Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Brucknerian" data-source="post: 1056045289" data-attributes="member: 18005"><p>Sorry και εγώ δηλαδή που αναζητώ περισσότερο κατασταλαγμένα έργα με αναγνώριση άλλη η διαχρονικότητα, κάτι μου λένε. Έχω την εντύπωση ότι είναι λίγο ψιλοδογματική η τοποθέτηση και δεν την αποδέχομαι προσωπικά.</p><p></p><p>Θα γράψω κάποια πράγματα. Κάποια ήθελα να τα τοποθετήσω στα περί "Λουμίδη", φοβήθηκα μην προκαλέσω άσχημες εντυπώσεις. Έτσι από τώρα ξεκαθαρίζω μια βασική θέση μου, ότι δεν θέλω να προσβάλω κανένα. Νομίζω υπάρχει μια διαφωνία, που μάλλον προκύπτει από την κοινή και θεμελιώδη συμφωνία μας, στην αγάπη για την τέχνη της μουσικής. Ελπίζω να μην παρεξηγηθείτε. Διαφορά αντιλήψεων είναι, δεν το θεωρώ προσωπικά σπουδαίο αλλά θεωρώ αναγκαίο τον αντίλογο.</p><p></p><p>Αν κάπου είμαι εγώ δογματικός είναι ότι ακούω μόνο αυτό που λέμε κλασσική και έχω εξερευνήσει ακόμα και άγνωστα έργα και συνθέτες. Αν ακούσω κάτι άλλο παρατηρώ ότι πιέζω τον εαυτό μου και θα το κάνω για άλλους λόγους που δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Οπότε από τα 23 μου δεν ακούω τίποτα μα τίποτα άλλο. Κάτασταλαγμένος θα έλεγα ότι είμαι, αλλά αν είναι να μου αποδώσουν ένα δόγμα, ας είναι αυτό. Αυτή είναι μια σύντομη προσωπική αντίληψη και προσέγγιση. Δεν περιμένω να συμφωνούν όλοι.</p><p></p><p>Διαπίστωσα ότι τα γνωστά έργα και οι συνθέτες δίκαια έχουν την αναγνωρισιμότητα και για αυτό δεν έχουν "κλείσει" ποτέ ως δημιουργίες μετά από πολλά χρόνια. Έχουν την τάση να επαναπροσδιορίζονται από τους ερμηνευτές οι οποίοι προσπαθούν (πολλές φορές μάταια) να γίνουν καλλιτέχνες. Κάτι μου ταιριάζει περισσότερο και το λατρεύω.</p><p></p><p>Έτσι θα αντιληφθώ το προφανές μεγαλείο μιας ερμηνείας αλλά sorry δεν θα περιοριστώ σε αυτό (σούπα) γιατί είναι άδικο για όλους (κυρίως για το έργο και τους κορυφαίους ερμηνευτές του). Σε μια ερμηνεία πάντα μπορείς να διακρίνεις κάτι καινούργιο, μια νέα ιδέα, να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με αυτό, κοινώς να σε προκαλέσει, έστω και αν συνολικά μπορεί να υπολείπεται. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μου πήρε αρκετό χρόνο και δεν έβλεπα πάντα τα πράγματα. Ίσως να είναι απόσταγμα ωριμότητα.... Αν και νομίζω ότι εγώ και ο Δημοκηδής, είμαστε τα πιο ανώριμα άτομα ever στην κατηγορία (άσχετα αν το διασκεδάζουμε) :BDGBGDB55:</p><p></p><p>Όσον αφορά το έργο και τις ερμηνείες θεωρώ πολύ δίκαια η επιλογή πρωτοκαθεδρία της Ferrier/Walter αλλά και Klemperer/Ludwig. H Ludwig το ερμήνευσε και με τον Karajan, όπου συνολικά υπολείπεται του Klemperer αλλά</p><p>φωνητικά η Ludwig είναι καλύτερη στον Karajan. Στην συνολική ποιότητα ερμηνείας εγώ ίσως θα έβαζα 1ο το Haitink με την Concertgebouw και τους Janet Baker/James Morris. Πραγματικά εκνευριστικά πληρέστατη ερμηνεία, τόσο που να σε τσαντίζει. Επίσης δεν μπορώ να αγνοήσω τις προσπάθειες του Bernstein (αν απομυθοποίησουμε κάποια πράγματα και συγκεντρωθούμε στην μουσική) και τα βαθιά νερά που βουτάει, όπου τελικά προσπαθεί να μην πνιγεί και τελικά να τον θεωρώ κορυφαίο.</p><p></p><p>Όσον αφορά τον Krips, είναι αγαπημένος μαέστρος και τον ακούω συχνά τα τελευταία χρόνια σε οτιδήποτε έχει κάνει. Φαίρνει μια δική του πρακτική στην ερμηνευτική προσέγγιση, που οτιδήποτε ακούω από αυτόν, μοιάζει σαν να ακούω το έργο πρώτη φορά. Πριν λίγες μέρες άκουσα έργα πολύ συνηθισμένα και πολυερμηνευμένα. Όμως το άκουσα 5 φορές! Μου είναι αδύνατο να τον εντάξω, ειδικά αυτόν τον μαέστρο, στις "οδοντόκρεμες". Το ποια ήταν τα έργα καλύτερα σε PM γιατί θα ξεκινήσω και θα βγω off-topic.</p><p></p><p>Φιλικότατα,</p><p></p><p>Μανώλης.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Brucknerian, post: 1056045289, member: 18005"] Sorry και εγώ δηλαδή που αναζητώ περισσότερο κατασταλαγμένα έργα με αναγνώριση άλλη η διαχρονικότητα, κάτι μου λένε. Έχω την εντύπωση ότι είναι λίγο ψιλοδογματική η τοποθέτηση και δεν την αποδέχομαι προσωπικά. Θα γράψω κάποια πράγματα. Κάποια ήθελα να τα τοποθετήσω στα περί "Λουμίδη", φοβήθηκα μην προκαλέσω άσχημες εντυπώσεις. Έτσι από τώρα ξεκαθαρίζω μια βασική θέση μου, ότι δεν θέλω να προσβάλω κανένα. Νομίζω υπάρχει μια διαφωνία, που μάλλον προκύπτει από την κοινή και θεμελιώδη συμφωνία μας, στην αγάπη για την τέχνη της μουσικής. Ελπίζω να μην παρεξηγηθείτε. Διαφορά αντιλήψεων είναι, δεν το θεωρώ προσωπικά σπουδαίο αλλά θεωρώ αναγκαίο τον αντίλογο. Αν κάπου είμαι εγώ δογματικός είναι ότι ακούω μόνο αυτό που λέμε κλασσική και έχω εξερευνήσει ακόμα και άγνωστα έργα και συνθέτες. Αν ακούσω κάτι άλλο παρατηρώ ότι πιέζω τον εαυτό μου και θα το κάνω για άλλους λόγους που δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Οπότε από τα 23 μου δεν ακούω τίποτα μα τίποτα άλλο. Κάτασταλαγμένος θα έλεγα ότι είμαι, αλλά αν είναι να μου αποδώσουν ένα δόγμα, ας είναι αυτό. Αυτή είναι μια σύντομη προσωπική αντίληψη και προσέγγιση. Δεν περιμένω να συμφωνούν όλοι. Διαπίστωσα ότι τα γνωστά έργα και οι συνθέτες δίκαια έχουν την αναγνωρισιμότητα και για αυτό δεν έχουν "κλείσει" ποτέ ως δημιουργίες μετά από πολλά χρόνια. Έχουν την τάση να επαναπροσδιορίζονται από τους ερμηνευτές οι οποίοι προσπαθούν (πολλές φορές μάταια) να γίνουν καλλιτέχνες. Κάτι μου ταιριάζει περισσότερο και το λατρεύω. Έτσι θα αντιληφθώ το προφανές μεγαλείο μιας ερμηνείας αλλά sorry δεν θα περιοριστώ σε αυτό (σούπα) γιατί είναι άδικο για όλους (κυρίως για το έργο και τους κορυφαίους ερμηνευτές του). Σε μια ερμηνεία πάντα μπορείς να διακρίνεις κάτι καινούργιο, μια νέα ιδέα, να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με αυτό, κοινώς να σε προκαλέσει, έστω και αν συνολικά μπορεί να υπολείπεται. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μου πήρε αρκετό χρόνο και δεν έβλεπα πάντα τα πράγματα. Ίσως να είναι απόσταγμα ωριμότητα.... Αν και νομίζω ότι εγώ και ο Δημοκηδής, είμαστε τα πιο ανώριμα άτομα ever στην κατηγορία (άσχετα αν το διασκεδάζουμε) :BDGBGDB55: Όσον αφορά το έργο και τις ερμηνείες θεωρώ πολύ δίκαια η επιλογή πρωτοκαθεδρία της Ferrier/Walter αλλά και Klemperer/Ludwig. H Ludwig το ερμήνευσε και με τον Karajan, όπου συνολικά υπολείπεται του Klemperer αλλά φωνητικά η Ludwig είναι καλύτερη στον Karajan. Στην συνολική ποιότητα ερμηνείας εγώ ίσως θα έβαζα 1ο το Haitink με την Concertgebouw και τους Janet Baker/James Morris. Πραγματικά εκνευριστικά πληρέστατη ερμηνεία, τόσο που να σε τσαντίζει. Επίσης δεν μπορώ να αγνοήσω τις προσπάθειες του Bernstein (αν απομυθοποίησουμε κάποια πράγματα και συγκεντρωθούμε στην μουσική) και τα βαθιά νερά που βουτάει, όπου τελικά προσπαθεί να μην πνιγεί και τελικά να τον θεωρώ κορυφαίο. Όσον αφορά τον Krips, είναι αγαπημένος μαέστρος και τον ακούω συχνά τα τελευταία χρόνια σε οτιδήποτε έχει κάνει. Φαίρνει μια δική του πρακτική στην ερμηνευτική προσέγγιση, που οτιδήποτε ακούω από αυτόν, μοιάζει σαν να ακούω το έργο πρώτη φορά. Πριν λίγες μέρες άκουσα έργα πολύ συνηθισμένα και πολυερμηνευμένα. Όμως το άκουσα 5 φορές! Μου είναι αδύνατο να τον εντάξω, ειδικά αυτόν τον μαέστρο, στις "οδοντόκρεμες". Το ποια ήταν τα έργα καλύτερα σε PM γιατί θα ξεκινήσω και θα βγω off-topic. Φιλικότατα, Μανώλης. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η Τέχνη της αναβίωσης: Το Τραγούδι της Γης
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…