Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="schubert" data-source="post: 1057009583" data-attributes="member: 18291"><p><strong>Απάντηση: Re: Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης</strong></p><p></p><p>Το έκτο και τελευταίο τραγούδι. Πάει και τούτο το μοναχικό ταξίδι...</p><p></p><p>6. Ο αποχαιρετισμός</p><p></p><p>Ο ήλιος χάνεται πίσω απ’ τα βουνά.</p><p>Σε όλες τις κοιλάδες το βράδυ κατεβαίνει</p><p>Με τις σκιές του ολόγιομες με ψύχρα.</p><p>Για δες! Σαν ασημένια βάρκα αιωρείται</p><p>Το φεγγάρι αναπλέοντας στου ουρανού τη λίμνη.</p><p>Νιώθω λεπτού ανέμου την πνοή</p><p>Πίσω από τα σκοτεινά τα πεύκα! </p><p></p><p>Το ρυάκι τραγουδάει αρμονικά</p><p>Τραγούδι που διασχίζει το σκοτάδι.</p><p>Τα’ άνθη χλωμιάζουν μεσα στο ημίφως.</p><p>Η γη αναπνέει γεμάτη ύπνο κι ησυχία,</p><p>Κάθε νοσταλγία τώρα να ονειρευτεί επιθυμεί</p><p>Οι κουρασμένο άνθρωποι πηγαίνουνε στο σπίτι,</p><p>Απ’ την αρχή λησμονημένη ευδαιμονία</p><p>Και νιότη στον ύπνο τους να μάθουν!</p><p>Τα πουλιά σιωπούν στα κλαδιά τους.</p><p>Ο κόσμος αποκοιμιέται.</p><p></p><p>Φυσάει ψυχρά στον πεύκων μου τον ίσκιο.</p><p>Στέκομαι εδώ, τον φίλο μου προσμένω·</p><p>Ποθώ, δικέ μου φίλε, στο πλευρό σου</p><p>Την ομορφιά του έσπερου να απολαύσω.</p><p>Πού είσαι; Μ’ αφήνεις για πολύ μονάχο!</p><p>Πηγαινοέρχομαι με το λαούτο μου</p><p>Σε δρόμους από μαλακό γρασίδι φουσκωμένους</p><p>Αχ ομορφιά!</p><p>Αχ της αιώνιας αγάπης – της ζωής– αχ μεθυσμένε κόσμε!</p><p></p><p>Κατέβηκε από τ’ άλογο και του άπλωσε</p><p>Το ποτό του αποχαιρετισμού</p><p>Τον ρώτησε πού πάει</p><p>Και γιατί να το κάνει.</p><p>Μίλησε κι η φωνή του ανθισμένη:</p><p>Φίλε μου,</p><p>Στον κόσμο τούτο δεν μ’ ευνόησε η τύχη!</p><p>Πού πάω;</p><p>Πηγαίνω στα βουνά, εκεί πορεύομαι</p><p>Ψάχνω ησυχία για τη μοναχική καρδιά μου.</p><p>Περπατάω για την πατρίδα, για τον τόπο μου.</p><p>Ποτέ μου δεν θα περιπλανηθώ στα ξένα.</p><p>Σιωπηλή είν’ η καρδιά μου και την ώρα της προσμένει!</p><p>Η αγαπημένη γη απανταχού</p><p>Ανθίζει την άνοιξη και πάλι πρασινίζει!</p><p>Απανταχού κι αιώνια κυανίζει φωτεινό τ’ απόμακρο! </p><p>Αιώνια… αιώνια…</p><p></p><p></p><p></p><p>Υ.Γ. Η παραπάνω απόπειρα μετάφρασης αφιερώνεται με ευγνωμοσύνη στη μνήμη του μαέστρου Claudio Abbado, στους κόσμους πια του αιωνίου Requiem...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="schubert, post: 1057009583, member: 18291"] [b]Απάντηση: Re: Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης[/b] Το έκτο και τελευταίο τραγούδι. Πάει και τούτο το μοναχικό ταξίδι... 6. Ο αποχαιρετισμός Ο ήλιος χάνεται πίσω απ’ τα βουνά. Σε όλες τις κοιλάδες το βράδυ κατεβαίνει Με τις σκιές του ολόγιομες με ψύχρα. Για δες! Σαν ασημένια βάρκα αιωρείται Το φεγγάρι αναπλέοντας στου ουρανού τη λίμνη. Νιώθω λεπτού ανέμου την πνοή Πίσω από τα σκοτεινά τα πεύκα! Το ρυάκι τραγουδάει αρμονικά Τραγούδι που διασχίζει το σκοτάδι. Τα’ άνθη χλωμιάζουν μεσα στο ημίφως. Η γη αναπνέει γεμάτη ύπνο κι ησυχία, Κάθε νοσταλγία τώρα να ονειρευτεί επιθυμεί Οι κουρασμένο άνθρωποι πηγαίνουνε στο σπίτι, Απ’ την αρχή λησμονημένη ευδαιμονία Και νιότη στον ύπνο τους να μάθουν! Τα πουλιά σιωπούν στα κλαδιά τους. Ο κόσμος αποκοιμιέται. Φυσάει ψυχρά στον πεύκων μου τον ίσκιο. Στέκομαι εδώ, τον φίλο μου προσμένω· Ποθώ, δικέ μου φίλε, στο πλευρό σου Την ομορφιά του έσπερου να απολαύσω. Πού είσαι; Μ’ αφήνεις για πολύ μονάχο! Πηγαινοέρχομαι με το λαούτο μου Σε δρόμους από μαλακό γρασίδι φουσκωμένους Αχ ομορφιά! Αχ της αιώνιας αγάπης – της ζωής– αχ μεθυσμένε κόσμε! Κατέβηκε από τ’ άλογο και του άπλωσε Το ποτό του αποχαιρετισμού Τον ρώτησε πού πάει Και γιατί να το κάνει. Μίλησε κι η φωνή του ανθισμένη: Φίλε μου, Στον κόσμο τούτο δεν μ’ ευνόησε η τύχη! Πού πάω; Πηγαίνω στα βουνά, εκεί πορεύομαι Ψάχνω ησυχία για τη μοναχική καρδιά μου. Περπατάω για την πατρίδα, για τον τόπο μου. Ποτέ μου δεν θα περιπλανηθώ στα ξένα. Σιωπηλή είν’ η καρδιά μου και την ώρα της προσμένει! Η αγαπημένη γη απανταχού Ανθίζει την άνοιξη και πάλι πρασινίζει! Απανταχού κι αιώνια κυανίζει φωτεινό τ’ απόμακρο! Αιώνια… αιώνια… Υ.Γ. Η παραπάνω απόπειρα μετάφρασης αφιερώνεται με ευγνωμοσύνη στη μνήμη του μαέστρου Claudio Abbado, στους κόσμους πια του αιωνίου Requiem... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…