Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Κήπος
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 1057628117" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://eil.com/images/main/Cecil+Taylor+Garden+459268.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p></p><p></p><p><span style="font-size: 15px"><strong>Cecil Taylor: Garden (1981)</strong></span></p><p><span style="font-size: 15px"><strong></strong></span></p><p></p><p></p><p>Aυτή η μουσική είναι ενήμερη από οτιδήποτε έχει συμβεί πριν από αυτή, αλλά γράφει στα παλιά της τα παπούτσια κάθε λογής παραδόσεις, οφειλές σε δοξασμένους προγόνους, φόρμες, τεχνοτροπίες, Σχολές, καθεστηκυίες συμβάσεις. Φτιάχνεται από έναν καλλιτέχνη σκληροπυρηνικό και αδιάλλακτο που ποτέ δεν έδωσε την παραμικρή υπόνοια κάποιου δισταγμού, κάποιου συμβιβασμού στη μοναδική πορεία του, σε ολόκληρη τη διάρκεια της 70ετούς έκθεσής του στο κοινό. Μπορείς ίσως να διακρίνεις αμυδρά από τη μία το swing, κι από την άλλη τον Schoenberg -την «ασεβή» (δωδεκαφωνική) gavotte από τη Σουίτα για πιάνο op. 25- και τον πρώιμο Prokofiev, αυτόν των Αριστουργηματικών Visions Fugitives, του κύκλου από 20 μινιατούρες που συνδυάζουν τις ξερές, κρουστικές επιθέσεις στα πλήκτρα μ έναν εκλεπτυσμένο, αφοπλιστικά εύθραυστο λυρισμό - Aλλά πέραν αυτών ...ουδέν. </p><p> Το πιάνο στα χέρια του Cecil Taylor γίνεται ρήτορας και ραψωδός και μίμος: ένας θεατρίνος εξωθημένος στα άκρα με τις πιό άγριες κλωτσιές και τα πιο τρυφερά χάδια, ένας κήρυκας φορτωμένος με την αποστολή να φανερώσει την ορχήστρα που κρύβει στα σπλάχνα του, να απελευθερώσει ολόκληρη τη δυναμική, ολόκληρη τη γκάμα των ηχοχρωμάτων και των αποχρώσεων, να ξεχάσει τα όριά του. Δεν μιλάω για δεξιοτεχνία: τίποτα αξιόλογο (δεν) μπορεί να προκύψει από μία οργανική τεχνική που εστιάζει όλη σου την προσοχή αποκλειστικά στην ίδια. Αυτή τη μουσική δεν μπορεί να την παίξει κανένας άλλος πέρα από το δημιουργό της. Και χωρίς τον ποιητικό πυρήνα της, χωρίς την ξεροκεφαλιά, την τόλμη της και την αρχοντιά της, αυτή η μουσική είναι ένα Τίποτα. </p><p></p><p>Ο Ρυθμός είναι το πάν: ένας καταιονισμός από απαστράπτουσες νότες που ξεχύνονται και λαμπυρίζουν σαν πυγολαμπίδες μέχρι να μεταβληθούν σε βόμβο. Ριπές από χρώματα αρχικά σε εμποδίζουν να ψηλαφίσεις τα ρυθμικά πατρόν που χτίζονται νότα προς νότα ενώ γύρω τους χορεύει το Σύμπαν. Είναι free jazz Αυτό; Είναι ανελέητα δομημένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια. Μια σχεδόν υπνωτική λιτανεία από αισθητικές εμμονές, μελωδικά νήματα με όλες τις λεπτομέρειες της υφής τους σε σχοινοτενή εξερεύνηση, που κουλουριάζονται, ξετυλίγονται και παλινδρομούν, σ ένα κόσμο όπου ο χρόνος δεν είναι γραμμικός αλλά κυκλικός, παρελθόν και παρόν σε σύζευξη. Ένα κόσμο όπου οι αρμονικές πρόοδοι κάθε τόσο ρίχνονται σε ηχητική κραιπάλη, τα χαμόγελα προμηνύουν κακά όνειρα και οι σκιές χορεύουν σαν διαστημικά μπαλέτα τέλεια συγχρονισμένα, γεμάτα από κομψότητα και χάρη που, όμως, υποψιάζεσαι ότι είναι φλογισμένα από νοσηρούς πυρετούς.</p><p></p><p>Το <strong>“Garden”</strong> ηχογραφήθηκε live στη Βασιλεία της Ελβετίας, στις 16 Νοεμβρίου του 1981 και κυκλοφόρησε σε διπλό άλμπουμ βινυλίου από αυτούς τους αλλοπαρμένους ντιλετάντες της Hat Hut. Πρόσφατα επανεκδόθηκε σε 2 CDs -Vol. I & Vol. II.</p><p>Eίναι προσωπική Τέχνη, όχι για όλους, όπως άλλως τε καθετί που ηχογράφησε μέχρι σήμερα ο δημιουργός του. Ταυτόχρονα, είναι μία από τις καλύτερες πόρτες για τη σόλο πιάνο μουσική του Cecil Taylor. Οι άλλες είναι το<strong> “Indent”</strong>(1973) και το <strong>“Air Above Mountains”</strong>(1977).</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 1057628117, member: 62"] [IMG]http://eil.com/images/main/Cecil+Taylor+Garden+459268.jpg[/IMG] [SIZE=4][B]Cecil Taylor: Garden (1981) [/B][/SIZE] Aυτή η μουσική είναι ενήμερη από οτιδήποτε έχει συμβεί πριν από αυτή, αλλά γράφει στα παλιά της τα παπούτσια κάθε λογής παραδόσεις, οφειλές σε δοξασμένους προγόνους, φόρμες, τεχνοτροπίες, Σχολές, καθεστηκυίες συμβάσεις. Φτιάχνεται από έναν καλλιτέχνη σκληροπυρηνικό και αδιάλλακτο που ποτέ δεν έδωσε την παραμικρή υπόνοια κάποιου δισταγμού, κάποιου συμβιβασμού στη μοναδική πορεία του, σε ολόκληρη τη διάρκεια της 70ετούς έκθεσής του στο κοινό. Μπορείς ίσως να διακρίνεις αμυδρά από τη μία το swing, κι από την άλλη τον Schoenberg -την «ασεβή» (δωδεκαφωνική) gavotte από τη Σουίτα για πιάνο op. 25- και τον πρώιμο Prokofiev, αυτόν των Αριστουργηματικών Visions Fugitives, του κύκλου από 20 μινιατούρες που συνδυάζουν τις ξερές, κρουστικές επιθέσεις στα πλήκτρα μ έναν εκλεπτυσμένο, αφοπλιστικά εύθραυστο λυρισμό - Aλλά πέραν αυτών ...ουδέν. Το πιάνο στα χέρια του Cecil Taylor γίνεται ρήτορας και ραψωδός και μίμος: ένας θεατρίνος εξωθημένος στα άκρα με τις πιό άγριες κλωτσιές και τα πιο τρυφερά χάδια, ένας κήρυκας φορτωμένος με την αποστολή να φανερώσει την ορχήστρα που κρύβει στα σπλάχνα του, να απελευθερώσει ολόκληρη τη δυναμική, ολόκληρη τη γκάμα των ηχοχρωμάτων και των αποχρώσεων, να ξεχάσει τα όριά του. Δεν μιλάω για δεξιοτεχνία: τίποτα αξιόλογο (δεν) μπορεί να προκύψει από μία οργανική τεχνική που εστιάζει όλη σου την προσοχή αποκλειστικά στην ίδια. Αυτή τη μουσική δεν μπορεί να την παίξει κανένας άλλος πέρα από το δημιουργό της. Και χωρίς τον ποιητικό πυρήνα της, χωρίς την ξεροκεφαλιά, την τόλμη της και την αρχοντιά της, αυτή η μουσική είναι ένα Τίποτα. Ο Ρυθμός είναι το πάν: ένας καταιονισμός από απαστράπτουσες νότες που ξεχύνονται και λαμπυρίζουν σαν πυγολαμπίδες μέχρι να μεταβληθούν σε βόμβο. Ριπές από χρώματα αρχικά σε εμποδίζουν να ψηλαφίσεις τα ρυθμικά πατρόν που χτίζονται νότα προς νότα ενώ γύρω τους χορεύει το Σύμπαν. Είναι free jazz Αυτό; Είναι ανελέητα δομημένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια. Μια σχεδόν υπνωτική λιτανεία από αισθητικές εμμονές, μελωδικά νήματα με όλες τις λεπτομέρειες της υφής τους σε σχοινοτενή εξερεύνηση, που κουλουριάζονται, ξετυλίγονται και παλινδρομούν, σ ένα κόσμο όπου ο χρόνος δεν είναι γραμμικός αλλά κυκλικός, παρελθόν και παρόν σε σύζευξη. Ένα κόσμο όπου οι αρμονικές πρόοδοι κάθε τόσο ρίχνονται σε ηχητική κραιπάλη, τα χαμόγελα προμηνύουν κακά όνειρα και οι σκιές χορεύουν σαν διαστημικά μπαλέτα τέλεια συγχρονισμένα, γεμάτα από κομψότητα και χάρη που, όμως, υποψιάζεσαι ότι είναι φλογισμένα από νοσηρούς πυρετούς. Το [B]“Garden”[/B] ηχογραφήθηκε live στη Βασιλεία της Ελβετίας, στις 16 Νοεμβρίου του 1981 και κυκλοφόρησε σε διπλό άλμπουμ βινυλίου από αυτούς τους αλλοπαρμένους ντιλετάντες της Hat Hut. Πρόσφατα επανεκδόθηκε σε 2 CDs -Vol. I & Vol. II. Eίναι προσωπική Τέχνη, όχι για όλους, όπως άλλως τε καθετί που ηχογράφησε μέχρι σήμερα ο δημιουργός του. Ταυτόχρονα, είναι μία από τις καλύτερες πόρτες για τη σόλο πιάνο μουσική του Cecil Taylor. Οι άλλες είναι το[B] “Indent”[/B](1973) και το [B]“Air Above Mountains”[/B](1977). [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Κήπος
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…