Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Κρασί… μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Έκτωρ Κατσίκης" data-source="post: 699000" data-attributes="member: 73"><p>Άρχισα να την ψάχνω με τα κρασιά γύρω στο 85 κυρίως με φίλους απο τη σχολή μετά το εργαστήριο οινολογίας που κάναμε τότε.</p><p></p><p>Ξεκινήσαμε με τα βορειοελλαδίτικα με κύρια ποικιλία το ξυνόμαυρο (Cava και Grand Reserve του Μπουτάρη, Γουμένισσα κλπ).</p><p></p><p>Σχετικά νωρίς είχα την τύχη να γευτώ μία μικρή ποσότητα απο Grand Cru. Το chateau margaux που δοκίμασα το 86 μπορεί να ήταν λίγο, το θυμάμαι όμως ακόμη σα να το ήπια χθές. Μετά, ψάχνοντας, έμαθα για τον Μεντζελόπουλο, τον Έλληνα που έκανε το κρασί αυτό το κορυφαίο στον κόσμο.</p><p></p><p>Κατάλαβα όμως σιγά σιγά οτι για να εκτιμήσεις σωστά ένα μεγάλο Μπορντώ μάλλον πρέπει να ξεκινήσεις απο τα μονοποικιλιακά.</p><p></p><p>Έτσι για ένα φεγγάρι με ενδιέφεραν πολύ τα Merlot και Syrah (κυρίως το πρώτο) και εκεί ανακάλυψα το εκπληκτικό Μερλό "Μυλοπόταμος" που παράγεται στο Ιερό Κάθισμα του Αγ. Ευσταθίου στο Αγ. Όρος. Δεν το βρίσκεις εύκολα (νομίζω μία κάβα στη Γιαννιτσών μπορεί ακόμη να το έχει).</p><p></p><p>Βέβαια μαζί με αυτά έψαχνα και Ελληνικές ποικιλίες και έχω καταλήξει σε Αγιωργήτικο που παίρνω απο το Οινόπολις στην Πάτρα για καθημερινή χρήση.</p><p></p><p>Απο λευκά εκτιμώ πολύ τη δουλειά που κάνει ο Γεροβασιλείου στη Επανωμή, με ιδιαίτερη προτίμηση σε Σοβινιόν Μπλάν.</p><p></p><p>Τα τρία χρόνια που έκανα στη Λήμνο με έφεραν σε επαφή με το μοσχάτο Αλεξανδρείας σε όλες σχεδόν τις εκδοχές του. Πολλά εξαιρετικά κρασιά σπιτικής παραγωγής αλλά απο βιομηχανική οινοποίηση λίγα πράγματα με εξαίρεση τον εκπληκτικό Χατζηγεωργίου απο το Καρπάσι Ατσικής. Πολύ καλά κρασιά και ένα φυσικό γλυκό που επικρατεί άνετα όλων των Σαμιώτικων (που είναι απο την ίδια ποικιλία εξάλλου). Στο απλό γλυκό (με σταμάτημα της ζύμωσης με οινόπνευμα) το συνεταιριστικό γλυκό είναι πολύ καλό για την τιμή του (κάτω απο 3 Εβρά...)</p><p></p><p>Εκεί που υστερούν οι Λημνιοί είναι στο μάρκετινγκ, με τους Σαμιώτες να είναι απείρως γνωστότεροι λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος της Σάμου στις αρχές του 20ου αιώνα που είχε και τον αντίκτυπο και στις εμπορικές σχέσεις.</p><p>Πάντως και στη Λήμνο κάτι αρχίζει να γίνεται κυρίως στο κρασί βιολογικής καλλιέργειας π.χ. Σαββόγλου. Ελπίζω να μην είναι παροδικό.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Έκτωρ Κατσίκης, post: 699000, member: 73"] Άρχισα να την ψάχνω με τα κρασιά γύρω στο 85 κυρίως με φίλους απο τη σχολή μετά το εργαστήριο οινολογίας που κάναμε τότε. Ξεκινήσαμε με τα βορειοελλαδίτικα με κύρια ποικιλία το ξυνόμαυρο (Cava και Grand Reserve του Μπουτάρη, Γουμένισσα κλπ). Σχετικά νωρίς είχα την τύχη να γευτώ μία μικρή ποσότητα απο Grand Cru. Το chateau margaux που δοκίμασα το 86 μπορεί να ήταν λίγο, το θυμάμαι όμως ακόμη σα να το ήπια χθές. Μετά, ψάχνοντας, έμαθα για τον Μεντζελόπουλο, τον Έλληνα που έκανε το κρασί αυτό το κορυφαίο στον κόσμο. Κατάλαβα όμως σιγά σιγά οτι για να εκτιμήσεις σωστά ένα μεγάλο Μπορντώ μάλλον πρέπει να ξεκινήσεις απο τα μονοποικιλιακά. Έτσι για ένα φεγγάρι με ενδιέφεραν πολύ τα Merlot και Syrah (κυρίως το πρώτο) και εκεί ανακάλυψα το εκπληκτικό Μερλό "Μυλοπόταμος" που παράγεται στο Ιερό Κάθισμα του Αγ. Ευσταθίου στο Αγ. Όρος. Δεν το βρίσκεις εύκολα (νομίζω μία κάβα στη Γιαννιτσών μπορεί ακόμη να το έχει). Βέβαια μαζί με αυτά έψαχνα και Ελληνικές ποικιλίες και έχω καταλήξει σε Αγιωργήτικο που παίρνω απο το Οινόπολις στην Πάτρα για καθημερινή χρήση. Απο λευκά εκτιμώ πολύ τη δουλειά που κάνει ο Γεροβασιλείου στη Επανωμή, με ιδιαίτερη προτίμηση σε Σοβινιόν Μπλάν. Τα τρία χρόνια που έκανα στη Λήμνο με έφεραν σε επαφή με το μοσχάτο Αλεξανδρείας σε όλες σχεδόν τις εκδοχές του. Πολλά εξαιρετικά κρασιά σπιτικής παραγωγής αλλά απο βιομηχανική οινοποίηση λίγα πράγματα με εξαίρεση τον εκπληκτικό Χατζηγεωργίου απο το Καρπάσι Ατσικής. Πολύ καλά κρασιά και ένα φυσικό γλυκό που επικρατεί άνετα όλων των Σαμιώτικων (που είναι απο την ίδια ποικιλία εξάλλου). Στο απλό γλυκό (με σταμάτημα της ζύμωσης με οινόπνευμα) το συνεταιριστικό γλυκό είναι πολύ καλό για την τιμή του (κάτω απο 3 Εβρά...) Εκεί που υστερούν οι Λημνιοί είναι στο μάρκετινγκ, με τους Σαμιώτες να είναι απείρως γνωστότεροι λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος της Σάμου στις αρχές του 20ου αιώνα που είχε και τον αντίκτυπο και στις εμπορικές σχέσεις. Πάντως και στη Λήμνο κάτι αρχίζει να γίνεται κυρίως στο κρασί βιολογικής καλλιέργειας π.χ. Σαββόγλου. Ελπίζω να μην είναι παροδικό. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Κρασί… μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…