Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058829712" data-attributes="member: 30418"><p><strong><span style="font-size: 22px">2</span></strong>. <strong>Duke Ellington And His Orchestra - Ellington Uptown</strong> (Δεκέμβριος 1951, Columbia Masterworks) [LP]</p><p><span style="color: Indianred">Κομμάτια</span>: A1 Skin Deep (L. Bellson, feat. Louis Bellson), A2 The Mooche (Ellington, I. Mills), A3 Take The "A" Train (Strayhorn, voc. Betty Roche), B1 A Tone Parallel To Harlem (The Harlem Suite) (Ellington), B2 Perdido (E. Drake, Lenk, Tizol)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Paul Gonsalves / Jimmy Hamilton (τενόρο σαξόφωνο), Russell Procope / Willie Smith / Johnny Hodges / Hilton Jefferson (άλτο σαξόφωνο), Jimmy Hamilton / Russell Procope (κλαρινέτο), William Anderson / Clark Terry / Willie Cook / Ray Nance (τρομπέτα), Juan Tizol / Quentin Jackson / Britt Woodman (τρομπόνι), Louis Bellson (ντραμς), Wendell Marshall (μπάσο), Billy Strayhorn / Duke Ellington (πιάνο)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Duke Ellington: A1, George Avakian<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[2]</a></span>: A2 έως B2 / Bert Porter: A1, Fred Plaut<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[21]</a></span> και Harold Chapman<span style="font-size: 12px"><a href="https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754" target="_blank">[22]</a></span>: A2 έως B2</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207865[/ATTACH]</p><p></p><p>Μεγάλο μέρος της καλύτερης μουσικής του <strong><em>Duke Ellington</em></strong>/Ντιουκ Έλινγκτον (1899-1974, 75 χρ.), βγήκε πριν από την ύπαρξη του <em>LP</em>, και μόλις αυτό καθιερώθηκε ως μέσο επιλογής, ο <em>Duke</em> άρχισε να στηρίζεται στην ηχογράφηση των προηγούμενων επιτυχιών του. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση υπήρξε το "<em>Ellington Uptown</em>", ένα από τα πρώτα "μακράς διάρκειας" άλμπουμ που ηχογράφησε ποτέ, και είναι μια δυναμική κυκλοφορία γεμάτη με εξαιρετικά πετράδια. Ακόμα και πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '50, η <em>Columbia Records</em> πήρε αρκετά στα σοβαρά τον <em>Duke Ellington</em> για να εντάξει αυτό το άλμπουμ στην υψηλού κύρους δισκογραφική της, <em>Masterworks</em>, που μέχρι τότε προοριζόταν κυρίως για την κλασική μουσική και τα σόου στο Μπρόντγουεϊ (ωστόσο, αργότερα στη δεκαετία μετονομάστηκε σε <em>Hi-Fi Ellington Uptown</em> και επανεκδόθηκε στην ποπ σειρά με ένα επιπλέον κομμάτι, το "<em>The Controversial Suite</em>").</p><p></p><p>Το <em>LP</em> φέρει μια εξαιρετική ποικιλία υλικού, διαλύοντας την επικριτική γραμμή ότι οι αρχές της δεκαετίας του '50 ήταν μια σχετικά αδρανής περίοδος για τον <em>Duke</em>, αφού οποιοδήποτε από αυτά τα καπνισμένα κομμάτια, διάρκειας-συναυλίας, θα τορπίλιζε αυτή την αντίληψη. Ο νεαρός <em>Louie Bellson</em>/Λουί Μπέλσον παρείχε ενέργεια στην μπάντα του <em>Ellington</em> εκείνη την εποχή και η επαναστατική του τεχνική στη δίκαση ντραμς με τη σπάνια ικανότητά του να χτίζει συνεκτικά σόλο χρησιμοποιούνται εκπληκτικά στο γραμμένο από τον ίδιο εναρκτήριο, "<em>Skin Deep</em>", το οποίο ήταν ένα θαυμάσιο κομμάτι επίδειξης για τους ακουστικόφιλους εκείνη την εποχή.</p><p></p><p>Τα παλιά αγαπημένα από την παρέλαση επιτυχιών του <em>Ellington</em> έχουν εκτεταμένες περιποιήσεις, με την τραγουδίστρια <em>Betty Roche</em>/Μπέτι Ροσέ να παίρνει το τρένο, "<em>Take The 'A' Train</em>", για μια βόλτα με γεύση μπίμποπ, το "<em>The Mooche</em>" να προβάλλει τους κλαρινετίστες <em>Jimmy Hamilton</em> και <em>Russell Procope</em> και το μπούγκι-γούγκι πιάνο του <em>Ellington</em> να ξεκινάει ένα υπερτροφοδοτημένο "<em>Perdido</em>" για τον τρομπετίστα <em>Clark Terry</em>. Το κεντρικό κομμάτι του δίσκου είναι μια αιχμηρά σχεδιασμένη, ιδιωματικά κεφάτη, μάλλον ασυναγώνιστη δεκατριάλεπτη απόδοση του "<em>A Tone Parallel to Harlem</em>" που καταστρέφει οποιαδήποτε από τις "συμφωνικές" εκδοχές που παρουσιάζονταν συχνά σε ποπ συναυλίες. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό αυτού του δίσκου είναι η εξαιρετική ποιότητα ήχου, ένα όφελος από την ανάθεση στους καλύτερους μηχανικούς της Κολούμπια.</p><p></p><p>Εκτός από το ζωντανό <em>Ellington at Newport</em> (1956) και το <em>Such Sweet Thunder</em> (1957), το <em>Ellington Uptown</em>, συλλαμβάνοντας την μπάντα να παίζει ένα καθοριστικό μείγμα της μουσικής της βρισκόμενη στο απόγειο των ικανοτήτων της, είναι ίσως το καλύτερο <em>LP</em> της μακράς καριέρας του <em>Duke</em>.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH=full]207866[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">ο <em>Duke Ellington</em> σε πρόβα, 18 Μαΐου 1956 (φωτογραφία <em>Ben Martin</em>)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058829712, member: 30418"] [B][SIZE=6]2[/SIZE][/B]. [B]Duke Ellington And His Orchestra - Ellington Uptown[/B] (Δεκέμβριος 1951, Columbia Masterworks) [LP] [COLOR=Indianred]Κομμάτια[/COLOR]: A1 Skin Deep (L. Bellson, feat. Louis Bellson), A2 The Mooche (Ellington, I. Mills), A3 Take The "A" Train (Strayhorn, voc. Betty Roche), B1 A Tone Parallel To Harlem (The Harlem Suite) (Ellington), B2 Perdido (E. Drake, Lenk, Tizol) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Paul Gonsalves / Jimmy Hamilton (τενόρο σαξόφωνο), Russell Procope / Willie Smith / Johnny Hodges / Hilton Jefferson (άλτο σαξόφωνο), Jimmy Hamilton / Russell Procope (κλαρινέτο), William Anderson / Clark Terry / Willie Cook / Ray Nance (τρομπέτα), Juan Tizol / Quentin Jackson / Britt Woodman (τρομπόνι), Louis Bellson (ντραμς), Wendell Marshall (μπάσο), Billy Strayhorn / Duke Ellington (πιάνο) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Duke Ellington: A1, George Avakian[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][2][/URL][/SIZE]: A2 έως B2 / Bert Porter: A1, Fred Plaut[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][21][/URL][/SIZE] και Harold Chapman[SIZE=3][URL='https://avclub.gr/index.php?threads/179000/post-1058829754'][22][/URL][/SIZE]: A2 έως B2 [CENTER][ATTACH type="full" alt="EllingtonUptown.jpg"]207865[/ATTACH][/CENTER] Μεγάλο μέρος της καλύτερης μουσικής του [B][I]Duke Ellington[/I][/B]/Ντιουκ Έλινγκτον (1899-1974, 75 χρ.), βγήκε πριν από την ύπαρξη του [I]LP[/I], και μόλις αυτό καθιερώθηκε ως μέσο επιλογής, ο [I]Duke[/I] άρχισε να στηρίζεται στην ηχογράφηση των προηγούμενων επιτυχιών του. Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση υπήρξε το "[I]Ellington Uptown[/I]", ένα από τα πρώτα "μακράς διάρκειας" άλμπουμ που ηχογράφησε ποτέ, και είναι μια δυναμική κυκλοφορία γεμάτη με εξαιρετικά πετράδια. Ακόμα και πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '50, η [I]Columbia Records[/I] πήρε αρκετά στα σοβαρά τον [I]Duke Ellington[/I] για να εντάξει αυτό το άλμπουμ στην υψηλού κύρους δισκογραφική της, [I]Masterworks[/I], που μέχρι τότε προοριζόταν κυρίως για την κλασική μουσική και τα σόου στο Μπρόντγουεϊ (ωστόσο, αργότερα στη δεκαετία μετονομάστηκε σε [I]Hi-Fi Ellington Uptown[/I] και επανεκδόθηκε στην ποπ σειρά με ένα επιπλέον κομμάτι, το "[I]The Controversial Suite[/I]"). Το [I]LP[/I] φέρει μια εξαιρετική ποικιλία υλικού, διαλύοντας την επικριτική γραμμή ότι οι αρχές της δεκαετίας του '50 ήταν μια σχετικά αδρανής περίοδος για τον [I]Duke[/I], αφού οποιοδήποτε από αυτά τα καπνισμένα κομμάτια, διάρκειας-συναυλίας, θα τορπίλιζε αυτή την αντίληψη. Ο νεαρός [I]Louie Bellson[/I]/Λουί Μπέλσον παρείχε ενέργεια στην μπάντα του [I]Ellington[/I] εκείνη την εποχή και η επαναστατική του τεχνική στη δίκαση ντραμς με τη σπάνια ικανότητά του να χτίζει συνεκτικά σόλο χρησιμοποιούνται εκπληκτικά στο γραμμένο από τον ίδιο εναρκτήριο, "[I]Skin Deep[/I]", το οποίο ήταν ένα θαυμάσιο κομμάτι επίδειξης για τους ακουστικόφιλους εκείνη την εποχή. Τα παλιά αγαπημένα από την παρέλαση επιτυχιών του [I]Ellington[/I] έχουν εκτεταμένες περιποιήσεις, με την τραγουδίστρια [I]Betty Roche[/I]/Μπέτι Ροσέ να παίρνει το τρένο, "[I]Take The 'A' Train[/I]", για μια βόλτα με γεύση μπίμποπ, το "[I]The Mooche[/I]" να προβάλλει τους κλαρινετίστες [I]Jimmy Hamilton[/I] και [I]Russell Procope[/I] και το μπούγκι-γούγκι πιάνο του [I]Ellington[/I] να ξεκινάει ένα υπερτροφοδοτημένο "[I]Perdido[/I]" για τον τρομπετίστα [I]Clark Terry[/I]. Το κεντρικό κομμάτι του δίσκου είναι μια αιχμηρά σχεδιασμένη, ιδιωματικά κεφάτη, μάλλον ασυναγώνιστη δεκατριάλεπτη απόδοση του "[I]A Tone Parallel to Harlem[/I]" που καταστρέφει οποιαδήποτε από τις "συμφωνικές" εκδοχές που παρουσιάζονταν συχνά σε ποπ συναυλίες. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό αυτού του δίσκου είναι η εξαιρετική ποιότητα ήχου, ένα όφελος από την ανάθεση στους καλύτερους μηχανικούς της Κολούμπια. Εκτός από το ζωντανό [I]Ellington at Newport[/I] (1956) και το [I]Such Sweet Thunder[/I] (1957), το [I]Ellington Uptown[/I], συλλαμβάνοντας την μπάντα να παίζει ένα καθοριστικό μείγμα της μουσικής της βρισκόμενη στο απόγειο των ικανοτήτων της, είναι ίσως το καλύτερο [I]LP[/I] της μακράς καριέρας του [I]Duke[/I]. [CENTER][ATTACH type="full" alt="DukeEllingtonRehearsal1956ByBenMartin.jpg"]207866[/ATTACH] ο [I]Duke Ellington[/I] σε πρόβα, 18 Μαΐου 1956 (φωτογραφία [I]Ben Martin[/I])[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η σαγήνη της Τζαζ! [+22 άλμπουμ]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…