Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ηχητικές Περιπλανήσεις
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 108711" data-attributes="member: 62"><p><img src="http://g-images.amazon.com/images/G/01/ciu/18/d5/241fa2c008a0ddaadc2b6010.L.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>ROBERT SCHUMANN: Phantasie op. 17 – Μaurizio Pollini, piano (DG 447 451-2 CD) </strong></p><p></p><p>Η Φαντασία op. 17 του Schumann θεωρείται η πιο ισχυρή επίδειξη της ιδιοφυίας του. Γράφτηκε με σκοπό τον έρανο χρημάτων για την ανέγερση ενός μνημείου του Μπετόβεν στη Βόννη. Αφιερώθηκε στην αγαπημένη του συνθέτη, Clara Wieck. Το πρώτο μέρος της Φαντασίας -στο χειρόγραφο, ο συνθέτης το τιτλοφορούσε “Ερείπια”- είναι η πιο επιτυχημένη και πρωτότυπη απόπειρα του Schumann στη μεγάλη φόρμα. Οι Κύκλοι των τραγουδιών του μαζί με τα έργα για σόλο πιάνο (Kreisleriana, Davidsbundlertaenze, Carnaval) είναι εντυπωσιακά επιτεύγματα αλλά, στην ουσία, είναι συλλογές από αποσπάσματα, κομάτια και θραύσματα. Η Φαντασία ξεκινάει μέσα σε μιά φοβερή υπερένταση και κλιμακώνεται συνέχεια, σαν κύματα, κάθε φορά μοιάζει να χάνει την ορμή της και κάθε φορά ξαναρχίζει απ την αρχή. Με εξαίρεση ένα αργό τμήμα στο μέσο περίπου του 1ου μέρους, το δράμα δεν κορυφώνεται. Αντίθετα η μουσική είναι παροξυσμική και μαινόμενη, συνέχεια έτοιμη να καταρρεύσει, να διαλυθεί. </p><p>Ο Maurizio Pollini υπογράφει την καλύτερη εκτέλεση του έργου που ξέρω. Τίποτα δεν είναι υπερτονισμένο, τίποτα δεν κουτσουρεύει τη ρωμαλεότητα του έργου και τίποτα δεν μειώνει στο ελάχιστο τη σφοδρότητα του πάθους του. Ο Ιταλός μιλάει φαρσί τη γλώσσα της φωτιάς και η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση του έργου προβάλει λαμπρή στην ολότητά της - Λυρισμός και πυρετός, ακούς ένα αχανές Ποίημα και, ταυτόχρονα, μιά φλογερή ερωτική επιστολή. </p><p>Το άλμπουμ συμπληρώνει η Φαντασία ''του Οδοιπόρου'' (Wanderer) D.760 του Schubert. Ο Pollini είναι και εδώ εξαιρετικός - ώρες ώρες θυμίζει τον Edwin Fischer: ευαισθησία να λιώνεις αλλά κι ένα αριστερό χέρι φτιαγμένο από ατσάλι.</p><p></p><p></p><p><img src="http://www.popboks.com/img/albumi/mherbert.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><strong>MATTHEW HERBERT: Plat Du Jour (Accidental CD)</strong> </p><p></p><p>Οποιος ψάχνει για το Πως μπορεί να είναι το σύγχρονο Τραγούδι Διαμαρτυρίας (Protest) θα βρεί σ αυτή την οργισμένη extravaganza μπόλικη τροφή για σκέψη: το άλμπουμ συνοδεύεται από εμπεριστατωμένες σημειώσεις και πολλές ιστοσελίδες (<a href="http://www.platdujour.co.uk" target="_blank">www.platdujour.co.uk</a>) και είναι μιά ακραία πολιτικοποιημένη έρευνα πάνω στο διατροφικό εφιάλτη που ζεί ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος. Σαν έργο είναι αδυσώπητο, είτε έμμεσα -με υπαινιγμούς πάνω στο τελευταίο γεύμα ενός καταδικασμένου σε θάνατο, στο Τέξας, στη διάρκεια της θητείας του George W. Busch σαν Κυβερνήτη- είτε άμεσα με ανοιχτή πολεμική στην παγκοσμιοποίηση που υποβαθμίζει την ποιότητα αυτών που τρώμε, ενώ καταστρέφει τις τριτοκοσμικές οικονομίες. Η Βιομηχανία, οι μηχανισμοί παραγωγής, συσκευασίας και προώθησης της τροφής, οι δίαιτες, ο καταναλωτισμός, το περιβάλον – η θεματολογία του Plat Du Jour είναι ατέλειωτη.</p><p>Ο δίσκος είναι κυριολεκτικά χειροποίητος και ώρες ώρες δεν τρώγεται με τίποτα. Αλλά η φαντασία του δημιουργού του έχει χτυπήσει κόκκινα: Σύγχρονη μουσική με τα όλα της, θυμωμένη, πολυδιάστατη, γεμάτη περίπλοκες εσωτερικές σχέσεις, με κομπιουτεράδικους ρυθμούς και χιλιάδες samples, από τα σφαγεία των κοτόπουλων μέχρι τα ιχθυοτροφεία σολωμού, 3255 ανθρώπους που δαγκώνουν ένα μήλο (!) και την Αγγλίδα Βέφα Nigella Lawson: ο Herbert τη βάζει να ξαναμαγειρέψει το γεύμα που έφτιαξε για τους Blair και Busch, όταν ο τελευταίος επισκέφτηκε τη Βρεττανία για να ευχαριστήσει για τη συμετοχή της στον πόλεμο του Ιράκ - μετά ο Herbert παίρνει το γεύμα και περνάει από πάνω του με ένα τανκ. </p><p>Ντοκουμέντο/απόκτημα, παιχνιδιάρικο και δυσοίωνο.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 108711, member: 62"] [IMG]http://g-images.amazon.com/images/G/01/ciu/18/d5/241fa2c008a0ddaadc2b6010.L.jpg[/IMG] [B]ROBERT SCHUMANN: Phantasie op. 17 – Μaurizio Pollini, piano (DG 447 451-2 CD) [/B] Η Φαντασία op. 17 του Schumann θεωρείται η πιο ισχυρή επίδειξη της ιδιοφυίας του. Γράφτηκε με σκοπό τον έρανο χρημάτων για την ανέγερση ενός μνημείου του Μπετόβεν στη Βόννη. Αφιερώθηκε στην αγαπημένη του συνθέτη, Clara Wieck. Το πρώτο μέρος της Φαντασίας -στο χειρόγραφο, ο συνθέτης το τιτλοφορούσε “Ερείπια”- είναι η πιο επιτυχημένη και πρωτότυπη απόπειρα του Schumann στη μεγάλη φόρμα. Οι Κύκλοι των τραγουδιών του μαζί με τα έργα για σόλο πιάνο (Kreisleriana, Davidsbundlertaenze, Carnaval) είναι εντυπωσιακά επιτεύγματα αλλά, στην ουσία, είναι συλλογές από αποσπάσματα, κομάτια και θραύσματα. Η Φαντασία ξεκινάει μέσα σε μιά φοβερή υπερένταση και κλιμακώνεται συνέχεια, σαν κύματα, κάθε φορά μοιάζει να χάνει την ορμή της και κάθε φορά ξαναρχίζει απ την αρχή. Με εξαίρεση ένα αργό τμήμα στο μέσο περίπου του 1ου μέρους, το δράμα δεν κορυφώνεται. Αντίθετα η μουσική είναι παροξυσμική και μαινόμενη, συνέχεια έτοιμη να καταρρεύσει, να διαλυθεί. Ο Maurizio Pollini υπογράφει την καλύτερη εκτέλεση του έργου που ξέρω. Τίποτα δεν είναι υπερτονισμένο, τίποτα δεν κουτσουρεύει τη ρωμαλεότητα του έργου και τίποτα δεν μειώνει στο ελάχιστο τη σφοδρότητα του πάθους του. Ο Ιταλός μιλάει φαρσί τη γλώσσα της φωτιάς και η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση του έργου προβάλει λαμπρή στην ολότητά της - Λυρισμός και πυρετός, ακούς ένα αχανές Ποίημα και, ταυτόχρονα, μιά φλογερή ερωτική επιστολή. Το άλμπουμ συμπληρώνει η Φαντασία ''του Οδοιπόρου'' (Wanderer) D.760 του Schubert. Ο Pollini είναι και εδώ εξαιρετικός - ώρες ώρες θυμίζει τον Edwin Fischer: ευαισθησία να λιώνεις αλλά κι ένα αριστερό χέρι φτιαγμένο από ατσάλι. [IMG]http://www.popboks.com/img/albumi/mherbert.jpg[/IMG] [B]MATTHEW HERBERT: Plat Du Jour (Accidental CD)[/B] Οποιος ψάχνει για το Πως μπορεί να είναι το σύγχρονο Τραγούδι Διαμαρτυρίας (Protest) θα βρεί σ αυτή την οργισμένη extravaganza μπόλικη τροφή για σκέψη: το άλμπουμ συνοδεύεται από εμπεριστατωμένες σημειώσεις και πολλές ιστοσελίδες ([url]www.platdujour.co.uk[/url]) και είναι μιά ακραία πολιτικοποιημένη έρευνα πάνω στο διατροφικό εφιάλτη που ζεί ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος. Σαν έργο είναι αδυσώπητο, είτε έμμεσα -με υπαινιγμούς πάνω στο τελευταίο γεύμα ενός καταδικασμένου σε θάνατο, στο Τέξας, στη διάρκεια της θητείας του George W. Busch σαν Κυβερνήτη- είτε άμεσα με ανοιχτή πολεμική στην παγκοσμιοποίηση που υποβαθμίζει την ποιότητα αυτών που τρώμε, ενώ καταστρέφει τις τριτοκοσμικές οικονομίες. Η Βιομηχανία, οι μηχανισμοί παραγωγής, συσκευασίας και προώθησης της τροφής, οι δίαιτες, ο καταναλωτισμός, το περιβάλον – η θεματολογία του Plat Du Jour είναι ατέλειωτη. Ο δίσκος είναι κυριολεκτικά χειροποίητος και ώρες ώρες δεν τρώγεται με τίποτα. Αλλά η φαντασία του δημιουργού του έχει χτυπήσει κόκκινα: Σύγχρονη μουσική με τα όλα της, θυμωμένη, πολυδιάστατη, γεμάτη περίπλοκες εσωτερικές σχέσεις, με κομπιουτεράδικους ρυθμούς και χιλιάδες samples, από τα σφαγεία των κοτόπουλων μέχρι τα ιχθυοτροφεία σολωμού, 3255 ανθρώπους που δαγκώνουν ένα μήλο (!) και την Αγγλίδα Βέφα Nigella Lawson: ο Herbert τη βάζει να ξαναμαγειρέψει το γεύμα που έφτιαξε για τους Blair και Busch, όταν ο τελευταίος επισκέφτηκε τη Βρεττανία για να ευχαριστήσει για τη συμετοχή της στον πόλεμο του Ιράκ - μετά ο Herbert παίρνει το γεύμα και περνάει από πάνω του με ένα τανκ. Ντοκουμέντο/απόκτημα, παιχνιδιάρικο και δυσοίωνο. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ηχητικές Περιπλανήσεις
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…