Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Υψηλή καλλιτεχνία
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1056022900" data-attributes="member: 18005"><p>Μια και ανασκάφτηκε η Τέχνη της φούγκας θα πω και εγώ τις προτιμήσεις μου και την γνώμη μου.</p><p></p><p>Η πιο πειστική και η καλύτερη εκδοχή ερμηνεία για μένα, είναι για τσέμπαλο όπως μας το παρουσίασε ο Gustav Leonhardt. Ακούγοντας αυτή την ερμηνεία προσωπικά πείσθηκα απόλυτα ότι το έργο συνετέθη για πληκτροφόρο όργανο και φυσικά επιλέχθηκε το τσέμπαλο της εποχής. Ηχογράφηση και ερμηνεία που ορίζει το έργο. Οποιαδήποτε άλλη ηχογράφηση κι αν άκουσα με τσέμπελο, δεν με έπεισαν.</p><p></p><p>Σε πιάνο, είμαστε τυχεροί και έχουμε μια σειρά ηχογραφήσεων του Grigory Sokolov (στην Naive). H ηχογράφηση είναι ζωντανή από το 1982. O Σακαλώφ έχει την αναγκαία εγκεφαλικότητα που απαιτεί το έργο και είναι ο πιο αναλυτικός ερμηνευτής, χρωματίζει και ζωγραφίζει πραγματικά την μουσική. Δεν βιάζεται καθόλου και αφήνει την μουσική να ξεχειλίζει ως κάτι το φυσιολογικό (πιστέψτε με η σύνθεση δεν είναι κάτι το νορμάλ, ως δημιουργία είναι στην στρατόσφαιρα της μουσικής δημιουργίας και σύνθεσης). Αυτή και μόνο η ερμηνεία του μου αρκεί να τον κατατάσσω στους μεγαλύτερους πιανίστες όλων των εποχών.</p><p></p><p>Η πρώτη εκδοχή της τέχνης της φούγκας που άκουσα, ήταν σε εκκλησιαστικό όργανο με τον Helmut Walcha. Μέχρι που άκουσα τον Leonhardt είχα πεισθεί ότι είναι έργο για εκκλησιαστικό όργανο και αποτελλεί μέχρι και σήμερα αγαπημένη ηχογράφηση (γενικότερα o Walcha είναι η αδυναμία μου σε Bach/εκκλησιαστικό όργανο)</p><p></p><p>Δεν μπορώ καθόλου την εκδοχή με κουαρτέτο εγχόρδων. Το άκουσα με το Keller Quartet και με τους Emerson και ειλικρινά, τοποθέτηση του έργου είναι απογοητευτική. Το μόνο που μπόρεσα να θαυμάσω είναι η προσπάθεια των ερμηνευτών να παλέψουν με τις "φωνές" χωρίς να επιτύχουν να τις αποδώσουν όπως στο πιάνο, όργανο και τσέμπαλο. Από την πάλη αυτή, δεν έχει απομείνει έκφραση, για μένα τουλάχιστο. Παρόλα αυτά, η εκδοχή αυτή φαίνεται να είναι δημοφιλής.</p><p></p><p>Αντίθετα είναι τα αποτελέσματα σε προσπάθειες ενορχήστρωσης σε ορχήστρα δωματίου. Από τι πιο όμορφες προσπάθειες είναι αυτή της Ακαδημίας του Αγίου Μαρτίνου, όπου είναι πραγματική Ακαδημία, μια και μελέτησαν το έργο και κατέθεσαν μια δικιά τους μουσικολογική άποψη του πως μπορεί να ερμηνευτεί το έργο σε ορχήστρα δωματίου. Εντύπωση μου προκάλεσε, το γεγονός ότι κάποια μέρη δεν τα πείραξαν καθόλου και τα έδιναν στο τσέμπαλο. Πιστεύω όμως ότι ο Jordi Savall με το σύνολο του, μας έδωσαν μια απολύτως μπαρόκ εκδοχή, για το πως θα ακουγόταν το έργο αν ενορχηστρωνόταν με μπαρόκ προδιαγραφές.</p><p></p><p>Τέλος να πω ότι το έργο δεν ήταν το ύστατο έργο του Μπαχ. Ύστατο έργο μάλλον είναι η "Μουσική προσφορά" του (άρχισε να την συνθέτει το 1747). Η σύνθεση της Τέχνης της Φούγκας άρχισε να γράφεται σταδιακά από το 1740 μέχρι και το 1743 έφτασε μέχρι εκεί που έφτασε. Το γεγονός του ότι είναι ημιτελές, απροσδιόριστο ως προς το τι αφορά, η ιστορία της δημοσίευσης του κ.λπ κ.λπ δημιούργησαν μια λανθασμένη φιλολογία σχετικά με το έργο. Η ηχογράφηση του Jordi Savall, στο βιβλιαράκι που την συνοδεύει, παρουσιάζει και αποκαλύπτει αναλυτικά το ιστορικό της σύνθεσης και της πορείας της.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1056022900, member: 18005"] Μια και ανασκάφτηκε η Τέχνη της φούγκας θα πω και εγώ τις προτιμήσεις μου και την γνώμη μου. Η πιο πειστική και η καλύτερη εκδοχή ερμηνεία για μένα, είναι για τσέμπαλο όπως μας το παρουσίασε ο Gustav Leonhardt. Ακούγοντας αυτή την ερμηνεία προσωπικά πείσθηκα απόλυτα ότι το έργο συνετέθη για πληκτροφόρο όργανο και φυσικά επιλέχθηκε το τσέμπαλο της εποχής. Ηχογράφηση και ερμηνεία που ορίζει το έργο. Οποιαδήποτε άλλη ηχογράφηση κι αν άκουσα με τσέμπελο, δεν με έπεισαν. Σε πιάνο, είμαστε τυχεροί και έχουμε μια σειρά ηχογραφήσεων του Grigory Sokolov (στην Naive). H ηχογράφηση είναι ζωντανή από το 1982. O Σακαλώφ έχει την αναγκαία εγκεφαλικότητα που απαιτεί το έργο και είναι ο πιο αναλυτικός ερμηνευτής, χρωματίζει και ζωγραφίζει πραγματικά την μουσική. Δεν βιάζεται καθόλου και αφήνει την μουσική να ξεχειλίζει ως κάτι το φυσιολογικό (πιστέψτε με η σύνθεση δεν είναι κάτι το νορμάλ, ως δημιουργία είναι στην στρατόσφαιρα της μουσικής δημιουργίας και σύνθεσης). Αυτή και μόνο η ερμηνεία του μου αρκεί να τον κατατάσσω στους μεγαλύτερους πιανίστες όλων των εποχών. Η πρώτη εκδοχή της τέχνης της φούγκας που άκουσα, ήταν σε εκκλησιαστικό όργανο με τον Helmut Walcha. Μέχρι που άκουσα τον Leonhardt είχα πεισθεί ότι είναι έργο για εκκλησιαστικό όργανο και αποτελλεί μέχρι και σήμερα αγαπημένη ηχογράφηση (γενικότερα o Walcha είναι η αδυναμία μου σε Bach/εκκλησιαστικό όργανο) Δεν μπορώ καθόλου την εκδοχή με κουαρτέτο εγχόρδων. Το άκουσα με το Keller Quartet και με τους Emerson και ειλικρινά, τοποθέτηση του έργου είναι απογοητευτική. Το μόνο που μπόρεσα να θαυμάσω είναι η προσπάθεια των ερμηνευτών να παλέψουν με τις "φωνές" χωρίς να επιτύχουν να τις αποδώσουν όπως στο πιάνο, όργανο και τσέμπαλο. Από την πάλη αυτή, δεν έχει απομείνει έκφραση, για μένα τουλάχιστο. Παρόλα αυτά, η εκδοχή αυτή φαίνεται να είναι δημοφιλής. Αντίθετα είναι τα αποτελέσματα σε προσπάθειες ενορχήστρωσης σε ορχήστρα δωματίου. Από τι πιο όμορφες προσπάθειες είναι αυτή της Ακαδημίας του Αγίου Μαρτίνου, όπου είναι πραγματική Ακαδημία, μια και μελέτησαν το έργο και κατέθεσαν μια δικιά τους μουσικολογική άποψη του πως μπορεί να ερμηνευτεί το έργο σε ορχήστρα δωματίου. Εντύπωση μου προκάλεσε, το γεγονός ότι κάποια μέρη δεν τα πείραξαν καθόλου και τα έδιναν στο τσέμπαλο. Πιστεύω όμως ότι ο Jordi Savall με το σύνολο του, μας έδωσαν μια απολύτως μπαρόκ εκδοχή, για το πως θα ακουγόταν το έργο αν ενορχηστρωνόταν με μπαρόκ προδιαγραφές. Τέλος να πω ότι το έργο δεν ήταν το ύστατο έργο του Μπαχ. Ύστατο έργο μάλλον είναι η "Μουσική προσφορά" του (άρχισε να την συνθέτει το 1747). Η σύνθεση της Τέχνης της Φούγκας άρχισε να γράφεται σταδιακά από το 1740 μέχρι και το 1743 έφτασε μέχρι εκεί που έφτασε. Το γεγονός του ότι είναι ημιτελές, απροσδιόριστο ως προς το τι αφορά, η ιστορία της δημοσίευσης του κ.λπ κ.λπ δημιούργησαν μια λανθασμένη φιλολογία σχετικά με το έργο. Η ηχογράφηση του Jordi Savall, στο βιβλιαράκι που την συνοδεύει, παρουσιάζει και αποκαλύπτει αναλυτικά το ιστορικό της σύνθεσης και της πορείας της. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Υψηλή καλλιτεχνία
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…