Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Η δυστυχία να είσαι Έλληνας και να έχεις τον Ν. Δήμου, Δ. Σαββόπουλο....
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="aikon" data-source="post: 1057059015" data-attributes="member: 46317"><p>Ένα κείμενο του Νίκου Δήμου, από αυτά που τον έκαναν διάσημο. Θα μπορούσε να το γράψει οποιοσδήποτε "Κωστόπουλος" εκείνης της εποχής. Όμως οι άνθρωποι φαίνονται στα δύσκολα και ένας άνθρωπος σαν αυτόν είναι πραγματικά μικρόψυχος. Αν τον έβαζες δικαστή, σε μια υπόθεση θα έλεγε η αλήθεια είναι κάπου στη μέση....</p><p></p><p><em>ΕΝΑΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ «ΦΑΝΑΡΑΚΙΑΣ» μου έλεγε προχθές τον πόνο του: </em></p><p><em></em></p><p><em>«Αδύνατο πια να κάνεις εντυπωσιακές εκκινήσεις στα φανάρια. Πες πως το φέρνει η τύχη και είσαι στην πρώτη γραμμή. Κι έχεις δίπλα σου καλό - και πρόθυμο - αντίπαλο. Ξαφνικά ένα παπί ελίσσεται μέσα από τα σταματημένα αυτοκίνητα και μπαίνει μπροστά σου. Μετά δεύτερο. Κι ένα μοτοποδήλατο μπροστά στον αντίπαλο. Τέρμα. Ανάβει πράσινο κι εσύ έρπεις στον ρυθμό των πενήντα κυβικών. Σέρνεσαι!» </em></p><p><em></em></p><p><em>Ένα λοιπόν από τα παραδοσιακά σπορ πόλεως του αυτοκινήτου, το traffic lights drag, όπως το λένε οι Αμερικάνοι, κινδυνεύει να εξαλειφθεί οριστικά. Ο φίλος μου, που μια ζωή εκτόνωνε τον δυναμισμό του με εκρηκτικές εκκινήσεις, κοντεύει να πάθει κατάθλιψη. Θα’ θελε πολύ να έδιωχναν τα παπιά από τα φανάρια, όπως εξαφανίζουν τα πουλιά από τα αεροδρόμια. </em></p><p><em></em></p><p><em>«Και το χειρότερο είναι», συμπληρώνει, «πως όσο πιο γρήγορο αμάξι οδηγείς, τόσο περισσότερα μηχανάκια σε κλείνουν. (Νόμος του Μέρφυ<img src="" class="smilie smilie--sprite smilie--sprite2" alt=";)" title="Wink ;)" loading="lazy" data-shortname=";)" /> Κάποτε είχα δανειστεί την Porsche φίλου αλλοδαπού. Δεν μπόρεσα να κάνω ούτε μία καλή εκκίνηση. Όλοι σε μένα και κανείς στον αντίπαλο. Για να μου την σπάσουν!» </em></p><p><em></em></p><p><em>Α, τα σπορ της καθημερινής οδήγησης! Είναι άραγε «παιδιαρίσματα» (όπως λένε οι σοβαροί), «αναπληρώσεις» (όπως ισχυρίζονται οι ψυχαναλυτές), «επικίνδυνοι χουλιγκανισμοί» (όπως διατείνονται οι οπαδοί του νόμου και της Τάξης); Η μήπως είναι μονάχα ένας τρόπος να δίνουμε στη ζωή μας - και στα ταξίδια μας - περισσότερο ενδιαφέρον; </em></p><p><em></em></p><p><em>Αυτοί που ισχυρίζονται πως η αυτοκίνηση πρέπει να είναι μετακίνηση (και μόνον) μου θυμίζουν όσους διακηρύσσουν πως ο έρωτα πρέπει να είναι τεκνοποίηση (και μόνο) ή τους άλλους που βλέπουν το φαγητό μόνο σαν διαδικασία θρέψης. Είναι οι κ. Σοβαροί και Ηθικολόγοι. </em></p><p><em></em></p><p><em>Αντίθετα με αυτούς τους κυρίους, πιστεύω πως ο άνθρωπος πρέπει να απολαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να γίνει αντικείμενο απόλαυσης. Κι όχι μόνον αυτό - αλλά με την καλλιέργεια και την σοφία του, να το εξελίσσει, να το εκλεπτύνει, να το προεκτείνει. Να δημιουργεί τέχνη του φαγητού, του έρωτα, της οδήγησης. Και να μεταμορφώνει κάτι το (κατ’αρχήν) λειτουργικό - όπως ένα γεύμα ή μία διαδρομή - σε μίαν απόλαυση.</em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="aikon, post: 1057059015, member: 46317"] Ένα κείμενο του Νίκου Δήμου, από αυτά που τον έκαναν διάσημο. Θα μπορούσε να το γράψει οποιοσδήποτε "Κωστόπουλος" εκείνης της εποχής. Όμως οι άνθρωποι φαίνονται στα δύσκολα και ένας άνθρωπος σαν αυτόν είναι πραγματικά μικρόψυχος. Αν τον έβαζες δικαστή, σε μια υπόθεση θα έλεγε η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.... [I]ΕΝΑΣ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ «ΦΑΝΑΡΑΚΙΑΣ» μου έλεγε προχθές τον πόνο του: «Αδύνατο πια να κάνεις εντυπωσιακές εκκινήσεις στα φανάρια. Πες πως το φέρνει η τύχη και είσαι στην πρώτη γραμμή. Κι έχεις δίπλα σου καλό - και πρόθυμο - αντίπαλο. Ξαφνικά ένα παπί ελίσσεται μέσα από τα σταματημένα αυτοκίνητα και μπαίνει μπροστά σου. Μετά δεύτερο. Κι ένα μοτοποδήλατο μπροστά στον αντίπαλο. Τέρμα. Ανάβει πράσινο κι εσύ έρπεις στον ρυθμό των πενήντα κυβικών. Σέρνεσαι!» Ένα λοιπόν από τα παραδοσιακά σπορ πόλεως του αυτοκινήτου, το traffic lights drag, όπως το λένε οι Αμερικάνοι, κινδυνεύει να εξαλειφθεί οριστικά. Ο φίλος μου, που μια ζωή εκτόνωνε τον δυναμισμό του με εκρηκτικές εκκινήσεις, κοντεύει να πάθει κατάθλιψη. Θα’ θελε πολύ να έδιωχναν τα παπιά από τα φανάρια, όπως εξαφανίζουν τα πουλιά από τα αεροδρόμια. «Και το χειρότερο είναι», συμπληρώνει, «πως όσο πιο γρήγορο αμάξι οδηγείς, τόσο περισσότερα μηχανάκια σε κλείνουν. (Νόμος του Μέρφυ;) Κάποτε είχα δανειστεί την Porsche φίλου αλλοδαπού. Δεν μπόρεσα να κάνω ούτε μία καλή εκκίνηση. Όλοι σε μένα και κανείς στον αντίπαλο. Για να μου την σπάσουν!» Α, τα σπορ της καθημερινής οδήγησης! Είναι άραγε «παιδιαρίσματα» (όπως λένε οι σοβαροί), «αναπληρώσεις» (όπως ισχυρίζονται οι ψυχαναλυτές), «επικίνδυνοι χουλιγκανισμοί» (όπως διατείνονται οι οπαδοί του νόμου και της Τάξης); Η μήπως είναι μονάχα ένας τρόπος να δίνουμε στη ζωή μας - και στα ταξίδια μας - περισσότερο ενδιαφέρον; Αυτοί που ισχυρίζονται πως η αυτοκίνηση πρέπει να είναι μετακίνηση (και μόνον) μου θυμίζουν όσους διακηρύσσουν πως ο έρωτα πρέπει να είναι τεκνοποίηση (και μόνο) ή τους άλλους που βλέπουν το φαγητό μόνο σαν διαδικασία θρέψης. Είναι οι κ. Σοβαροί και Ηθικολόγοι. Αντίθετα με αυτούς τους κυρίους, πιστεύω πως ο άνθρωπος πρέπει να απολαμβάνει οτιδήποτε μπορεί να γίνει αντικείμενο απόλαυσης. Κι όχι μόνον αυτό - αλλά με την καλλιέργεια και την σοφία του, να το εξελίσσει, να το εκλεπτύνει, να το προεκτείνει. Να δημιουργεί τέχνη του φαγητού, του έρωτα, της οδήγησης. Και να μεταμορφώνει κάτι το (κατ’αρχήν) λειτουργικό - όπως ένα γεύμα ή μία διαδρομή - σε μίαν απόλαυση.[/I] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
AVClub Lounge
Επί παντός
Η δυστυχία να είσαι Έλληνας και να έχεις τον Ν. Δήμου, Δ. Σαββόπουλο....
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…