Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
L.V.Beethoven:Triple Concerto op.56
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1177208" data-attributes="member: 18005"><p>Η προσωπική προτίμησή μου είναι με τον Karajan, χωρίς να υποτιμώ την εξαιρετική ηχογράφηση του Fricsay. Με αρέσει ο ήχος της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, της εποχής εκείνης, όπου ο Karajan ήταν το πνεύμα της ανανέωσης τότε. Εξαιρετικός ήχος στα έγχορδα και στο μπάσο ήχο, γεγονός που έδειχνε την ιστορία και την επιρροή του Furtwangler. Ίσως η καλύτερη περίοδος της ορχήστρας όπου συνδίαζε πολλά πράγματα. Οι σολίστ απίστευτοι. O Βασιλιάς Δαυίδ αποδεικνύει για άλλη μια φορά την μεγάλη του αξία, o Richter ήρωας έβγαζε "μουσική" από το τίποτα. Δεν το έπιασε κανένας σε αυτό το έργο. Τα μέρη του πιάνου ήταν εύκολα και γελοία επίτηδες από τον Beethoven, γιατί ήταν να ερμηνευθεί από άπειρο και ατάλαντο πιανίστα (παρότι ευγενής). Δείγμα του πόσο τεράστιος μουσικός και πιανίστας ήταν. O Rostropovich έδειχνε ότι επρόκειτο για ευαίσθητο και συναισθηματικά εμπλεκόμενο καλλιτέχνη.</p><p></p><p>Για την ηχογράφηση έχουν ειπωθεί πολλά, με πιο σημαντικό την καταγραφή της άποψης του Richter στο ντοκιμαντέρ του Monsagneon που είναι αφιερωμένο στον Ρώσο πιανίστα. Εκεί ανέφερε το γεγονός για τις φωτογραφίσεις που προτιμούσε ο Karajan από το να κάνουν μια δεύτερη προσπάθεια. Βλέποντας προσωπικά το θέμα και πως τοποθετήθηκε ο Richter, είχε διαφορετική άποψη από την προσέγγιση στο 3ο μέρος, κυρίως της ορχήστρας και πως έπρεπε να τον συνοδέψει. Μια απόφαση που εκείνη την εποχή ανήκει στον μαέστρο. Ε, εκεί πιθανότατα ο Karajan του είπε: "Δεν χρειάζεται, δεν πάμε καλύτερα για φωτογραφίες;". Σύγκρουσή "ντιβών". Έγινε θέμα μετά από 30 χρόνια.</p><p></p><p>Το έχω ακούσει επίσης πάλι με τους 3 Ρώσους στην Μόσχα υπό τον Cyril Kondrashin, όπου ο Richter υποστήριξε ότι έτσι ήταν σωστός τρόπος ερμηνείας. Κατά την γνώμη μου, ο Richter υπολειπόταν πολύ του εαυτού σε σχέση με τον Karajan, o Βασιλιάς Oistrakh ήταν η σταθερή αξία, ενώ ο Rostropovich ήταν συναισθηματικά διαταραγμένος γιατί είχε προβλήματα με τις Σοβιετικές αρχές. Μάλιστα ήταν να αντικατασταθεί στην συναυλία και προέβαλαν τότε βέτο οι Richter και Oistrakh. H συνολική ερμηνεία για μένα κατώτερη από αυτή του Karajan σε όλα τα επίπεδα (πλην Oistrakh για αυτό και είναι και Βασιλιάς).</p><p></p><p>Υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες ερμηνείες. O Karajan ξαναηχογράφησε με την Mutter, Yo-Yo Ma και Mark Zeltser, νεαροί και φερέλπιδες σολίστ τότε. Μου άρεσε και με το Chung-trio, οικογενειακή υπόθεση και πολύ καλή ηχογράφηση.</p><p></p><p>Τελευταία το απόλαυσα με την ορχήστρα νέων Simon Bolivar της Βενεζουέλας με τον Gustavo Dudamel, την Martha Argerich και τους αδελφούς Gaudier. Νεανική και φρέσκια ερμηνεία με την Argerich να είναι η πιο "ζωηρή και τσαχπίνα" λες και ήταν η μικρότερη της παρέας.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1177208, member: 18005"] Η προσωπική προτίμησή μου είναι με τον Karajan, χωρίς να υποτιμώ την εξαιρετική ηχογράφηση του Fricsay. Με αρέσει ο ήχος της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, της εποχής εκείνης, όπου ο Karajan ήταν το πνεύμα της ανανέωσης τότε. Εξαιρετικός ήχος στα έγχορδα και στο μπάσο ήχο, γεγονός που έδειχνε την ιστορία και την επιρροή του Furtwangler. Ίσως η καλύτερη περίοδος της ορχήστρας όπου συνδίαζε πολλά πράγματα. Οι σολίστ απίστευτοι. O Βασιλιάς Δαυίδ αποδεικνύει για άλλη μια φορά την μεγάλη του αξία, o Richter ήρωας έβγαζε "μουσική" από το τίποτα. Δεν το έπιασε κανένας σε αυτό το έργο. Τα μέρη του πιάνου ήταν εύκολα και γελοία επίτηδες από τον Beethoven, γιατί ήταν να ερμηνευθεί από άπειρο και ατάλαντο πιανίστα (παρότι ευγενής). Δείγμα του πόσο τεράστιος μουσικός και πιανίστας ήταν. O Rostropovich έδειχνε ότι επρόκειτο για ευαίσθητο και συναισθηματικά εμπλεκόμενο καλλιτέχνη. Για την ηχογράφηση έχουν ειπωθεί πολλά, με πιο σημαντικό την καταγραφή της άποψης του Richter στο ντοκιμαντέρ του Monsagneon που είναι αφιερωμένο στον Ρώσο πιανίστα. Εκεί ανέφερε το γεγονός για τις φωτογραφίσεις που προτιμούσε ο Karajan από το να κάνουν μια δεύτερη προσπάθεια. Βλέποντας προσωπικά το θέμα και πως τοποθετήθηκε ο Richter, είχε διαφορετική άποψη από την προσέγγιση στο 3ο μέρος, κυρίως της ορχήστρας και πως έπρεπε να τον συνοδέψει. Μια απόφαση που εκείνη την εποχή ανήκει στον μαέστρο. Ε, εκεί πιθανότατα ο Karajan του είπε: "Δεν χρειάζεται, δεν πάμε καλύτερα για φωτογραφίες;". Σύγκρουσή "ντιβών". Έγινε θέμα μετά από 30 χρόνια. Το έχω ακούσει επίσης πάλι με τους 3 Ρώσους στην Μόσχα υπό τον Cyril Kondrashin, όπου ο Richter υποστήριξε ότι έτσι ήταν σωστός τρόπος ερμηνείας. Κατά την γνώμη μου, ο Richter υπολειπόταν πολύ του εαυτού σε σχέση με τον Karajan, o Βασιλιάς Oistrakh ήταν η σταθερή αξία, ενώ ο Rostropovich ήταν συναισθηματικά διαταραγμένος γιατί είχε προβλήματα με τις Σοβιετικές αρχές. Μάλιστα ήταν να αντικατασταθεί στην συναυλία και προέβαλαν τότε βέτο οι Richter και Oistrakh. H συνολική ερμηνεία για μένα κατώτερη από αυτή του Karajan σε όλα τα επίπεδα (πλην Oistrakh για αυτό και είναι και Βασιλιάς). Υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες ερμηνείες. O Karajan ξαναηχογράφησε με την Mutter, Yo-Yo Ma και Mark Zeltser, νεαροί και φερέλπιδες σολίστ τότε. Μου άρεσε και με το Chung-trio, οικογενειακή υπόθεση και πολύ καλή ηχογράφηση. Τελευταία το απόλαυσα με την ορχήστρα νέων Simon Bolivar της Βενεζουέλας με τον Gustavo Dudamel, την Martha Argerich και τους αδελφούς Gaudier. Νεανική και φρέσκια ερμηνεία με την Argerich να είναι η πιο "ζωηρή και τσαχπίνα" λες και ήταν η μικρότερη της παρέας. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
L.V.Beethoven:Triple Concerto op.56
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…