Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="amadeus webern" data-source="post: 1056047536" data-attributes="member: 17057"><p>Καλησπέρα κι από μένα. Μιας κι έχετε πιάσει ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μπω κι εγώ στη συζήτηση.</p><p></p><p>Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί πρέπει σώνει και καλά να επιλέγουμε μια ερμηνεία ενός έργου ως την καλύτερη. Κάποιος έφερε παραπάνω το παράδειγμα των κριτικών που ψήφισαν τους καλύτερους μαέστρους όλων των εποχών. Τα αποτελέσματα βέβαια είναι για γέλια. Επίσης, πολλά μουσικά περιοδικά, ανάλογα με το από το πού προέρχονται, προβάλλουν τις δικές τους προτιμήσεις και ατζέντες. Το Γκράμοφον για παράδειγμα προβάλλει και αναδεικνύει συστηματικά Βρετανούς μουσικούς κι ερμηνευτές, παρόλο που πολύ συχνά χωλαίνουν. Οπότε, πολλές φορές απλά προτιμώ να τους αγνοώ και να εμπιστευθώ το αυτί μου.</p><p></p><p>Το ίδιο ισχύει για εμένα και στην περίπτωση των ηχογραφήσεων του Das Lied με την Ferrier. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι μια μέτρια ερμηνεία που έχει διαφημιστεί και ακουστεί σε υπερβολικό βαθμό από τα μουσικά περιοδικά και την ανεκδοτολογία του χώρου. Η γυναίκα ήταν ετοιμοθάνατη, τραγούδησε το Αντίο κι έβαλε τα κλάματα. ΟΚ. Σεβαστό. Η προσωπική της τραγωδία είναι ένα πράγμα. Η μουσική ένα άλλο. Εν προκειμένω, με ενοχλεί που η τραγωδία χρωματίζει τη μουσική. </p><p></p><p>Το Τραγούδι της Γης δεν είναι ούτε όπερα, ούτε μελόδραμα. Είναι ένα βαθιά ποιητικό έργο, το οποίο μέσα σε έξι μέρη περικλείει τον κύκλο της ζωής πάνω στη Γη. Και ως τέτοιο πρέπει να ερμηνεύεται κατά τη γνώμη μου. Κάποιοι επιλέγουν να ερμηνεύσουν τον αποχαιρετισμό του τελευταίου μέρους ως τραγωδία, ίσως γιατί το βλέπουν ως θάνατο. Όμως αυτό δεν συνάδει ούτε με το κείμενο, ούτε με την στάση που έπαιρνε ο Μάλερ απέναντι στο ζήτημα. Αν είναι ιδιαίτερα κάτι που χαρακτηρίζει τη στάση του Μάλερ απέναντι στη ζωή και το θάνατο, όπως το βλέπουμε τουλάχιστον στο έργο του, αυτό είναι ένα είδος αναχωρητικής, αποστασιοποιημένης αγάπης που αγκαλιάζει τα πάντα στην ολότητά τους, χωρίς φόβο. Αυτό άλλωστε λένε και οι στίχοι του Der Abschied, όπως και άλλων τραγουδιών του Μάλερ, αλλά και το έργου του στο σύνολό του. Ακόμα και τα Kindertotenlieder που μιλάνε για τραγωδία (και μάλιστα πολύ προσωπική), την αντιμετωπίζουν υπερβατικά. Υπάρχει ένα βασικό θέμα και μια πολύ συγκεκριμένη οπτική γωνία που την βλέπουμε να διατρέχει και να διαπερνά όλο σχεδόν το έργο του.</p><p></p><p>Από εκεί και πέρα, οι καλύτερες για εμένα εκτελέσεις (κι έχω ακούσει πάρα πολλές μιας και μια περίοδο είχα πάθει εμμονή με το συγκεκριμένο έργο) είναι του Tennstedt με την Αγνή Μπάλτσα και της Λούντβιχ με τον Κάραγιαν. Πολύ ωραία είναι επίσης η ερμηνεία της Ναν Μέρριμαν με τον Γιόκουμ, ενώ του Μπουλέζ με την Βιολέτα συμπαθητική.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="amadeus webern, post: 1056047536, member: 17057"] Καλησπέρα κι από μένα. Μιας κι έχετε πιάσει ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μπω κι εγώ στη συζήτηση. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί πρέπει σώνει και καλά να επιλέγουμε μια ερμηνεία ενός έργου ως την καλύτερη. Κάποιος έφερε παραπάνω το παράδειγμα των κριτικών που ψήφισαν τους καλύτερους μαέστρους όλων των εποχών. Τα αποτελέσματα βέβαια είναι για γέλια. Επίσης, πολλά μουσικά περιοδικά, ανάλογα με το από το πού προέρχονται, προβάλλουν τις δικές τους προτιμήσεις και ατζέντες. Το Γκράμοφον για παράδειγμα προβάλλει και αναδεικνύει συστηματικά Βρετανούς μουσικούς κι ερμηνευτές, παρόλο που πολύ συχνά χωλαίνουν. Οπότε, πολλές φορές απλά προτιμώ να τους αγνοώ και να εμπιστευθώ το αυτί μου. Το ίδιο ισχύει για εμένα και στην περίπτωση των ηχογραφήσεων του Das Lied με την Ferrier. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι μια μέτρια ερμηνεία που έχει διαφημιστεί και ακουστεί σε υπερβολικό βαθμό από τα μουσικά περιοδικά και την ανεκδοτολογία του χώρου. Η γυναίκα ήταν ετοιμοθάνατη, τραγούδησε το Αντίο κι έβαλε τα κλάματα. ΟΚ. Σεβαστό. Η προσωπική της τραγωδία είναι ένα πράγμα. Η μουσική ένα άλλο. Εν προκειμένω, με ενοχλεί που η τραγωδία χρωματίζει τη μουσική. Το Τραγούδι της Γης δεν είναι ούτε όπερα, ούτε μελόδραμα. Είναι ένα βαθιά ποιητικό έργο, το οποίο μέσα σε έξι μέρη περικλείει τον κύκλο της ζωής πάνω στη Γη. Και ως τέτοιο πρέπει να ερμηνεύεται κατά τη γνώμη μου. Κάποιοι επιλέγουν να ερμηνεύσουν τον αποχαιρετισμό του τελευταίου μέρους ως τραγωδία, ίσως γιατί το βλέπουν ως θάνατο. Όμως αυτό δεν συνάδει ούτε με το κείμενο, ούτε με την στάση που έπαιρνε ο Μάλερ απέναντι στο ζήτημα. Αν είναι ιδιαίτερα κάτι που χαρακτηρίζει τη στάση του Μάλερ απέναντι στη ζωή και το θάνατο, όπως το βλέπουμε τουλάχιστον στο έργο του, αυτό είναι ένα είδος αναχωρητικής, αποστασιοποιημένης αγάπης που αγκαλιάζει τα πάντα στην ολότητά τους, χωρίς φόβο. Αυτό άλλωστε λένε και οι στίχοι του Der Abschied, όπως και άλλων τραγουδιών του Μάλερ, αλλά και το έργου του στο σύνολό του. Ακόμα και τα Kindertotenlieder που μιλάνε για τραγωδία (και μάλιστα πολύ προσωπική), την αντιμετωπίζουν υπερβατικά. Υπάρχει ένα βασικό θέμα και μια πολύ συγκεκριμένη οπτική γωνία που την βλέπουμε να διατρέχει και να διαπερνά όλο σχεδόν το έργο του. Από εκεί και πέρα, οι καλύτερες για εμένα εκτελέσεις (κι έχω ακούσει πάρα πολλές μιας και μια περίοδο είχα πάθει εμμονή με το συγκεκριμένο έργο) είναι του Tennstedt με την Αγνή Μπάλτσα και της Λούντβιχ με τον Κάραγιαν. Πολύ ωραία είναι επίσης η ερμηνεία της Ναν Μέρριμαν με τον Γιόκουμ, ενώ του Μπουλέζ με την Βιολέτα συμπαθητική. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…