Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δαμιανός Δημητριάδης" data-source="post: 1056046206" data-attributes="member: 206"><p>Οι μουσικοί (και ειδικά οι ερμηνευτές) είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να ψάχνουν τα έργα και να προσπαθούν ν' αφήσουν το στίγμα τους στις ερμηνείες. Και ως καλλιτέχνες και ως επαγγελματίες. Αυτό είναι καλό για τη μουσική έρευνα και πιθανώς και για εμάς.</p><p></p><p>Το Γκράμοφον έχει καθιερώσει ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο 'δικαστήριο' ιστορικών ερμηνειών, όπου δυο επαγγελματίες κριτικοί αναλαμβάνουν ως πολιτική αγωγή και υπεράσπιση, να θάψουν ή να υπερασπιστούν ιστορικές ερμηνείες. Από το 'εδώλιο' έχω δει να περνούν διάσημες ερμηνείες, μεταξύ των οποίων και η του Βάλτερ με τη Φέρριερ στο Τραγούδι, όπου ο 'κακός' τα έχωνε στη Φέριερ και στην ποιότητα της τότε Φιλαρμονικής της Βιέννης.</p><p></p><p>Τα παραπάνω τα παρακολουθώ, αλλά δεν καθορίζουν τις επιλογές μου. Η προσωπική επιλογή μιας ερμηνείας γίνεται με βάση τη συμβατότητα της με την αισθητική και ιστορική μου προσέγγιση για το έργο, τουλάχιστον για όσα έχω διαμορφώσει μια τέτοια. Σε ερμηνείες που αποκλίνουν από αυτή, στέκομαι όταν αυτές μου δώσουν απτή την αίσθηση μιας συνεκτικής άποψης. Πολύ λιγότερο με ενδιαφέρουν τεχνικά θέματα, τα οποία έτσι κι' αλλιώς ο μουσικός αναλφαβητισμος μου τα καθιστά και λιγότερο ευκρινή. Επίσης οι καθημερινές μου υποχρεώσεις μου αφήνουν ελάχιστο χρόνο για ακρόαση. Και τώρα αυτό το μήνυμα, το γράφω από το γραφείο.</p><p></p><p>Αυτό έχει σαν κατάληξη, ν' ακούω ένα μικρό πλήθος ερμηνειών ανά έργο, ακόμη και αν στη δισκοθήκη μου έχω περισσότερες. Αν κάποια ερμηνεία μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, ακόμη και ως ιδιάζουσα περίπτωση, παρεκκλίνουσα από τα κριτήρια που προσπάθησα να εκθέσω στην προηγούμενη παράγραφο, μπορεί να λάβει τη θέση της στο μικρό αυτό σύνολο εναλλακτικών ερμηνειών με το οποίο ασχολούμαι. Για παράδειγμα, η δραματικά χρωματισμένη - σε διεστραμμένο βαθμό - ερμηνεία του Πλετνιώφ στις σονάτες του Σκαρλάτι.</p><p></p><p>Από την άλλη, ορισμένες νέες μουσικολογικές 'αυθεντικές' προσεγγίσεις, όσο συστηματικές και σοβαρές και αν είναι, τις αντιμετωπίζω με δυσπιστία ή και με άρνηση. Για παράδειγμα οι απόπειρες να παιχτεί η 9η του Μπετόβεν με την ορχηστική κλίμακα της εποχής που γράφτηκε και με τις ενδείξεις του μετρονόμου της παρτιτούρας, μου φαίνονται σχολαστικισμός χωρίς ουσία. Η πλέον πρόσφατη που άκουσα ήταν η ζωντανή ηχογράφηση του Αμπάντο από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου το 2000, όπου αγόρασα σε flac υψηλής ανάλυσης που με απογοήτευσε. Ανάλογη εντύπωση μου δημιούργησε μια φευγαλέα ακρόαση του Γκάρντινερ. Μια χαρά ήταν η προσέγγιση του Βάγκνερ στο έργο, το παρέδωσε ελεύθερο στο μέλλον του. Αυτή εδώ η 'αυθεντικότητα' κατά τη γνώμη μου το μουμιοποιεί. </p><p></p><p>Για να γυρίσω στο θέμα του νήματος, οι ερμηνείες του Μπουλέζ στον Μάλερ δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, χωρίς να με δυσαρεστούν. Απλά η πιθανότητα όταν π.χ., θέλω ν' ακούσω την 3η να επιλέξω πρώτη την ηχογράφηση που έχω αγοράσει με Μπουλέζ, είναι περιορισμένη. Με την εξαίρεση του adagio της 10ης, όπου τον βρίσκω συγκλονιστικό.</p><p></p><p>Κλείνοντας, σήμερα αγόρασα από το δρόμο το τεύχος του BBC Music, όπου 100 σύγχρονοι διευθυντές ορχήστρας και μουσικοί με διευθυντικές θέσεις, επιλέγουν τους 20 κορυφαίους μαέστρους στην ιστορία της μουσικής. Γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος. Άλλοι βάζουν στις τριάδες τους τον Μάλερ, άλλοι το Γιόχαν Στράους υιό, ο Πετρένκο πετά μέσα το Λουλύ! Η εικοσάδα που τελικά βγαίνει έχει πρώτο τον Κάρλος Κλάιμπερ, δεύτερο τον Μπέρνσταϊν, τρίτο τον Αμπάντο, τέταρτο τον Κάραγιαν, πέμπτο τον Αρνονκούρ, έκτο τον Ρατλ, έβδομο το Φουρτβαίγκλερ κλπ. Στην εικοσάδα δεν υπάρχει ο Βάλτερ, ο Κλέμπερερ (έλαβαν ελάχιστους ψήφους), ο Μητρόπουλος (έλαβε μία μόνο ψήφο), ο Ράινερ, ο Μπαιμ (έλαβε μία ψήφο) και άλλοι. Αντίθετα υπάρχουν πολλοί εν ενεργεία μαέστροι.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δαμιανός Δημητριάδης, post: 1056046206, member: 206"] Οι μουσικοί (και ειδικά οι ερμηνευτές) είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένοι να ψάχνουν τα έργα και να προσπαθούν ν' αφήσουν το στίγμα τους στις ερμηνείες. Και ως καλλιτέχνες και ως επαγγελματίες. Αυτό είναι καλό για τη μουσική έρευνα και πιθανώς και για εμάς. Το Γκράμοφον έχει καθιερώσει ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο 'δικαστήριο' ιστορικών ερμηνειών, όπου δυο επαγγελματίες κριτικοί αναλαμβάνουν ως πολιτική αγωγή και υπεράσπιση, να θάψουν ή να υπερασπιστούν ιστορικές ερμηνείες. Από το 'εδώλιο' έχω δει να περνούν διάσημες ερμηνείες, μεταξύ των οποίων και η του Βάλτερ με τη Φέρριερ στο Τραγούδι, όπου ο 'κακός' τα έχωνε στη Φέριερ και στην ποιότητα της τότε Φιλαρμονικής της Βιέννης. Τα παραπάνω τα παρακολουθώ, αλλά δεν καθορίζουν τις επιλογές μου. Η προσωπική επιλογή μιας ερμηνείας γίνεται με βάση τη συμβατότητα της με την αισθητική και ιστορική μου προσέγγιση για το έργο, τουλάχιστον για όσα έχω διαμορφώσει μια τέτοια. Σε ερμηνείες που αποκλίνουν από αυτή, στέκομαι όταν αυτές μου δώσουν απτή την αίσθηση μιας συνεκτικής άποψης. Πολύ λιγότερο με ενδιαφέρουν τεχνικά θέματα, τα οποία έτσι κι' αλλιώς ο μουσικός αναλφαβητισμος μου τα καθιστά και λιγότερο ευκρινή. Επίσης οι καθημερινές μου υποχρεώσεις μου αφήνουν ελάχιστο χρόνο για ακρόαση. Και τώρα αυτό το μήνυμα, το γράφω από το γραφείο. Αυτό έχει σαν κατάληξη, ν' ακούω ένα μικρό πλήθος ερμηνειών ανά έργο, ακόμη και αν στη δισκοθήκη μου έχω περισσότερες. Αν κάποια ερμηνεία μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, ακόμη και ως ιδιάζουσα περίπτωση, παρεκκλίνουσα από τα κριτήρια που προσπάθησα να εκθέσω στην προηγούμενη παράγραφο, μπορεί να λάβει τη θέση της στο μικρό αυτό σύνολο εναλλακτικών ερμηνειών με το οποίο ασχολούμαι. Για παράδειγμα, η δραματικά χρωματισμένη - σε διεστραμμένο βαθμό - ερμηνεία του Πλετνιώφ στις σονάτες του Σκαρλάτι. Από την άλλη, ορισμένες νέες μουσικολογικές 'αυθεντικές' προσεγγίσεις, όσο συστηματικές και σοβαρές και αν είναι, τις αντιμετωπίζω με δυσπιστία ή και με άρνηση. Για παράδειγμα οι απόπειρες να παιχτεί η 9η του Μπετόβεν με την ορχηστική κλίμακα της εποχής που γράφτηκε και με τις ενδείξεις του μετρονόμου της παρτιτούρας, μου φαίνονται σχολαστικισμός χωρίς ουσία. Η πλέον πρόσφατη που άκουσα ήταν η ζωντανή ηχογράφηση του Αμπάντο από τη Φιλαρμονική του Βερολίνου το 2000, όπου αγόρασα σε flac υψηλής ανάλυσης που με απογοήτευσε. Ανάλογη εντύπωση μου δημιούργησε μια φευγαλέα ακρόαση του Γκάρντινερ. Μια χαρά ήταν η προσέγγιση του Βάγκνερ στο έργο, το παρέδωσε ελεύθερο στο μέλλον του. Αυτή εδώ η 'αυθεντικότητα' κατά τη γνώμη μου το μουμιοποιεί. Για να γυρίσω στο θέμα του νήματος, οι ερμηνείες του Μπουλέζ στον Μάλερ δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, χωρίς να με δυσαρεστούν. Απλά η πιθανότητα όταν π.χ., θέλω ν' ακούσω την 3η να επιλέξω πρώτη την ηχογράφηση που έχω αγοράσει με Μπουλέζ, είναι περιορισμένη. Με την εξαίρεση του adagio της 10ης, όπου τον βρίσκω συγκλονιστικό. Κλείνοντας, σήμερα αγόρασα από το δρόμο το τεύχος του BBC Music, όπου 100 σύγχρονοι διευθυντές ορχήστρας και μουσικοί με διευθυντικές θέσεις, επιλέγουν τους 20 κορυφαίους μαέστρους στην ιστορία της μουσικής. Γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος. Άλλοι βάζουν στις τριάδες τους τον Μάλερ, άλλοι το Γιόχαν Στράους υιό, ο Πετρένκο πετά μέσα το Λουλύ! Η εικοσάδα που τελικά βγαίνει έχει πρώτο τον Κάρλος Κλάιμπερ, δεύτερο τον Μπέρνσταϊν, τρίτο τον Αμπάντο, τέταρτο τον Κάραγιαν, πέμπτο τον Αρνονκούρ, έκτο τον Ρατλ, έβδομο το Φουρτβαίγκλερ κλπ. Στην εικοσάδα δεν υπάρχει ο Βάλτερ, ο Κλέμπερερ (έλαβαν ελάχιστους ψήφους), ο Μητρόπουλος (έλαβε μία μόνο ψήφο), ο Ράινερ, ο Μπαιμ (έλαβε μία ψήφο) και άλλοι. Αντίθετα υπάρχουν πολλοί εν ενεργεία μαέστροι. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…