Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1056046411" data-attributes="member: 18005"><p>Μερικές σκέψεις, που πιθανότατα, μπορεί να μην βρουν σύμφωνους όλους (η μάλλον θα βρουν λίγους σύμφωνους)</p><p></p><p>Διαφοροποιούμαι εγώ ως προς την αντίληψη που έχω για την μουσική.</p><p></p><p>Έχω σταματήσει προ καιρού να μετράω πόσες ερμηνείες μπορεί να έχω ακούσει. Ξέρω ότι μόνο φυσικά αίτια θα με εμποδίσουν να εξερευνήσω και να ακούσω άλλες, αίτια στα οποία δεν θα μπορώ να κάνω κάτι. Από εκεί και πέρα πάντα κάτι βρίσκεται και με εκπλήσσει, κάτι που δεν το γνώριζα, που μπορεί να είναι από το παρελθόν ή και από το παρόν. Όσο δε μεγαλώνω τόσο πιο δύσκολα κατασταλάζω σε κάτι απόλυτα ή σε κάποιον, εκτός αν είναι προφανές. Έχω αποδεχθεί απόλυτα την αντίληψη και κατανόηση της διαφορετικότητας.</p><p></p><p>Αλλά οι εξελικτικές πορείες των ανθρώπων, μάλλον είναι διαφορετικές. ότι λόγια και να λένε σοφοί, γνωστοί ή άγνωστοι.</p><p></p><p>Στην μουσική που ακούω δεν γυρνάω σε συγκεκριμένες ερμηνείες, γιατί... δεν χρειάζεται να γυρίσω. Είναι παρούσες όπως και να το κάνουμε. Αλλά και δεν θα κολλήσω. Δεν το θέλω. Δεν είναι κάτι που με περιμένει... Εγώ θα πάω... Έτσι, είναι μια διαδρομή. Αρκετά μεγάλη με πολλές εκπλήξεις και πότε δεδομένη.</p><p></p><p>Να πιάσω λίγο το θέμα όπερα, τον Pappano και την Κάλλας, όπου μάλλον θα είμαι αρκετά διαφοροποιημένος. Η όπερα είναι ιδιαίτερο είδος μουσικής που θέλει απόλυτη αφοσίωση, πάρα πολύ δύσκολο μια και όλα πρέπει να κινούνται σε μια τελειότητα και να συνεργάζονται. Κίνηση, φωνή, θέατρο, ορχήστρα, σκηνοθεσία, σκηνικά και σκηνική παρουσία και όλα θα πρέπει να συνεργαστούν και να φανούν. Δύσκολο, πολύ δύσκολο και για αυτό δεν είναι καθόλου εύπεπτο και αποδεκτό. Αποτελεί όμως κατά την γνώμη μου, το ζενίθ της μουσικής δημιουργίας. Τα πάντα κινούνται στα όρια τους. Γι' αυτό και δεν προσεγγίζεται εύκολα από το κοινό. Προσωπικα, την λατρεύω!</p><p></p><p>Η Κάλλας είναι μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στον χώρο της όπερας. Δεν το αμφισβητεί αυτό κανείς. Όμως το να ορίσει απόλυτα την όπερα μια Κάλλας είναι λίγο. Βασικά το ρεπερτόριο της Κάλλας είναι ένα πολύ σημαντικό 5% του ρεπερτορίου όπερας που μου είναι γνωστό. Σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα αλλά επίσης πάρα πολύ σημαντικά έργα δεν υπάρχουν στο ρεπερτόριο της. Φυσικά την έχω αδυναμία για την άνοδο και την διέξοδο που έδωσε στα έργα του Bel-canto κυρίως των Donizzeti και Bellini (λιγότερο του Rossini όπου ξεπεράστηκε, ας είμαστε δίκαιοι, όπου και λόγω θεματολογίας δεν ήταν του χαρακτήρος της). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα θαυμάσω τις άλλες διεξόδους και διεκπεραιώσεις που έδωσαν η Sutherland, Sills και μια σειρά από άλλες περίφημες σοπράνο. Εκτιμώ και αυτές. Επίσης θα έχω το θάρρος και θράσος να πω ότι η Tebaldi, η αντίζηλος της όπως λεγόταν, ήταν πολύ καλύτερη ως Aida από την Κάλλας! Μπορώ επίσης να πω ότι μοναδικές και αξεπέραστες ερμηνείες της (που δεν είμαι τόσο απόλυτος) είναι δύο για μένα: H θρυλική Τόσκα είναι η μία, όπου συμμετέχει επάξια σε ένα πολύ πετυχημένος μείγμα συντελεστών (Di Stefano, Tito Gobbi, Vittorio de Sabbata). Για μένα το μερίδιο εδώ μοιράζεται ισάξια σε όλους, αλλά η πρωταγωνίστρια στο έργο ήταν... η Κάλλας. Η 2η ερμηνεία είναι η Manon Lescaut. Και αυτή όπερα του Puccini. 100% επίτευγμα Κάλλας, γιατί μέχρι σήμερα είναι η μοναδική που είχε πλήρη ερμηνευτική προσέγγιση. Αν γνωρίζει κάνεις την ιστορία, η Manon αρχικά είναι μια ξέγνοιαστη και αφελής παιδούλα. Έτσι παρουσιάζεται στην 1η πράξη. Στην τελευταία πράξη είναι μια μοιραία, τραγική γυναίκα, γερασμένη από τα μαράζια. Είναι η μοναδική που παρακολουθεί την πορεία αυτή και προσαρμόζει την ερμηνεία της σε αυτά τα δεδομένα. Ότι άλλο έχω ακούσει από άλλες ερμηνεύτριες είναι εντελώς flat. Από την αρχή ως το τέλος μια προσέγγιση (ή της μοιραίας γυναίκας ή της μωρής παιδούλα που απλά την βρίσκει το κακό). Αναγνωρίζω την σημαντικότητα της και θα την θαύμαζα ακόμα και αν δεν ήταν Ελληνικής καταγωγής. Γιατί η μύθος της Κάλλας δυστυχώς στην Ελλάδα οφείλεται στο γεγονός της κοινής καταγωγής της με μας και της αναγνωρισιμότητας που απέκτησε από τα δράματα της ζωής της. Ο πραγματικός μύθος της Κάλλας είναι η φωνή της, η τέχνη και η μουσικός Κάλλας. Τα υπόλοιπα απλά πολλαπλασίασαν την αναγνωρισιμότητά της και τίποτα παραπάνω.</p><p></p><p>Έτσι πολύ απλά όπως εκτιμώ την Κάλλας, το ίδιος μπορεί να συμβεί και με άλλες σοπράνο, όπως κάποιες που ανέφερα προηγουμένως και επιπλέον την Gundula Janowitz, την Birgite Nilsson, της αγγελικές φωνές των Maria Stader, Lucia Popp, Aurleen Auger, Rita Streich, την Leontyne Price, την Gallina Visnevskaya, την Astrid Varnay και πολλές άλλες νεότερες και παλιότερες, που ευτυχώς δεν μου περάσει από το μυαλό μου το δίλημμα ή αυτές ή η Κάλλας ως προς τον ορισμό της όπερας που θα ακούω και έτσι μπόρεσα να τις απολαύσω όλες στην καλλιτεχνία τους. Πέτυχα και μια διευρυμένη άποψη για το είδος και την μουσική γενικότερα.</p><p></p><p>Όσον αφορά τον Pappano. Είμαστε τυχεροί που έχουμε ένα τέτοιο μαέστρο και δεν είναι σταρ για την ανάγκη του να έχουμε σταρ. O Verdi που έχει παρουσιάσει είναι μοναδικός και υψηλού επιπέδου, στα standards ιστορικών και μυθικών ερμηνειών. Σήμερα αν με ρωτούσε κάποιος που να πάω να ακούσω την καλύτερη όπερα, θα του απαντούσα στο Λονδίνο να ακούσεις τον Pappano. Μεγάλος μαέστρος όπερας που όπως είπαμε είναι το πιο απαιτητικό και δύσκολο έργο της μουσικής δημιουργίας. Ένας τέτοιος μαέστρος δεν μπορεί να είναι επιφανειακός. Επειδή έχουμε μια μεγάλη εμπειρία ακροάσεων στον Mahler, ίσως θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί σε αυτά που λέμε καμιά φορά. Με επιφύλαξη όλα όσα θα πω, γιατί πραγματικά δεν παρακολούθησα την συναυλία αλλά κάποια δεδομένα προυπήρχαν. Οι μουσικοί διευθυντές έχουν μελετήσει την παρτιτούρα, δημιουργούν μια αντίληψη και την ερμηνεύουν. Αυτό δεν μπορεί να είναι επιφανειακό. Φυσικά το κοινό θα εκφράσει την αρέσκεια του ή την δυσαρέσκεια του αλλά να φτάσουμε στο σημείο μέσω σύγκρισης να το χαρακτηρίσουμε επιφανειακό, μου φαίνεται παρατραβηγμένο. Ένα άλλο προφανές δεδομένο είναι η καταγωγής της ορχήστρας. Ιταλική. Ένα Ιταλός πως θα μιλούσε Γερμανικά; Νομίζω γίνομαι αντιληπτός. Ορχήστρα τραγουδισρα, του θεάτρου και της όπερας. Λαμβάνουμε επίσης υπόψη ότι σήμερα μιλάμε για συνεργασία ορχήστρας και διευθυντών ορχήστρας και όχι για κυριαρχία των μαέστρων στις ορχήστρες. Έτσι θα πρέπει να σκεφτούμε πως θα ήταν η συνεργασία μιας Ιταλικής οπερετικής ορχήστρας, με έναν εξαιρετικό μαέστρο, σε συμφωνία του Mahler; Πως θα ερμήνευε ο μαέστρος αν αντί για την Ιταλική ορχήστρα είχε π.χ. την Φιλαρμόνια που είναι και κοντοχωριανή, γνωρίζοντας ότι υπάρχει συνεργασία; </p><p></p><p>Λίγο πολύ κάποια πράγματα είναι προφανή. Αν με αυτά τα δεδομένα πηγαίνουμε να ακούσουμε Mahler και θέλουμε να ακούσουμε κάτι σαν Kubelik ή Sinopoli ή Chaily, χωρίς να σκεφτούμε τους συνδυασμούς μαέστρων - ορχηστρών (ποιοι με ποιους και ποια εποχή) αλλά και των εποχών που υπήρχε κυριαρχία των μαέστρων ή όχι, κάτι νομίζω κάπου χάσαμε και διαπιστώνουμε επιφανειακές ερμηνείες και ότι ο μαέστρος έχει πολύ ψωμί για τον Mahler. Αυτά τα πράγματα, αν θα πρέπει να τα λέμε, ας τα λέμε πιο προσεχτικά κσι λίγο τεκμηριωμένα. Το ότι δεν μας άρεσε η ερμηνεία είναι μια άποψη σεβαστή και μπορεί να γίνει αντιληπτή. Να φτάσουμε όμως στο σημείο να θεωρούμε ότι υπολείπεται ο μαέστρος ή οποιοσδήποτε συντελεστής, νομίζω ότι απόσταση μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων δεν είναι κοντινή. Προσωπική αντίληψη φυσικά, μπορεί να είμαι λάθος και δεν θέλω να προσβάλω κάποιον ή κάτι. Απλά θέλω να αναδείξω κάτι που σκέφτομαι και που φέρνει η όποια εμπειρία μου. Αλάθητος το λέω, δεν είμαι.</p><p></p><p>Έχω την αίσθηση ότι το παραέκανα και δεν θέλω να ανοίξω αυτή την στιγμή το θέμα των ιστορικών ερμηνειών και των δημοσιογραφικών προσεγγίσεων. Μόνο για τα δημοσιογραφικά, χρήση για ενημέρωση και τίποτα παραπάνω. Άποψη είναι άλλη διαδικασία και πιστεύω ότι πρέπει να είναι προσωπική κατάκτηση και όχι απλή υιοθέτηση μια γνώμης.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1056046411, member: 18005"] Μερικές σκέψεις, που πιθανότατα, μπορεί να μην βρουν σύμφωνους όλους (η μάλλον θα βρουν λίγους σύμφωνους) Διαφοροποιούμαι εγώ ως προς την αντίληψη που έχω για την μουσική. Έχω σταματήσει προ καιρού να μετράω πόσες ερμηνείες μπορεί να έχω ακούσει. Ξέρω ότι μόνο φυσικά αίτια θα με εμποδίσουν να εξερευνήσω και να ακούσω άλλες, αίτια στα οποία δεν θα μπορώ να κάνω κάτι. Από εκεί και πέρα πάντα κάτι βρίσκεται και με εκπλήσσει, κάτι που δεν το γνώριζα, που μπορεί να είναι από το παρελθόν ή και από το παρόν. Όσο δε μεγαλώνω τόσο πιο δύσκολα κατασταλάζω σε κάτι απόλυτα ή σε κάποιον, εκτός αν είναι προφανές. Έχω αποδεχθεί απόλυτα την αντίληψη και κατανόηση της διαφορετικότητας. Αλλά οι εξελικτικές πορείες των ανθρώπων, μάλλον είναι διαφορετικές. ότι λόγια και να λένε σοφοί, γνωστοί ή άγνωστοι. Στην μουσική που ακούω δεν γυρνάω σε συγκεκριμένες ερμηνείες, γιατί... δεν χρειάζεται να γυρίσω. Είναι παρούσες όπως και να το κάνουμε. Αλλά και δεν θα κολλήσω. Δεν το θέλω. Δεν είναι κάτι που με περιμένει... Εγώ θα πάω... Έτσι, είναι μια διαδρομή. Αρκετά μεγάλη με πολλές εκπλήξεις και πότε δεδομένη. Να πιάσω λίγο το θέμα όπερα, τον Pappano και την Κάλλας, όπου μάλλον θα είμαι αρκετά διαφοροποιημένος. Η όπερα είναι ιδιαίτερο είδος μουσικής που θέλει απόλυτη αφοσίωση, πάρα πολύ δύσκολο μια και όλα πρέπει να κινούνται σε μια τελειότητα και να συνεργάζονται. Κίνηση, φωνή, θέατρο, ορχήστρα, σκηνοθεσία, σκηνικά και σκηνική παρουσία και όλα θα πρέπει να συνεργαστούν και να φανούν. Δύσκολο, πολύ δύσκολο και για αυτό δεν είναι καθόλου εύπεπτο και αποδεκτό. Αποτελεί όμως κατά την γνώμη μου, το ζενίθ της μουσικής δημιουργίας. Τα πάντα κινούνται στα όρια τους. Γι' αυτό και δεν προσεγγίζεται εύκολα από το κοινό. Προσωπικα, την λατρεύω! Η Κάλλας είναι μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στον χώρο της όπερας. Δεν το αμφισβητεί αυτό κανείς. Όμως το να ορίσει απόλυτα την όπερα μια Κάλλας είναι λίγο. Βασικά το ρεπερτόριο της Κάλλας είναι ένα πολύ σημαντικό 5% του ρεπερτορίου όπερας που μου είναι γνωστό. Σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα αλλά επίσης πάρα πολύ σημαντικά έργα δεν υπάρχουν στο ρεπερτόριο της. Φυσικά την έχω αδυναμία για την άνοδο και την διέξοδο που έδωσε στα έργα του Bel-canto κυρίως των Donizzeti και Bellini (λιγότερο του Rossini όπου ξεπεράστηκε, ας είμαστε δίκαιοι, όπου και λόγω θεματολογίας δεν ήταν του χαρακτήρος της). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα θαυμάσω τις άλλες διεξόδους και διεκπεραιώσεις που έδωσαν η Sutherland, Sills και μια σειρά από άλλες περίφημες σοπράνο. Εκτιμώ και αυτές. Επίσης θα έχω το θάρρος και θράσος να πω ότι η Tebaldi, η αντίζηλος της όπως λεγόταν, ήταν πολύ καλύτερη ως Aida από την Κάλλας! Μπορώ επίσης να πω ότι μοναδικές και αξεπέραστες ερμηνείες της (που δεν είμαι τόσο απόλυτος) είναι δύο για μένα: H θρυλική Τόσκα είναι η μία, όπου συμμετέχει επάξια σε ένα πολύ πετυχημένος μείγμα συντελεστών (Di Stefano, Tito Gobbi, Vittorio de Sabbata). Για μένα το μερίδιο εδώ μοιράζεται ισάξια σε όλους, αλλά η πρωταγωνίστρια στο έργο ήταν... η Κάλλας. Η 2η ερμηνεία είναι η Manon Lescaut. Και αυτή όπερα του Puccini. 100% επίτευγμα Κάλλας, γιατί μέχρι σήμερα είναι η μοναδική που είχε πλήρη ερμηνευτική προσέγγιση. Αν γνωρίζει κάνεις την ιστορία, η Manon αρχικά είναι μια ξέγνοιαστη και αφελής παιδούλα. Έτσι παρουσιάζεται στην 1η πράξη. Στην τελευταία πράξη είναι μια μοιραία, τραγική γυναίκα, γερασμένη από τα μαράζια. Είναι η μοναδική που παρακολουθεί την πορεία αυτή και προσαρμόζει την ερμηνεία της σε αυτά τα δεδομένα. Ότι άλλο έχω ακούσει από άλλες ερμηνεύτριες είναι εντελώς flat. Από την αρχή ως το τέλος μια προσέγγιση (ή της μοιραίας γυναίκας ή της μωρής παιδούλα που απλά την βρίσκει το κακό). Αναγνωρίζω την σημαντικότητα της και θα την θαύμαζα ακόμα και αν δεν ήταν Ελληνικής καταγωγής. Γιατί η μύθος της Κάλλας δυστυχώς στην Ελλάδα οφείλεται στο γεγονός της κοινής καταγωγής της με μας και της αναγνωρισιμότητας που απέκτησε από τα δράματα της ζωής της. Ο πραγματικός μύθος της Κάλλας είναι η φωνή της, η τέχνη και η μουσικός Κάλλας. Τα υπόλοιπα απλά πολλαπλασίασαν την αναγνωρισιμότητά της και τίποτα παραπάνω. Έτσι πολύ απλά όπως εκτιμώ την Κάλλας, το ίδιος μπορεί να συμβεί και με άλλες σοπράνο, όπως κάποιες που ανέφερα προηγουμένως και επιπλέον την Gundula Janowitz, την Birgite Nilsson, της αγγελικές φωνές των Maria Stader, Lucia Popp, Aurleen Auger, Rita Streich, την Leontyne Price, την Gallina Visnevskaya, την Astrid Varnay και πολλές άλλες νεότερες και παλιότερες, που ευτυχώς δεν μου περάσει από το μυαλό μου το δίλημμα ή αυτές ή η Κάλλας ως προς τον ορισμό της όπερας που θα ακούω και έτσι μπόρεσα να τις απολαύσω όλες στην καλλιτεχνία τους. Πέτυχα και μια διευρυμένη άποψη για το είδος και την μουσική γενικότερα. Όσον αφορά τον Pappano. Είμαστε τυχεροί που έχουμε ένα τέτοιο μαέστρο και δεν είναι σταρ για την ανάγκη του να έχουμε σταρ. O Verdi που έχει παρουσιάσει είναι μοναδικός και υψηλού επιπέδου, στα standards ιστορικών και μυθικών ερμηνειών. Σήμερα αν με ρωτούσε κάποιος που να πάω να ακούσω την καλύτερη όπερα, θα του απαντούσα στο Λονδίνο να ακούσεις τον Pappano. Μεγάλος μαέστρος όπερας που όπως είπαμε είναι το πιο απαιτητικό και δύσκολο έργο της μουσικής δημιουργίας. Ένας τέτοιος μαέστρος δεν μπορεί να είναι επιφανειακός. Επειδή έχουμε μια μεγάλη εμπειρία ακροάσεων στον Mahler, ίσως θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί σε αυτά που λέμε καμιά φορά. Με επιφύλαξη όλα όσα θα πω, γιατί πραγματικά δεν παρακολούθησα την συναυλία αλλά κάποια δεδομένα προυπήρχαν. Οι μουσικοί διευθυντές έχουν μελετήσει την παρτιτούρα, δημιουργούν μια αντίληψη και την ερμηνεύουν. Αυτό δεν μπορεί να είναι επιφανειακό. Φυσικά το κοινό θα εκφράσει την αρέσκεια του ή την δυσαρέσκεια του αλλά να φτάσουμε στο σημείο μέσω σύγκρισης να το χαρακτηρίσουμε επιφανειακό, μου φαίνεται παρατραβηγμένο. Ένα άλλο προφανές δεδομένο είναι η καταγωγής της ορχήστρας. Ιταλική. Ένα Ιταλός πως θα μιλούσε Γερμανικά; Νομίζω γίνομαι αντιληπτός. Ορχήστρα τραγουδισρα, του θεάτρου και της όπερας. Λαμβάνουμε επίσης υπόψη ότι σήμερα μιλάμε για συνεργασία ορχήστρας και διευθυντών ορχήστρας και όχι για κυριαρχία των μαέστρων στις ορχήστρες. Έτσι θα πρέπει να σκεφτούμε πως θα ήταν η συνεργασία μιας Ιταλικής οπερετικής ορχήστρας, με έναν εξαιρετικό μαέστρο, σε συμφωνία του Mahler; Πως θα ερμήνευε ο μαέστρος αν αντί για την Ιταλική ορχήστρα είχε π.χ. την Φιλαρμόνια που είναι και κοντοχωριανή, γνωρίζοντας ότι υπάρχει συνεργασία; Λίγο πολύ κάποια πράγματα είναι προφανή. Αν με αυτά τα δεδομένα πηγαίνουμε να ακούσουμε Mahler και θέλουμε να ακούσουμε κάτι σαν Kubelik ή Sinopoli ή Chaily, χωρίς να σκεφτούμε τους συνδυασμούς μαέστρων - ορχηστρών (ποιοι με ποιους και ποια εποχή) αλλά και των εποχών που υπήρχε κυριαρχία των μαέστρων ή όχι, κάτι νομίζω κάπου χάσαμε και διαπιστώνουμε επιφανειακές ερμηνείες και ότι ο μαέστρος έχει πολύ ψωμί για τον Mahler. Αυτά τα πράγματα, αν θα πρέπει να τα λέμε, ας τα λέμε πιο προσεχτικά κσι λίγο τεκμηριωμένα. Το ότι δεν μας άρεσε η ερμηνεία είναι μια άποψη σεβαστή και μπορεί να γίνει αντιληπτή. Να φτάσουμε όμως στο σημείο να θεωρούμε ότι υπολείπεται ο μαέστρος ή οποιοσδήποτε συντελεστής, νομίζω ότι απόσταση μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων δεν είναι κοντινή. Προσωπική αντίληψη φυσικά, μπορεί να είμαι λάθος και δεν θέλω να προσβάλω κάποιον ή κάτι. Απλά θέλω να αναδείξω κάτι που σκέφτομαι και που φέρνει η όποια εμπειρία μου. Αλάθητος το λέω, δεν είμαι. Έχω την αίσθηση ότι το παραέκανα και δεν θέλω να ανοίξω αυτή την στιγμή το θέμα των ιστορικών ερμηνειών και των δημοσιογραφικών προσεγγίσεων. Μόνο για τα δημοσιογραφικά, χρήση για ενημέρωση και τίποτα παραπάνω. Άποψη είναι άλλη διαδικασία και πιστεύω ότι πρέπει να είναι προσωπική κατάκτηση και όχι απλή υιοθέτηση μια γνώμης. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…