Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 405806" data-attributes="member: 522"><p><strong>ΠΡΟΣΟΧΗ: Το παρακάτω μήνυμα απευθύνεται μόνον σε φίλους του Μάλερ. Όποιοι δεν αισθάνονται έτσι, παρακαλούνται να απέχουν από την τυχόν ανάρτηση απαντήσεων. </strong></p><p></p><p></p><p>Ακούγοντας σήμερα (χαλαρός λόγω του αναγκαστικού εγκλεισμού μου στο σπίτι, από 60 εκ. χιόνι) και πάλι το ‛Αντίο’ διεπίστωσα και κάποια πράγματα επί της μουσικής δομής, τα οποία συνήθως αδυνατούσα να εντοπίσω, δεδομένου ότι πάντα με παίρνει αιχμάλωτο η ερμηνεία της Φέρριερ. </p><p></p><p>Το ‛αντίο’ δομικά και μορφολογικά είναι τελικά η σύνθεση που περισσότερο από κάθε άλλη του Μάλερ, προαναγγέλλει το μουσικό μετέπειτα του 20ου αιώνα. Όλα είναι εδώ: η χρήση της ορχήστρας για παραγωγή ανεξάρτητων μουσικών όγκων με βάση και σημασία στο ηχόχρωμα και τον ρυθμό και όχι στην ροή της μελωδίας καθ’ αυτή , ο ιμπρεσιονισμός, οι Στραβίνσκυδες οι Προκόφιεφηδες και οι Βεμπέρνηδες (συγχωρείστε μου τους νεολογισμούς). Δεν λέμε βέβαια και για τα μεταγενέστερα κόπυ – πέηστ από κινηματογραφικούς και άλλους συνθέτες (Ρότες, Μάνους, κλπ.). </p><p></p><p>Επανερχόμενος στην Φέρριερ και αποδεχόμενος πλέον το γεγονός ότι όσες φορές και αν την ακούσω στο συγκεκριμένο κομμάτι, η συγκίνηση παραμένει αναλλοίωτη, (αψηφώντας τον γνωστό ψυχολογικό κανόνα του Σάμουελσον), ενώ η πορεία του συνήθους μουδιάσματος / ανατριχίλας ακολουθεί αστραπιαία πάντα την ίδια διαδρομή (ακροδάκτυλα, άκρα, σώμα, λυγμική ασφυξία της καρδιάς) η οποία κάποτε θα μ’ αφήσει ‛στον τόπο’, αποφάσισα ότι αν το τέλος δεν με βρει ξαφνικά σε κάποιο (θέλω να ελπίζω ξαφνικό όσο και οδυνηρό) ατύχημα, όταν μελλοντικά θα νοιώσω αρκετά αδύναμος, θα βάλω αυτό το κομμάτι και θα εγκιβωτιστώ (copy right Ντέμιαν) στην κόλαση μου.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 405806, member: 522"] [B]ΠΡΟΣΟΧΗ: Το παρακάτω μήνυμα απευθύνεται μόνον σε φίλους του Μάλερ. Όποιοι δεν αισθάνονται έτσι, παρακαλούνται να απέχουν από την τυχόν ανάρτηση απαντήσεων. [/B] Ακούγοντας σήμερα (χαλαρός λόγω του αναγκαστικού εγκλεισμού μου στο σπίτι, από 60 εκ. χιόνι) και πάλι το ‛Αντίο’ διεπίστωσα και κάποια πράγματα επί της μουσικής δομής, τα οποία συνήθως αδυνατούσα να εντοπίσω, δεδομένου ότι πάντα με παίρνει αιχμάλωτο η ερμηνεία της Φέρριερ. Το ‛αντίο’ δομικά και μορφολογικά είναι τελικά η σύνθεση που περισσότερο από κάθε άλλη του Μάλερ, προαναγγέλλει το μουσικό μετέπειτα του 20ου αιώνα. Όλα είναι εδώ: η χρήση της ορχήστρας για παραγωγή ανεξάρτητων μουσικών όγκων με βάση και σημασία στο ηχόχρωμα και τον ρυθμό και όχι στην ροή της μελωδίας καθ’ αυτή , ο ιμπρεσιονισμός, οι Στραβίνσκυδες οι Προκόφιεφηδες και οι Βεμπέρνηδες (συγχωρείστε μου τους νεολογισμούς). Δεν λέμε βέβαια και για τα μεταγενέστερα κόπυ – πέηστ από κινηματογραφικούς και άλλους συνθέτες (Ρότες, Μάνους, κλπ.). Επανερχόμενος στην Φέρριερ και αποδεχόμενος πλέον το γεγονός ότι όσες φορές και αν την ακούσω στο συγκεκριμένο κομμάτι, η συγκίνηση παραμένει αναλλοίωτη, (αψηφώντας τον γνωστό ψυχολογικό κανόνα του Σάμουελσον), ενώ η πορεία του συνήθους μουδιάσματος / ανατριχίλας ακολουθεί αστραπιαία πάντα την ίδια διαδρομή (ακροδάκτυλα, άκρα, σώμα, λυγμική ασφυξία της καρδιάς) η οποία κάποτε θα μ’ αφήσει ‛στον τόπο’, αποφάσισα ότι αν το τέλος δεν με βρει ξαφνικά σε κάποιο (θέλω να ελπίζω ξαφνικό όσο και οδυνηρό) ατύχημα, όταν μελλοντικά θα νοιώσω αρκετά αδύναμος, θα βάλω αυτό το κομμάτι και θα εγκιβωτιστώ (copy right Ντέμιαν) στην κόλαση μου. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…