Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η μυρωδιά του βινυλίου - Όχι γαλάζια, blue !
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Νότης" data-source="post: 1056273984" data-attributes="member: 19047"><p><u><img src="http://img638.imageshack.us/img638/6287/1000799f.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></u></p><p><u></u></p><p> <strong>RHAPSODY IN BLUE</strong></p><p> <strong>Deutsche Grammophon (2535666)</strong></p><p> <strong>Boston Symphony Orchestra</strong></p><p> <strong>Kurt Hiltawski : clarinet</strong></p><p> <strong>Διεύθυνση</strong><strong>: Kurt Mazur</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong></strong></p><p></p><p> Ο Paul Whiteman, διευθυντής μεγάλης jazz ορχήστρας, σκόπευε να δώσει ένα σημαντικό κονσέρτο, με γενικό τίτλο : Ένα πείραμα στη σύγχρονη μουσική. Ζήτησε λοιπόν από τον Gerswin, να συνθέσει κάτι νέο με βάση</p><p>όμως τη μουσική jazz, με χρονικό περιθώριο 5 μόλις εβδομάδων. Κι αυτό γιατί κάποιοι άλλοι, είχαν στα σχέδια, μιά παρόμοια συναυλία με τους Irving Berlin και Victor Herbert, που ετοίμαζαν με τη σειρά τους καινούργια πράγματα και νέες ιδέες στη κλασσική και τη σύγχρονη μουσική των πρώτων δεκαετιών του 20[SUP]ου[/SUP] αιώνα. Ο Gerswin δεν είχε τίποτα συγκεκριμένο στο μυαλό του και τό ’ριξε στο μπιλιάρδο! Ο χρόνος όμως πίεζε ασφυκτικά και τα πάντα ήταν υπ’ ατμόν. Σ’ ένα ταξίδι με το τραίνο, ακούγοντας τους επαναλαμβανόμενους μεταλλικούς χτύπους των τροχών, τους θορύβους των εξαερώσεων, τα καμπανάκια στους σταθμούς και τους πολλούς άλλους ιδιαίτερους ήχους που παράγονται στο ταξίδι με την αμαξοστοιχία – ειδικά στην εποχή του – όλα ήρθαν μόνα τους! Μέσα στο βαγόνι έκανε τα προσχέδια και ολοκλήρωσε – σχεδόν – τη σύνθεση στο σπίτι. Ένα κονσέρτο για 2 πιάνα και ορχήστρα. Αλλά έμεναν πλέον μόνο 5 ημέρες από την πρεμιέρα και η ορχήστρα δεν είχε κάνει ούτε μία πρόβα. Για να μη γίνει χαμός, κρατήθηκε μόνο το ένα πιάνο, το οποίο θα το έπαιζε ο ίδιος ο συνθέτης και με τις οδηγίες του θα τα κουτσοκατάφερνε και η ορχήστρα. Η παρτιτούρα που μοιράστηκε, είχε κάποια κενά τα οποία έγραφαν με μολύβι: περιμένετε το νεύμα μου!!! </p><p>Όλα ήταν έτοιμα στην ώρα τους. Στην εισαγωγή τα πρώτα μέτρα ανήκουν στα πνευστά και ο κλαρινετίστας γιά να κάνει πλάκα στον Gerswin, παίζει τις νότες glissanto (γλυκερά) προσθέτοντας και μικρές νότες για ν’ ακούγονται χιουμοριστικές. Ο συνθέτης αργότερα ζητά από τον μουσικό να τις παίζει πάντα έτσι και φυσικά το καταγράφει στην πάρτα. Την ίδια μέρα στην μεγάλη αυτή πρεμιέρα, που έμεινε ιστορική, θα παρίσταντο οι : Σεργκέι Ραχμάνινοφ και John Phillip Souza μεταξύ άλλων!</p><p>Η ραψωδία διαφέρει από το κονσέρτο για πιάνο, στο ότι έχει περισσότερο ελεύθερη φόρμα και υπάρχουν συχνά περάσματα με αυτοσχεδιασμό, παρ’ ότι έχει γραφτεί σε κάποια τονικότητα. Αρχικά ονομαζόταν <strong>American </strong><strong>Rhapsody</strong> αλλά η Ira Gerswin της έδωσε την τελική της ονομασία <strong>Rhapsody </strong><strong>in </strong><strong>Blue</strong> που σημαίνει: ραψωδία σε τονικότητα blue (η 3[SUP]η[/SUP] και η 7[SUP]η[/SUP] μειωμένες κατά ένα ημιτόνιο, σε σχέση με τις ευρωπαικές κλίμακες) καί όχι ασφαλώς Γαλάζια ραψωδία, όπως την ονόμασαν οι άσχετοι στην Ελλάδα! </p><p>Σήμερα, το έργο: <strong>Rapsody </strong><strong>in </strong><strong>blue</strong> στην ολοκληρωμένη του μορφή, αποτελεί κορυφαία στιγμή στη δημιουργική μουσική τέχνη του 20ού αιώνα και δίνει από όποια μεριά και να το δείς, το παράδειγμα του πόσο η μουσική δεν έχει όρια και περιορισμούς, αλλά επ’ ουδενί δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, είναι Μόνο αμπέλι!</p><p></p><p></p><p><a href="http://www.youtube.com/watch?v=3sp1hWVl4_I" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=3sp1hWVl4_I</a></p><p></p><p> Το δείγμα που σας δίνω είναι από ένα άλλο σπουδαίο έργο που υπάρχει στο δίσκο. <strong>William </strong><strong>Russo</strong><strong>– </strong><strong>street </strong><strong>music </strong><strong>op</strong><strong>.65</strong> απόσπασμα από το: <strong>A</strong><strong>Blues</strong><strong> Concerto</strong> με την συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φραντζίσκο.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Νότης, post: 1056273984, member: 19047"] [U][IMG]http://img638.imageshack.us/img638/6287/1000799f.jpg[/IMG] [/U] [B]RHAPSODY IN BLUE[/B] [B]Deutsche Grammophon (2535666)[/B] [B]Boston Symphony Orchestra[/B] [B]Kurt Hiltawski : clarinet[/B] [B]Διεύθυνση[/B][B]: Kurt Mazur [/B] Ο Paul Whiteman, διευθυντής μεγάλης jazz ορχήστρας, σκόπευε να δώσει ένα σημαντικό κονσέρτο, με γενικό τίτλο : Ένα πείραμα στη σύγχρονη μουσική. Ζήτησε λοιπόν από τον Gerswin, να συνθέσει κάτι νέο με βάση όμως τη μουσική jazz, με χρονικό περιθώριο 5 μόλις εβδομάδων. Κι αυτό γιατί κάποιοι άλλοι, είχαν στα σχέδια, μιά παρόμοια συναυλία με τους Irving Berlin και Victor Herbert, που ετοίμαζαν με τη σειρά τους καινούργια πράγματα και νέες ιδέες στη κλασσική και τη σύγχρονη μουσική των πρώτων δεκαετιών του 20[SUP]ου[/SUP] αιώνα. Ο Gerswin δεν είχε τίποτα συγκεκριμένο στο μυαλό του και τό ’ριξε στο μπιλιάρδο! Ο χρόνος όμως πίεζε ασφυκτικά και τα πάντα ήταν υπ’ ατμόν. Σ’ ένα ταξίδι με το τραίνο, ακούγοντας τους επαναλαμβανόμενους μεταλλικούς χτύπους των τροχών, τους θορύβους των εξαερώσεων, τα καμπανάκια στους σταθμούς και τους πολλούς άλλους ιδιαίτερους ήχους που παράγονται στο ταξίδι με την αμαξοστοιχία – ειδικά στην εποχή του – όλα ήρθαν μόνα τους! Μέσα στο βαγόνι έκανε τα προσχέδια και ολοκλήρωσε – σχεδόν – τη σύνθεση στο σπίτι. Ένα κονσέρτο για 2 πιάνα και ορχήστρα. Αλλά έμεναν πλέον μόνο 5 ημέρες από την πρεμιέρα και η ορχήστρα δεν είχε κάνει ούτε μία πρόβα. Για να μη γίνει χαμός, κρατήθηκε μόνο το ένα πιάνο, το οποίο θα το έπαιζε ο ίδιος ο συνθέτης και με τις οδηγίες του θα τα κουτσοκατάφερνε και η ορχήστρα. Η παρτιτούρα που μοιράστηκε, είχε κάποια κενά τα οποία έγραφαν με μολύβι: περιμένετε το νεύμα μου!!! Όλα ήταν έτοιμα στην ώρα τους. Στην εισαγωγή τα πρώτα μέτρα ανήκουν στα πνευστά και ο κλαρινετίστας γιά να κάνει πλάκα στον Gerswin, παίζει τις νότες glissanto (γλυκερά) προσθέτοντας και μικρές νότες για ν’ ακούγονται χιουμοριστικές. Ο συνθέτης αργότερα ζητά από τον μουσικό να τις παίζει πάντα έτσι και φυσικά το καταγράφει στην πάρτα. Την ίδια μέρα στην μεγάλη αυτή πρεμιέρα, που έμεινε ιστορική, θα παρίσταντο οι : Σεργκέι Ραχμάνινοφ και John Phillip Souza μεταξύ άλλων! Η ραψωδία διαφέρει από το κονσέρτο για πιάνο, στο ότι έχει περισσότερο ελεύθερη φόρμα και υπάρχουν συχνά περάσματα με αυτοσχεδιασμό, παρ’ ότι έχει γραφτεί σε κάποια τονικότητα. Αρχικά ονομαζόταν [B]American [/B][B]Rhapsody[/B] αλλά η Ira Gerswin της έδωσε την τελική της ονομασία [B]Rhapsody [/B][B]in [/B][B]Blue[/B] που σημαίνει: ραψωδία σε τονικότητα blue (η 3[SUP]η[/SUP] και η 7[SUP]η[/SUP] μειωμένες κατά ένα ημιτόνιο, σε σχέση με τις ευρωπαικές κλίμακες) καί όχι ασφαλώς Γαλάζια ραψωδία, όπως την ονόμασαν οι άσχετοι στην Ελλάδα! Σήμερα, το έργο: [B]Rapsody [/B][B]in [/B][B]blue[/B] στην ολοκληρωμένη του μορφή, αποτελεί κορυφαία στιγμή στη δημιουργική μουσική τέχνη του 20ού αιώνα και δίνει από όποια μεριά και να το δείς, το παράδειγμα του πόσο η μουσική δεν έχει όρια και περιορισμούς, αλλά επ’ ουδενί δεν είναι ξέφραγο αμπέλι, είναι Μόνο αμπέλι! [URL]http://www.youtube.com/watch?v=3sp1hWVl4_I[/URL] Το δείγμα που σας δίνω είναι από ένα άλλο σπουδαίο έργο που υπάρχει στο δίσκο. [B]William [/B][B]Russo[/B][B]– [/B][B]street [/B][B]music [/B][B]op[/B][B].65[/B] απόσπασμα από το: [B]A[/B][B]Blues[/B][B] Concerto[/B] με την συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φραντζίσκο. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η μυρωδιά του βινυλίου - Όχι γαλάζια, blue !
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…