Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Λουλούδια στα μαλλιά! [Ο ήχος του Σαν Φρανσίσκο]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057326750" data-attributes="member: 30418"><p><strong>Η άνοδος και πτώση της ψυχεδέλειας του Σαν Φρανσίσκο</strong></p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ξεκινήσαμε το δυνάμωμα του ήχου αρκετά γρήγορα</span></em>» σημειώνει ο <strong>Weir</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Από την αρχή, ήταν πιο γρήγορα, πιο χαλαρά, πιο δυνατά και ζόρικα. Επρόκειτο για μια βόλτα. Θέλαμε να δούμε τι μπορούσε να κάνει αυτό το μωρό... Βοήθησε ότι παίζαμε σε μια άκριτη κατάσταση. Αυτό που δεν βοήθησε ήταν το γεγονός ότι ήμασταν εντελώς αποπροσανατολισμένοι, οπότε έπρεπε να φροντίσουμε για τον εαυτό μας και να αυτοσχεδιάσουμε. Τα τζαμαρίσματα μας έκαναν να βασιζόμαστε πολύ ο ένας στον άλλον και να βελτιωνόμαστε όσο περνούσε ο καιρός</span></em>».</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]113515[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Grateful Dead</em></p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Με το πρώτο άλμπουμ (Grateful Dead, 1967), πέρασε στο παρελθόν η ψυχεδελική εποχή μας. Είχαμε φτάσει στο σημείο της φθίνουσας απόδοσης μετά τη λήψη άσιντ για καναδυό χρόνια. 'Εντάξει, γλυτώσαμε απ' αυτό, όσο μπορούσαμε. Ας προχωρήσουμε παραπέρα'. Δεν του γυρίσαμε την πλάτη μας, καθώς αρχίσαμε να ψάχνουμε σε άλλες κατευθύνσεις, γιατί μας κόλλησε, όπως το ηλεκτρικό μπλουζ. Μας απελευθέρωσε επίσης από την αστειότητα του ροκ εν ρολ των αρχών της δεκαετίας του '60 που οδηγούσε σ' αυτή την ανόητη και ανούσια ποπ. Και βέβαια συνέβαλε σε μια προθυμία να ακούσουμε και να δανειστούμε ή να κλέψουμε από άλλες μουσικές φόρμες</span></em>».</p><p></p><p>Αν και δεν ήταν ο πρώτος που ηχογράφησε, ο <strong>James Gurley</strong>, συγκυβερνήτης του <strong>Sam Andrew</strong> στους <strong>Big Brother</strong>, θεωρείται από τον <em>Sam</em> και άλλους γνώστες σαν η πηγή της ψυχεδελικής κιθάρας. «<em><span style="color: Darkorange">Ο James είναι ο πρωτεργάτης γιατί ήταν ο πρώτος που έπαιξε στο χώρο</span></em>», επιμένει ο <strong>Barry Melton</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Ποτέ πραγματικά δεν έπαιξε τόσο καλά ορθόδοξα, αλλά αυτό που καθορίζει τη ψυχεδελική κιθάρα -επειδή βέβαια οι συγχορδίες είναι ίδιες με της φολκ ροκ- είναι ότι γίνεται αυτοσχεδιαστική και παίρνει τη θέση του ρυθμού. Η μουσική είναι σχεδόν, εκεί έξω στο διάστημα, και ο James Gurley ήταν ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα! Είναι ο Γιούρι Γκαγκάριν της ψυχεδελικής κιθάρας</span></em>».</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ποτέ δεν έπαιξα ροκ εντ ρολ πριν από τους Big Brother</span></em>», λέει ο <strong>James</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Δεν είχα καν ηλεκτρική κιθάρα</span></em>». Κατά τη διάρκεια της προ-Τζάνις φάσης της μπάντας, ο <em>James</em> και ο <em>Sam</em> συχνά κάθονταν μαζί ακούγοντας δίσκους των <em>John Coltrane, Miles Davis, Ornette Coleman, Sun Ra, Moondog</em> και <em>Nina Simone</em>, καθώς και κλασική του 18ου αιώνα και μουσική της Νότιας Ινδίας με βίνα (πανάρχαιο έγχορδο όργανο) και σιτάρ. «<em><span style="color: Darkorange">Ένας άλλος μουσικός που ακούγαμε πολύ ήταν ο Cecil Taylor</span></em>», λέει ο <strong>Sam</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Μοχθούσαμε συνειδητά γι' αυτό και πολύ συχνά παίζαμε ένα τραγούδι σ' ένα ολόκληρο σετ, αυτό που θα έκανε ο Cecil Taylor. Οι Big Brother ήταν μια τέτοια ασυνήθιστη μπάντα. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, ότι ήμασταν οι πιο ψυχεδελικοί από τις πρώιμες μπάντες, απλά επειδή πραγματικά δεν είχαμε δουλέψει πολύ χρόνο στα κλαμπ. Κάναμε το 'Summertime' πολύ νωρίς, -σχεδόν ένα χρόνο πριν την Janis-, το 'Hall of the Mountain King' και κάποια πράγματα του John Lee Hooker. Είχαμε ήδη αρχίσει τα μεγάλα σόλο</span></em>».</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Είχαμε κάνει, πολλά πραγματικά άγρια ινστρουμένταλ</span></em>», συμφωνεί ο <strong>James</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Σκέφτηκα ότι αν μπορούσες να παίξεις κιθάρα όπως παίζει σαξόφωνο ο John Coltrane, θα ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Αυτό, φυσικά, προσπαθούσα να κάνω, κανείς δεν το καταλάβαινε, ειδικά εγώ. Ενώ ο Sam ήταν πραγματικά εκπαιδευμένος, εγώ ήμουν πολύ απείθαρχος. Πάντα μάθαινα πράγματα με το αυτί, έτσι είχα μια πιο συναισθηματική προσέγγιση. Δεν είχα καμία τεχνική ή θεωρητική κατάρτιση</span></em>».</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Κατά τις πρώτες ημέρες, το κοινό και οι μπάντες ήταν στον ίδιο χώρο</span></em>», εξηγεί ο <strong>Andrew</strong>, «<em><span style="color: Darkorange">επειδή οι μπάντες δεν μπορούσαν να παίξουν καλύτερα μακριά από το ακροατήριο. Είναι συγκρατημένο να πω ότι η ατμόσφαιρα στα σόου ήταν ενθουσιώδης -ήταν ραψωδική. Ένιωσα ότι ο καθένας ενωνόταν μ' αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα και ήταν όλοι μέρος του</span></em>».</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]113516[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"><em>Janis Joplin</em> με τους <em>Big Brother & The Holding Company</em> (από αριστ.: <em>James Gurley, Sam Andrew</em>)</p><p></p><p>Η <strong>Janis Joplin</strong> έγινε μέλος της μπάντας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του '66 και γρήγορα μεταμόρφωσε την μπλουζυ ερμηνεία της σε κάτι εκπληκτικό και τεράστιο. «<em><span style="color: Darkorange">Τη στιγμή που η Τζάνις άκουσε την αύξηση της έντασης, το είχε</span></em>», λέει ο <strong>Sam</strong>. «<em><span style="color: Darkorange">Ήταν εκεί. Ήταν σαν να ενεργοποίησε ένα κανάλι που έβγαζε τη δύναμή της. Και η μουσική ήταν πιο δυνατή, μ' ένα κβαντικό άλμα, από πριν. Μετά από κάποιες αρχικές συναυλίες, άκουγες το κουδούνισμα των ριφ στα αυτιά σου για ώρες. Οι μηχανικοί δεν ήξεραν πως να ηχογραφήσουν. Άλλαξαν όλοι οι κανόνες</span></em>...»</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057326750, member: 30418"] [b]Η άνοδος και πτώση της ψυχεδέλειας του Σαν Φρανσίσκο[/b] «[I][COLOR=Darkorange]Ξεκινήσαμε το δυνάμωμα του ήχου αρκετά γρήγορα[/COLOR][/I]» σημειώνει ο [B]Weir[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Από την αρχή, ήταν πιο γρήγορα, πιο χαλαρά, πιο δυνατά και ζόρικα. Επρόκειτο για μια βόλτα. Θέλαμε να δούμε τι μπορούσε να κάνει αυτό το μωρό... Βοήθησε ότι παίζαμε σε μια άκριτη κατάσταση. Αυτό που δεν βοήθησε ήταν το γεγονός ότι ήμασταν εντελώς αποπροσανατολισμένοι, οπότε έπρεπε να φροντίσουμε για τον εαυτό μας και να αυτοσχεδιάσουμε. Τα τζαμαρίσματα μας έκαναν να βασιζόμαστε πολύ ο ένας στον άλλον και να βελτιωνόμαστε όσο περνούσε ο καιρός[/COLOR][/I]». [CENTER][ATTACH=CONFIG]113515._xfImport[/ATTACH] [I]Grateful Dead[/I][/CENTER] «[I][COLOR=Darkorange]Με το πρώτο άλμπουμ (Grateful Dead, 1967), πέρασε στο παρελθόν η ψυχεδελική εποχή μας. Είχαμε φτάσει στο σημείο της φθίνουσας απόδοσης μετά τη λήψη άσιντ για καναδυό χρόνια. 'Εντάξει, γλυτώσαμε απ' αυτό, όσο μπορούσαμε. Ας προχωρήσουμε παραπέρα'. Δεν του γυρίσαμε την πλάτη μας, καθώς αρχίσαμε να ψάχνουμε σε άλλες κατευθύνσεις, γιατί μας κόλλησε, όπως το ηλεκτρικό μπλουζ. Μας απελευθέρωσε επίσης από την αστειότητα του ροκ εν ρολ των αρχών της δεκαετίας του '60 που οδηγούσε σ' αυτή την ανόητη και ανούσια ποπ. Και βέβαια συνέβαλε σε μια προθυμία να ακούσουμε και να δανειστούμε ή να κλέψουμε από άλλες μουσικές φόρμες[/COLOR][/I]». Αν και δεν ήταν ο πρώτος που ηχογράφησε, ο [B]James Gurley[/B], συγκυβερνήτης του [B]Sam Andrew[/B] στους [B]Big Brother[/B], θεωρείται από τον [I]Sam[/I] και άλλους γνώστες σαν η πηγή της ψυχεδελικής κιθάρας. «[I][COLOR=Darkorange]Ο James είναι ο πρωτεργάτης γιατί ήταν ο πρώτος που έπαιξε στο χώρο[/COLOR][/I]», επιμένει ο [B]Barry Melton[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Ποτέ πραγματικά δεν έπαιξε τόσο καλά ορθόδοξα, αλλά αυτό που καθορίζει τη ψυχεδελική κιθάρα -επειδή βέβαια οι συγχορδίες είναι ίδιες με της φολκ ροκ- είναι ότι γίνεται αυτοσχεδιαστική και παίρνει τη θέση του ρυθμού. Η μουσική είναι σχεδόν, εκεί έξω στο διάστημα, και ο James Gurley ήταν ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα! Είναι ο Γιούρι Γκαγκάριν της ψυχεδελικής κιθάρας[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Ποτέ δεν έπαιξα ροκ εντ ρολ πριν από τους Big Brother[/COLOR][/I]», λέει ο [B]James[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Δεν είχα καν ηλεκτρική κιθάρα[/COLOR][/I]». Κατά τη διάρκεια της προ-Τζάνις φάσης της μπάντας, ο [I]James[/I] και ο [I]Sam[/I] συχνά κάθονταν μαζί ακούγοντας δίσκους των [I]John Coltrane, Miles Davis, Ornette Coleman, Sun Ra, Moondog[/I] και [I]Nina Simone[/I], καθώς και κλασική του 18ου αιώνα και μουσική της Νότιας Ινδίας με βίνα (πανάρχαιο έγχορδο όργανο) και σιτάρ. «[I][COLOR=Darkorange]Ένας άλλος μουσικός που ακούγαμε πολύ ήταν ο Cecil Taylor[/COLOR][/I]», λέει ο [B]Sam[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Μοχθούσαμε συνειδητά γι' αυτό και πολύ συχνά παίζαμε ένα τραγούδι σ' ένα ολόκληρο σετ, αυτό που θα έκανε ο Cecil Taylor. Οι Big Brother ήταν μια τέτοια ασυνήθιστη μπάντα. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, ότι ήμασταν οι πιο ψυχεδελικοί από τις πρώιμες μπάντες, απλά επειδή πραγματικά δεν είχαμε δουλέψει πολύ χρόνο στα κλαμπ. Κάναμε το 'Summertime' πολύ νωρίς, -σχεδόν ένα χρόνο πριν την Janis-, το 'Hall of the Mountain King' και κάποια πράγματα του John Lee Hooker. Είχαμε ήδη αρχίσει τα μεγάλα σόλο[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Είχαμε κάνει, πολλά πραγματικά άγρια ινστρουμένταλ[/COLOR][/I]», συμφωνεί ο [B]James[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Σκέφτηκα ότι αν μπορούσες να παίξεις κιθάρα όπως παίζει σαξόφωνο ο John Coltrane, θα ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Αυτό, φυσικά, προσπαθούσα να κάνω, κανείς δεν το καταλάβαινε, ειδικά εγώ. Ενώ ο Sam ήταν πραγματικά εκπαιδευμένος, εγώ ήμουν πολύ απείθαρχος. Πάντα μάθαινα πράγματα με το αυτί, έτσι είχα μια πιο συναισθηματική προσέγγιση. Δεν είχα καμία τεχνική ή θεωρητική κατάρτιση[/COLOR][/I]». «[I][COLOR=Darkorange]Κατά τις πρώτες ημέρες, το κοινό και οι μπάντες ήταν στον ίδιο χώρο[/COLOR][/I]», εξηγεί ο [B]Andrew[/B], «[I][COLOR=Darkorange]επειδή οι μπάντες δεν μπορούσαν να παίξουν καλύτερα μακριά από το ακροατήριο. Είναι συγκρατημένο να πω ότι η ατμόσφαιρα στα σόου ήταν ενθουσιώδης -ήταν ραψωδική. Ένιωσα ότι ο καθένας ενωνόταν μ' αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα και ήταν όλοι μέρος του[/COLOR][/I]». [CENTER][ATTACH=CONFIG]113516._xfImport[/ATTACH] [I]Janis Joplin[/I] με τους [I]Big Brother & The Holding Company[/I] (από αριστ.: [I]James Gurley, Sam Andrew[/I])[/CENTER] Η [B]Janis Joplin[/B] έγινε μέλος της μπάντας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του '66 και γρήγορα μεταμόρφωσε την μπλουζυ ερμηνεία της σε κάτι εκπληκτικό και τεράστιο. «[I][COLOR=Darkorange]Τη στιγμή που η Τζάνις άκουσε την αύξηση της έντασης, το είχε[/COLOR][/I]», λέει ο [B]Sam[/B]. «[I][COLOR=Darkorange]Ήταν εκεί. Ήταν σαν να ενεργοποίησε ένα κανάλι που έβγαζε τη δύναμή της. Και η μουσική ήταν πιο δυνατή, μ' ένα κβαντικό άλμα, από πριν. Μετά από κάποιες αρχικές συναυλίες, άκουγες το κουδούνισμα των ριφ στα αυτιά σου για ώρες. Οι μηχανικοί δεν ήξεραν πως να ηχογραφήσουν. Άλλαξαν όλοι οι κανόνες[/COLOR][/I]...» [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Λουλούδια στα μαλλιά! [Ο ήχος του Σαν Φρανσίσκο]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…