Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η ζωή είναι επιθυμία : Brahms Clarinet Quintet Op. 115
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κωστας Λυμπεροπουλος" data-source="post: 866469" data-attributes="member: 62"><p>Λίγα πράγματα σε ολόκληρη τη Μουσική μπορούν να σταθούν σε σύγκριση με τον ύστερο Μπράμς. Η μουσική δωματίου και τα πιανιστικά του είναι ένας ολόκληρος κόσμος από μόνα τους. Ένα Θαύμα - στην κυριολεξία. Moιάζει να βρίσκεται σε μια απέραντη φάση Nocturne, νηφάλια, ραψωδική, εν πολλοίς σκυθρωπή, ένα απίστευτο αμάλγαμα συνθετικής και ενορχηστρωτικής δεξιοτεχνίας που το διαπνέει μια απαράμιλλη καθαρότητα του στυλ, μια ακαταμάχητη δομική οικονομία και μια συγκινησιακή ευγένεια που δεν έχει το ταίρι της σε σύγκριση με οτιδήποτε προηγήθηκε ή ακολούθησε τον μεγάλο Γερμανό. Υποτονθορύζουσες εσωτερικές φωνές άψογα πλεγμένες μεταξύ τους, σ ένα διαρκές μουρμουρητό γεμάτο λυρισμό και ανησυχητικές αποχρώσεις, εξαίσια καυστική και με καταπληκτική μουσικότητα σου φέρνει στο νού χορό πάνω σε αυγά.</p><p>Οι Τσέχοι έχουν κάνει θαύματα πάνω σ αυτή την παρτιτούρα – κουαρτέτο Smetana μαζί με τον Vladimiri Riha στη Supraphon. Ο Leister είναι ακραία υποκειμενικός όπου κι αν έπαιξε το op. 115, μαγικός αλλά και λίγο δημαγωγός με τις αυθαιρεσίες του στα κοντράστ που, ώρες ώρες, νιώθεις να σε πιάνουν απ το λαιμό. Γούστα είναι αυτά…κατά την αυστηρά προσωπική μου γνώμη η εκφορά του Μπράμς δεν σηκώνει πολλά πολλά και είναι άκρως εχθρική απέναντι στον αισθησιασμό και στα κάθε λογής υποκειμενικά τερτίπια στα tempi και στην άρθρωση - δεν της πάνε τα έντονα χρώματα ούτε η έμφαση στη δραματικότητα και τα εκρηκτικά ρυθμικά εφευρήματα με τα οποία την σελώνουν κατά καιρούς, το λεγόμενο ‘Ουγγαρέζικο’ στύλ: ο ύστερος Mπράμς μπορεί να θεωρείται από τους απρόσεκτους απονευρωμένος και υποτονικός - στην ουσία τον διακρίνει μια απίστευτη ζωηρότητα και μια φυσικότητα που σαρκώνουν το απόγειο της τέλειας ισορροπίας και η απόδοσή του, κατ εμέ, οφείλει να είναι αυστηρά Κλασσική. Τα όνειρα είναι τζάμπα: μακαρίζω μια απώτερη εποχή που, ίσως, οι άνθρωποι θα έχουν εφεύρει μια Μηχανή του Χρόνου: ώρες ώρες σκέφτομαι ότι κανέναν Κλασσικό συνθέτη δεν θα ήθελα τόσο πολύ να συναντήσω όσο αυτόν - ειδικά στα τελευταία χρόνια του. </p><p>Διαβάζω παντού διθυραμβικά σχόλια για την live εκτέλεση της Sabine Meyer μαζί με το κουαρτέτο Alban Berg στην EMI Classics την οποία, δυστυχώς, δεν έχω ακούσει ακόμα.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κωστας Λυμπεροπουλος, post: 866469, member: 62"] Λίγα πράγματα σε ολόκληρη τη Μουσική μπορούν να σταθούν σε σύγκριση με τον ύστερο Μπράμς. Η μουσική δωματίου και τα πιανιστικά του είναι ένας ολόκληρος κόσμος από μόνα τους. Ένα Θαύμα - στην κυριολεξία. Moιάζει να βρίσκεται σε μια απέραντη φάση Nocturne, νηφάλια, ραψωδική, εν πολλοίς σκυθρωπή, ένα απίστευτο αμάλγαμα συνθετικής και ενορχηστρωτικής δεξιοτεχνίας που το διαπνέει μια απαράμιλλη καθαρότητα του στυλ, μια ακαταμάχητη δομική οικονομία και μια συγκινησιακή ευγένεια που δεν έχει το ταίρι της σε σύγκριση με οτιδήποτε προηγήθηκε ή ακολούθησε τον μεγάλο Γερμανό. Υποτονθορύζουσες εσωτερικές φωνές άψογα πλεγμένες μεταξύ τους, σ ένα διαρκές μουρμουρητό γεμάτο λυρισμό και ανησυχητικές αποχρώσεις, εξαίσια καυστική και με καταπληκτική μουσικότητα σου φέρνει στο νού χορό πάνω σε αυγά. Οι Τσέχοι έχουν κάνει θαύματα πάνω σ αυτή την παρτιτούρα – κουαρτέτο Smetana μαζί με τον Vladimiri Riha στη Supraphon. Ο Leister είναι ακραία υποκειμενικός όπου κι αν έπαιξε το op. 115, μαγικός αλλά και λίγο δημαγωγός με τις αυθαιρεσίες του στα κοντράστ που, ώρες ώρες, νιώθεις να σε πιάνουν απ το λαιμό. Γούστα είναι αυτά…κατά την αυστηρά προσωπική μου γνώμη η εκφορά του Μπράμς δεν σηκώνει πολλά πολλά και είναι άκρως εχθρική απέναντι στον αισθησιασμό και στα κάθε λογής υποκειμενικά τερτίπια στα tempi και στην άρθρωση - δεν της πάνε τα έντονα χρώματα ούτε η έμφαση στη δραματικότητα και τα εκρηκτικά ρυθμικά εφευρήματα με τα οποία την σελώνουν κατά καιρούς, το λεγόμενο ‘Ουγγαρέζικο’ στύλ: ο ύστερος Mπράμς μπορεί να θεωρείται από τους απρόσεκτους απονευρωμένος και υποτονικός - στην ουσία τον διακρίνει μια απίστευτη ζωηρότητα και μια φυσικότητα που σαρκώνουν το απόγειο της τέλειας ισορροπίας και η απόδοσή του, κατ εμέ, οφείλει να είναι αυστηρά Κλασσική. Τα όνειρα είναι τζάμπα: μακαρίζω μια απώτερη εποχή που, ίσως, οι άνθρωποι θα έχουν εφεύρει μια Μηχανή του Χρόνου: ώρες ώρες σκέφτομαι ότι κανέναν Κλασσικό συνθέτη δεν θα ήθελα τόσο πολύ να συναντήσω όσο αυτόν - ειδικά στα τελευταία χρόνια του. Διαβάζω παντού διθυραμβικά σχόλια για την live εκτέλεση της Sabine Meyer μαζί με το κουαρτέτο Alban Berg στην EMI Classics την οποία, δυστυχώς, δεν έχω ακούσει ακόμα. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η ζωή είναι επιθυμία : Brahms Clarinet Quintet Op. 115
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…