Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μάγια, μάγια....
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057882388" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Λυρική καταιγίδα</h3><p><strong>Gabor Szabo</strong> - <strong>Spellbinder</strong> (1966, Impulse!)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]197486[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Spellbinder - 5:26, A2 Witchcraft (C. Leigh, C. Coleman) - 4:38, A3 It Was A Very Good Year (Ervin Drake) - 2:45, A4 Gypsy Queen - 5:10, B1 Bang Bang (My Baby Shot Me Down) (Sonny Bono) - 2:28, B2 Cheetah - 4:06, B3 My Foolish Heart (N. Washington, V. Young) - 5:25, B4 Yearning - 2:57, B5a Autumn Leaves (J. Kosma) / B5b Speak To Me Of Love (J. Lenoir) - 3:42</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Gabor Szabo (κιθάρα, φωνητικά: B1, B4, σύνθεση: A1, A4, B2, B4, ζωγραφική εξώφυλλου), Ron Carter (μπάσο), Chico Hamilton (τύμπανα), Victor Pantoja, Willie Bobo (λάτιν κρουστά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός / Σημειώσεις</span>: Bob Thiele / Rudy Van Gelder / Nat Hentoff</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στις 6 Μαΐου 1966, στο <em>Van Gelder Recording Studio, Englewood Cliffs</em>, Νιού Τζέρσεϊ. Ο <em>Gabor Szabo</em> χρησιμοποιεί κιθάρα <em>Gibson</em> και ενισχυτή <em>Toby</em>.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]139753[/ATTACH]</p><p></p><p>Η τζαζ οδύσσεια του <strong>Gabor Szabo</strong> είναι μια από τις πιο μοναδικές στην παράδοση αυτής της μουσικής που αντιστέκεται στην εύκολη κατηγοριοποίηση.</p><p>Γεννημένος στη Βουδαπέστη, αρχικά τον προσείλκυσε η κιθάρα από μια ταινία του <em>Roy Rogers</em>, και στη συνέχεια διαμορφώνεται μουσικά ακούγοντας τον <em>Gerry Mulligan</em> και άλλους τζαζίστες στη Φωνή της Αμερικής και τις συνακόλουθες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο <em>Gabor</em> έφυγε από την Ουγγαρία στα είκοσι ένα (1956) μετά την αποτυχία της ουγγρικής εξέγερσης ενάντια στους Ρώσους κομμουνιστές.</p><p>Στην Αμερική, κατά τη διάρκεια των αρχικών του εμπειριών παιξίματος, που ακολούθησαν την παραμονή του στο <em>Berklee School of Music</em> στη Βοστώνη και τη μεταγενέστερη συνεργασία με τους <em>Chico Hamilton</em>/Τσίκο Χάμιλτον και <em>Gary McFarland</em>/Γκάρυ ΜακΦάρλαντ, ο <em>Gabor</em> βρισκόταν στη διαδικασία να αναπτύξει τη δική του ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα.</p><p></p><p>Και τώρα, όπως το άλμπουμ αυτό επιδεικνύει, έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθησή του. «<em><span style="color: Darkorange">Για μεγάλο χρονικό διάστημα</span></em>», ο <em>Gabor</em> επισήμανε σε συνέντευξη του <em>Pauline Rivelli</em> στο τεύχος του <em>Jazz</em> τον Αύγουστο του 1966, «<em><span style="color: Darkorange">δεδομένου ότι δεν γεννήθηκα εδώ και πάντα κοίταζα την αμερικανική τζαζ και τους μουσικούς σαν πράγματα για μίμηση, δεν συνειδητοποίησα ότι είχα το δικαίωμα στο δικό μου στυλ. Πιστεύω όμως, ότι αν και είμαι τζαζ-προσανατολισμένος παίκτης, δεν βασίζομαι στην τζαζ. Ξέρω ότι πάντα θα αφορά την τζαζ, γιατί αυτό είναι το ιδίωμα μέσα από το οποίο επικοινωνώ, αλλά είμαι απόλυτα ευχαριστημένος παίζοντας... γαλλικά, ινδικά ή ποπ τραγούδια... και τελικά αφήνομαι να παίζω τις πρώτες εντυπώσεις μου. Πολύ συχνά, συνηθίζω να ακούω τσιγγάνους να παίζουν</span></em>».</p><p>Σε μια συζήτηση σχετικά μ' αυτό το άλμπουμ, ο <em>Gabor</em> πρόσθεσε: «<em><span style="color: Darkorange">Ποτέ δεν σκοπεύω να κάτσω και να παίξω μουσική που είναι κακιά ή εμπορική, αλλά από την άλλη, δεν σκοπεύω να σταματήσω να παίζω μουσική που μου αρέσει - απ' όπου κι αν προέρχεται - ακριβώς για να ταιριάξει με ό,τι είναι 'αβάν-γκαρντ' και 'στη μόδα', αυτή τη στιγμή. Στα τραγούδια που με προσελκύουν, εφόσον τα αποτελέσματα είναι αισθητικά ικανοποιητικά για μένα, δεν με νοιάζει αν κάποιος δημιουργός κανόνων σκέφτεται ότι δεν είναι 'σωστά' για την τζαζ. Στην τελική, η μουσική είναι - ή θα έπρεπε να είναι - προσωπική έκφραση</span></em>».</p><p></p><p>Ο <em>Gabor</em> είχε γοητευθεί από τη λάτιν ρυθμική και υφολογική βάση στο προηγούμενο άλμπουμ του, <strong><span style="color: Dodgerblue">Gypsy '66</span></strong> και ήθελε να βυθιστεί περαιτέρω στη δίνη της, γεγονός που εξηγεί την παρουσία εδώ του <strong>Willie Bobo</strong>/Ουίλι Μπόμπο και του <strong>Victor Pantoja</strong>/Βίκτορ Παντόγια. Όσο για τον μπασίστα <strong>Ron Carter</strong>/Ρον Κάρτερ, ο <em>Gabor</em> παρατηρεί με θαυμασμό αλλά και δέος ότι «<em><span style="color: Darkorange">αν το θελήσει μπορεί να χτυπήσει μια νότα που θα διαρκέσει τέσσερα ή πέντε μέτρα. Οι νότες του πραγματικά τραγουδούν, είναι τόσο μελωδικές και ο ίδιος έχει τέτοιο μεταδοτικό παλμό. Ο Ron έχει πολύ περισσότερη μουσική στις νότες του από πολλούς άλλους παίκτες μπάσου, που ακούγεται σχεδόν σαν κιθαρίστας</span></em>».</p><p>Ο <em>Gabor</em> χαιρέτισε και την παρουσία του πρώην εργοδότη του, <strong>Chico Hamilton</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Πρώτα απ' όλα</span></em>», λέει, «<em><span style="color: Darkorange">έχοντάς τον εδώ έκανε ευκολότερο για μένα να λειτουργήσω. Δεν είχα να του πω συγκεκριμένα πράγματα. Επιπλέον, ήταν τόσο ενθουσιώδης σαν να ήταν δικό του σέσιον και πραγματικά έπαιξε για μένα - που είναι περισσότερο από ό,τι πολλοί επικεφαλής ορχήστρας θα είχαν κάνει</span></em>».</p><p></p><p>Το εναρκτήριο "<strong>Spellbinder</strong>" του <em>Gabor</em>, παίρνει τον τίτλο του από το γεγονός, που όπως σημειώνει, «<em><span style="color: Darkorange">όταν το ακούω, με κτυπάει σαν κατάρα γριάς τσιγγάνας. Έχει την αίσθηση της μαγείας, κάτι σαν εκτόξευση από ξόρκια. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον πρωτόγονο, υπνωτικό ρυθμό που οι Chico, Willie, Victor και Ron δημιούργησαν και υποστήριξαν</span></em>». Και πέρα απ' αυτό το καζάνι, υπάρχει η ισχυρή κιθάρα με τον χαρακτηριστικό διεισδυτικό λυρισμό του <em>Gabor</em>.</p><p></p><p>Ο <em>Gabor</em> συνήθιζε να παίξει το "<strong>Witchcraft</strong>/Μαγεία" συχνά όταν ήταν με το συγκρότημα του <em>Chico</em>, που συνέχεια του πρότεινε να το ηχογραφήσει, αλλά αυτός ήταν διστακτικός. «<em><span style="color: Darkorange">Βλέπεις</span></em>», εξηγεί, «<em><span style="color: Darkorange">ένιωθα ότι αυτό ήταν απλό παίξιμο και συνήθιζα να έχω την ιδέα ότι κάθε φορά που πήγαινα σ' ένα στούντιο ηχογράφησης, έπρεπε να καταλήξω σε κάποια απίστευτα κόλπα - αντί να παίξω απλά. Εδώ επίσης, παρεμπιπτόντως, η ρυθμ σέξιον έστησε ένα ιδιαίτερα κατάλληλο κλίμα και γκρουβ - προσεγμένο, ισχυρό και ακόμα αισθησιακό. Είναι ένα πολύ δελεαστικό μπιτ</span></em>». Και πάλι, υπάρχει η τραγουδιστική, εκστατική δύναμη και δομική καθαρότητα του ίδιου του <em>Gabor</em>.</p><p></p><p>Το "<strong>It Was a Very Good Year</strong>/Ήταν μια πολύ καλή χρονιά", που έχει γίνει γνωστό μέσα από τη στοχαστική απόδοση του <em>Frank Sinatra</em>, αποτελεί συναισθηματική εκδήλωση πλήρους έντασης στο επίκεντρο της παράστασης του <em>Szabo</em>. Όπως ο ίδιος είχε πει κάποτε στον δημοσιογράφο <em>Harvey Siders</em> του <em>Down Beat</em>: «<em><span style="color: Darkorange">Όταν παίζω, προσπαθώ να ξεχάσω όλα όσα γνωρίζω για το όργανο και τη μουσική. Πρέπει να το κάνω για να δημιουργήσω κάτι νέο και φρέσκο. Αν αναλύσω αυτό που παίζω ή προσπαθήσω να το σχεδιάσω μεθοδικά, οι νότες που θα βγουν δεν θα ηχούν φρέσκες. Εάν μπλοκάρεις τον νου σου, τότε μπορείς κάπως να ακούσεις τα συναισθήματά σου</span></em>».</p><p></p><p>Το "<strong>Gypsy Queen</strong>" δημιουργήθηκε κατά την περίοδο αυτή. «<em><span style="color: Darkorange">Το χρησιμοποιούσα για ζέσταμα πριν αρχίσουμε την ηχογράφηση. Μ' άλλα λόγια, τους έδειχνα μια σύντομη ρυθμική φράση και συνεχίζαμε από εκεί. Ευτυχώς ο <em>Bob Thiele</em> είχε τις μηχανές με τις ταινίες ανοικτές. Το τραγούδι αποστάζει τον τρόπο που ένιωσα καθ' οδόν για το στούντιο και κατά την έναρξη του σέσιον. Ο τίτλος ήρθε αργότερα, γιατί μου θύμισε ένα κορίτσι που χόρευε γύρω από μια τσιγγάνικη φωτιά. Όταν ήμουν παιδί, στην Ουγγαρία, συχνά επισκεπτόμουν τους παππούδες μου που ζούσαν σε ένα μικρό χωριό. Εκεί, σε ένα μεγάλο, ανοιχτό καλαμποκοχώραφο, κατασκήνωναν τσιγγάνοι. Το βράδυ έπαιζαν και μερικές από τις γυναίκες χόρευαν. Καθώς βρισκόμουν σε απόσταση, μπορούσα να δω μόνο σιλουέτες. Αυτές οι περιπτώσεις, πάντα τόσο άγρια ρομαντικές, μυστικιστικές και λίγο φοβισμένες, μου έκαναν βαθιά εντύπωση</span></em>». Και για τον ακροατή, η απόδοση είναι μέχρι στιγμής, μια από τις πιο αξέχαστες στους δίσκους του <em>Gabor</em>, που αυξάνεται κατακόρυφα μέσα από μια σειρά από λαμπυρίζουσες κορυφώσεις.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]139754[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057882388, member: 30418"] [HEADING=2]Λυρική καταιγίδα[/HEADING] [B]Gabor Szabo[/B] - [B]Spellbinder[/B] (1966, Impulse!) [CENTER][ATTACH type="full" alt="GaborSzaboSpellbinder.jpg"]197486[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Spellbinder - 5:26, A2 Witchcraft (C. Leigh, C. Coleman) - 4:38, A3 It Was A Very Good Year (Ervin Drake) - 2:45, A4 Gypsy Queen - 5:10, B1 Bang Bang (My Baby Shot Me Down) (Sonny Bono) - 2:28, B2 Cheetah - 4:06, B3 My Foolish Heart (N. Washington, V. Young) - 5:25, B4 Yearning - 2:57, B5a Autumn Leaves (J. Kosma) / B5b Speak To Me Of Love (J. Lenoir) - 3:42 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Gabor Szabo (κιθάρα, φωνητικά: B1, B4, σύνθεση: A1, A4, B2, B4, ζωγραφική εξώφυλλου), Ron Carter (μπάσο), Chico Hamilton (τύμπανα), Victor Pantoja, Willie Bobo (λάτιν κρουστά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός / Σημειώσεις[/COLOR]: Bob Thiele / Rudy Van Gelder / Nat Hentoff Ηχογραφήθηκε στις 6 Μαΐου 1966, στο [I]Van Gelder Recording Studio, Englewood Cliffs[/I], Νιού Τζέρσεϊ. Ο [I]Gabor Szabo[/I] χρησιμοποιεί κιθάρα [I]Gibson[/I] και ενισχυτή [I]Toby[/I]. [CENTER][ATTACH alt="Spellbinder.gif"]139753[/ATTACH][/CENTER] Η τζαζ οδύσσεια του [B]Gabor Szabo[/B] είναι μια από τις πιο μοναδικές στην παράδοση αυτής της μουσικής που αντιστέκεται στην εύκολη κατηγοριοποίηση. Γεννημένος στη Βουδαπέστη, αρχικά τον προσείλκυσε η κιθάρα από μια ταινία του [I]Roy Rogers[/I], και στη συνέχεια διαμορφώνεται μουσικά ακούγοντας τον [I]Gerry Mulligan[/I] και άλλους τζαζίστες στη Φωνή της Αμερικής και τις συνακόλουθες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο [I]Gabor[/I] έφυγε από την Ουγγαρία στα είκοσι ένα (1956) μετά την αποτυχία της ουγγρικής εξέγερσης ενάντια στους Ρώσους κομμουνιστές. Στην Αμερική, κατά τη διάρκεια των αρχικών του εμπειριών παιξίματος, που ακολούθησαν την παραμονή του στο [I]Berklee School of Music[/I] στη Βοστώνη και τη μεταγενέστερη συνεργασία με τους [I]Chico Hamilton[/I]/Τσίκο Χάμιλτον και [I]Gary McFarland[/I]/Γκάρυ ΜακΦάρλαντ, ο [I]Gabor[/I] βρισκόταν στη διαδικασία να αναπτύξει τη δική του ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα. Και τώρα, όπως το άλμπουμ αυτό επιδεικνύει, έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθησή του. «[I][COLOR=Darkorange]Για μεγάλο χρονικό διάστημα[/COLOR][/I]», ο [I]Gabor[/I] επισήμανε σε συνέντευξη του [I]Pauline Rivelli[/I] στο τεύχος του [I]Jazz[/I] τον Αύγουστο του 1966, «[I][COLOR=Darkorange]δεδομένου ότι δεν γεννήθηκα εδώ και πάντα κοίταζα την αμερικανική τζαζ και τους μουσικούς σαν πράγματα για μίμηση, δεν συνειδητοποίησα ότι είχα το δικαίωμα στο δικό μου στυλ. Πιστεύω όμως, ότι αν και είμαι τζαζ-προσανατολισμένος παίκτης, δεν βασίζομαι στην τζαζ. Ξέρω ότι πάντα θα αφορά την τζαζ, γιατί αυτό είναι το ιδίωμα μέσα από το οποίο επικοινωνώ, αλλά είμαι απόλυτα ευχαριστημένος παίζοντας... γαλλικά, ινδικά ή ποπ τραγούδια... και τελικά αφήνομαι να παίζω τις πρώτες εντυπώσεις μου. Πολύ συχνά, συνηθίζω να ακούω τσιγγάνους να παίζουν[/COLOR][/I]». Σε μια συζήτηση σχετικά μ' αυτό το άλμπουμ, ο [I]Gabor[/I] πρόσθεσε: «[I][COLOR=Darkorange]Ποτέ δεν σκοπεύω να κάτσω και να παίξω μουσική που είναι κακιά ή εμπορική, αλλά από την άλλη, δεν σκοπεύω να σταματήσω να παίζω μουσική που μου αρέσει - απ' όπου κι αν προέρχεται - ακριβώς για να ταιριάξει με ό,τι είναι 'αβάν-γκαρντ' και 'στη μόδα', αυτή τη στιγμή. Στα τραγούδια που με προσελκύουν, εφόσον τα αποτελέσματα είναι αισθητικά ικανοποιητικά για μένα, δεν με νοιάζει αν κάποιος δημιουργός κανόνων σκέφτεται ότι δεν είναι 'σωστά' για την τζαζ. Στην τελική, η μουσική είναι - ή θα έπρεπε να είναι - προσωπική έκφραση[/COLOR][/I]». Ο [I]Gabor[/I] είχε γοητευθεί από τη λάτιν ρυθμική και υφολογική βάση στο προηγούμενο άλμπουμ του, [B][COLOR=Dodgerblue]Gypsy '66[/COLOR][/B] και ήθελε να βυθιστεί περαιτέρω στη δίνη της, γεγονός που εξηγεί την παρουσία εδώ του [B]Willie Bobo[/B]/Ουίλι Μπόμπο και του [B]Victor Pantoja[/B]/Βίκτορ Παντόγια. Όσο για τον μπασίστα [B]Ron Carter[/B]/Ρον Κάρτερ, ο [I]Gabor[/I] παρατηρεί με θαυμασμό αλλά και δέος ότι «[I][COLOR=Darkorange]αν το θελήσει μπορεί να χτυπήσει μια νότα που θα διαρκέσει τέσσερα ή πέντε μέτρα. Οι νότες του πραγματικά τραγουδούν, είναι τόσο μελωδικές και ο ίδιος έχει τέτοιο μεταδοτικό παλμό. Ο Ron έχει πολύ περισσότερη μουσική στις νότες του από πολλούς άλλους παίκτες μπάσου, που ακούγεται σχεδόν σαν κιθαρίστας[/COLOR][/I]». Ο [I]Gabor[/I] χαιρέτισε και την παρουσία του πρώην εργοδότη του, [B]Chico Hamilton[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Πρώτα απ' όλα[/COLOR][/I]», λέει, «[I][COLOR=Darkorange]έχοντάς τον εδώ έκανε ευκολότερο για μένα να λειτουργήσω. Δεν είχα να του πω συγκεκριμένα πράγματα. Επιπλέον, ήταν τόσο ενθουσιώδης σαν να ήταν δικό του σέσιον και πραγματικά έπαιξε για μένα - που είναι περισσότερο από ό,τι πολλοί επικεφαλής ορχήστρας θα είχαν κάνει[/COLOR][/I]». Το εναρκτήριο "[B]Spellbinder[/B]" του [I]Gabor[/I], παίρνει τον τίτλο του από το γεγονός, που όπως σημειώνει, «[I][COLOR=Darkorange]όταν το ακούω, με κτυπάει σαν κατάρα γριάς τσιγγάνας. Έχει την αίσθηση της μαγείας, κάτι σαν εκτόξευση από ξόρκια. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον πρωτόγονο, υπνωτικό ρυθμό που οι Chico, Willie, Victor και Ron δημιούργησαν και υποστήριξαν[/COLOR][/I]». Και πέρα απ' αυτό το καζάνι, υπάρχει η ισχυρή κιθάρα με τον χαρακτηριστικό διεισδυτικό λυρισμό του [I]Gabor[/I]. Ο [I]Gabor[/I] συνήθιζε να παίξει το "[B]Witchcraft[/B]/Μαγεία" συχνά όταν ήταν με το συγκρότημα του [I]Chico[/I], που συνέχεια του πρότεινε να το ηχογραφήσει, αλλά αυτός ήταν διστακτικός. «[I][COLOR=Darkorange]Βλέπεις[/COLOR][/I]», εξηγεί, «[I][COLOR=Darkorange]ένιωθα ότι αυτό ήταν απλό παίξιμο και συνήθιζα να έχω την ιδέα ότι κάθε φορά που πήγαινα σ' ένα στούντιο ηχογράφησης, έπρεπε να καταλήξω σε κάποια απίστευτα κόλπα - αντί να παίξω απλά. Εδώ επίσης, παρεμπιπτόντως, η ρυθμ σέξιον έστησε ένα ιδιαίτερα κατάλληλο κλίμα και γκρουβ - προσεγμένο, ισχυρό και ακόμα αισθησιακό. Είναι ένα πολύ δελεαστικό μπιτ[/COLOR][/I]». Και πάλι, υπάρχει η τραγουδιστική, εκστατική δύναμη και δομική καθαρότητα του ίδιου του [I]Gabor[/I]. Το "[B]It Was a Very Good Year[/B]/Ήταν μια πολύ καλή χρονιά", που έχει γίνει γνωστό μέσα από τη στοχαστική απόδοση του [I]Frank Sinatra[/I], αποτελεί συναισθηματική εκδήλωση πλήρους έντασης στο επίκεντρο της παράστασης του [I]Szabo[/I]. Όπως ο ίδιος είχε πει κάποτε στον δημοσιογράφο [I]Harvey Siders[/I] του [I]Down Beat[/I]: «[I][COLOR=Darkorange]Όταν παίζω, προσπαθώ να ξεχάσω όλα όσα γνωρίζω για το όργανο και τη μουσική. Πρέπει να το κάνω για να δημιουργήσω κάτι νέο και φρέσκο. Αν αναλύσω αυτό που παίζω ή προσπαθήσω να το σχεδιάσω μεθοδικά, οι νότες που θα βγουν δεν θα ηχούν φρέσκες. Εάν μπλοκάρεις τον νου σου, τότε μπορείς κάπως να ακούσεις τα συναισθήματά σου[/COLOR][/I]». Το "[B]Gypsy Queen[/B]" δημιουργήθηκε κατά την περίοδο αυτή. «[I][COLOR=Darkorange]Το χρησιμοποιούσα για ζέσταμα πριν αρχίσουμε την ηχογράφηση. Μ' άλλα λόγια, τους έδειχνα μια σύντομη ρυθμική φράση και συνεχίζαμε από εκεί. Ευτυχώς ο [I]Bob Thiele[/I] είχε τις μηχανές με τις ταινίες ανοικτές. Το τραγούδι αποστάζει τον τρόπο που ένιωσα καθ' οδόν για το στούντιο και κατά την έναρξη του σέσιον. Ο τίτλος ήρθε αργότερα, γιατί μου θύμισε ένα κορίτσι που χόρευε γύρω από μια τσιγγάνικη φωτιά. Όταν ήμουν παιδί, στην Ουγγαρία, συχνά επισκεπτόμουν τους παππούδες μου που ζούσαν σε ένα μικρό χωριό. Εκεί, σε ένα μεγάλο, ανοιχτό καλαμποκοχώραφο, κατασκήνωναν τσιγγάνοι. Το βράδυ έπαιζαν και μερικές από τις γυναίκες χόρευαν. Καθώς βρισκόμουν σε απόσταση, μπορούσα να δω μόνο σιλουέτες. Αυτές οι περιπτώσεις, πάντα τόσο άγρια ρομαντικές, μυστικιστικές και λίγο φοβισμένες, μου έκαναν βαθιά εντύπωση[/COLOR][/I]». Και για τον ακροατή, η απόδοση είναι μέχρι στιγμής, μια από τις πιο αξέχαστες στους δίσκους του [I]Gabor[/I], που αυξάνεται κατακόρυφα μέσα από μια σειρά από λαμπυρίζουσες κορυφώσεις. [CENTER][ATTACH alt="SzaboByGreg.jpg"]139754[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Μάγια, μάγια....
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…