Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μαμμωνάς με Polio ...
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 1056751304" data-attributes="member: 522"><p><img src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS_3DgdztSPxpGFwa4CqlhFPPfesJzeDi6OiatU31IVviiGbu-i" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p>Είναι πράγματι περίεργο, πως η έμπνευση και το ταλέντο μπορούν να αγγίξουν δυσθεώρητα ύψη και μετά, τσουφ, ξαφνικά να εξαφανισθούν σαν ένα τζίνι, που αφού μας έκανε όλες τις ευχές, εξατμίσθηκε για πάντα και όσο και να εξασκήσουμε την λυχναροτριψία δεν θα το ξαναδούμε ποτέ … έτσι ακριβώς ήταν η ιστορία του Steve Harley, που μετά δυόμιση καταπληκτικά άλμπουμς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’70, απέμεινε να σκαρώνει πολυάριθμα καμ-μπακς και δεκατεύοντα δισκάκια, ίσα ίσα για να προκαλεί –φαντάζομαι- καταρχήν την αυτολύπηση και την αναπόληση των εποχών της φιλαρέσκειας του ως μιας αρσενικής πριμαντόνας … Εγωκεντρικός, αλαζόνας και πιθανόν μισάνθρωπος, γεμάτος ωστόσο άπειρες φρέσκες ιδέες στο ξεκίνημα του, μας έδωσε με τους Cockney Rebel, [μία μπάντα εξαιρετικών μουσικών στην πρώτη της ενσάρκωση, που ο Steve διέλυσε σε μία συνήθη ‛’θέλω όλη την δόξα μόνος μου’’ παράκρουση, όπως άλλωστε έπραττε σε όλη την περίοδο που το αστέρι του ήταν ψηλά] ένα απίστευτης καλλιτεχνικής αξίας ντεμπούτο (Human Menagerie), για να περάσει ευθύς αμέσως στο απόλυτο αριστούργημα του, το Psychomodo… έναν λατρεμένο δίσκο στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια, που με τον εκλεκτισμό του, το εξαίσιο χαρμάνι στυλ και πρωτότυπης προσέγγισης του μουσικού ύφους, ανακάτεψε για τα καλά τα τότε ροκ δρώμενα και καθόρισε εν πολλοίς τα μουσικά μου γούστα … </p><p>Εύθραυστος σαν κρούστα από ζάχαρη άχνη & ροδόνερο, με την φυσική χάρη μικρής μπαλαρίνας, ευαίσθητος σαν τρέκλισμα ερωτευμένης προνύμφης που αδημονεί να γίνει πεταλούδα, τρωτός σαν αγορίστικος εγωισμός, απόκοσμα ονειροπαρμένος σαν Δον Ζουάν που απεχθάνεται την ίδια την μοίρα του, ο δίσκος αυτός δικαιούται μία περίοπτη θέση στην δισκοθήκη ή στους σκληρούς σας…</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 1056751304, member: 522"] [IMG]https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS_3DgdztSPxpGFwa4CqlhFPPfesJzeDi6OiatU31IVviiGbu-i[/IMG] Είναι πράγματι περίεργο, πως η έμπνευση και το ταλέντο μπορούν να αγγίξουν δυσθεώρητα ύψη και μετά, τσουφ, ξαφνικά να εξαφανισθούν σαν ένα τζίνι, που αφού μας έκανε όλες τις ευχές, εξατμίσθηκε για πάντα και όσο και να εξασκήσουμε την λυχναροτριψία δεν θα το ξαναδούμε ποτέ … έτσι ακριβώς ήταν η ιστορία του Steve Harley, που μετά δυόμιση καταπληκτικά άλμπουμς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’70, απέμεινε να σκαρώνει πολυάριθμα καμ-μπακς και δεκατεύοντα δισκάκια, ίσα ίσα για να προκαλεί –φαντάζομαι- καταρχήν την αυτολύπηση και την αναπόληση των εποχών της φιλαρέσκειας του ως μιας αρσενικής πριμαντόνας … Εγωκεντρικός, αλαζόνας και πιθανόν μισάνθρωπος, γεμάτος ωστόσο άπειρες φρέσκες ιδέες στο ξεκίνημα του, μας έδωσε με τους Cockney Rebel, [μία μπάντα εξαιρετικών μουσικών στην πρώτη της ενσάρκωση, που ο Steve διέλυσε σε μία συνήθη ‛’θέλω όλη την δόξα μόνος μου’’ παράκρουση, όπως άλλωστε έπραττε σε όλη την περίοδο που το αστέρι του ήταν ψηλά] ένα απίστευτης καλλιτεχνικής αξίας ντεμπούτο (Human Menagerie), για να περάσει ευθύς αμέσως στο απόλυτο αριστούργημα του, το Psychomodo… έναν λατρεμένο δίσκο στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια, που με τον εκλεκτισμό του, το εξαίσιο χαρμάνι στυλ και πρωτότυπης προσέγγισης του μουσικού ύφους, ανακάτεψε για τα καλά τα τότε ροκ δρώμενα και καθόρισε εν πολλοίς τα μουσικά μου γούστα … Εύθραυστος σαν κρούστα από ζάχαρη άχνη & ροδόνερο, με την φυσική χάρη μικρής μπαλαρίνας, ευαίσθητος σαν τρέκλισμα ερωτευμένης προνύμφης που αδημονεί να γίνει πεταλούδα, τρωτός σαν αγορίστικος εγωισμός, απόκοσμα ονειροπαρμένος σαν Δον Ζουάν που απεχθάνεται την ίδια την μοίρα του, ο δίσκος αυτός δικαιούται μία περίοπτη θέση στην δισκοθήκη ή στους σκληρούς σας… [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μαμμωνάς με Polio ...
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…