Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μόλις τριανταπέντε χρόνια πριν…
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Τσάκωνας Βασίλης" data-source="post: 101941" data-attributes="member: 801"><p><strong>CHICAGO III </strong> 1971 </p><p></p><p>Οι Chicago πολύ γρήγορα τράβηξαν τον εύκολο δρόμο των επιτυχιών και της δόξας χωρίς αυτό να τους μειώνει στα μάτια μου, μιάς και το έκαναν αφού μας χάρισαν το ΙΙΙ και ειδικότερα την τέταρή του πλευρά! </p><p></p><p>Δυό λόγια λοιπόν γι'αυτήν:</p><p>Απ’τις θρυλικότερες παραγωγές του J.W. Guercio (Frank Zappa, Blood, Sweat & Tears, Elton John, Billy Joel, Rod Stewart, Carole King, Supertramp) </p><p></p><p><strong>When All the Laughter Dies in Sorrow</strong> - <em>Kendrew Lascelles (ποιητής της beat)</em></p><p>Η αφήγηση του Cetera με φωνή που πονάει </p><p>When all the laughter dies in sorrow</p><p>And the tears have risen to a flood</p><p>When all the wars have found a cause</p><p>In human wisdom and in blood</p><p>Do you think they'll cry in sadness</p><p>Do you think the eye will blink</p><p>Do you think they'll curse the madness</p><p>Do you even think they'll think </p><p>When all the great galactic systems</p><p>Sigh to a frozen halt in space</p><p>Do you think there will be some remnant</p><p>Of beauty of the human race</p><p>Do you think there will be a vestige</p><p>Or a sniffle or a cosmic tear</p><p>Do you think a greater thinking thing</p><p>Will give a damn that man was here</p><p></p><p><strong>Canon</strong>. Το επικό τρομπόνι ανοίγει με δύναμη την μεσαιωνική πύλη και μας καλωσορίζει ιδανικά και με γλύκα στην αθωότητα και την ηρεμία </p><p><strong>Once Upon a Time</strong>.... Σε ένα κόσμο με χαμογελαστές αγαλιασμένες ψυχές</p><p><strong>Progress?</strong> , <strong>The Approaching Storm</strong>, <strong>Man vs. Man</strong>: The End Που μας μπάζει σιγά-σιγά σε σκοτεινές γειτονιές (όπως ακριβώς το animals των floyd) και με το έντονο contrast του ήχου κομπρεσέρ μας σπρώχνει απότομα να πέσουμε στον παραλογισμό του όχλου, τα πόδια μας πατάνε σε πολύβουους μποτιλιαρισμένους δρόμους άναρχης κυκλοφορίας…. Ευτυχώς γρήγορα όλα ξεπλένονται από ένα καζανάκι και φανκιές, τζαζιές και blues (διάρκειας δευτερολέπτων, <strong>μα ολοκληρωμένες!</strong> ) μας φέρνουν στα ίσια.</p><p></p><p>Ας σκεφτούμε τους προβληματισμούς και το μύνημά του. Μήνυμα μαχητικότητας και ελπίδας που απαιτεί την συμμετοχή μας. </p><p></p><p>Και μερικές στιγμές από τρείς πρώτες πλευρές του άλμπουμ:</p><p><strong>Free</strong>. Την απίστευτη ισορροπία στον διάλογο μεταξύ τομ-ντράμς του Seraphine και στρατοκάστερ του Kath.</p><p>Ο αδικο χαμένος στα τριανταένα του από πυροβολισμό την ώρα που καθάριζε το εννιάρι του)Τέρρυ Κάθ (που συνήθως γρατζουνούσε stratocaster) ενώ μας χαρίζει με την les paul ένα απίστευτο σολάκι στο <em>Oh, Thank You Great Spirit </em>αργότερα το 1975.</p><p></p><p><strong>Happy 'Cause I'm Going Home</strong>. Νομίζεις πως είναι οι Crosby Stills and Nash (με τρυφερότητα στο φλάουτο που θα ζήλευαν και οι Camel) ένα roadtripsoudtrack σε ηλιο λουσμένη διαδρομή, με προορισμό την αγκαλιά της αγαπημένης. Ακούστε το στο τιμόνι και το δάχτυλο θα πηγαίνει μόνο τoυ στο repeat!</p><p></p><p>Στις φωτό 1 Το εξώφυλλο, 2 Το group και 3 Στην κιθάρα ο Terry Kath.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Τσάκωνας Βασίλης, post: 101941, member: 801"] [B]CHICAGO III [/B] 1971 Οι Chicago πολύ γρήγορα τράβηξαν τον εύκολο δρόμο των επιτυχιών και της δόξας χωρίς αυτό να τους μειώνει στα μάτια μου, μιάς και το έκαναν αφού μας χάρισαν το ΙΙΙ και ειδικότερα την τέταρή του πλευρά! Δυό λόγια λοιπόν γι'αυτήν: Απ’τις θρυλικότερες παραγωγές του J.W. Guercio (Frank Zappa, Blood, Sweat & Tears, Elton John, Billy Joel, Rod Stewart, Carole King, Supertramp) [B]When All the Laughter Dies in Sorrow[/B] - [I]Kendrew Lascelles (ποιητής της beat)[/I] Η αφήγηση του Cetera με φωνή που πονάει When all the laughter dies in sorrow And the tears have risen to a flood When all the wars have found a cause In human wisdom and in blood Do you think they'll cry in sadness Do you think the eye will blink Do you think they'll curse the madness Do you even think they'll think When all the great galactic systems Sigh to a frozen halt in space Do you think there will be some remnant Of beauty of the human race Do you think there will be a vestige Or a sniffle or a cosmic tear Do you think a greater thinking thing Will give a damn that man was here [B]Canon[/B]. Το επικό τρομπόνι ανοίγει με δύναμη την μεσαιωνική πύλη και μας καλωσορίζει ιδανικά και με γλύκα στην αθωότητα και την ηρεμία [B]Once Upon a Time[/B].... Σε ένα κόσμο με χαμογελαστές αγαλιασμένες ψυχές [B]Progress?[/B] , [B]The Approaching Storm[/B], [B]Man vs. Man[/B]: The End Που μας μπάζει σιγά-σιγά σε σκοτεινές γειτονιές (όπως ακριβώς το animals των floyd) και με το έντονο contrast του ήχου κομπρεσέρ μας σπρώχνει απότομα να πέσουμε στον παραλογισμό του όχλου, τα πόδια μας πατάνε σε πολύβουους μποτιλιαρισμένους δρόμους άναρχης κυκλοφορίας…. Ευτυχώς γρήγορα όλα ξεπλένονται από ένα καζανάκι και φανκιές, τζαζιές και blues (διάρκειας δευτερολέπτων, [B]μα ολοκληρωμένες![/B] ) μας φέρνουν στα ίσια. Ας σκεφτούμε τους προβληματισμούς και το μύνημά του. Μήνυμα μαχητικότητας και ελπίδας που απαιτεί την συμμετοχή μας. Και μερικές στιγμές από τρείς πρώτες πλευρές του άλμπουμ: [B]Free[/B]. Την απίστευτη ισορροπία στον διάλογο μεταξύ τομ-ντράμς του Seraphine και στρατοκάστερ του Kath. Ο αδικο χαμένος στα τριανταένα του από πυροβολισμό την ώρα που καθάριζε το εννιάρι του)Τέρρυ Κάθ (που συνήθως γρατζουνούσε stratocaster) ενώ μας χαρίζει με την les paul ένα απίστευτο σολάκι στο [I]Oh, Thank You Great Spirit [/I]αργότερα το 1975. [B]Happy 'Cause I'm Going Home[/B]. Νομίζεις πως είναι οι Crosby Stills and Nash (με τρυφερότητα στο φλάουτο που θα ζήλευαν και οι Camel) ένα roadtripsoudtrack σε ηλιο λουσμένη διαδρομή, με προορισμό την αγκαλιά της αγαπημένης. Ακούστε το στο τιμόνι και το δάχτυλο θα πηγαίνει μόνο τoυ στο repeat! Στις φωτό 1 Το εξώφυλλο, 2 Το group και 3 Στην κιθάρα ο Terry Kath. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μόλις τριανταπέντε χρόνια πριν…
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…