Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η μυρωδιά του βινυλίου - Blue & Bossa
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Νότης" data-source="post: 1056238468" data-attributes="member: 19047"><p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><strong>- </strong><strong>Δύο υπέροχα </strong><strong>albums </strong><strong>του </strong><strong>Kenny Burrell –</strong></p> <p style="text-align: center"><strong></strong></p> <p style="text-align: center"><strong></strong></p> </p><p> <p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><strong>1) </strong><strong>MIDNIGHT BLUE</strong></p> </p><p> <p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><strong>Blue note (1963)</strong></p> </p><p><img src="http://img207.imageshack.us/img207/3918/kennyburrellbluemidnigh.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><strong>2) THE TENDER GENDER</strong></p> </p><p> <p style="text-align: center"><p style="text-align: center"><strong>Cadet (1967)</strong></p> <p style="text-align: center"><strong></strong></p> <p style="text-align: center"><strong></strong></p> </p><p><img src="http://img52.imageshack.us/img52/6166/047080.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p style="text-align: center"></p><p><strong>H</strong><strong> Blue</strong><strong>Note</strong><strong> δεν ήταν η εταιρία που θ’ άφηνε τον </strong><strong>K</strong><strong>. </strong><strong>Burrell</strong><strong> να παίζει για άλλους! Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 κάνει επιτυχίες ως </strong><strong> leader</strong><strong>, αφού είναι ήδη γνωστός ως ένας από τους καλύτερους </strong><strong> sideman</strong><strong> κιθαρίστες της εποχής του. Υπογράφει λοιπόν στους κορυφαίους και μπαίνει αμέσως ανάμεσά τους!</strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong>Ηχογραφεί το « </strong><strong>Midnight</strong><strong>Blue</strong><strong>» που αμέσως τον εκτοξεύει στο</strong></p><p></p><p><strong>Γαλαξία και από ‛κει δεν υπάρχει επιστροφή.</strong></p><p><strong> Ακολουθούν πολλά και υπέροχα </strong><strong> albums</strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong>στην ίδια ετικέτα, αλλά καθώς τα χρόνια περνούν,</strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong>έρχονται νέες προτάσεις συνεργασίας, από εταιρίες</strong></p><p><strong>που βάζουν πλέον τη </strong><strong>jazz</strong><strong> σοβαρά στο ρεπερτόριό τους. </strong></p><p><strong>Το 1967 τον κερδίζει η </strong><strong>Cadet</strong><strong> η οποία του ζητά μια </strong></p><p><strong>επιτυχία ανάλογη του </strong><strong>midnight</strong><strong>blue</strong><strong>. Χωρίς να χρειαστεί </strong></p><p><strong>το βιβλίο συνταγών, μαγειρεύει ένα ανάλογο πιάτο με </strong></p><p><strong>διαφορετικά καρυκεύματα, είναι το </strong><strong>« </strong><strong>The</strong><strong>Tender</strong><strong>Gender</strong><strong>»</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong></strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong>Κάθε δίσκος είναι για μένα, τόσο ίδιος, όσο και διαφορετικός απ’ τον άλλον. Στο </strong><strong>midnight</strong><strong>blue ο </strong><strong>Burrell έχει το δικό του όραμα για το </strong><strong>blues</strong><strong>, και το καταθέτει διαλέγοντας αυτούς του μουσικούς που θ’ αναδείξουν τις ιδέες του. Διαλέγει τον </strong><strong> Stanley</strong><strong> Turrentine</strong><strong> για τενόρο σαξοφωνίστα ο οποίος είναι μανούλα στους χαμηλούς </strong><strong> bluesy</strong><strong> τόνους, χωρίς να υστερεί στο </strong><strong>hard</strong><strong> bop</strong><strong>. Ο </strong><strong> Major</strong><strong> Holley</strong><strong> πιάνει το μπάσο όπως πιάνει το πινέλο ο …..Πικάσο! Πίσω από τα τύμπανα παίρνει τον </strong><strong> Bill</strong><strong> English</strong><strong> που χρησιμοποιεί τις σκούπες σα τη κυρά Γαρουφαλιά στις δόξες της – Θεός σχωρέστην. Αλλά αλλάζει τον αδόξαστο στα </strong><strong> blues</strong><strong>, βάζοντας το νεαρό περκασσιονίστα </strong><strong> Ray</strong><strong> Barretto</strong><strong> στη άκρη της σκηνής, να κοπανάει, ή να χαιδεύει κατά το δοκούν,τα </strong><strong> congas</strong><strong>. Καταλαβαίνειλοιπόν κανείς, το τι παίζεται σ’ αυτό το δίσκο.</strong></p><p> <strong></strong><strong> Latin</strong><strong>, </strong><strong> blues</strong><strong>, </strong><strong> bop</strong><strong> διανθισμένα με υπέροχα σόλο που εν τέλει τον καθιστούν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.</strong></p><p style="text-align: center"> </p><p><strong>Στο </strong><strong>The</strong><strong> Tender</strong><strong> Gender</strong><strong> ακούς τη μεστότητα, ή το καταστάλαγμα αν θέλετε αυτού του μουσικού, στο είδος που όλοι συμφωνούν, πως ήταν δημιούργημά του, ή τέλος πάντων συνεισέφερε τα μέγιστα στη μορφή του. Από το εξώφυλλο ακόμα, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι καλό υπάρχει μέσα, τουλάχιστον εγώ αυτό εισέπραξα. Το</strong><strong> σχήμα</strong><strong> εδώ</strong><strong> είναι</strong><strong> :</strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong> KENNY BURRELL : guitar RICHARD WYANDS : piano MARTIN RIVERA : bass OLIVER JACKSON : drums</strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong>Όπου και χωρίς </strong><strong> congas</strong><strong>ή άλλα καλούδια ζωγραφίζονται μερικές μπόσσα νόβες σα τη κοπέλα στο εξώφυλλο! Γενικά μιλώντας για τις συνθέσεις και τις εκτελέσεις του δίσκου, καμία δεν σ’ αφήνει αδιάφορο, παρά με ένα αίσθημα στέρησης, μιάς και δεν ξεπερνούν τα 4:30’ ενώ αρκετές είναι τρίλεπτες! Για δίσκο </strong><strong> azz</strong><strong>,</strong><strong> ακούγεται κάπως.</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong></strong></p><p><strong></strong><strong>Πλευρά Α’</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong></strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong><span style="font-family: 'Calibri'">1) </span></strong><strong>Mother in law<span style="font-family: 'Calibri'"> 2) </span></strong><strong>Hot bossa</strong></p><p style="text-align: center"> </p><p><strong><span style="font-family: 'Calibri'">3) </span></strong><strong>People<span style="font-family: 'Calibri'"> 4) </span></strong><strong>Isabella<span style="font-family: 'Calibri'"> 5) </span></strong><strong>girl talk</strong></p><p></p><p style="text-align: center"> </p><p><strong>Πλευρά Β’</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong></strong><p style="text-align: center"> </p><p><strong><span style="font-family: 'Calibri'">1) </span></strong><strong>Suzy<span style="font-family: 'Calibri'"> 2) </span></strong><strong>The Tender Gender</strong></p><p style="text-align: center"> </p><p><strong><span style="font-family: 'Calibri'">3) </span></strong><strong>Le petite mambo <span style="font-family: 'Calibri'">4) </span></strong><strong>If someone had told me</strong></p><p style="text-align: center"> </p><p><strong><span style="font-family: 'Calibri'">5) </span></strong><strong>I’m confessin’</strong></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Νότης, post: 1056238468, member: 19047"] [CENTER][CENTER][B]- [/B][B]Δύο υπέροχα [/B][B]albums [/B][B]του [/B][B]Kenny Burrell – [/B][/CENTER] [/CENTER] [CENTER][CENTER][B]1) [/B][B]MIDNIGHT BLUE[/B][/CENTER] [/CENTER] [CENTER][CENTER][B]Blue note (1963)[/B][/CENTER] [/CENTER] [IMG]http://img207.imageshack.us/img207/3918/kennyburrellbluemidnigh.jpg[/IMG] [CENTER][CENTER][B]2) THE TENDER GENDER[/B][/CENTER] [/CENTER] [CENTER][CENTER][B]Cadet (1967) [/B][/CENTER] [/CENTER] [IMG]http://img52.imageshack.us/img52/6166/047080.jpg[/IMG] [CENTER] [/CENTER] [B]H[/B][B] Blue[/B][B]Note[/B][B] δεν ήταν η εταιρία που θ’ άφηνε τον [/B][B]K[/B][B]. [/B][B]Burrell[/B][B] να παίζει για άλλους! Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 κάνει επιτυχίες ως [/B][B] leader[/B][B], αφού είναι ήδη γνωστός ως ένας από τους καλύτερους [/B][B] sideman[/B][B] κιθαρίστες της εποχής του. Υπογράφει λοιπόν στους κορυφαίους και μπαίνει αμέσως ανάμεσά τους![/B][CENTER] [/CENTER] [B]Ηχογραφεί το « [/B][B]Midnight[/B][B]Blue[/B][B]» που αμέσως τον εκτοξεύει στο[/B] [B]Γαλαξία και από ‛κει δεν υπάρχει επιστροφή.[/B] [B] Ακολουθούν πολλά και υπέροχα [/B][B] albums[/B][CENTER] [/CENTER] [B]στην ίδια ετικέτα, αλλά καθώς τα χρόνια περνούν,[/B][CENTER] [/CENTER] [B]έρχονται νέες προτάσεις συνεργασίας, από εταιρίες[/B] [B]που βάζουν πλέον τη [/B][B]jazz[/B][B] σοβαρά στο ρεπερτόριό τους. Το 1967 τον κερδίζει η [/B][B]Cadet[/B][B] η οποία του ζητά μια επιτυχία ανάλογη του [/B][B]midnight[/B][B]blue[/B][B]. Χωρίς να χρειαστεί το βιβλίο συνταγών, μαγειρεύει ένα ανάλογο πιάτο με διαφορετικά καρυκεύματα, είναι το [/B][B]« [/B][B]The[/B][B]Tender[/B][B]Gender[/B][B]» [/B][CENTER] [/CENTER] [B]Κάθε δίσκος είναι για μένα, τόσο ίδιος, όσο και διαφορετικός απ’ τον άλλον. Στο [/B][B]midnight[/B][B]blue ο [/B][B]Burrell έχει το δικό του όραμα για το [/B][B]blues[/B][B], και το καταθέτει διαλέγοντας αυτούς του μουσικούς που θ’ αναδείξουν τις ιδέες του. Διαλέγει τον [/B][B] Stanley[/B][B] Turrentine[/B][B] για τενόρο σαξοφωνίστα ο οποίος είναι μανούλα στους χαμηλούς [/B][B] bluesy[/B][B] τόνους, χωρίς να υστερεί στο [/B][B]hard[/B][B] bop[/B][B]. Ο [/B][B] Major[/B][B] Holley[/B][B] πιάνει το μπάσο όπως πιάνει το πινέλο ο …..Πικάσο! Πίσω από τα τύμπανα παίρνει τον [/B][B] Bill[/B][B] English[/B][B] που χρησιμοποιεί τις σκούπες σα τη κυρά Γαρουφαλιά στις δόξες της – Θεός σχωρέστην. Αλλά αλλάζει τον αδόξαστο στα [/B][B] blues[/B][B], βάζοντας το νεαρό περκασσιονίστα [/B][B] Ray[/B][B] Barretto[/B][B] στη άκρη της σκηνής, να κοπανάει, ή να χαιδεύει κατά το δοκούν,τα [/B][B] congas[/B][B]. Καταλαβαίνειλοιπόν κανείς, το τι παίζεται σ’ αυτό το δίσκο. [/B][B] Latin[/B][B], [/B][B] blues[/B][B], [/B][B] bop[/B][B] διανθισμένα με υπέροχα σόλο που εν τέλει τον καθιστούν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.[/B] [CENTER] [/CENTER] [B]Στο [/B][B]The[/B][B] Tender[/B][B] Gender[/B][B] ακούς τη μεστότητα, ή το καταστάλαγμα αν θέλετε αυτού του μουσικού, στο είδος που όλοι συμφωνούν, πως ήταν δημιούργημά του, ή τέλος πάντων συνεισέφερε τα μέγιστα στη μορφή του. Από το εξώφυλλο ακόμα, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι καλό υπάρχει μέσα, τουλάχιστον εγώ αυτό εισέπραξα. Το[/B][B] σχήμα[/B][B] εδώ[/B][B] είναι[/B][B] :[/B][CENTER] [/CENTER] [B] KENNY BURRELL : guitar RICHARD WYANDS : piano MARTIN RIVERA : bass OLIVER JACKSON : drums[/B][CENTER] [/CENTER] [B]Όπου και χωρίς [/B][B] congas[/B][B]ή άλλα καλούδια ζωγραφίζονται μερικές μπόσσα νόβες σα τη κοπέλα στο εξώφυλλο! Γενικά μιλώντας για τις συνθέσεις και τις εκτελέσεις του δίσκου, καμία δεν σ’ αφήνει αδιάφορο, παρά με ένα αίσθημα στέρησης, μιάς και δεν ξεπερνούν τα 4:30’ ενώ αρκετές είναι τρίλεπτες! Για δίσκο [/B][B] azz[/B][B],[/B][B] ακούγεται κάπως. [/B][B]Πλευρά Α’ [/B][CENTER] [/CENTER] [B][FONT=Calibri]1) [/FONT][/B][B]Mother in law[FONT=Calibri] 2) [/FONT][/B][B]Hot bossa[/B] [CENTER] [/CENTER] [B][FONT=Calibri]3) [/FONT][/B][B]People[FONT=Calibri] 4) [/FONT][/B][B]Isabella[FONT=Calibri] 5) [/FONT][/B][B]girl talk[/B] [CENTER] [/CENTER] [B]Πλευρά Β’ [/B][CENTER] [/CENTER] [B][FONT=Calibri]1) [/FONT][/B][B]Suzy[FONT=Calibri] 2) [/FONT][/B][B]The Tender Gender[/B] [CENTER] [/CENTER] [B][FONT=Calibri]3) [/FONT][/B][B]Le petite mambo [FONT=Calibri]4) [/FONT][/B][B]If someone had told me[/B] [CENTER] [/CENTER] [B][FONT=Calibri]5) [/FONT][/B][B]I’m confessin’[/B] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η μυρωδιά του βινυλίου - Blue & Bossa
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…