Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Johannes Brahms – The Cello Sonatas
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 1254810" data-attributes="member: 522"><p>μιας και το 'φερε ο λόγος, ας μεταφέρω εδώ ένα παλαιότερο κείμενο μου που είχα αναρτήσει αλλούθε :</p><p></p><p>''......Ακούγοντας χρόνια τώρα την πρώτη τσέλο σονάτα του Μπραμς, την θεωρούσα πάντα σαν ένα απόλυτο ερωτικό μανιφέστο, το πιάνο και το τσέλο δύο ερωτευμένα φίδια που μπλέκονται, μπερδεύονται, επιτίθενται και αλληλοκατασπαράσσονται, σε έναν μανιασμένο χορό που τα υπερβατικής ομορφιάς θέματα, (δύο βασικά ανά κάθε μέρος της σονάτας), στήνουν ανελέητα με φρικτή ένταση και αδιέξοδο πάθος … συνομιλίες, άλλοτε άφατης θείας τρυφερότητας, άλλοτε γήινου σαρκικού παροξυσμού, συνεχείς αλλαγές ρόλων κυνηγού και θηράματος, παιχνίδισμα και ενήλικο ξεσάλωμα, προσπορισμός αμόλυντης χαράς και κρυστάλλινης ευτυχίας που γρήγορα ξεσχίζονται από ριπές κουρελιασμένης αξιοπρέπειας και εκκωφαντικής απελπισίας ….</p><p></p><p>Διαβάζοντας, τώρα τελευταία, σημεία της αναλυτικής βιογραφίας του και συνδυάζοντας τις χρονολογίες, συνειδητοποιώ πως τελικά όλο αυτό το συναισθηματικό του ολοκαύτωμα, μάλλον είναι το δικό του αντίο στην αγαπημένη που ουδέποτε τελικώς κατάφερε να έχει, στην ιδανική ερωμένη που δεν έμελε να γεράσει μαζί του, στην τόσο απτή αλλά αιώνια μακρινή παρουσία της, στην εξιδανικευμένη Κλάρα του, που με ένα μικρό αναστεναγμό, την κοριτσίστικη εκφορά μίας λεξούλας, ένα φευγαλέο γέλιο, του τίναζε τα μέσα του σαν φρέσκια μπουγάδα στον ανοιξιάτικο αγέρα, επιτρέποντας του να φαντασιώνεται κολύμπια στις λίμνες που σχημάτιζαν οι λιλιπούτειες ουλές στην πλάτη της… τον φαντάζομαι να μεταλλάσσει τις μικρές μουσικές φράσεις, σε λέξεις σφυριές που μανιασμένα συνθλίβουν τα μηνίγγια του :</p><p>- αντίο, αντίο αγαπημένη, ..... ....''</p><p></p><p>ΥΓ.: Σε όλες τις Κλάρες του έρημου αυτού 'ντουνιά' ... (χαχαχαχα, ψοφάω για τέτοιες αφιερώσεις) ...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 1254810, member: 522"] μιας και το 'φερε ο λόγος, ας μεταφέρω εδώ ένα παλαιότερο κείμενο μου που είχα αναρτήσει αλλούθε : ''......Ακούγοντας χρόνια τώρα την πρώτη τσέλο σονάτα του Μπραμς, την θεωρούσα πάντα σαν ένα απόλυτο ερωτικό μανιφέστο, το πιάνο και το τσέλο δύο ερωτευμένα φίδια που μπλέκονται, μπερδεύονται, επιτίθενται και αλληλοκατασπαράσσονται, σε έναν μανιασμένο χορό που τα υπερβατικής ομορφιάς θέματα, (δύο βασικά ανά κάθε μέρος της σονάτας), στήνουν ανελέητα με φρικτή ένταση και αδιέξοδο πάθος … συνομιλίες, άλλοτε άφατης θείας τρυφερότητας, άλλοτε γήινου σαρκικού παροξυσμού, συνεχείς αλλαγές ρόλων κυνηγού και θηράματος, παιχνίδισμα και ενήλικο ξεσάλωμα, προσπορισμός αμόλυντης χαράς και κρυστάλλινης ευτυχίας που γρήγορα ξεσχίζονται από ριπές κουρελιασμένης αξιοπρέπειας και εκκωφαντικής απελπισίας …. Διαβάζοντας, τώρα τελευταία, σημεία της αναλυτικής βιογραφίας του και συνδυάζοντας τις χρονολογίες, συνειδητοποιώ πως τελικά όλο αυτό το συναισθηματικό του ολοκαύτωμα, μάλλον είναι το δικό του αντίο στην αγαπημένη που ουδέποτε τελικώς κατάφερε να έχει, στην ιδανική ερωμένη που δεν έμελε να γεράσει μαζί του, στην τόσο απτή αλλά αιώνια μακρινή παρουσία της, στην εξιδανικευμένη Κλάρα του, που με ένα μικρό αναστεναγμό, την κοριτσίστικη εκφορά μίας λεξούλας, ένα φευγαλέο γέλιο, του τίναζε τα μέσα του σαν φρέσκια μπουγάδα στον ανοιξιάτικο αγέρα, επιτρέποντας του να φαντασιώνεται κολύμπια στις λίμνες που σχημάτιζαν οι λιλιπούτειες ουλές στην πλάτη της… τον φαντάζομαι να μεταλλάσσει τις μικρές μουσικές φράσεις, σε λέξεις σφυριές που μανιασμένα συνθλίβουν τα μηνίγγια του : - αντίο, αντίο αγαπημένη, ..... ....'' ΥΓ.: Σε όλες τις Κλάρες του έρημου αυτού 'ντουνιά' ... (χαχαχαχα, ψοφάω για τέτοιες αφιερώσεις) ... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Johannes Brahms – The Cello Sonatas
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…