Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η ζωή είναι επιθυμία : Brahms Clarinet Quintet Op. 115
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ" data-source="post: 867090" data-attributes="member: 4971"><p>Δημοκηδή συγχαρητήρια, άλλη μια θαυμάσια παρουσίαση :SFGSFGSF:</p><p></p><p>Άντε να βλέπω και λίγο κίνηση στη μουσική κατηγορία, γιατί όλο για πολιτική βλέπω να μιλάμε στο φόρουμ, σε λίγο θα του αλλάξουμε και όνομα και θα το λέμε Politikiclub. Ακούω τώρα το κουιντέτο με τους Amadeus και τον Leister. Δεν ξέρω, εμένα μου αφήνει πάντα την εντύπωση του <em>φθινοπώρου</em>, σαν ο Μπραμς να περιδιαβαίνει τα δάση των Άλπεων, να συγκινείται από την ομορφιά των χρυσών και κόκκινων φύλλων (τα δάση της Κεντρικής Ευρώπης είναι υπέροχα το φθινόπωρο) που στρώνουν ένα μαγικό χαλί πάνω από το χώμα. Είναι όμως η ομορφιά λίγο πριν το τέλος, λίγο πριν το χιόνι σκεπάσει τα πάντα με ένα λευκό, παγερό σάβανο... Οι αναλαμπές πάθους του κλαρινέτου δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναμνήσεις της για πάντα χαμένης Άνοιξης και του Καλοκαιριού, του σχεδόν λησμονημένου ντελίριου των λουλουδιών και της πανδαισίας των ώριμων καρπών. Ακόμα χειρότερα, αναμνήσεις όχι αυτού που έζησες, αυτού που συνέβη, αλλά αυτού που θα μπορούσε να έχει συμβεί, του καρπού που θα μπορούσες να έχεις γευτεί αν τολμούσες να απλώσεις το χέρι (Κλάρα<img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite2" alt=";)" title="Wink ;)" loading="lazy" data-shortname=";)" /> ή αν το κλωνάρι δεν ήταν πολύ ψηλά (Αγκάτε<img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite2" alt=";)" title="Wink ;)" loading="lazy" data-shortname=";)" />. Ο Leister και αυτό που ο Κώστας Λυμπερόπουλος αποκαλεί "υπερβολικό κοντράστ" δεν με ενοχλούν καθόλου, αλλά βέβαια μια μόνο ερμηνεία ενός τέτοιου έργου δεν είναι ποτέ αρκετή, και ο δίσκος του Smetana Quartet έχει ήδη μπει στο στόχαστρό μου. Επί τη ευκαιρία, προσωπική μου γνώμη είναι ότι ακριβώς επειδή η μουσική του Brahms είναι τόσο βαριά, αυστηρή, τευτονική αν θέλετε, χρειάζεται λίγο μανιερισμό, λίγο παιχνίδι με τα τέμπι και τις δυναμικές. Δεν είναι τυχαίο ότι ειδικά οι Γερμανοί (Furtwängler, Abendroth,Walter) ερμηνεύουν Brahms με αυτόν τον τρόπο.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ, post: 867090, member: 4971"] Δημοκηδή συγχαρητήρια, άλλη μια θαυμάσια παρουσίαση :SFGSFGSF: Άντε να βλέπω και λίγο κίνηση στη μουσική κατηγορία, γιατί όλο για πολιτική βλέπω να μιλάμε στο φόρουμ, σε λίγο θα του αλλάξουμε και όνομα και θα το λέμε Politikiclub. Ακούω τώρα το κουιντέτο με τους Amadeus και τον Leister. Δεν ξέρω, εμένα μου αφήνει πάντα την εντύπωση του [I]φθινοπώρου[/I], σαν ο Μπραμς να περιδιαβαίνει τα δάση των Άλπεων, να συγκινείται από την ομορφιά των χρυσών και κόκκινων φύλλων (τα δάση της Κεντρικής Ευρώπης είναι υπέροχα το φθινόπωρο) που στρώνουν ένα μαγικό χαλί πάνω από το χώμα. Είναι όμως η ομορφιά λίγο πριν το τέλος, λίγο πριν το χιόνι σκεπάσει τα πάντα με ένα λευκό, παγερό σάβανο... Οι αναλαμπές πάθους του κλαρινέτου δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναμνήσεις της για πάντα χαμένης Άνοιξης και του Καλοκαιριού, του σχεδόν λησμονημένου ντελίριου των λουλουδιών και της πανδαισίας των ώριμων καρπών. Ακόμα χειρότερα, αναμνήσεις όχι αυτού που έζησες, αυτού που συνέβη, αλλά αυτού που θα μπορούσε να έχει συμβεί, του καρπού που θα μπορούσες να έχεις γευτεί αν τολμούσες να απλώσεις το χέρι (Κλάρα;) ή αν το κλωνάρι δεν ήταν πολύ ψηλά (Αγκάτε;). Ο Leister και αυτό που ο Κώστας Λυμπερόπουλος αποκαλεί "υπερβολικό κοντράστ" δεν με ενοχλούν καθόλου, αλλά βέβαια μια μόνο ερμηνεία ενός τέτοιου έργου δεν είναι ποτέ αρκετή, και ο δίσκος του Smetana Quartet έχει ήδη μπει στο στόχαστρό μου. Επί τη ευκαιρία, προσωπική μου γνώμη είναι ότι ακριβώς επειδή η μουσική του Brahms είναι τόσο βαριά, αυστηρή, τευτονική αν θέλετε, χρειάζεται λίγο μανιερισμό, λίγο παιχνίδι με τα τέμπι και τις δυναμικές. Δεν είναι τυχαίο ότι ειδικά οι Γερμανοί (Furtwängler, Abendroth,Walter) ερμηνεύουν Brahms με αυτόν τον τρόπο. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η ζωή είναι επιθυμία : Brahms Clarinet Quintet Op. 115
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…