Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημοκηδής" data-source="post: 1056045620" data-attributes="member: 522"><p>Ευχαριστώ για τον κόπο να απαντήσεις ... </p><p></p><p>Συμφωνώ ότι οι μικροχρωματισμοί των προσλαμβανουσών μας από το ''Χθες'' ιριδίζουν με διαφορετικό τρόπο κάθε πρωί ... και σαφέστατα σε αυτό παίζει τον ρόλο του το παρόν... που ούτε και αυτό κάθεται ήσυχο... που με τις μύριες παραμέτρους του, να ανταγωνίζονται η μια την άλλη για την πρωτοκαθεδρία, με κάνει να αμφιβάλλω για το που πατώ και που βρίσκομαι ... πόσο μάλλον λοιπόν με τις ρετροσπεκτιβίστικες ιδιότητες του ... εκεί κυριολεκτικά με ξεσχίζει ...</p><p></p><p>Σε όλη αυτή την θολούρα λοιπόν, εγώ τουλάχιστον χρειάζομαι κάποιες σταθερές, για να ετεροπροσδιορίζομαι σε σχέση με αυτές ... και αυτές, δυστυχώς, μπορούν να προέλθουν μόνον από την τέχνη και δη την μουσική και δη την κλασσική και δη τον Μάλερ ... </p><p></p><p>Διαχρονικά ουδέν άλλο, σε πεδία, πρόσωπα, κώδικες ή αξίες μπόρεσε για μένα να παίξει το ρόλο σταθεράς, παρά μόνον έναν αντικατοπτρισμό για να δω την αγελάδα να χύνει το γάλα ...</p><p></p><p></p><p></p><p>Για να επανέλθουμε στο θέμα, δείτε εδώ :<a href="http://www.mahlerarchives.net/DLvDE/Der_Abschied.htmτα" target="_blank">http://www.mahlerarchives.net/DLvDE/Der_Abschied.htmτα</a> τα γνήσια κινέζικα ποιήματα, τις μεταποιήσεις των μεταφραστών και τις τελικές προσθήκες του Μάλερ ...</p><p></p><p>και δες εδώ Λυμπερόπουλε :</p><p></p><p>Er stieg vom Pferd und reichte ihm den Trunk</p><p>Des Abschieds dar. Er fragte ihn, wohin</p><p>Er führe und auch warum es müßte sein.</p><p>Er sprach, seine Stimme war umflort: Du, mein Freund,</p><p>Mir war auf dieser Welt das Glück nicht hold!</p><p>Wohin ich geh? Ich geh, ich wandre in die Berge.</p><p>Ich suche Ruhe für mein einsam Herz.</p><p>Ich wandle nach der Heimat, meiner Stätte.</p><p>Ich werde niemals in die Ferne schweifen.</p><p>Still ist mein Herz und harret seiner Stunde!</p><p></p><p>Die liebe Erde allüberall</p><p>Blüht auf im Lenz und grünt aufs neu! </p><p>Allüberall und ewig</p><p>Blauen licht die Fernen!</p><p>Ewig... ewig...</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημοκηδής, post: 1056045620, member: 522"] Ευχαριστώ για τον κόπο να απαντήσεις ... Συμφωνώ ότι οι μικροχρωματισμοί των προσλαμβανουσών μας από το ''Χθες'' ιριδίζουν με διαφορετικό τρόπο κάθε πρωί ... και σαφέστατα σε αυτό παίζει τον ρόλο του το παρόν... που ούτε και αυτό κάθεται ήσυχο... που με τις μύριες παραμέτρους του, να ανταγωνίζονται η μια την άλλη για την πρωτοκαθεδρία, με κάνει να αμφιβάλλω για το που πατώ και που βρίσκομαι ... πόσο μάλλον λοιπόν με τις ρετροσπεκτιβίστικες ιδιότητες του ... εκεί κυριολεκτικά με ξεσχίζει ... Σε όλη αυτή την θολούρα λοιπόν, εγώ τουλάχιστον χρειάζομαι κάποιες σταθερές, για να ετεροπροσδιορίζομαι σε σχέση με αυτές ... και αυτές, δυστυχώς, μπορούν να προέλθουν μόνον από την τέχνη και δη την μουσική και δη την κλασσική και δη τον Μάλερ ... Διαχρονικά ουδέν άλλο, σε πεδία, πρόσωπα, κώδικες ή αξίες μπόρεσε για μένα να παίξει το ρόλο σταθεράς, παρά μόνον έναν αντικατοπτρισμό για να δω την αγελάδα να χύνει το γάλα ... Για να επανέλθουμε στο θέμα, δείτε εδώ :[url]http://www.mahlerarchives.net/DLvDE/Der_Abschied.htmτα[/url] τα γνήσια κινέζικα ποιήματα, τις μεταποιήσεις των μεταφραστών και τις τελικές προσθήκες του Μάλερ ... και δες εδώ Λυμπερόπουλε : Er stieg vom Pferd und reichte ihm den Trunk Des Abschieds dar. Er fragte ihn, wohin Er führe und auch warum es müßte sein. Er sprach, seine Stimme war umflort: Du, mein Freund, Mir war auf dieser Welt das Glück nicht hold! Wohin ich geh? Ich geh, ich wandre in die Berge. Ich suche Ruhe für mein einsam Herz. Ich wandle nach der Heimat, meiner Stätte. Ich werde niemals in die Ferne schweifen. Still ist mein Herz und harret seiner Stunde! Die liebe Erde allüberall Blüht auf im Lenz und grünt aufs neu! Allüberall und ewig Blauen licht die Fernen! Ewig... ewig... [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…