντέχει και αντιλαμβάνεται, προχωρεί. [IMG]http://ecx.images-amazon.com/images/I/411AZMV1V0L._SL500_AA300_.jpg[/IMG] H Ελληνική Τραγωδία δεν εκφράστηκε ποτέ καλύτερα σε κανένα άλλο έργο τέχνης, σε μια τέτοια ολότητα, όσο εκφράστηκε σε αυτή την όπερα του Richard Strauss [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μοναχή!Δυστυχώς μοναχή-Το αίμα θα μιλήσει-Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω χωρίς να ζω!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…